O Άρειος Πάγος απορρίπτει αποπληρωμή "δανείου" κρίνοντας την εικονική σύμβαση συγκάλυψης παράνομου οίκου ανοχής

 Με την απόφαση 236/2023 το Α1' πολιτικό τμήμα του Αρείου Πάγου απέρριψε αίτηση αναίρεσης κατά εντολέως μας, εναντίον της οποίας είχαν ασκηθεί αξιώσεις αποπληρωμής δανειακής σύμβασης, η οποία αποδείχθηκε στο Εφετείο ότι αποτελούσε εικονική σύμβαση για την λύση αφανούς εταιρείας οίκου ανοχής που λειτουργούσε παρά τον νόμο.

Ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι ορθά το Εφετείο δέχτηκε ότι ουδέποτε η αναιρεσείουσα μεταβίβασε οποιοδήποτε χρηματικό ποσό στην αναιρεσίβλητη, λόγω κατάρτισης μεταξύ τους πραγματικής σύμβασης δανείου, διότι το αληθές ήταν ότι η "σύμβαση δανείου" στην πραγματικότητα ήταν εικονική και απετέλεσε ένα (εικονικό) έγγραφο για τη λύση της παράνομης αφανούς εταιρίας τους εκμετάλλευσης οίκου ανοχής προς ομαδικό εταιρισμό (μόνο η εμφανής εταίρος είχε πιστοποιητικό σεξεργάτριας), με τον όρο της τμηματικής απόδοσης στην αναιρεσείουσα του χρηματικού ποσού που αναλογούσε σε αυτό το ποσό, το οποίο εκείνη είχε καταβάλει στην κατονομαζόμενη τρίτη (αρχική ιδιοκτήτρια του οίκου), ανερχόμενο σε 40.000 ευρώ, για να αγοράσει το μερίδιο της, ποσοστού 50%, της παραπάνω επιχείρησης. Ο Άρειος Πάγος επιβεβαίωσε ότι η υποκρυπτόμενη ως άνω δικαιοπραξία ήταν άκυρη, λόγω του παράνομου χαρακτήρα της, καθώς και ότι η συνομολογούμενη καταβολή της πρώτης δόσης των χρημάτων (δηλ. τα πρώτα 1.000 ευρώ που της πλήρωσε) δεν νομιμοποιεί την υποκρυπτόμενη δικαιοπραξία και δεν αίρει τον εικονικό χαρακτήρα της ένδικης σύμβασης δανείου, απορρίπτοντας συγχρόνως ως μη νόμιμη και τη σχετική προβληθείσα από την αναιρεσείουσα ένσταση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος λόγω δήθεν καταχρηστικής επίκλησης από την αναιρεσίβλητη της ένστασης της περί εικονικότητας της ιστορούμενης στην ένδικη αγωγή σύμβασης δανείου, και ότι, κατ΄ακολουθία των προεκτεθέντων, ουδεμία οφειλή υφίστατο της αναιρεσίβλητης προς την αναιρεσείουσα εκ της τελευταίας αιτίας.

Με αυτό το σκεπτικό, ο Άρειος Πάγος απέρριψε τα υποστηριζόμενα από την αναιρεσείουσα, ότι δηλαδή το Εφετείο παραβίασε το νόμο διότι έπρεπε, δήθεν, να διαγνώσει προηγούμενη "παραίτηση" της αναιρεσίβλητης από την ένσταση εικονικότητας, επειδή πλήρωσε την πρώτη δόση του υποτιθέμενου δανείου και ότι ήταν καταχρηστική η επίκληση της ένστασης εικονικότητας εκ των υστέρων, καθόσον αποδείχθηκε ότι η σύμβαση δανείου ήταν πράγματι εικονική, "αφού ουδέποτε έλαβε χώρα δανεισμός της αναιρεσείουσας προς την αναιρεσίβλητη, αλλά, όπως αποδείχθηκε, επρόκειτο για σύσταση αφανούς εταιρείας μεταξύ των διαδίκων που αφορούσε απαγορευμένη λειτουργία επιχείρησης ομαδικού εταιρισμού με συμμετοχή των εταίρων διαδίκων, κατ' ισομοιρία 50% και το από ΧΧΧ ιδιωτικό συμφωνητικό υπεγράφη από την αναιρεσίβλητη, ενδίδοντας στην πίεση της αναιρεσείουσας, όταν η τελευταία εκδήλωσε τη βούληση της να αποχωρήσει από την εταιρία, και απαιτούσε από την συνεταίρο της αναιρεσίβλητη να της επιστρέψει το μερίδιο της, ποσού 40.000 ευρώ, που είχε καταβάλει στην ΧΧΧΧΧ, από την οποία είχαν αγοράσει εξ ημισείας την επιχείρηση οίκου ανοχής. Το γεγονός δε της καταβολής της πρώτης δόσης των χρημάτων, ποσού 1.000 ευρώ, δεν μπορεί να νομιμοποιήσει την υποκρυπτόμενη άκυρη δικαιοπραξία και δεν αίρει τον εικονικό χαρακτήρα αυτής, αλλ' ούτε συνιστά έμπρακτη αναγνώριση της επίδικης δανειακής σύμβασης, ως έγκυρης υποσχετικής δικαιοπραξίας παράγουσας δεσμευτικές υποχρεώσεις για τα μέρη. Επομένως, η αναιρεσίβλητη δεν υπέβαλε καταχρηστικά στα δικαστήρια της ουσίας την ένσταση της παράνομης υποκείμενης αιτίας και της εικονικότητας της σύμβασης δανείου."

Το ανώτατο δικαστήριο απέρριψε την σχετική αίτηση αναίρεσης, διέταξε την εισαγωγή του παραβόλου στο δημόσιο ταμείο και καταδίκασε την αναιρεσείουσα στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων της αναιρεσίβλητης.

Απαράδεκτη αγωγή λόγω μη υπόδειξης κειμένου αποκατάστασης σε εξώδικο

 Με την απόφαση 573/2023 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών απορρίφθηκε αγωγή κατά εναγόμενης - χρήστριας του facebook για αναρτήσεις της, για τις οποίες η ενάγουσα της είχε μεν επιδώσει εξώδικη δήλωση, αλλά χωρίς να της υποδείξει και σχετικό κείμενο αποκατάστασης.

Το γραφείο μας εκπροσώπησε την εναγόμενη.

 Σύμφωνα με την απόφαση: "η ένδικη αγωγή κρίνεται απορριπτέα ως απαράδεκτη, κατά τα διαλαμβανόμενα στην ανωτέρω υπ' αριθμ. ΙΙ μείζονα σκέψη, διότι, αν και η ενάγουσα κάλεσε την εναγομένη με την από 9-7-2018 εξώδικη διαμαρτυρία, δήλωση και πρόσκλησή της, η οποία επιδόθηκε στην τελευταία στις 12-7-2018, να παύσει να παρανομεί μη ασχολούμενη στο μέλλον με το πρόσωπό της, εν τούτοις, το περιεχόμενο της εν λόγω προσκλήσεως, όπως προκύπτει από την επισκόπησή του, δεν ήταν σύννομο, δεκτού γενομένου του ισχυρισμού της εναγομένης. Ειδικότερα, η ενάγουσα δεν τήρησε την νόμιμη προδικασία που προβλέπεται στην προεκτεθείσα υπ' αριθμ. ΙΙ νομική σκέψη αναλογικά εφαρμοζόμενη διάταξη της παραγράφου 5 του άρθρου μόνου του Ν.1178/1981, αφού δεν κάλεσε, πριν την άσκηση της αγωγής, την εναγομένη με την ως άνω έγγραφη εξώδικη πρόσκλησή της αφενός να αποκαταστήσει την προσβολή με την καταχώρηση στο αναφερόμενο στην αγωγή μέσο κοινωνικής δικτύωσης FACEBOOK, όπου διατηρεί προσωπικό λογαριασμό, κειμένου που η ίδια έπρεπε να της υποδείξει, και συνεπώς, η παράλειψή αυτ'ής κατέστησε ανέφικτη και τη δυνατότητα της εναγομένης να ανταποκριθεί στο αντίστοιχο βάρος της ως προς την επανόρθωση αυτή καθεαυτή, αφετέρου η ίδια η ενάγουσα στο δικόγραφο της αγωγ'ής της ομολογεί ότι έλαβαν χώρα δημοσιεύσεις προσβλητικές προς το πρόσωπό της, τις οποίες και εκθέτει αναλυτικά, και σε χρόνο μεταγενέστερο της αποστολής του ως άνω εξωδίκου (όπως στις...) για τις οποίες ουδεμία αναφορά γίνεται επ' αυτών στο εξώδικο αυτό - ούε σε άλλο μεταγενέστερο - μη τηρώντας ως προς αυτές την ως άνω προδικασία. Ο δε ισχυρισμός της ενάγουσας ότι σε κάθε περίπτωση είχε οχλήσει την εναγομένη για το σύνολο των αναφερομένων στην αγωγή προσβλητικών δημοσιευμάτων καταθέτοντας σε βάρος της τελευταίας και την από .... και με αρ. καταθ. ... αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, ουδεμία επιρροή ασκεί λαμβανομένου υπόψή ότι η ως άνω αίτηση, ακόμη και αν ηθελε θεωρηθεί ότι πληροί τις προϋποθέσεις της προδικασίας της διάταξης της παραγράφου 5 του άρθρου μόνου του Ν.1178/1981, έλαβε χώρα μετά την άσκηση της υπό κρίση αγωγής, η οποία επιδόθηκε στην εναγομένη την 9-10-2018. Κατ' ακολουθία των ανωτέρω, η αγωγή πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτή. Τα δικαστικά έξοδα της εναγομένης, κατόπιν υποβολής σχετικού αιτήματός της, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος της ενάγουσας, λόγω της ήττας της, κατά τα ειδικότερα διαλαμβανόμενα στο διατακτικό της παρούσας απόφασης (...)". 

Η ενάγουσα προχώρησε σε άσκηση έφεσης, υποστηρίζουσα ότι οι αναρτήσεις στο FACEBOOK δεν εμπίπτουν στον νόμο περί τύπου, άρα ούτε και στην ως άνω προδικασία του εξωδίκου με το οποίο υποδεικνύεται κείμενο αποκατάστασης.