Απολογισμός Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης στο Δημοτικό Συμβούλιο

Οι βουλευτές συζητούν για το μέλλον του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης

Διαβάζω τα Πρακτικά της Επιτροπής της Βουλής για την τροποποίηση του "Καλλικράτη". Προτάσεις για τον Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης:

-  ο Υπουργός λέει αν δεν μπορεί να τον εκλέξει το Δημοτικό Συμβούλιο, να τον διορίζει ο Γ.Γ.Αποκεντρωμένης Διοίκησης. 

- ο Πρόεδρος της Επιτροπής λέει να επιλέγεται από τον νυν και τους διατελέσαντες Δημάρχους του Δήμου. 

- ο  κ.Κακλαμάνης προτείνει να αποσυρθεί η τροποποίηση ή να καταργηθεί ο θεσμός, ενώ η άποψή του είναι ότι έπρεπε να αποτελεί υπηρεσία εσωτερική του Συνηγόρου του Πολίτη. 

- ο κ. Ταμήλος λέει να προτείνει η αντιπολίτευση του δήμου 5 πρόσωπα και να επιλέγει ο Δήμαρχος ποιον θέλει. 

- ο Πρόεδρος ΚΕΔΕ κ. Ασκούνης, Δήμαρχος Καλλιθέας, λέει ότι ο Συμπαραστάτης στον Δήμο του δεν τον έχει βοηθήσει ιδιαίτερα και ότι υπάρχουν 35 Συμπαραστάτες (ενώ είμαστε 19, κρίμα να μην το ξέρει η ΚΕΔΕ) και η ΚΕΔΕ ζητά να αποσυρθεί η τροποποίηση της διάταξης. 

Συμπέρασμα: την Δευτέρα είναι η τελευταία συνεδρίαση της Επιτροπής της Βουλής και ακόμη δεν έχει διαμορφωθεί η εικόνα για το μέλλον του θεσμού.

Οι ίδιοι οι Συμπαραστάτες του Δημότη και της Επιχείρησης έχουμε υποβάλλει μια ολοκληρωμένη πρόταση που εναρμονίζει τις διατάξεις του Καλλικράτη για τον θεσμό αυτόν, σύμφωνα με τις συστάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης. Είναι δημόσια προσβάσιμη εδώ. 

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κλείνει το θέμα των hypertext links

Με την απόφαση της 13ης Φεβρουαρίου 2014 (C-466/12) το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιλύει οριστικά ένα νομικό ζήτημα που έχει απασχολήσει πολλά δικαστήρια ανά τον κόσμο (και Ελληνικά) και συνοψίζεται στο ερώτημα: η τοποθέτηση ενός συνδέσμου (link) από μια ιστοσελίδα προς μία άλλη όπου υπάρχει έργο με πνευματικά δικαιώματα συνιστά ή όχι παραβίαση πνευματικής ιδιοκτησίας;

Το ερώτημα -που ισοδυναμεί στην ουσία με το κατά πόσον επιτρέπεται να τοποθετούνται παραπομπές στα offline έργα- τέθηκε δυναμικά το 2001, όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση με την Οδηγία 2001/29/ΕΚ αναγνώρισε δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και για την online χρήση των έργων, προσθέτοντας στους δικαιούχους την εξουσία του να αποφασίζουν αν ένα έργο όχι απλώς θα διανέμεται, αντιγράφεται κλπ, αλλά και αν θα "παρουσιάζεται στο κοινό", μια ουδέτερη έκφραση που θα έπιανε όσο το δυνατόν περισσότερες μορφές ψηφιακής χρήσης. 

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ρωτήθηκε με προδικαστικό ερώτημα από σουηδικό δικαστήριο κατά πόσον η τοποθέτηση link από μια ιστοσελίδα προς μία άλλη συνιστά "παρουσίαση στο κοινό", δηλαδή προϋποθέτει άδεια των δικαιούχων των έργων πνευματικής ιδιοκτησίας. Αν το Δ.Ε.Ε. απαντούσε θετικά, θα ανατρεπόταν μια συμπαγής νομολογία από δικαστήρια διαφόρων χωρών και ουσιαστικά θα απαγορευόταν η τοποθέτηση link προς έργα που είναι αναρτημένα και ελεύθερα προσβάσιμα στο Διαδίκτυο. 

Κρίσιμο είναι αν η τοποθέτηση link προς ένα έργο ήδη αναρτημένο αποτελεί παρουσίαση προς ένα "νέο" κοινό, γιατί διαφορετικά, αν δηλαδή είναι η παρουσίαση προς το ίδιο κοινό, δεν θα ενέπιπτε στην έννοια της παρουσίασης (αφού κάτι παρουσιάζεται άπαξ στο ίδιο κοινό). Το Δικαστήριο λοιπόν έκρινε ότι πολύ απλά αφού όλοι μπορούσαν να μπουν στην αρχική ιστοσελίδα, δεν αποτελούν "νέο κοινό" όσοι μπήκαν από την ιστοσελίδα που είχε το link. Η κρίσιμη φράση της απόφασης του Δ.Ε.Ε. είναι:

"27 [...] επιβάλλεται η διαπίστωση ότι, όταν το σύνολο των χρηστών ενός άλλου ιστοτόπου μπορούσε να αποκτήσει απευθείας πρόσβασης στα έργα αυτά στον ιστότοπο στον οποίο τα εν λόγω έργα είχαν παρουσιαστεί αρχικώς, χωρίς παρέμβαση του διαχειριστή του άλλου αυτού ιστοτόπου, οι χρήστες του ιστοτόπου που διαχειρίζεται ο τελευταίος αυτός πρέπει να θεωρηθούν αποδέκτες της αρχικής παρουσίασης και συνεπώς ότι περιλαμβάνονται στο κοινό που έλαβαν υπόψη οι κάτοχοι του δικαιώματος του δημιουργού όταν επέτρεψαν την αρχική παρουσίαση.

28. Επομένως, ελλείψει νέου κοινού, δεν επιβάλλεται η άδεια των κατόχων του δικαιώματος του δημιουργού για μια παρουσίαση στο κοινό όπως αυτή για την οποία πρόκειται στην κύρια δίκη". 

Μάλιστα, το Δικαστήριο πάει ακόμη ένα βήμα παραπέρα, αναγνωρίζοντας και ότι το framing δεν συνιστά παραβίαση: 

"29. Η διαπίστωση αυτή δεν θα μπορεί να τεθεί εν αμφιβόλω αν το αιτούν δικαστήριο διαπιστώσει, πράγμα που δεν προκύπτει σαφώς από την δικογραφία, ότι, όταν οι χρήστες του διαδικτύου ενεργοποιούν με επιλογή τον επίμαχο σύνδεσμο, το έργο εμφανίζεται δίδοντας την εντύπωση ότι παρουσιάζεται από τον ιστότοπο στον οποίο βρίσκεται ο σύνδεσμος, ενώ το έργο αυτό προέρχεται στην πραγματικότητα από άλλον ιστότοπο". 

Ωστόσο, το Δικαστήριο διαχωρίζει πλήρως την θέση του, όπως είναι εύλογο, για τους συνδέσμους που επιτρέπουν στους χρήστες να αποκτούν πρόσβαση σε κλειδωμένα με τεχνικά μέσα έργα:

"31. Αντιθέτως, σε περίπτωση που ένας δυνάμενος να ενεργοποιηθεί σύνδεσμος παρέχει τη δυνατότητα στους χρήστες του ιστοτόπου στον οποίο βρίκσεται ο σύνδεσμος αυτός να παρακάμψουν περιοριστικά μέτρα που έχει λάβει ο ιστότοποςστον οποίο βρίσκεται το προστατευόμενο έργο για να περιοριστεί η πρόσβαση του κοινού στους συνδρομητές του και μόνο και, συνεπώς, συνιστά παρέμβαση χωρίς την οποία οι εν λόγω χρήστες δεν θα μπορούσαν να αποκτήσουν πρόσβαση στα μεταδιδόμενα έργα, πρέπει να θεωρηθεί το σύνολο των χρηστών αυτών ως νέο κοινό, το οποίο δεν ελήφθη υπόψη από τους κατόχους του δικαιώματος του δημιουργού όταν επέτρεψαν την αρχική παρουσίαση, οπότε για μια τέτοια παρουσίαση στο κοινό επιβάλλεται η άδεια των κατόχων του εν λόγω δικαιώματος. Τούτο συμβαίνει μεταξύ άλλων όταν το έργο δεν διατίθεται πλέον στο κοινό μέσω του ιστοτόπου στον οποίο παρουσιάστηκε αρχικώς ή όταν διατίθεται πλέον μόνο σε ένα περιορισμένο κοινό, ενώ είναι προσιτό σε έναν άλλο ιστότοπο χωρίς την άδεια των κατόχων του δικαιώματος του δημιουργού". 

Πρόκειται συνεπώς για μια σημαντική απόφαση που θέτει συγκεκριμένους κανόνες, ερμηνεύοντας οριστικά την Οδηγία 2001/29/ΕΚ και απαντώντας κυριαρχικά τα ερωτήματα που έχουν απασχολήσει διάφορα δικαστήρια και αρχές. Ελπίζουμε να βάλει τέρμα και στις ποινικές διώξεις που έχουν ασκηθεί σε διαχειριστές ιστοσελίδων για απλή τοποθέτηση συνδέσμων σε ιστοσελίδες τρίτων. 

Διαβάστε επίσης: 

E-Lawyer: Τα links δεν παραβιάζουν πνευματική ιδιοκτησία (2011)

E-Lawyer: Ελληνική δικαστική απόφαση για ιστότοπο - ευρετήριο με links (2011)

Εφετείο Βαρκελόνης: τα links δεν παραβιάζουν πνευματική ιδιοκτησία (2011)

E-Lawyer: Τα links δεν συνιστούν "δυσφήμηση" κατά το Ανώτατο Δικαστήριο του Καναδά (2011)

E-Lawyer: Δύο δικαστικές κρίσεις για την ελεύθερη τοποθέτηση link σε τρίτα sites (2013)

Συμπαραστάτης του Δημότη: μια ιστορία ενεργών πολιτών

Στις 12.3.2014 στο ίδρυμα Κατακουζηνού μίλησα για τον τρόπο με τον οποίο ενεργοποιήθηκε ο Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης στην Αθήνα. Μπορείτε να δείτε την ομιλία εδώ. 

Τέλος στο ανεξέλεγκτο clopy-paste από τα μεγαλο-πόρταλ

Με μια απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών κρίθηκε το ζήτημα των προϋποθέσεων για την νόμιμη αντιγραφή πρωτογενούς περιεχομένου από μια ιστοσελίδα, στην οποία η ανάρτηση έχει γίνει με πρωτοβουλία του δικαίουχου προς μεγάλο πόρταλ, το οποίο κατά κύριο λόγο αναπαράγει περιεχόμενο τρίτων.

Η απόφαση, η οποία είναι πρωτόδικη κι εναντίον της οποίας μπορεί να ασκηθεί έφεση, ασχολήθηκε με την αγωγή ενός συμμετοχικού site που περιέχει πρωτογενές περιεχόμενο, η διαχείριση του οποίου διαμαρτυρήθηκε για την αντιγραφή μιας συνέντευξης με έναν σημαντικό καλλιτέχνη από ένα πολυδιαφημισμένο portal, χωρίς την τήρηση των προϋποθέσεων για την νόμιμη χρήση του κειμένου. 

Είναι η συνέντευξη έργο πνευματικής ιδιοκτησίας του δημοσιογράφου;

Η απόφαση έκρινε ότι η συνέντευξη είναι κατ' αρχήν έργο συνεργασίας, αλλά μπορεί να λογίζεται και ως έργο αποκλειστικά του δημοσιογράφου "εφόσον παρουσιάζει πρωτοτυπία και ατομικότητα, όπως είναι λ.χ. η περίπτωση που παρεμβάλλονται σχολιασμοί αυτού με ιδιαίτερο λογοτεχνικό ύφος". Η απόφαση έκρινε ότι μπορεί ο δημοσιογράφος ή ο συνεντευξιαζόμενος χωριστά (λόγω "κοινωνίας δικαιώματος"), να ασκεί ορισμένα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας (το "ηθικό δικαίωμα"), εφόσον προσβάλλεται ο προσωπικός δεσμός με το έργο (δηλαδή η "πατρότητα"). Άρα μπορεί να την αγωγή να την ασκήσει παραδεκτώς μόνο ο δημοσιογράφος, χωρίς να χρειάζεται να ασκηθεί από τον δημοσιογράφο και τον συνεντευξιαζόμενο.

Ποιο δικαίωμα προσβάλλει η αντιγραφή χωρίς αναφορά στην πηγή;

Η απόφαση έκρινε ότι η αντιγραφή της συνέντευξης χωρίς το όνομα του δημοσιογράφου, η απλή αναφορά ως πηγής στην αρχική ιστοσελίδα, αλλά χωρίς την τοποθέτηση ενεργού συνδέσμου (link) με την χρήση του οποίου οι χρήστες θα μπορούσαν εύκολα να προωθηθούν στην ιστοσελίδα αυτή και η προώθηση της ανάρτησης στους λογαριασμούς του πόρταλ σε facebook και twitter καθώς και το -μη προσδιορίσιμο- οικονομικό όφελος από τις διαφημίσεις που αναρτήθηκαν μαζί με την συνέντευξη προσέβαλε το ηθικό δικαίωμα του δημοσιογράφου να αναγνωρίζεται ως συνδημιουργός της συνέντευξης αυτής.  Το δικαστήριο έκρινε ότι υπάρχει εντολή του εργοδότη να ακολουθείται η τακτική της μη αναφοράς ονομάτων ως εσκεμμένη πολιτική της εταιρίας "άρα και δόλος της ίδιας της εναγομένης", κατά την απόφαση. 

Η εκ των υστέρων αφαίρεση της συνέντευξης

Ο δημοσιογράφος, κατά την απόφαση,  είχε διαμαρτυρηθεί για την ανάρτηση, αφήνοντας σχόλιο για την συνέντευξη στον ειδικό χώρο που παραχωρείται στο πόρταλ για κάθε ανάρτηση, σχεδόν 12 ώρες μετά την αναδημοσίευση, καθώς στάθηκε αδύνατο να επικοινωνήσει με το πόρταλ. Περίπου μισή ώρα μετά, η εναγομένη απάντησε με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και η ανάρτηση αφαιρέθηκε. Σύμφωνα με την απόφαση "η σχετικά γρήγορη αυτή ενέργεια της εναγομένης μείωσε την έκταση της προσβολής των δικαιωμάτων του ενάγοντος, δεν καθιστά όμως την άσκηση της αγωγής καταχρηστική, αφού δεν αποδείχθηκε ότι ο ενάγων κωλυσιέργησε ή παρέλειψε να ενεργήσει ό,τι όφειλε ή έπραξε κάτι αντίθετο στα χρηστά ήθη, όπως ισχυρίζεται η εναγομένη, ούτε άλλωστε η αφαίρεση της ανάρτησης συνοδεύθηκε από έκφραση συγγνώμης (στην πραγματικότητα ακόμα και σήμερα η εναγομένη υπερασπίζεται την τακτική της να μην αναφέρει ονόματα δημοσιογράφων), και συνεπώς η προτεινόμενη ένσταση κατάχρησης δικαιώματος κατ΄ άρθρο 281 ΑΚ πρέπει να απορριφθεί". 

Αποζημίωση

Το δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη την έκταση της προσβολής (ότι διήρκεσε μόλις μία ημέρα), το μέσο με το οποίο τελέσθηκε, την υπαιτιότητα και την κοινωνική και οικονομική κατάσταση των διαδίκων και όλες γενικά τις συνθήκες, όρισε την χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης στο ποσό των 5.000 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Το δικαστήριο παράλληλα υποχρέωσε την εταιρίανα αναρτήσει περίληψη της δικαστικής απόφασης στην ενότητα "προτεινόμενα" εντός 15 ημερών από την επίδοση σε αυτή της απόφασης, με απειλή χρηματικής ποινής 5.000 ευρώ για την περίπτωση μη συμμόρφωσης. Η απόφαση κηρύχθηκε προσωρινά εκτελεστή (δηλαδή ακόμη κι αν ασκηθεί έφεση, το διατακτικό της πρέπει να εφαρμοστεί μέχρι την τυχόν ανατροπή του από το εφετείο) και επιδίκασε το ποσό των 400 ευρώ ως δικαστικά έξοδα υπέρ του ενάγοντος. 

Με την απόφαση αυτή ορίζονται λοιπόν συγκεκριμένα κριτήρια που θα πρέπει να ακολουθούνται συγκεκριμένα βήματα για την νόμιμη αναπαραγωγή πρωτογενούς περιεχομένου από την πηγή σε άλλο site:

- άδεια του δημιουργού ή συνδημιουργού, 

- παραπομπή με ενεργό σύνδεσμο ή άλλα στοιχεία από τα οποία προκύπτει η ταυτότητά του δημιουργού κι όχι μόνο του αρχικού μέσου στο οποίο αναρτήθηκε το έργο,

- άμεση αφαίρεση με ταυτόχρονη έκφραση συγγνώμης και παράλειψη εξακολούθησης αυτής της τακτικής (απόδειξη της έλλειψης δόλου), 

- παράλειψη επεμβάσεων στο περιεχόμενο του έργου.

Ασυλία για την wikipedia;

Ας συμπληρώσω εδώ μερικά πράγματα, γιατί η τηλεόραση θα ασχολείται πάντα με το ποιός είναι πιο χοντρός.

1. Το ότι συναποφασίστηκε κάτι από κοινού ως προς το βιογραφικό κάποιου δεν σημαίνει αυτομάτως και ότι είναι σωστό. Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις λημμάτων στην Wikipedia που οι χρήστες από κόμπλα ασχολήθηκαν μόνο για να σβήσουν, χωρίς στην πραγματικότητα να τους ενδιαφέρει να τεκμηριώσουν και δίνοντας βήμα σε τρολ που συκοφαντούν στεγνά.  Η Wikipedia και οποιοσδήποτε κινείται στο διαδίκτυο δεν είναι υπεράνω του νόμου: θα λογοδοτήσει κανονικά όπως όλος ο κόσμος όταν κάνει κάτι δημόσια. Η καλλιέργεια του εξαιρετισμού ότι "δεν ξέρετε πώς λειτουργεί το διαδίκτυο", ή "οι δικαστές είναι άσχετοι" ή ακόμα χειρότερα "ο νόμος δεν ισχύει σε κοινότητες" κλπ δεν απέχει σε τίποτα από την διεκδίκηση μιας ασυλίας. Που οδηγεί στην δημιουργία νέας εστίας εκβιασμών, παραβατικότητας και διαφθοράς. Αυτά τα πέρασε η μπλογκόσφαιρα, ενώ η "περιφρούρηση" στην Wikipedia φαίνεται εντελώς αναποτελεσματική μέχρι στιγμής.

2. Υπάρχει η απόφαση Delfi του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η οποία εκμηδενίζει την λογική του flag. Δηλαδή λέει ότι δεν μας ενδιαφέρει αν έχετε συστήματα απόσυρσης του προβληματικού περιεχομένου, έχετε ευθύνη που επιτρέψατε να αναρτηθούν, αφού η περιφρούρηση αποδείχθηκε αναποτελεσματική. Διαφωνώ με το σκεπτικό της απόφασης και ήδη έχει ασκηθεί έφεση για να κριθεί από το Τμήμα Ευρείας Συνθέσεως του ΕΔΔΑ, όπου ελπίζω να έχουμε ανατροπή. Αλλά υπάρχει κάτι πολύ ουσιαστικό: το δίκαιο απεχθάνεται την ατιμωρησία. Δεν γίνεται να έχουμε μια συκοφαντική δυσφήμηση τελεσθείσα (δεν μιλάω τώρα για την υπόθεση που εκκρεμεί) και να λέμε στο δικαστήριο αφενός δεν φταίει η πλατφόρμα κι αφετέρου δεν μπορείς να βρεις τον χρήστη. Πρέπει να μπορείς να βρεις τον χρήστη που συκοφάντησε ή πρέπει να μπορεί να πληρώσει η πλατφόρμα την αποζημίωση. Αλλιώς διεκδικούμε πάλι ασυλίες που οδηγούν σε ατιμωρησία και υποκρισία.

3. Το ίδιο και η λογική "όποιος ανεβάζει κάτι δεν μπορεί να το κατεβάσει στην wikipedia". Αυτό είναι ακόμα χειρότερο από πλευράς ελευθερίας της έκφρασης. Το ότι κάτι διανέμεται με άδεια ελεύθερης χρήσης δεν θα έπρεπε να αναιρεί το απαράγραπτο δικαίωμα του ατόμου να αποσύρει κάτι που έχει δημοσιεύσει ο ίδιος! Αυτό κι αν προκαλεί αναφυλαξία σε ένα δικαστήριο! Είναι σαν να τους λες ότι έχεις φτιάξει το σύστημα στο οποίο θα γράφουμε ό,τι θέλουμε και μόνο αν η κοινότητά μας αποφασίσει να αφαιρέσει κάτι που έβαλε ένα άτομο θα αφαιρείται. Συγγνώμη, αυτή η προσέγγιση δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το ατομικό δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης. Κατανοώ απολύτως ότι αν έχεις εξαπολύσει ένα στοιχείο στον δημόσιο λόγο δεν μπορείς να έχεις αξίωση να το πάρεις πίσω (είναι μια σφαίρα που έφυγε), αλλά τουλάχιστον έχεις δικαίωμα να αγοράσεις όλα τα αντίτυπα του έργου που μοίρασες και να το κάψεις και θα πρέπει να έχεις το δικαίωμα να αποσύρεις μια ανάρτησή σου από το διαδίκτυο, όσο κι αν αυτή έχει αναπαραχθεί από τρίτους. Η λογική του ότι γράφει δεν σβήνει, αν δεν το αποφασίσει η "κοινότητα", καταργεί την έννοια του ατομικού δικαίωματος. Επίσης θα έχει σοβαρά προβλήματα με το "δικαίωμα στην λήθη" που ετοιμάζεται ως νέος κανόνας στον Κανονισμό Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.

Αυτά, γιατί έχω βαρεθεί να διαβάζω εξυπνάδες από ξερόλες που πάντα θα ξέρουν το διαδίκτυο καλύτερα από τους νομικούς ή που θα υποτιμούν γενικώς την νοημοσύνη του κοινού.

Δωρεάν ασύρματη πρόσβαση πολιτών στο Διαδίκτυο

Με ένα άρθρο πρόκειται να υλοποιηθεί η εξαγγελία του πρωθυπουργού για παροχή δωρεάν πρόσβασης στο Διαδίκτυο σε όλη την επικράτεια.

Στο άρθρο 6 του νομοσχεδίου του Υπουργείου Εσωτερικών με τίτλο "Επείγουσες ρυθμίσεις Υπουργείου Εσωτερικών" επί του οποίου μόλις ολοκληρώθηκε η δημόσια διαβούλευση, διαβάζουμε την εξής διάταξη:

Στο άρθρο 94, παρ. 2 του Ν. 3852/ 2010, προστίθεται περίπτωση 40, ως εξής:
«Η παροχή υπηρεσίας δωρεάν ασύρματης πρόσβασης των πολιτών στο διαδίκτυο μέσω του Δικτύου Σύζευξις ΙΙ ή άλλου παρόχου»
Πρόκειται για προσθήκη στο άρθρο 94 του "Καλλικράτη" που προβλέπει τις "Πρόσθετες αρμοδιότητες των Δήμων", οι οποίες προστίθενται στο άρθρο 75 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, στο κεφάλαιο "Ποιότητα Ζωής και Εύρυθμης Λειτουργίας των Πόλεων". Αυτή λοιπόν θα είναι η 40η νέα αρμοδιότητα που αναλαμβάνουν οι Δήμοι.

Η αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει το σχέδιο νόμου δεν αφήνει καμία αμφιβολία:

"Με την προτεινόμενη διάταξη οι Δήμοι της χώρας αναλαμβάνουν την αρμοδιότητα να παρέχουν σε όλους τους πολίτες υπηρεσίες δωρεάν πρόσβασης στο διαδίκτυο, με τη χρήση των ασύρματων ευρυζωνικών υποδομών του Δικτύου Σύζευξις ΙΙ ή άλλου παρόχου, σε πολυσύχναστους δημόσιους εξωτερικούς χώρους (Public Hotspots)" 

Ετήσια έκθεση Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης

Οι ανεξάρτητες αρχές είναι οι δημόσιες υπηρεσίες που δεν υπάγονται σε ιεραρχικό έλεγχο ή διοικητική εποπτεία, δηλαδή εξαιρούνται από την ιεραρχία της διοίκησης ώστε οι παρεμβάσεις τους να βασίζονται  μόνο στα κριτήρια των κανόνων που καλούνται να επιβάλλουν.

Κάθε ανεξάρτητη αρχή υπόκειται όμως σε λογοδοσία, με την υποβολή μιας ετήσιας έκθεσης πεπραγμένων στο όργανο που την ανέδειξε. Οι συνταγματικά κατοχυρωμένες ανεξάρτητες αρχές υπόκεινται σε κοινοβουλευτικό έλεγχο, δηλαδή η ετήσια έκθεσή τους συζητείται στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής - και σπανιότερα στην Ολομέλεια της Βουλής. Η υποβολή και παρουσίαση της ετήσιας έκθεσης είναι λοιπόν μια μορφή λογοδοσίας για εκείνους τους δημόσιους λειτουργούς που εξαιρούνται από την παραδοσιακή ιεραρχία.

Αυτή ήταν πάντα η παραδοσιακή προσέγγιση για την λογοδοσία των ανεξάρτητων αρχών. Σε ορισμένες περιπτώσεις, πριν από την επίσημη συζήτηση της ετήσιας έκθεσης στο κοινοβουλευτικό όργανο, διοργανώνεται μια συνέντευξη τύπου, ώστε να ενημερωθεί η κοινή γνώμη για τα ευρήματα και τις δραστηριότητες των ανεξάρτητων αρχών.

Αυτή η καλή πρακτική, πρέπει να εμπλουτιστεί με πιο ανοικτές διαδικασίες. Ως Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης υπέβαλα την ετήσια έκθεση για το 2013 στα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου  στις 20.2.2014 και στις 25.2.2014 οργανώσαμε μια ανοικτή εκδήλωση παρουσίασης σε μέσα ενημέρωσης και μέλη της κοινωνίας των πολιτών. Καθώς είχαμε εξ αρχής ανακοινώσει την διοργάνωση, σε αυτήν προσήλθαν και αιρετοί, υποψήφιοι, διευθυντές του Δήμου Αθηναίων, πολίτες, κάτοικοι, δημότες, Συμπαραστάτες του Δημότη άλλων δήμων.

 Επίσημα και θεσμικά, η έκθεση θα συζητηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο στις 6.3.2014, όπου είναι το προβλεπόμενο φόρουμ για την λογοδοσία του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης. Η ουσιαστική νομιμοποίηση όμως ενός ανεξάρτητου οργάνου επίλυσης διαφορών προϋποθέτει την οικοδόμηση σχέσης εμπιστοσύνης όχι μόνο με το όργανο που εξέλεξε τον διαμεσολαβητή, αλλά και με το σύνολο των παραγόντων στους οποίους έχουν επιπτώσεις τα αποτελέσματα της διαμεσολάβησης. Θεωρώ ότι με αυτόν τον τρόπο θα ανακτηθεί η αξιοπιστία των ανεξάρτητων αρχών κι όχι μόνο με την επίκληση της ευρείας πλειοψηφίας με την οποία αναδεικνύονται τα πρόσωπα που τις στελεχώνουν.

Ευχαριστώ όλες και όλους που παρέστησαν καθώς και όλες και όλους που συνέβαλαν σε αυτή την άψογη διοργάνωση.