Με τον Ποινικό Κώδικα που εισάγεται σήμερα στην Επιτροπή της Βουλής για την Δημόσια Διοίκηση και την Δικαιοσύνη, υπάρχουν ορισμένες μεταβολές στο ποινικό αδίκημα του βιασμού.
Μέχρι σήμερα, με το ισχύον άρθρο 336 του Ποινικού Κώδικα, ο βιασμός είναι ένα κακούργημα που τιμωρείται ως εξής:
"1. Όποιος με σωματική βία ή με απειλή σπουδαίου και άμεσου κινδύνου εξαναγκάζει άλλον σε συνουσία ή σε άλλη ασελγή πράξη ή σε ανοχή της τιμωρείται με κάθειρξη.
2. Αν η πράξη της προηγούμενης παραγράφου έγινε από δύο ή περισσότερους δράστες που ενεργούσαν από κοινού, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών"
Το προτεινόμενο νέο άρθρο 336 που έρχεται σε ψηφοφορία θα ορίζει τα εξής (με κόκκινο οι αλλαγες):
"1. Όποιος με σωματική βία ή με απειλή σοβαρού και άμεσου κίνδυνου ζωής ή σωματικής ακεραιότητας εξαναγκάζει άλλον σε επιχείρηση ή ανοχή γενετήσιας πράξης τιμωρείται με κάθειρξη.
2. Γενετήσια πράξη είναι η συνουσία και οι ίσης βαρύτητας με αυτήν πράξεις.
3. Αν η γενετήσια πράξη έγινε από δύο ή περισσότερους δράστες που ενεργούσαν από κοινού, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.
4. Αν κάποια από τις πράξεις των προηγούμενων παραγράφων είχε ως συνέπεια τον θάνατο του παθόντος επιβάλλεται κάθειρξη ισόβια ή πρόσκαιρη τουλάχιστον δέκα ετών.
5. Όποιος, εκτός από την παράγραφο του άρθρου 1, εξαναγκάζει άλλον σε επιχείρηση ή ανοχή γενετήσιας πράξης απειλώντας αυτόν με παράνομη πράξη ή παράλειψη, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών."
Εδώ λοιπόν, στον νέο ποινικό κώδικα, έχουμε τέσσερις περιπτώσεις βιασμού.
Το κακούργημα της πρώτης παραγράφου που όμως δεν αρκεί για την τέλεσή του η σωματική βία ή απειλή σοβαρού και άμεσου κινδύνου, όπως μέχρι σήμερα, αλλά πρέπει αυτός ο κίνδυνος να αφορά την ζωή ή την σωματική ακεραιότητα του ατόμου. Δηλαδή, η βία πρέπει να είναι μόνο σωματική, όχι ψυχολογική όπως π.χ. "αν δεν μου κάτσεις θα αναρτήσω το βίντεο μας στο διαδίκτυο". Αυτή η δεύτερη, ψυχολογική βία, πηγαίνει στην τέταρτη μορφή βιασμού που είναι και η προβληματική, βλέπε παρακάτω.
Η δεύτερη μορφή είναι από περισσότερους δράστες, μορφή τέλεσης που υπάρχει και σήμερα και η οποία είναι κακούργημα όπως σήμερα και μάλιστα τουλάχιστον δέκα ετών (άρα μέχρι είκοσι), όπως ισχύει και σήμερα.
Η τρίτη περίπτωση ο θανατηφόρος βιασμός, αυτός που έχει αποτέλεσμα τον θάνατο του θύματος, ο οποίος τιμωρείται είτε με ισόβια κάθειρξη, είτε πρόσκαιρη τουλάχιστον δέκα ετών. Εδώ η διάταξη έχει σαφές πρόβλημα, διότι ενώ ορθώς επιβάλλει την ισόβια κάθειρξη που είναι η ποινή της ανθρωποκτονίας (άρθρο 299 ΠΚ), αίφνης παρουσιάζεται ως εναλλακτική ποινή που μπορεί να επιβάλλει το δικαστήριο η πρόσκαιρη κάθειρξη των, τουλάχιστον, δέκα ετών! Νομίζω ότι είναι λάθος.
Η τέταρτη περίπτωση είναι ο βιασμός που θα αποτελεί πλημμέλημα κι όχι κακούργημα. Είναι ο βιασμός που επιτυγχάνεται όχι με σωματική βία, αλλά με απειλή παράνομης πράξης. Δηλαδη με ψυχολογική βία. Για κάποιον ακατανόητο λόγο, αυτός ο βιασμός, μολονότι μέχρι σήμερα θα ήταν κανονικά το κακούργημα της παραγράφου 1, αίφνης υποβιβάζεται σε πλημμέλημα, το οποίο τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (δηλ. έως πέντε) ετών. Το θεωρώ εξόχως προβληματικό. Το θύμα ενός βιασμού υφίσταται την ίδια σωματική συνέπεια, είτε η απειλή που του ασκείται είναι σωματική, είτε είναι ψυχολογική! Σε έναν νόμο που το έννομο αγαθό είναι η σεξουαλική αξιοπρέπεια και αυτοδιάθεση του ατόμου, η διακύμανση που φτάνει μέχρι το πλημμέλημα είναι ανεπίτρεπτη και απομειώνει την ηθική απαξία που η κοινωνία μας αποδίδει στο έγκλημα του βιασμού, είτε αυτός γίνεται με σωματική είτε με ψυχολογική απειλή.
Το πιο εξοργιστικό από όλα είναι ότι η Αιτιολογική Έκθεση του Υπουργείου Δικαιοσύνης δεν αναφέρει απολύτως τίποτε για αυτή την διακύμανση!
Το πιο εξοργιστικό από όλα είναι ότι η Αιτιολογική Έκθεση του Υπουργείου Δικαιοσύνης δεν αναφέρει απολύτως τίποτε για αυτή την διακύμανση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου