Η διαχρονική υπερ20ετής ολιγωρία του ΠΑΣΟΚ για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα

 

Το έτος 2000 η Ευρωπαϊκή Ένωση θεσπίζει την Οδηγία 2000/78/ΕΚ που είναι το πρώτο ευρωπαϊκό νομοθέτημα που απαγορεύει τις διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού στον εργασιακό τομέα. Η αρμόδια Επίτροπος Απασχόλησης της Ε.Ε. είναι η Άννα Διαμαντοπούλου και στην κυβέρνηση βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ. Αντί, όμως, το ΠΑΣΟΚ να μεριμνήσει για την ενσωμάτωση της Οδηγίας στο εθνικό δίκαιο, πέρασαν πέντε (5) ολόκληρα χρόνια, βγήκε η Ν.Δ., η οποία πλέον σύρθηκε από την Ε.Ε. να ενσωματώσει την Οδηγία και ψήφισε τον Ν.3304/2005 για την απαγόρευση των διακρίσεων στον εργασιακό τομέα. Δηλαδή, το ΠΑΣΟΚ ολιγώρησε να ενσωματώσει στο εθνικό δίκαιο την Οδηγία Διαμαντοπούλου για τον σεξουαλικό προσανατολισμό και άφησε την ΝΔ να το κάνει, η οποία ενσωμάτωσε λάθος την Οδηγία και γι' αυτό η Ελλάδα καταδικάστηκε στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Μετά, ο Ν.3304/2005 αντικαταστάθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ με Ν.4443/2016 που κι αυτός έχει προβλήματα.

 

Το 2004 Με την εκλογή ΓΑΠ στην προεδρία μπήκε στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ το σύμφωνο συμβίωσης. Το 2008 βέβαια που η ΝΔ έφερε το σύμφωνο συμβίωσης μόνο για ετερόφυλα ζευγάρια, το ΠΑΣΟΚ δεν τόλμησε να υποβάλει ένσταση αντισυνταγματικότητας στην ολομέλεια της Βουλής, παρόλο που είχε έτοιμη την στοιχειοθέτησή της από την γνωμοδότηση της Εθνικής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Τον Ιούλιο του 2009 το ΠΑΣΟΚ όταν ακόμη ήταν αντιπολίτευση κατέθεσε στο Θερινό Τμήμα της Βουλής πρόταση νόμου με σύμφωνο συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια που πήγε άπατη. Εισηγήτρια του ήταν η Καϊλή και από την ΝΔ το "αντιμετώπισε" η Κατερίνα Παπακώστα που έλεγε μάλιστα ότι η πρόταση ήταν ... εν μέρει ρατσιστική! https://www.tovima.gr/.../eya-kaili-katerina-papakwsta.../

 

Μετά, το ΠΑΣΟΚ ήρθε στην εξουσία από το 2009 μέχρι το 2011 και δεν έφερε το σύμφωνο συμβίωσης, ενώ παρέμεινε και ως κυβερνητικός εταίρος μέχρι τον Ιανουάριο του 2015. Ενδιάμεσα, το 2013 η χώρα καταδικάστηκε στο ΕΔΔΑ επειδή είχαμε σύμφωνο συμβίωσης μόνο για ετερόφυλα ζευγάρια. Οι δύο προσφυγές είχαν κατατεθεί στο ΕΔΔΑ από το 2009 και ήταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που επί των ημερών της το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους προσπαθούσε να πείσει με τα υπομνήματά του το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ότι η Ελλάδα ...δεν είχε παραβιάσει την ΕΣΔΑ!

 

Στα τέλη του 2015, ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που έφερε τελικά το νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης και για ομόφυλα ζευγάρια και για την κατάργηση του 347 ΠΚ περί "παρα φύσει ασέλγειας". Το ΠΑΣΟΚ καταψήφισε την κατάργηση του 347 ΠΚ και υπερψήφισε το σύμφωνο συμβιωσης, αλλά χωρίς την παρουσία της αρχηγού του, η οποία την ίδια ημέρα είχε συναντήσει τον πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής στην Αθήνα (https://www.ertnews.gr/.../idrisi-anexartitou.../...), αλλά το βράδυ δεν εμφανίστηκε στην Ολομέλεια για να ψηφίσει, ενώ απείχε και ο βουλευτής Γ. Αρβανιτίδης.

 

Το 2017 που ψηφίστηκε η ταυτότητα φύλου το ΠΑΣΟΚ επίσης δημιούργησε προβλήματα, γιατί έθεσε ως όρο για να το ψηφίσει την προσθήκη στον νόμο ότι οι ανήλικοι από 15-17 δεν θα περιορίζονται στην συναίνεση των γονέων τους αλλά θα πρέπει να είναι εφοδιασμένοι και με γνωμοδότηση διυπουργικής επιτροπής! Η Φώφη Γεννηματά και πάλι απείχε από την ψηφοφορία, καθώς βρισκόταν στην ανατολική Κρήτη σε περιοδεία για να προωθήσει την υποψηφιότητά της για αρχηγός του ΚΙΝΑΛ (https://www.efsyn.gr/.../126041_stin-anatoliki-kriti-i...).

 

Το 2018 ήρθε προς ψήφιση στην Βουλή η αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια. Ενώ η "γραμμή" του ΠΑΣΟΚ ήταν υπέρ και υπερψήφισε και η ίδια η Φώφη Γεννηματά, απείχαν από την Βουλή οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ: Ανδρέας Λοβέρδος, Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, Δημήτρης Κωνσταντόπουλος, Δημήτρης Κρεμαστινός, Γιώργος Αρβανιτίδης (πάλι!!!) και Δημήτρης Τσελέπης.

 

Το 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε την αναθεώρηση του άρθρου 5 παρ. 2 του Συντάγματος, ώστε στους λόγους απαγορευμένων διακρίσεων να περιλαμβάνονται και ο σεξουαλικός προσανατολισμός με την ταυτότητα φύλου. Το ΠΑΣΟΚ, ως ΚΙΝΑΛ τότε, τον Φεβρουάριο του 2019 με δημόσια ανακοίνωσή του τάχθηκε κατά της εν λόγω αναθεώρησης με την εξής δικαιολογία:

 

"Η συμπερίληψη ειδικών κατηγοριών του πληθυσμού, με διακηρυκτικό τρόπο, σε τυχαίες διατάξεις του Συντάγματος ενέχει πάντα τον κίνδυνο να δημιουργήσει νομικά προβλήματα σε σχέση με την ερμηνεία και τη συνεκτικότητα του συνταγματικού κειμένου. Σε κάθε περίπτωση, ο κοινός νομοθέτης οφείλει να καλύψει κενά της νομοθεσίας για την πλήρη εφαρμογή του υφιστάμενου Συντάγματος.

Υπό το φως των παραπάνω, το Κίνημα Αλλαγής δεν υπερψήφισε την προτεινόμενη πρόταση αναθεώρησης του άρθρου 5 παρ. 2 του Συντάγματος όπως αυτή κατατέθηκε στις 21/01/2019 από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Κρίθηκε ότι όχι μόνο δεν συμβάλλει στην ενίσχυση των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων αλλά πιθανόν δημιουργεί ερμηνευτικά προβλήματα για την εφαρμογή του σχετικού άρθρου στο μέλλον. Η αναθεωρητική διαδικασία οφείλει να λαμβάνει χώρα με επιμέλεια και νηφαλιότητα και δεν μπορεί να γίνεται αντικείμενο μικροκομματικών σκοπιμοτήτων ή επικοινωνιακών σχεδιασμών.Οι βουλευτές του Κινήματος Αλλαγής θα τοποθετηθούν αναλυτικότερα για το θέμα στην επικείμενη συζήτηση για την Αναθεώρηση του Συντάγματος στην Ολομέλεια της Βουλής."

 

Όλο το κείμενο αυτής της κατάπτυστης ανακοίνωσης βρίσκεται ακόμη και σήμερα αναρτημένο εδώ: https://kinimaallagis.gr/%CE%B5%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B5.../

 

Η κατακραυγή ήταν ακαιριαία από τις ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεις και όταν τόλμησα τηλεοπτικά ως δικηγόρος του ΣΥΔ να στηλιτεύσω αυτή την αδιανόητη στάση του ΚΙΝΑΛ, ο βουλευτής του κ. Μαργαρίτης με κατηγόρησε ως... Συριζαίο! Ένα μήνα μετά, βέβαια, ήμουν υποψήφιος ευρωβουλευτής με το Ποτάμι οπότε λύθηκε και η απορία για την κομματική μου ταυτότητα. Δείτε εδώ το απόσπασμα:

https://www.youtube.com/watch?v=QhiB0DAaW64&t=5s

 

Μετά όμως από τη δημόσια κατακραυγή και μετά, βέβαια από τις εκλογές του 2019, όταν ήρθε η ώρα της αναθεώρησης του Συντάγματος από την Αναθεωρητική Βουλή, το ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ αναδιπλώθηκε 100% από όλα τα παραπάνω και ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΕ ακριβώς την διάταξη που κατηγορούσε ότι δήθεν θα δημιουργούσε ερμηνευτικά προβλήματα, τα οποία ουδέποτε εξήγησε ποια θα ήταν!

 

Επίσης, τότε ήταν ήδη πάρα πολύ αργά: η ΝΔ που ήταν ήδη πλειοψηφία καταψήφισε την απαγόρευση διακρίσεων και το ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε φυσικά, με τέτοια παλινωδιάρα, να μεταπείσει τον πρώην κυβερνητικό του εταίρο, με αποτέλεσμα να χαθεί η τεράστια ευκαιρία να περιληφθεί στο Σύνταγμα η απαγόρευση των διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου!!! Το ΠΑΣΟΚ φέρει μεγάλο μερίδιο αυτής της τεράστιας ευθύνης.

 

Ωστόσο, η Νέα Δημοκρατία βαρύνεται με το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης που το Σύνταγμα δεν φέρει την εν λόγω απαγόρευση διάκρισης λόγω ταυτότητας φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού. Θα ήταν μια ακλωνητη συνταγματική βάση για την επέκταση της απαγόρευσης διακρίσεων του "μισού" Ν.4443/2016 και φυσικά του γάμου για όλους!

 

Όταν όμως, την περασμένη εβδομάδα, στο συνέδριο της Ευρωπαϊκης Ένωσης ΛΟΑΤΚΙ Αστυνομικών ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ κ. Βήκας είπε ότι το ΠΑΣΟΚ στήριξε την συνταγματική αναθεώρηση για την προσθήκη της απαγόρευσης διακρίσεων, παρέλειψε την αρχική άρνηση του ΠΑΣΟΚ τον Φεβρουάριο του 2019 και την ανακοίνωση του Τμήματος Ανθρώπινων Δικαιωμάτων που ακόμη και σήμερα βρίσκεται αναρτημένη στην ιστοσελίδα του ΚΙΝΑΛ. Εκεί παρενέβην εγώ και το θύμισα σε όλους, γιατί όλοι φαίνεται ότι το είχαν ξεχάσει, συμπεριλαμβανομένου και του κ. Τζαννακόπουλου που το θυμήθηκε μετά την παρέμβασή μου. 

Το γραπτά πάντως, μένουν.

 

Το ΠΑΣΟΚ καθώς βαρύνεται με όλη αυτή την 22ετή ιστορία παλινωδίας και ολιγωρίας για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, τα οποία άφησε να τα θεσμοθετήσουν ο ΣΥΡΙΖΑ αρχικά και η Νέα Δημοκρατία μετά (η οποία σε επίπεδο νομοθεσίας έχει φέρει μόνο την απαγόρευση πρακτικών μεταστροφης το 2022 και αυτή "μισή" δηλαδή μόνο για ανήλικους, ενώ σε επίπεδο υπουργικής απόφασης κατάργησε και την απαγόρευση αιμοδοσιας για ΛΟΑΤΚΙ πρόσωπα και ενέταξε τα τρανς άτομα στα προγράμματα του ΟΑΕΔ), οφείλει να τοποθετηθεί άμεσα για το κατά πόσον στηρίζει ή όχι το νομοσχέδιο περί γάμου για όλους που κατατέθηκε από την αξιωματική αντιπολίτευση στην Βουλή.

 

Η θετική στάση του θα ήταν μια ευχάριστη μεταστροφή από τα μέχρι τώρα ναι μεν, αλλά.

Διότι μέχρι σήμερα το ΠΑΣΟΚ δεν έχει φέρει & ψηφίσει ταυτόχρονα, το ίδιο ως πολιτικός φορέας στη Βουλή, κανένα ΛΟΑΤΚΙ νομοσχέδιο. Ή τα φέρνει και δεν ψηφίζονται (σύμφωνο συμβίωσης το καλοκαίρι του 2009) ή μισοψηφίζει τα νομοσχέδια των άλλων.

Ο ρόλος της αστυνομίας στο Pride

 

To 2007 το Συμβούλιο της Ευρώπης (Κογκρέσο Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών) έλαβε την απόφαση 230 (2007) με θέμα "Ελευθερία της συνάθροισης και της έκφρασης για λεσβίες, γκέι, μπάι και διεμφυλικά πρόσωπα". Αυτή η απόφαση απευθύνεται στους δήμους και τις περιφέρειες των κρατών του Συμβουλίου της Ευρώπης και περιλαμβάνει ειδικές αναφορές για τον ρόλο της Αστυνομίας κατά την διεξαγωγή της παρέλασης υπερηφάνειας, για την αστυνομία στα Pride. Ορίζει λοιπόν ότι οι τοπικές αρχές πρέπει: 

 

"vi. να καθιστούν διαθέσιμες επαρκείς αστυνομικές δυνάμεις για να διασφαλίζεται ότι υπάρχουν επαρκή μέτρα όταν έχουν εντοπιστεί αντι-διαδηλωτές κατά μιας ΛΟΑΔ διοργάνωσης, ώστε να διασφαλίζουν ότι οι συμμετέχοντες στην τελευταία δεν χρειάζεται να φοβούνται ότι θα υποστούν σωματική βία, όπως επιβάλλει το άρθρο 2 της ΕΣΔΑ που προβλέπει την θετική υποχρέωση των Αρχών να προστατεύουν το δικαίωμα στην ζωή και το άρθρο 3 που ορίζει ότι ουδείς υποβάλλεται σε βασανιστήρια ή σε απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία.

[...]

f) να συντονίσουν και να ενισχύσουν τις σχέσεις της τοπικής αστυνομίας με την κοινότητα, ώστε να μειωθούν οι πιθανές κλιμακώσεις στις δημόσιες διαδηλώσεις και, ειδικότερα:

i. να διασφαλίσουν ότι οι αστυνομικοί έχουν την κατάλληλη εκπαίδευση σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ουδετερότητα και την απαγόρευση διακρίσεων, ότι έχουν λάβει τις σχετικές οδηγίες και ότι τις εφαρμόζουν

ii. να καταφεύγουν σε διάλυση των διαδηλώσεων ως έσχατο μέσο

iii. να διασφαλίζουν ότι οι υπάλληλοι της επιβολής του νόμου αποφεύγουν την χρήση βίας ή περιορίζουν αυτή στο ελάχιστο αναγκαίο, εφαρμόζοντας αυστηρά τα διεθνή πρότυπα αστυνόμευσης που προβλέπουν ειδικές και λεπτομερείς οδηγίες για αυτή την χρήση

iv. να διασφαλίζουν ότι οι αστυνομικοί υπάλληλοι αναλαμβάνουν άμεση και αποτελεσματική δράση για την απομάκρυνση κάθε προσώπου που έχει σκοπό να διαταράξει την συνάθροιση (λαμβάνοντας υπόψη τα σχετικά με την κανονική δημόσια τάξη)

v. να μην επιβάλλουν ποτέ στους διοργανωτές να προσλάβουν το δικό τους προσωπικό ασφαλείας ή να καταβάλουν τις δαπάνες της αστυνόμευσης των συναθροίσεων (καθώς αυτό αποτελεί τύπο περιορισμού εκ των προτέρων, ο οποίος θίγει την θετική υποχρέωση των αρχών να προστατεύουν την ενάσκηση αυτών των δικαιωμάτων)"

 

Το 2010, το Συμβούλιο της Ευρώπης θέσπισε την Σύσταση CM/Rec(2010)5 της Επιτροπής Υπουργών των κρατών μελών σχετικά με μέτρα για την καταπολέμηση των διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου. Στην παρ. 15, η Σύσταση ορίζει:

"15. Τα κράτη μέλη οφείλουν να διασφαλίσουν ότι οι αρχές επιβολής του νόμου λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα για να προστατεύσουν τους συμμετέχοντες σε ειρηνικές διαδηλώσεις υπέρ των δικαιωμάτων των λεσβιών, των ομοφυλόφιλων, των αμφιφυλόφιλων και των διαφυλικών από κάθε παράνομη απόπειρα διατάραξης ή παρεμπόδισης της αποτελεσματικής απόλαυσης του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης και στην ειρηνική συνάθροιση."

 

To Eυρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) έχει καταδικάσει πολλές χώρες επειδή η αστυνομία δεν προστάτευσε επαρκώς τα άτομα που συμμετείχαν στα Pride.

 

Το 2015, το ΕΔΔΑ καταδίκασε την Γεωργία επειδή η αστυνομία δεν προστάτευσε 13 συμμετέχοντες στην πορεία για την ημέρα κατά της ΛΟΑΤΚΙφοβίας, ενώ ήξερε ότι υπήρχαν αντι-διαδηλωτές που θα επιτίθεντο.

 

Το 2016, το ΕΔΔΑ καταδίκασε την Ρουμανία επειδή η αστυνομία της δεν προστάτευσε διαδηλωτές στο Pride του Βουκουρεστίου.

 

Το 2020 το ΕΔΔΑ καταδίκασε την Ρωσία επειδή δεν προστάτευσε ΛΟΑΤΚΙ+ διαδήλωση στην Αγ. Πετρούπολη από αντιδιαδηλωτές.

 

Υπάρχουν επίσης πολλές υποθέσεις που το ΕΔΔΑ καταδικάζει χώρα για την ομοφοβική και βίαιη κατάχρηση εξουσίας από την αστυνομία σε βάρος ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων. Το 2020 η Γεωργία καταδικάστηκε για αυθαίρετες έρευνες και κακοποίηση από αστυνομικούς σε μέλη ΛΟΑΤΚΙ+ οργάνωσης. Το 2021 η Κροατία καταδικάστηκε γιατί η αστυνομία δεν εξετασε το λεσβιοφοβικό κίνητρο που κατήγγειλε μια γυναίκα που κακοποιήθηκε σ ένα μπαρ.

 

 Επομένως, το Ευρωπαϊκό Δίκαιο των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, όπως ερμηνεύεται από τα θεσμικά όργανα του Συμβουλίου της Ευρώπης επιβάλλει στα κράτη να παρέχουν αστυνομικές δυνάμεις στα Pride για σκοπούς αποκλειστικά και μόνο προστασίας της διοργάνωσης από τρίτους που μπορεί να την διαταράξουν και να θέσουν σε κίνδυνο την ασφάλεια των διαδηλωτών. Ωστόσο, οι αστυνομικοί που αναλαμβάνουν αυτόν τον ρόλο πρέπει να έχουν κατάλληλη εκπαίδευση και ενημέρωση σε ΛΟΑΤΚΙ θέματα, δηλαδή τα κράτη να έχουν οργανώσει τον ΛΟΑΤΚΙ γραμματισμό τους με σεμινάρια, εκπαιδεύσεις και σχετικά πρακτικά μαθήματα.

 

Αυτόν τον κομβικό ρόλο του ΛΟΑΤΚΙ γραμματισμού της αστυνομίας, το Συμβούλιο της Ευρώπης τον υποστηρίζει μέσα από συνεργασίες με τις ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεις τη κοινωνίας των πολιτών: υπάρχει ένα αναλυτικό έγχειρίδιο που έχει εκπονήσει το Τμήμα Σεξουαλικού Προσανατολισμού και Ταυτότητας Φύλου με τίτλο "Aστυνόμευση εγκλημάτων μίσους εναντίον ΛΟΑΤΚΙ ατόμων: σεμινάριο για μια επαγγελματική αστυνομική ανταπόκριση" (2019).

Ανάμεσα στις ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεις που συμμετέχουν στην κρατική εκπαίδευση των αστυνομικών σε αυτά τα θέματα είναι και οι ΛΟΑΤΚΙ Αστυνομικές Ενώσεις. Δηλαδή οι συλλογοι των ΛΟΑΤΚΙ αστυνομικών που έχουν οργανωθεί σε σωματεία για να προστατεύσουν αφενός τα δικαιώματά τους μέσα στην αστυνομία από τυχόν διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας / χαρακτηριστικών φύλου κι αφετέρου να συμβάλουν στην διαμόρφωση συνείδησης μέσα στην αστυνομία για τα ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα των πολιτών. Στην Ελλάδα, μια τέτοια ΛΟΑΤΚΙ αστυνομική οργάνωση είναι η Police Action - Δράση Αστυνομικών για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, ενώ υπάρχει κι άλλη μία ή και δύο ομάδες ΛΟΑΤΚΙ αστυνομικών που δεν έχουν ακόμη αναγνωριστεί νομίζω τυπικά. Αυτές είναι ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεις που δεν ταυτιζονται φυσικά με την ίδια την Αστυνομία, αλλά αποτελούνται από ορισμένα μέλη της. Και υπάρχει και η Ευρωπαϊκή Ένωση ΛΟΑΤΚΙ Αστυνομικών, η European LGBT Police Association - EGPA.

 

Είναι διακριτός, δηλαδή, ο θεσμικός ρόλος της Αστυνομίας για την εκπλήρωση της θετικής υποχρέωσης του κράτους να διασφαλίσει την ομαλή διεξαγωγή του Pride και άλλος ο υπερασπιστικός και κοινωνικός ρόλος των ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεων αστυνομικών που ενεργούν ως πρωτοβουλίες συμμετοχής και στο Pride ως παράγοντες υλοποίησης των συστάσεων του Συμβουλίου της Ευρώπης για ενημέρωση, εκπαίδευση, ορατότητα των ΛΟΑΤΚΙ μέσα στην Αστυνομία.

 

Αυτή είναι η ευρωπαϊκή προσέγγιση για τον ρόλο της Αστυνομίας στο Pride, με πλήρη επίγνωση φυσικά του κακοποιητικού ρόλου που έχει διαδραματίσει ο θεσμός της επιβολής της δημόσιας τάξης διαχρονικά και με καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Δηλαδή, η Ευρώπη δεν κλείνει τα μάτια στο γεγονός ότι αστυνομικοί είναι δράστες σε εγκληματα μίσους κατά ΛΟΑΤΚΙ ατόμων και οργανώσεων, ούτε τα βλέπει όλα ρόδινα, αλλά έχει οργανώσει μια πολιτική συμπερίληψης με σκοπό την μεταβολή της κουλτούρας της κάθε αστυνομίας με στόχο τον ΛΟΑΤΚΙ γραμματισμό της.

 

Στις ΗΠΑ, από όπου προέχεται ιστορικά και η διοργάνωση των pride σε ανάμνηση των επεισοδίων κατά της αστυνομίας κυρίως από μάυρες τρανς σεξεργάτριες στο μπαρ Stonewall, η δομή της αστυνομίας και η αντιμετώπισή της από τα Pride είναι διαφορετική από την Ευρώπη. Οι λόγοι είναι θεσμικοί, πολιτικής κουλτούρας, ιστορικοί, αλλά και βέβαια μεγαλύτερης μετεξέλιξης της αμερικάνικης νομοθεσίας και κοινωνίας στα ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα που δεν δικαιολογεί πλέον καθόλου την ανοχή από εγκλήματα που τελούν ένστολοι.

 

Ορισμένα Pride στις ΗΠΑ λοιπόν απαγόρευσαν την συμμετοχή ΛΟΑΤΚΙ αστυνομικών ως διαδηλωτών, αλλά με συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα: για 3 χρόνια και ως επιτίμιο ακοινωνησίας για τα αιματηρά γεγονότα που σχετίζονται με την ευθύνη αστυνομικών σε εγκληματα μίσους που οδήγησαν και στο κίνημα Black Lives Matter. Και στις ΗΠΑ βέβαια αυτός ο αποκλεισμός έχει οδηγήσει σε τεράστιες διαφωνίες εντός και εκτός κοινότητας, αλλά είναι ένας περιορισμός με ειδική αιτιολόγηση και χρονικό περιορισμό: είναι μία σαφής συλλογική κύρωση που επιβάλει ένα Pride για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.

 

Υπάρχει το μεγάλο ερώτημα ηθικής και νομικής τάξης περί του αν μπορείς να αποκλείσεις συλλογικά μια κατηγορία κρατικών υπαλλήλων από την συμμετοχή τους, ως τέτοιων, με τις στολές τους και όλες τις σημάνσεις της κρατικής αποστολής τους, στο δικαίωμα της συνάθροισης, ως επιτίμιο ακοινωνησίας. Ούτε στις ΗΠΑ το έχουν λύσει, αφού μόλις πέρσι τέθηκε για πρώτη φορα και το γεγονός ότι όντως απαγόρευσαν τις ΛΟΑΤΚΙ αστυνομικές οργανώσεις δεν σημαίνει φυσικά ότι τελείωσε η συζήτηση για την δημοκρατική νομιμοποίηση μιας τέτοιας απόφασης, λαμβάνοντας υπόψη και την πολλαπλή διάκριση που προκαλεί και μάλιστα ενδοκοινοτική: οι ΛΟΑΤΚΙ αστυνομικοί που δεν τους δίνεται το δικαίωμα να παρελάσουν με την στολή τους. Γιατί αυτό είναι γι' αυτούς η ΛΟΑΤΚΙ εργασιακή ορατότητά τους: να τους δουν οι ομοφοβικοί συνάδελφοί τους με την στολή τους να παίρνουν μέρος στο Pride κι όχι ως Κώστας ή ως Γιώργος που δεν τρέχει τίποτα "αφού δεν προκαλούν". Η "ανοχή" του Pride για αστυνομικούς που μπορούν να έρθουν ως "άτομα", ως "πολίτες", αλλά χωρίς την στολή τους μου θυμίζει κάπως ανεστραμμένο το κλασικό ρητορικό σχήμα "ας κάνουν ό,τι θέλουν στο κρεβάτι τους, αλλά να μην προκαλούν".

 

Είναι κατανοητό βέβαια ότι τα θύματα της αστυνομικής βίας δεν ανέχονται να παρελάσουν στην ίδια γραμμή με τους δράστες της αστυνομικής βίας. Έχω υπερασπιστεί τρανς άτομο σε μήνυση που της υπέβαλαν αστυνομικοί και καταλαβαίνω ότι η σχέση της με την στολή δεν θα είναι και η πιο ευχάριστη. Έχω υπερασπιστει και cis δικηγόρο τρανς ατόμων που ως τέτοια κρατήθηκε αυθαίρετα στο κρατητήριο επειδή πήγε να ασκήσει τα καθήκοντά της.

 

Όμως, την στολή την φοράει ένα συγκεκριμένο άτομο κάθε φορά και πραγματικά δεν πιστεύω ότι θα φτάσει ο αμετανόητος αστυνομικός - δράστης ενός ομοφοβικού εγκλήματος να θέλει να παρελάσει στο Pride με την στολή του. Δεν θα το κάνει. Αυτοί που θα έρθουν θα είναι άλλοι. Και το μεγάλο ερώτημα είναι μήπως αυτοί οι άλλοι, οι καλοί ΛΟΑΤΚΙ αστυνομικοί που θα έρθουν με την στολή τους, "ξεπλένουν" τους εγκληματίες αστυνομικούς. Έτσι, έχουν δύο "μέτωπα": από την μία τους ομοφοβικούς συναδέλφους τους και το μη ασφαλές εργασιακό περιβάλλον κι από την άλλη πλευρά μία μερίδα της δικής τους ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας που τους βλέπει ως το φύλλο συκής ενός σάπιου συστήματος και εξ αρχής τους απορρίπτει λόγω της ίδιας της εμφάνισής τους, με τεκμήριο ενοχής.

 

Φέτος στην Αθήνα, την εβδομάδα του Pride, θα πραγματοποιηθεί το συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ΛΟΑΤΚΙ Αστυνομικών στις 16 και 17 Ιουνίου στην Τεχνόπολη. Θα μετέχουν δηλαδή ΛΟΑΤΚΙ αστυνομικοί από αντίστοιχες τοπικές ενώσεις των ευρωπαϊκών χωρών και θα συζητήσουν τα θέματά τους. Έχω κληθεί σε αυτό το συνέδριο να μιλήσω ως νομικός για το θέμα των "Διακρίσεων Λόγω Σεξουαλικού Προστανατολισμού και Ταυτότητας Φύλου των Αστυνομικών Υπαλλήλων στον Χώρο της Εργασίας τους". Θέλουν δηλαδή να ενημερωθούν για τις νομικές εξελίξεις που υπάρχουν και τα διαθέσιμα μέσα που έχουν οι ίδιοι από τους κακοποιητικούς και ομοφοβικούς / τρανσφοβικούς συναδέλφους τους και προϊσταμένους τους.

 

Το βρίσκω εξίσου ερεθιστικό επιστημονικά με το γεγονός ότι αύριο και μεθαύριο θα είμαι στην Θεσσαλονίκη για να μιλήσω σε 300 Ελληνίδες κι Έλληνες δικαστικούς λειτουργούς εν ενεργεία σχετικά με τα θέματα της ταυτότητας φύλου, στο πλαίσιο του σεμιναρίου που διοργανώνει η Εθνική Σχολή Δικαστών. Έχω να παρουσιάσω πολλές ιστορίες δικαστικής κακοποίησης ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων από την Ελληνική Δικαιοσύνη, κάτι που πριν απ΄όλους πρέπει να τα ξέρουν οι ίδιοι οι δικαστικοί. Δεν θα τους έλεγα όχι επειδή ανάμεσα σε αυτούς μπορεί να βρίσκονται και δράστες.

 

Συμμετέχω και στις προφεστιβαλικές εκδηλώσεις του Athens Pride, στο πλαίσιο των οποίων έχει ενταθχεί η παρουσίαση του βιβλίου μου "Ελεύθερη Συμβίωση" στον Πολύχρωμο Πλανήτη, το ακτιβιστικό βιβλιοπωλείο - εκδοτικό οίκο της πολυαγαπημένης μας Μαρίνας Γαλανού που τόσο έχει ήδη λείψει, αλλά και που τόσο άλλαξε με το έργο της τον Χάρτη των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων στην Ελλάδα. Ομιλητές σε αυτή την παρουσίαση είναι δύο αγαπημένα μου πρόσωπα από την κοινότητα, ο Ηλίας Μυρσινιάς και η Κατερίνα Τρίμμη.

 

Μαθαίνω δηλαδή ότι συμμετέχω στο Athens Pride που δεν έχει επιτρέψει στην Ευρωπαϊκή Ένωση ΛΟΑΤΚΙ Αστυνομικών να έχει δικό της περίπτερο στην διοργάνωση. Έχω τις διαφωνίες μου, αλλά καταλαβαίνω και τα θύματα της αστυνομικής βίας ότι δεν θέλουν να συνυπαρξουν με αστυνομικούς. Ακούω όμως και το επιχείρημα ότι δεν διαχωρίζουμε την αστυνομία σε καλή και κακή, δεν υπάρχουν προσωπικότητες και ατομικότητες της αστυνομίας, υπάρχει ο θεσμός ο οποίος είναι απορριπτέος για τους γνωστούς ιστορικούς λόγους. Αυτή η θέση δεν ξέρω πόσο συμβιβάζεται με τα ευρωπαϊκά πρότυπα που έχω παραθέσει στην αρχή για τον κρατικό ρόλο και για τον υπερασπιστικό και κοινωνικό ρόλο, όταν τον διαχωρισμό τον έχει κάνει διαχρονικά το ίδιο το Συμβούλιο της Ευρώπης. Στο αμερικανικό ντιμπέιτ για το θέμα προβάλλεται έντονα το θέμα της ενδοκοινοτικής διάκρισης, γιατί είναι οι ΛΟΑΤΚΙ ή οι συνοδοιπόροι των ΛΟΑΤΚΙ αστυνομικών που θέλουν να παρελάσουν κι όχι βέβαια το σύνολο των αστυνομικών. Σε αυτό δεν έχω δει επαρκή αντίκρουση, δηλαδή κατά πόσον δεν υπάρχει όντως ενδοκοινοτική διάκριση και μάλιστα με κριτήριο τον υπάρχοντα ή νομιζόμενο σεξουαλικό προσανατολισμό / ταυτότητα - χαρακτηριστικά φύλου.

 

Αυτό που σίγουρα δεν υπάρχει είναι ο χρονικός ορίζοντας. Δηλαδή ακόμα και στα αμερικανικά Pride που απέκλεισαν ΛΟΑΤΚΙ αστυνομικές οργανώσεις τους είπαν ότι τους αποκλείουν για 3 χρόνια, όχι για πάντα ή αορίστως. Το οποίο σημαίνει μόνο ένα πράγμα: κριτήρια. Βάσει των οποίων υπολογίζεται ο αποκλεισμός ή μη. Τα κριτήρια σημαίνουν: έχω γενικές αρχές που λαμβάνω υπόψη κι έχω σταθμίσει έναντι άλλων αρχών που αφορούν ακόμη και το δικαίωμα συμμετοχής στην συνάθροιση με την επιλογή της στολής. Τέτοιες γενικές αρχές και τέτοια στάθμιση και αιτιολόγηση δεν έχω δει να γίνεται από το Athens Pride. Θα ενδιέφερε όμως να γίνει σε τέτοιο επίπεδο η ανάλυση αυτή κι όχι με λαϊκισμό και κραυγές που αύριο μπορεί να αποδειχτεί ότι δεν ήταν το δικαιότερο μέτρο.