Δημοσιοποίηση ονομάτων γονέων που φέρονται ως μαστρoποί

"Τώρα δεν υπάρχει πρόβλημα με τα προσωπικά δεδομένα", πανηγύρισε σχεδόν η δικηγόρος σε παράθυρο του ALTER, κατά την καφενειακή ανάλυση του προβλήματος των γονέων που εκδίδουν τα παιδιά τους, επ αφορμή μιας υπόθεσης στην Αρτέμιδα (δηλ., για να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους, στην Λούτσα).

Γιατί να υπάρξει πρόβλημα, αφού το υπουργείο Δικαιοσύνης σε μια νύχτα πέρασε χωρίς προηγούμενη Έκθεση της επιστημονικής υπηρεσίας της Βουλής αλλά και χωρίς προηγούμενη γνωμοδότηση της Αρχής Δεδομένων μια διάταξη βάσει της οποίας ο εισαγγελέας νομιμοποιείται να δημοσιοποιεί ονόματα όσων διώκονται ποινικά, όταν "συγκινείται η κοινή γνώμη". Η ψηφοθηρία εγγεγραμμένη απροκάλυπτα στην αιτιολογική σας έκθεση!

Το θεμα όμως δεν είναι μόνο νομικό: είναι προς το συμφέρον των παιδιών αυτών να δημοσιοποιηθούν τα ονόματα των γονιών τους, άρα και τα δικά τους επώνυμα; Να είναι για μία ζωή δαχτυλοδεικτούμενα, οπως τα παιδιά του Δουρή που έλεγαν στην τηλεόραση "με λένε παιδοκτόνο" (το παιδί, όχι ο πατέρας).

Το δίλημμα δεν είναι θέμα "προσωπικών δεδομένων" είναι κρίσιμη απόφαση αντεγκληματικής πολιτικής: αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η Πολιτεία θα αποτρέψει παρόμοιες περιπτώσεις στο μέλλον; Ο μιντιακός λιθοβολισμός; Όταν το κράτος δεν μπορεί να πετύχει το στόχο του να προστατεύσει τους πολίτες του θα πετάει πάντοτε το μπαλάκι στα μ.μ.ε. και την "κοινή γνώμη"; Που ήταν αυτή η "κονή γνώμη" όταν όλο το χωριό ξέρει αλλά δεν λέει τίποτα;

Γνώμη: θα ήμουν πολύ ευτυχής αν αντί για αυτές τις μεταμοντέρνες προσεγγίσεις οι ένοχοι καταδικάζονται στην ποινή που προβλέπει η νομοθεσία, ούτε μια μέρα περισσότερο, ούτε μια μέρα λιγότερο. Επίσης θα ήμουν ευτυχής αν οι αθώοι κηρύσσονται αθώοι χωρίς να έχουν παιχτεί τα ονόματά τους σε εθνικό δίκτυο.