Πριν από μήνες ο Επίτροπος Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης είχε δημοσιεύσει ένα κείμενο, σύμφωνα με το οποίο το πιο βασικό σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης είναι να μην επιτρέψουμε να παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Το δικαίωμα στη ζωή, στην ελεύθερη μετακίνηση, στην απαγόρευση βασανιστηρίων, στην ειρηνική συνάθροιση, στην ιδιωτικότητα, στην ελεύθερη έκφραση, στην περιουσία, στην εργασία και όλες οι υπόλοιπες κατακτήσεις του σύγχρονου πολιτισμού αποτελούν την πεμπτουσία της ανθρώπινης ιδιότητας.
Τα δικαιώματα αυτά παραβιάζονται σήμερα στο κέντρο της Αθήνας.
Το πρόβλημα είναι πολυδιάστατο και έχει πολλαπλές επιπτώσεις σε διάφορες πτυχές του δημόσιου βίου, αλλά και ατομικά σε κάθε πολίτη στην χώρα.
Οι γενικοί αφορισμοί είναι λάθος. Οι υστερικές αντιδράσεις δεν οδηγούν επίσης πουθενά. Αυτό που χρειάζεται είναι ψυχραιμία και σκέψη. Όσες και όσοι μπορούν να συγκρατήσουν την δυνατότητα να σκέφτονται με καθαρό μυαλό, πρέπει να υπενθυμίζουν με κάθε τρόπο ότι η βία και οι καταστροφές θα μας παρασύρουν όλους πολύ πιο χαμηλά, σε μεγαλύτερη εξαθλίωση, σε δυσμενέστερες συνθήκες.
Χρειάζεται αγώνας, μελέτη και, κυρίως, προτάσεις. Χρειάζονται θετικά μηνύματα, δεν αντέχουμε άλλα "όχι".
4 σχόλια:
Δυστυχώς, όμως οι πρόχειρες αποφάσεις κομμάτων (βλ. ΚΚΕ που για 3 ώρες απαγόρευε την είσοδο στην Ακρόπολη) και ο λαϊκισμός (βλ. ΝΔ και ΛΑΟΣ και ΣΥΝ για τα μέτρα) περισσεύουν. Και οι προβοκάτσιες ενισχύουν κάθε λαϊκίστικη τακτική προπαγάνδας των ΜΜΕ.
Να δούμε τι μπορεί να κάνει καθένας μας όμως, άσε τους άλλους. Μπορεί καθένας από εμάς να πει "δεν το βάζω κάτω, ακόμα και με λιγότερο μισθό θα επιτελέσω στο ακέραιο το καθήκον μου"; Διότι είναι θέμα καθήκοντος του κάθε πολίτη πλέον.
Δεν κατάλαβα. Ποιος είπε το αντίθετο και ακόμα καλύτερο ποιος μπορεί να το αποφύγει; Δεν μπορούμε όμως να μένουμε μόνο στον εαυτό μας. Οφείλουμε να δούμε τα αίτια και φυσικά να αυτοκριθούμε.
Καθήκον για όσους δεν έκλεψαν κρατικούς πόρους, δεν είχαν συναλλαγές με προμηθευτές που λάδωναν, πλήρωναν τους φόρους τους και τηρούσαν τους νόμους, είναι να πουν όχι στην ισοπέδωση που τους οδήγησε η σημερινή κυβέρνηση. Τίποτα απ' όλ' αυτά δεν θα είχε γίνει αν είχαν παρθεί μέτρα από την πρώτη στιγμή. Αλλά μέτρα εκεί που πρέπει, όχι στην πλάτη των εύκολων θυμάτων. Δεν θέλει διδακτορικό αστρονομίας για να αυξήσει κάποιος τον ΦΠΑ και να κόψει μισθούς. Αλλά θέλει πραγματικά θράσος αμέτρητο για να μην αλλάζει το καθεστώς περί ευθύνης υπουργών, να μη δημοσιοποιεί τις δηλώσεις πόθεν έσχες, να προσλαμβάνει υπαλλήλους στη Βουλή με γελοίες δικαιολογίες και να τους δίνει 16 μισθούς. Το πατριωτικό καθήκον είναι να πεις όχι στους ανίκανους και να οδηγήσεις στη δικαιοσύνη αυτούς και όσους προηγούμενους διαχειρίστηκαν με τρόπο καταστροφικό τη δημόσια περιουσία και πρόσθεσαν χρέη στις επόμενες γενιές. Εκτός από το αγέννητο που έφυγε νωρίς...
Αυτή είναι η κυβέρνηση. Ανίκανη να διαχειριστεί ό,τι μπορούν να διαχειριστούν όσοι βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση από εμάς. Οι αριθμοί δεν ψεύδονται και δεν επιδέχονται άλλη ερμηνεία. Όχι στη βία, όχι στις καταστροφές, διπλό όχι στο κουτόχορτο.
http://www.nytimes.com/interactive/2010/05/02/weekinreview/02marsh.html
Δημοσίευση σχολίου