Να, λοιπόν, ένα δύσκολο ερώτημα ελευθερίας πληροφόρησης - προστασίας προσωπικότητας: να δημοσιευθεί ή όχι η αποφυλάκιση ενός διαβόητου δολοφόνου που εξέτισε την υπερεικοσαετή ποινή του ή να σεβαστούν τα μ.μ.ε. την επανένταξή του στην κοινωνία; Αυτά δεν απαντώνται με ένα ναι ή ένα όχι. Υπάρχουν πολλά και σοβαρά επιχειρήματα υπέρ της μιας και της άλλης προσέγγισης. Μια υπόθεση που συγκλόνισε την χώρα πριν από 20 χρόνια εξακολουθεί να παράγει είδηση, στο στάδιο της περάτωσής της με την αποφυλάκιση του τελευταίου κρατούμενου. Αλλά πόση είδηση; Αρκούν οι επαναδημοσιεύσεις φωτογραφιών της εποχής εκείνης ή θα μπορούσαν να δημοσιοποιηθούν τωρινές φωτογραφίες αποφυλάκισης; Μπορεί να προστεθεί θεμιτά στη συζήτηση ένα επιχείρημα περί μη σωφρονισμού που θα δικαιολογούσε κυκλοφορία πρόσφατων φωτογραφιών χωρίς ταυτόχρονα αυτό να μην θεωρείται μια "επικήρυξη" που παρεμποδίζει την κοινωνική επανένταξη; Μέχρι που μπορεί να φτάσει ένα δικαίωμα στη λήθη και η αξίωση του ίδιου να μην δημοσιεύονται στοιχεία του;
Αυτά τα ερωτήματα δεν μπορούν να απαντηθούν χωρίς την επίκληση της αρχής της αναλογικότητας που θα ορίσει το μέτρο κατά το οποίο και η ελευθερία πληροφόρησης αλλά και το δικαίωμα προστασίας της προσωπικότητας θα τηρηθούν ταυτόχρονα, χωρίς το ένα να υπερβαίνει το άλλο. Η αρχή της αναλογικότητας μας θέτει τα κριτήρια που πρέπει να απαντηθούν: η δημοσίευση μιας σύγχρονης φωτογραφίας είναι ένας περιορισμός του δικαιώματος στη λήθη
- κατάλληλος,
- αναγκαίος και
- ο ηπιότερος δυνατός ενόψει του δικαιώματος ενημέρωσης ή μήπως υπάρχουν ηπιότερες εναλλακτικές μορφές ενημέρωσης του κοινού με χρήση προσωπικών στοιχείων;
- κατάλληλος,
- αναγκαίος και
- ο ηπιότερος δυνατός ενόψει του δικαιώματος ενημέρωσης ή μήπως υπάρχουν ηπιότερες εναλλακτικές μορφές ενημέρωσης του κοινού με χρήση προσωπικών στοιχείων;
Από την άλλη πλευρά, η απαγόρευση δημοσίευσης σύγχρονων φωτογραφιών του αποφυλακισθέντος αντιστοιχεί σε μια "πιεστική κοινωνική ανάγκη" που επιβάλλει την προστασία των ιδιωτικότητας του έναντι των αντίρροπων αξιώσεων για ενημέρωση; Και αν όχι που σταματάει αυτό; Θα επιτρεπόταν ας πούμε ένας δημοσιογράφος να μας ενημερώσει για την διεύθυνση κατοικίας του; (Στις Η.Π.Α. υπάρχουν αρχεία που καταγράφονται λ.χ. διευθύνσεις δραστών συγκεκριμένων αδικημάτων, όπου οι γείτονες μπορούν να συμβουλευτούν μπαίνοντας με κωδικό). Εάν υπάρχουν στοιχεία από περιστατικά κατά το στάδιο των αδειοδοτήσεων του κρατούμενου, ενισχύεται το δικαίωμα ενημέρωσης και υποχωρεί η αξίωση σεβασμού των προσωπικών δεδομένων. Αλλά πρέπει πάντοτε να υπηρετείται και το δημόσιο συμφέρον της επανένταξης στην κοινωνία με ομαλό τρόπο, αφού η ποινή είναι συγκεκριμένη και εκτίθηκε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου