2005-2008: Τρία χρόνια e-lawyer

Το blog σβήνει σήμερα τρία κεράκια, αλλά η αίσθηση που έχω είναι σαν να υπήρχε από πάντα.

Διαβάζοντας και πάλι το πρώτο post, σκέφτομαι ότι η ενημέρωση για νομικά θέματα εξακολουθεί να μην αποτελεί προτεραιότητα για τα μ.μ.ε. Ενώ νομίζουμε ότι η Δικαιοσύνη είναι θεσμικά παντοδύναμη και ότι με τις αποφάσεις της μπορούν να αλλάξουν τα πάντα (πράγμα που αποτελεί βέβαια μια ακραία έκφανση της βεμπεριανής αισιοδοξίας), ο χρόνος που αφιερώνεται στις άλλες δύο κρατικές λειτουργίες είναι πολλαπλάσιος σε σχέση με την fat lady.

H δημοσιογραφική είδηση για μία πολυαναμενόμενη απόφαση συνήθως δεν επαρκεί για να γίνει αντιληπτό ποια ήταν ακριβώς τα κριτήρια που έλαβε υπόψη της η Δικαιοσύνη και τι ευρύτερες επιπτώσεις μπορεί να έχει ένα δεδικασμένο. Η περίπτωση με την απόφαση για τις λεσβίες ήταν χαρακτηριστική, αφού από το κείμενο του in.gr δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε ακριβώς τι κρίθηκε και θεωρώ ευτύχημα ότι στο e-lawyer δημοσιεύθηκε αυθημερόν το πλήρες κείμενο. To ίδιο πρόβλημα ασάφειας της δημοσιογραφικής πληροφορίας υπήρξε στο δημοσίευμα του Έθνους για τον blogger που καταδικάστηκε: υπήρξε άρση του απορρήτου ή όχι; Για ποια ακριβώς αδικήματα καταδικάστηκε; Αυτά είναι που ενδιαφέρουν ουσιαστικά, όχι το αν εκπροσωπήθηκε από δικηγόρο ή όχι (αν ήθελε το δικαστήριο μπορούσε να του διορίσει αυτεπαγγέλτως). 

Αν χρειαζόταν να επιλέξω τρεις στιγμές από την τριετία e-lawyer, αυτές θα ήταν:

- οι ανταποκρίσεις το 2005 από το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, όπου βρέθηκα τότε ως συνεργάτης του Ευρωπαίου Επόπτη Προστασίας Δεδομένων στην πολύκροτη δίκη για την ακύρωση της συμφωνίας ΕΕ-ΗΠΑ όσον αφορά τα προσωπικά δεδομένα των επιβατών αεροπορικών πτήσεων,

- η συγκέντρωση των δεοντολογικών αρχών που συνδέουν τη χρήση δημόσιων πηγών πληροφόρησης και μέσων προσωπικής επικοινωνίας στο σχέδιο κώδικα δεοντολογίας ιστολογίων (βλ. και σχετικό επεξηγηματικό υπόμνημα), το οποίο υπογραμμίζει ότι υπάρχει πάντοτε η εναλλακτική λύση της αυτορρύμισης έναντι της νομοθετικής παρέμβασης. Αυτό το σχέδιο στάλθηκε πρόσφατα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μαζι με το position paper της Data&Protection ως συμμετοχή στην διαβούλευση για το ψήφισμα ευρωπαϊκού μπλογκονόμου.

- η συμμετοχή  στην μετάφραση και την προώθηση των  Αρχών της Γιοτζακάρτα, για την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου των δικαιωμάτων του ανθρώπου ως προς τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου.

Τρεις στόχοι για το 2009:

- Συχνότερα κατά το δυνατόν posts, με έμφαση σε παραμελημένους τομείς όπως το δίκαιο της ενέργειας και του περιβάλλοντος, αλλά και την παρουσίαση νομικών εκδόσεων, με προσπάθεια ο διάλογος να εστιάζει περισσότερο στα νομικά ζητήματα και λιγότερο σε προσωπικές και πολιτικές εκτιμήσεις. 

- Μεγαλύτερη έμφαση στην πρακτική ενημέρωση για θέματα υφιστάμενων διαδικασιών, με check lists και βήμα προς βήμα παρουσίασή τους (λ.χ. κατοχύρωση λογοτύπου, σύσταση ανώνυμης εταιρίας). Οργάνωση open θεματικών meetings στο χώρο της Data&Protection. 

- Συνεργατικές παρεμβάσεις σε θεσμικά ζητήματα, όπως η ακύρωση της "διαβούλευσης" του ΟΠΙ, η αναγνώριση της αντισυνταγματικότητας του Συμφώνου συμβίωσης και η συνεργασία για την αποτροπή θέσπισης αντισυνταγματικού blogoνόμου. 

Θέλω να ευχαριστήσω επίσης εσάς που διαβάζετε τα κείμενα,  εμπιστεύεστε την πληροφόρηση από το e-lawyer και συμμετέχετε στο διάλογο που ακολουθεί συνήθως. 

Θα συνεχίσω να προσπαθώ να απαντάω αυθημερόν επίσης στα e-mail που στέλνετε και ελπίζω ότι ο χώρος αυτός, ιδίως μετά την κατηγοριοποίηση των αναρτήσεων, μπορεί να αποτελέσει ένα χρήσιμο αρχείο για όποιον αναζητεί πληροφορίες σε νομικά θέματα που αφορούν τα ατομικά δικαιώματα και το διαδίκτυο.

Το celeblogo είναι φυσικά iblog. Σε ευχαριστώ!

Σχέδιο Οδηγίας που μπλοκάρει το σύμφωνο συμβίωσης μόνο για ετερόφυλους

Το ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο για την κατάργηση των διακρίσεων πρόκειται να εμπλουτιστεί με μία νέα Οδηγία, η οποία θα αφορά την ίση μεταχείριση σε τομείς πέραν αυτού της απασχόλησης και της εργασίας.

Αυτές τις μέρες το εθνικό Κοινοβούλιο επεξεργάζεται τη σχετική πρόταση που έχει διατυπωθεί και η οποία αφορά την απαγόρευση των διακρίσεων με κριτήριο τη θρησκεία/πεποιθήσεις, την αναπηρία, την ηλικία και τον σεξουαλικό προσανατολισμό σε τομείς πέραν της απασχόλησης και εργασίας, οι οποίοι είναι ήδη ρυθμισμένοι.

Το σχέδιο Οδηγίας αφορά δηλαδή τους τομείς:

α)  κοινωνικής προστασίας, συμπεριλαμβανομένων της κοινωνικής ασφάλισης και της υγειονομικής περίθαλψης

β) κοινωνικά πλεονεκτήματα

γ) εκπαίδευση

δ) πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες διαθέσιμες στο κοινό, συμπεριλαμβανομένης της στέγασης. 

Σύμφωνα με το ίδιο άρθρο του σχεδίου, η Οδηγία εφαρμόζεται με την επιφύλαξη της εθνικής νομοθεσίας περί οικογενειακής καταστάσεως και δικαιωμάτων αναπαραγωγής. 

Σύμφωνα με το άρθρο 5 ("θετική δράση"): "Για να εξασφαλισθεί πλήρης ισότητα στην πράξη, η αρχή της ίσης μεταχείρισης δεν εμποδίζει

κανένα κράτος μέλος από το να διατηρεί ή να εκδίδει ειδικά μέτρα για να αποτρέπει ή να

αντισταθμίζει τα μειονεκτήματα που συνδέονται με θρησκεία ή πεποιθήσεις, αναπηρία,

ηλικία ή γενετήσιο προσανατολισμό.

Όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση του Σχεδίου Οδηγίας, "το κείμενο καθιστά σαφές ότι ζητήματα που αφορούν την οικογενειακή κατάσταση, συμπεριλαμβανομένης της υιοθεσίας, εκφεύγουν του πεδίου εφαρμογής της οδηγίας. Το πεδίο αυτό περιλαμβάνει τα δικαιώματα αναπαραγωγής. Τα κράτη μέλη εξακολουθούν να είναι ελεύθερα να αποφασίζουν κατά πόσον θα θεσπίσουν και θα αναγνωρίσουν τη νόμιμα δηλωμένη συμβίωση. Ωστόσο, από τη στιγμή που το εθνικό δίκαιο αναγνωρίσει αυτές τις σχέσεις ως ανάλογες των συζυγικών σχέσεων, τότε εφαρμόζεται η αρχή της ίσης μεταχείρισης." Σε αυτό το σημείο, η αιτιολογική έκθεση παραπέμπει στην υπόθεση Maruko, για την αναγνώριση συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων σε χήρο που  είχε συνάψει σύμφωνο συμβίωσης με ομόφυλο άτομο στη Γερμανία. 

Το σχέδιο Οδηγίας δεν επεμβαίνει λοιπόν σε θέματα οικογενειακού δικαίου, ώστε να υποχρεώσει ένα κράτος να θεσπίσει σύμφωνο συμβίωσης, αλλά ορίζει ότι από τη στιγμή που αυτό θα θεσπιστεί, τότε πρέπει να εφαρμοστεί η αρχή της ίσης μεταχείρισης και να μην υπάρχουν αποκλεισμοί επί τη βάσει του σεξουαλικού προσανατολισμού. Άρα,  η θέσπιση συμφώνου συμβίωσης που θα αποκλείει από το πεδίο εφαρμογής του ομόφυλα ζευγάρια θα παραβιάζει αυτήν την Οδηγία, όταν ψηφιστεί. 

Πάντως η σχετική διαδικασία στο Συμβούλιο της Ευρώπης έχει προχωρήσει από αυτό το στάδιο και ήδη ετοιμάζεται Σύσταση για την αναγνώριση των συμφώνων συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια, καθώς και Σύσταση για την αναγνώριση της κατάργησης των διακρίσεων βάσει σεξουαλικού προσανατολισμού σε όλο το φάσμα του δικαίου.

Συνελήφθη blogger που φέρεται ότι καλούσε τους χρήστες να σκοτώσουν 48χρονο δημοσιογράφο

Σύμφωνα με την είδηση που μεταδίδει το in.gr, ένας blogger συνελήφθη για συκοφαντική δυσφήμηση και για διέγερση σε τέλεση κακουργήματος - αφαίρεση ζωής.

Όπως αναφέρει η είδηση, ο blogger στρεφόταν κατά δημοσιογράφου ασκώντας κριτική για τον τρόπο που παρουσίαζε τις ειδήσεις και καλούσε τους χρήστες του Διαδικτύου να σκοτώσουν αυτόν και το παιδί του.

Ο δημοσιογράφος προσέφυγε στη Δικαιοσύνη και η αστυνομία εντόπισε τα ψηφιακά ίχνη του blogger, ο οποίος συνελήφθη ενώ έγραφε στον υπολογιστή του και σήμερα οδηγήθηκε στον εισαγγελέα. 

Συκοφαντική Δυσφήμηση με ολίγη από ανθρωποκτονία

Όπως έχουμε συζητήσει πάρα πολλές φορές τον τελευταίο χρόνο, η συκοφαντική δυσφήμηση δεν αποτελεί λόγο άρσης του απορρήτου των επικοινωνιών, ώστε να εντοπιστεί ο ανώνυμος δράστης - blogger και να οδηγηθεί στην Δικαιοσύνη. Αυτό επειδή το Σύνταγμα λέει ότι η άρση του απορρήτου επιτρέπεται μόνο για "ιδιαιτέρως σοβαρά εγκλήματα" και ο νομοθέτης θέσπισε έναν κατάλογο αυτών των εγκλημάτων στον οποίο περιλαμβάνονται τα πιο σοβαρά κακουργήματα + η εκβίαση.

Επομένως, η συκοφαντική δυσφήμηση από μόνη της δεν θα επέτρεπε ούτε την ποινική δίωξη, αλλά ούτε και την αγωγή αποζημίωσης, αφού δεν είναι γνωστά τα στοιχεία του δράστη.

Αν όμως καταγγελθεί ότι εκτός από τη συκοφαντική δυσφήμηση ο δράστης έχει τελέσει κάποιο από τα αδικήματα του νόμου περί άρσης του απορρήτου, τότε ανοίγει ο δρόμος για την ποινική του δίωξη. Δημιουργείται όμως σε αυτό το σημείο το μέγα νομικό ζήτημα: αν ο κατηγορούμενος αθωωθεί για το κακούργημα, είναι θεμιτό να καταδικαστεί για την συκοφαντική δυσφήμηση, τη στιγμή που η άρση της ανωνυμίας του ήταν επακόλουθο μιας μήνυσης για την οποία κρίθηκε αθώος;

Αν απαντήσουμε αρνητικά, ότι δηλαδή δεν πρέπει να καταδικαστεί για την συκοφαντική δυσφήμηση σημαίνει ότι ενώ έχουμε μπροστά μας τον φερόμενο ως δράστη, αναγνωρίζουμε την ατιμωρησία του.

Αν απαντήσουμε θετικά, θα έχουμε κατ΄' αποτέλεσμα καταργήσει την συνταγματική επιταγή περί άρσης του απορρήτου μόνο για τα ιδιαιτέρως σοβαρά εγκλήματα. 

Το κριτήριο: η τυχόν εργαλειακή επίκληση του κακουργήματος για να ξετρυπωθεί ο συκοφάντης

Η γνώμη μου είναι ότι αν διαπιστωθεί ότι η καταγγελία του κακουργήματος γίνεται για να καταστρατηγηθεί η απαγόρευση άρσης του απορρήτου σε περίπτωση συκοφαντικής δυσφήμησης, διενεργείται μια εργαλειακή χρήση του νόμου με σκοπό να καταπατηθούν οι συνταγματικές ελευθερίες.

Αν δηλαδή διαπιστωθεί ότι σκόπιμα χρησιμοποιήθηκε από τον μηνυτή ή την διωκτική αρχή η "συνοδευτική" επίκληση κακουργήματος, ενώ το πραγματικό ενδιαφέρον είναι να διωχθεί η συκοφαντική δυσφήμηση, τότε η άρση του απορρήτου δεν είναι νόμιμη και ο δράστης δεν πρέπει να κηρυχθεί ένοχος για τη συκοφαντική δυσφήμηση, ακόμη κι αν την έχει τελέσει.

Αν όμως δεν υπάρχει αυτή η καταχρηστική επίκληση του κακουργήματος και ο δράστης αθωωθεί για το κακούργημα, τότε δικαίως καταδικάζεται για την συκοφαντική δυσφήμηση. Σε αυτή τη δεύτερη περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί άδικη η άρση του απορρήτου και θα ήταν προκλητική ατιμωρησία να κάνουμε ότι δεν βλέπουμε πως αυτός τελικά ήταν και ο συκοφάντης.

Πρόκληση σε τέλεση κακουργήματος = άρση του απορρήτου;

Σύμφωνα με τα στοιχεία που μεταδίδει το in.gr, ο blogger καλούσε τους χρήστες να σκοτώσουν τον δημοσιογράφο και το παιδί του.  Αυτά τα φαινόμενα διαδικτυακής τρομοκρατίας είναι καταδικαστέα και νομίζω ότι αυτό είναι αντιληπτό από όλους μας.  Διαχειριζόμαστε δημόσια προσβάσιμη πληροφορία και ασκούμε το δικαίωμα μας στην ελευθερία της έκφρασης, γι' αυτό οφείλουμε να μην παραβιάζουμε τα άκρα όρια αυτών των ατομικών εξουσιών.

Ωστόσο, αν δεχθούμε ότι είναι αληθή αυτά που μεταδίδει το in.gr, το αδίκημα του blogger δεν είναι βέβαια η ... ηθική αυτουργία σε ανθρωποκτονία (που ούτως ή άλλως δεν τελέστηκε, ούτε έγινε απόπειρά της απ' όσο ξέρουμε). Υπό συγκεκριμένες συνθήκες θα μπορούσε η συγκεκριμένη πράξη να θεωρηθεί ότι αποτελεί ενδεχομένως πρόκληση ή παρότρυνση για διάπραξη κακουργήματος (άρθρο 186 Ποινικού Κώδικα) ή απειλή (άρθρο 133 Ποινικού Κώδικα). Αυτές οι πράξεις όμως τιμωρούνται ως πλημμελήματα από τον Ποινικό Κώδικα και όχι ως κακουργήματα. Εξάλλου, δεν περιλαμβάνονται στον κατάλογο των αδικημάτων του ν.2225/1994 βάσει των οποίων επιτρέπεται η άρση του απορρήτου.

Ανακύπτει λοιπόν ένα μείζον ερώτημα: με ποια διαδικασία ακριβώς επετράπη η άρση του απορρήτου του συγκεκριμένου blogger; Η είδηση αναφέρει ότι μόλις ο δημοσιογράφος έκανε την καταγγελία άρχισε η έρευνα για να εντοπιστούν τα ψηφιακά ίχνη του blogger. Αυτό βάσει της κείμενης νομοθεσίας επιτρέπεται μόνο στις παραπάνω περιπτώσεις που αναφέρονται στο Σύνταγμα και τον ν.2225/1994, αλλά και πάλι κατόπιν σχετικής δικαστικής απόφασης ή εισαγγελικής παραγγελίας. 

Μήπως δεν χρειαζόμαστε blogoνόμο;

Προφανώς δεν είμαι αρκετά ενημερωμένος για το νομικό πλαίσιο και τα πραγματικά περιστατιά βάσει του οποίου η δίωξη εντόπισε τον blogger. Φαίνεται ότι η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος έχει βρει τον τρόπο να επιλύσει τα δύσκολα θεσμικά προβλήματα της άρσης του απορρήτου για περιπτώσεις όπως η σχολιαζόμενη. 

Τότε όμως, δεν χρειάζεται πια ειδική νομοθεσία για τα blogs: με το παρόν πλαίσιο αποκαλύπτεται ότι η αστυνομία και η δικαιοσύνη δεν εμποδίζονται από το θεσμικό πλαίσιο και μπορούν να κάνουν την δουλειά τους με επάρκεια και αποτελεσματικότητα. 

Συνεπώς, αφού έχουν λυθεί οι τυπικές και διαδικαστικές δυσκολίες, προφανώς κλείνει η συζήτηση για τη θέσπιση ειδικών διατάξεων για την άρση του απορρήτου στα blogs και την γενική κατάργηση της ανωνυμίας των bloggers. Άλλη μια μεγάλη νίκη του κράτους δικαίου: τα ατομικά δικαιώματα τυγχάνουν σεβασμού στην Ελληνική Δημοκρατία και δεν χρειαζόμαστε ειδική νομοθεσία που θα έθετε σε αμφισβήτηση την πραγμάτωσή τους στο Διαδίκτυο. 

Φιλική συμβουλή προς bloggers

Γιατί να δίνουμε αφορμές για άρση του απορρήτου τη στιγμή που μπορούμε να κάνουμε την οξεία κριτική μας σε θεμιτά πλαίσια; 

Αν είναι ακριβές το δημοσίευμα του in.gr, ο εν λόγω blogger έκανε ένα τεράστιο επικοινωνιακό φάουλ: είναι πιθανό να αθωωθεί για την "διέγερση σε τέλεση ανθρωποκτονίας", αλλά τελικά να καταδικαστεί για τη συκοφαντική δυσφήμηση (το λέω για τους σκοπούς αυτού του παραδείγματος, χωρίς να γνωρίζω ακριβώς τι είπε για το δημοσιογράφο: εξυπακούεται ότι ο συλληφθείς απολαμβάνει στο ακέραιο του τεκμηρίου της αθωότητας). Eνώ αν είχε αποφύγει αυτήν την ακρότητα, δεν θα έδινε στις αρχές  έτοιμη την λύση για την άρση του απορρήτου του.  Σημείωση: ο νόμος δεν αφήνει ατιμώρητη την συκοφαντική δυσφήμηση μέσω blogs. Απλώς δεν επιτρέπει την άρση του απορρήτου για να εντοπιστεί ο τυχόν ανώνυμος blogger.  

Φυσικά μπορεί κάποιος να υποστηρίξει ότι το statement ήταν αυτό: να δημιουργηθεί ντόρος για να περάσει το μήνυμα ότι ο 48χρονος είναι κακός δημοσιογράφος και ότι δεν είχε πραγματική πρόθεση να προκαλέσει το φόνο αυτού και του παιδιού του. Αξίζει τον κόπο όμως; Δεν νομίζω.

Συνήγορος του Πολίτη: Άκυρη απόλυση εγκύου από ιδιωτική εταιρία

Ο Συνήγορος του Πολίτη αποτελεί φορέα προώθησης της αρχής της ίσης μεταχείρισης όχι μόνο στον δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, όσον αφορά τις εργασιακές σχέσεις και όλα τα σχετικά δικαιώματα.

Στο πλαίσιο αυτής της αρμοδιότητάς του, πέτυχε να ακυρωθεί η απόλυση μιας γυναίκας η οποία λίγες μέρες μετά την απόλυσή της ανακάλυψε ότι ήταν έγκυος. 

Σύμφωνα με το σχετικό δελτίο τύπου και την σύνοψη της διαμεσολάβησης, η ίδια η εταιρία αναγνώρισε ότι όφειλε να μην είχε απολύσει την έγκυο και ανέλαβε την ευθύνη για πλήρη αποκατάσταση των δικαιωμάτων της. 

O Συνήγορος αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι αποτελεί ένα αποτελεσματικό μέσο εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών. Αν αυτή η υπόθεση είχε οδηγηθεί σε δικαστήριο ασφαλιστικών μέτρων το θέμα δεν θα είχε διευθετηθεί τόσο γρήγοροα και η διαδικασία θα ήταν πολύ πιο δαπανηρή για την ενδιαφερόμενη. 

Ιδιαιτερότητα της υπόθεσης αποτελεί και το γεγονός ότι ο Συνήγορος του Πολίτη, ένας θεσμός σχεδιασμένος εξ ορισμού για την διαμεσολάβηση ανάμεσα σε κράτος και πολίτη, επεμβαίνει στη λειτουργία μιας ιδιωτικής επιχείρησης, σαν να επρόκειτο για την Επιθεώρηση Εργασίας. Νομίζω ότι είναι θετικό η αρμοδιότητα του Συνηγόρου να επεκταθεί γενικά σε κάθε περίπτωση εξουσίασης, ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για ιδιωτικό ή δημόσιο τομέα, με την επιφύλαξη βέβαια των αρμοδιοτήτων άλλων αρχών. 

Επιτροπή Ανταγωνισμού: έρευνα για τις ακτοπλοϊκές εταιρίες

Μετά την κατάργηση της Ρυθμιστικής Αρχής Θαλάσσιων Ενδομεταφορών το 2004, αρμόδια ανεξάρτητη αρχή για την καταπολέμηση της νόθευσης του ανταγωνισμού στον τομέα αυτό είναι η Επιτροπή Ανταγωνισμού. 

Σύμφωνα με δελτίο τύπου, η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού, υπηρεσία εσωτερική της ανεξάρτητης αρχής, έχει ετοιμάσει μια εισήγηση σχετικά με 14 ακτοπλοϊκές εταιρίες, η οποία πρόκειται να συζητηθεί τον Οκτώβριο του 2008.

Όπως αναφέρει το δελτίο τύπου,  η έρευνα της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού κατέληξε ότι στις επιμέρους σχετικές αγορές του κλάδου της ακτοπλοΐας (δρομολογιακές γραμμές εσωτερικού και Αδριατικής) υφίστανται οι ακόλουθες στρεβλώσεις του δικαίου του ανταγωνισμού:

α) οριζόντια σύμπραξη μεταξύ ορισμένων ακτοπλοϊκών εταιρειών εντός της Ένωσης

Επιχειρήσεων Ακτοπλοΐας αναφορικά με την τιμολογιακή τους πολιτική.

β) οριζόντια σύμπραξη μεταξύ ορισμένων ακτοπλοϊκών εταιρειών εντός της Ένωσης

Επιχειρήσεων Ακτοπλοΐας με αντικείμενο τις προσφορές συμπαιγνίας (έμμεσος καθορισμός

ναύλων).

γ) οριζόντια σύμπραξη μεταξύ ορισμένων ακτοπλοϊκών εταιρειών εντός της Ένωσης

Επιχειρήσεων Ακτοπλοΐας με αντικείμενο τον περιορισμό της παραγωγής και της διάθεσης

δρομολογίων.

Η εισήγηση αυτή δεν είναι βεβαίως δεσμευτική και επ' αυτής θα αποφανθεί το συμβούλιο της ανεξάρτητης αρχής. Εντύπωση προκαλεί βέβαια το γεγονός ότι ενώ η εισήγηση είναι έτοιμη από τις 17 Ιουλίου, η συνεδρίαση θα γίνει μόλις τον Οκτώβριο, δηλαδή μετά το τέλος της "σεζόν". 

Επιτροπή Ανταγωνισμού: Διαβούλευση για την αγορά πώλησης αυτοκινήτων

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε να διενεργήσει διαβούλευση για τον Κανονισμό που αφορά την πώληση, διανομή και εξυπηρέτηση μετά την πώληση αυτοκινήτων. 

Με ανακοίνωσή της η ελληνική Επιτροπή Ανταγωνισμού καλεί τους ενδιαφερόμενους να υποβάλλουν τις απόψεις τους στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δίνοντάς τους όμως την δυνατότητα να υποβάλλουν τις απόψεις τους και στην ίδια την ελληνική Επιτροπή Ανταγωνισμού, προκειμένου να τις λάβει και η ίδια υπόψη της, κατά την προετοιμασία της δικής της συμμετοχής στη διαβούλευση.

Με αυτόν τον τρόπο δίνεται η δυνατότητα στους ενδιαφερομένους να προωθηθούν οι απόψεις τους και από τον αρμόδιο εθνικό φορέα, ενισχύοντας έτσι την αποτελεσματικότητα της συμμετοχής του πολίτη σε μια διαδικασία ανοικτής διαβούλευσης. Πρόκειται για μια θετική πρωτοβουλία της Επιτροπής Ανταγωνισμού, η οποία έτσι λειτουργεί ως φόρουμ συμμετοχικής διακυβέρνησης.

Αρχή Προστασίας Δεδομένων: Όχι κάμερες σε σχολεία

Tο θέμα της εγκατάστασης κλειστών συστημάτων τηλεόρασης σε δύο σχολεία της περιφέρειας απασχόλησε την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα στην απόφασή της 27/2008.

Η Αρχή εκτίμησε ότι η λειτουργία των συστημάτων δεν ήταν αναγκαία ενόψει των σκοπών της προστασίας των παιδιών και της περιουσίας των σχολίων και γι΄αυτό ζήτησε να αφαιρεθούν τα κλειστά κυκλώματα τηλεόρασης από τα σχολεία.

Στην απόφαση εντοπίζεται ότι πράγματι υπάρχει ζήτημα προστασίας των παιδιών και των εγκαταστάσεων, δεδομένου μάλιστα ότι ένα εκ των σχολείων βρίσκεται εκτός πόλεως. Η Αρχή αναφέρει επίσης ότι θα πρέπει να διατεθούν πόροι για πρόσληψη φύλακα ή και τοποθέτηση συναγερμού. 

Οι διαπιστώσεις αυτές ωστόσο κινούνται στη σφαίρα του ευχολογίου, ενώ η απόλυτη σύσταση της Αρχής να καθαιρεθούν οι εν λόγω κάμερες συνολικά μάλλον προσβάλλουν την αρχή της αναλογικότητας που η ίδια η Αρχή επικαλείται στο σκεπτικό της απόφασής της. Η Αρχή ακολουθεί τη λογική "πονάει κεφάλι - κόψει κεφάλι", ενώ κανονικά θα έπρεπε:

α) Να δεχθεί έστω και προσωρινά την λειτουργία των καμερών μέχρι να αντικατασταθούν με ηπιότερα μέτρα όπως η πρόσληψη φύλακα ή η εγκατάσταση συναγερμού

β) Να υποδείξει την πιο στοχευμένη χρήση των καμερών, κατά τρόπο που θα ελαχιστοποιούσε την προσβολή της προσωπικότητας των παιδιών, λ.χ. σε χώρους και ώρες εκτός ωραρίου ( το επιχείρημα ότι και εκτός μαθήματος αθλούνται παιδιά στις εγκαταστάσεις δεν είναι δυνατόν να αποκλείει τη χρήση των καμερών 24 ώρες το 24ωρο).

γ) Να επιβάλει την ανάρτηση σχετικών πινακίδων ενημέρωσης των υποκειμένων των δεδομένων. 

Δυστυχώς, πρόκειται για μια μονολιθική απόφαση της Αρχής που δεν επιλύει το πρόβλημα της φύλαξης του σχολείου, αλλά προσθέτει κι άλλο ένα: της υποτιθέμενης πρόσκρουσης του συστήματος συνολικά στον Ν.2472/1997. Ο νόμος αυτός όμως δεν είναι ένας "ΚΟΚ" απαγορεύσεων, αλλά ένα σύστημα σταθμίσεων με γνώμονα την αρχή της αναλογικότητας. Αν μετά την αφαίρεση των καμερών κακοποιηθεί ένα παιδί, ποιος θα φταίει που δεν θα υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία;

Συνήγορος του Πολίτη: ικανοποίηση για τη ρύθμιση των θρησκευτικών.

Με δελτίο τύπου ο Συνήγορος του Πολίτη εκφράζει την ικανοποίησή του για την απόφαση του υπουργείου Παιδείας να μην είναι απαραίτητη η αιτιολόγηση για την άρνηση παρακολούθησης του μαθήματος των θρησκευτικών. 

Η μεταβολή συνίσταται στο ότι αρκεί απλή γνωστοποίηση με υπεύθυνη δήλωση ότι ο μαθητής δεν θα παρακολουθήσει το μάθημα, χωρίς να χρειάζεται αιτιολόγηση της απόφασης αυτής βάσει των θρησκευτικών πεποιθήσεών του. 

Ο Συνήγορος υπενθυμίζει ότι είχε επισημάνει από το 2002 ότι δεν πρέπει να υποχρεούνται οι μαθητές να δηλώνουν τις πεποιθήσεις τους προκειμένου να απαλλαγούν και επισημαίνει ότι με την θέση αυτή είχε συνταθχεί η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, ενώ βρίσκεται σε σύμφωνη ερμηνεία προς την νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Πάντως, παραμένουν ακόμη και σήμερα περιπτώσεις στις οποίες ο πολίτης οφείλει να δικαιολογήσει μια απόφασή του γνωστοποιώντας τις πεποιθήσεις του. 

Για παράδειγμα: το Σύνταγμα επιβάλλει την γνωστοποίηση πεποιθήσεων όσων επιθυμούν να ακολουθήσουν εναλλακτική κοινωνική θητεία.

Επίσης ο Ν.3448/2006 αναφέρει ότι επιτρέπεται η καύση των νεκρών μόνον εφόσον δεν απαγορεύεται από το θρήσκευμα του νεκρού. Δηλαδή και πάλι θα πρέπει όποιος δηλώνει την επιθυμία τ0υ για καύση να γνωστοποιεί και το θρήσκευμά του.