Αθώωση Ρένας Δούρου από το Πειθαρχικό και Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής

 

Η αθώωση της Ρένας Δούρου από το Πειθαρχικό Συμβούλιο για τους Αιρετούς (άρθρο 234 Ν.3852/2010) με την γνωμοδότηση 4/2023 και από τον Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής με την απόφαση 7/2023, όσον αφορά τις κατηγορίες για φερόμενες παραλείψεις της ως Περιφερειάρχη Αττικής στην  πολύνεκρη πυρκαγιά στο Μάτι το 2018 αποτελεί σημαντικό γεγονός για την νομική εξέλιξη της υπόθεσης αυτής. Το ΣΤ΄ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών έχει ξεκινήσει από τον Οκτώβριο του 2022 την εκδίκαση της υπόθεσης, με 21 κατηγορούμενους, εκατοντάδες μάρτυρες, έναν πραγματογνώμονα κι έναν τεχνικό σύμβουλο και έχει ήδη πραγματοποιήσει πάνω από 70 συνεδριάσεις. Το Δικαστήριο,  από την Δευτέρα 24 Ιουλίου 2023 συνεχίζει τις συνεδριάσεις του, μετά την παραίτηση της Δούρου από την βουλευτική ασυλία και την άδεια της Βουλής, έχοντας ήδη προγραμματίσει 14 συνεδριάσεις για τον Σεπτέμβριο. Αξίζει να σημειωθεί ότι το πειθαρχικό αθώωσε την Δούρου για τις ίδιες φερόμενες παραλείψεις για τις οποίες δικάζεται από το ποινικό δικαστήριο. Σε αυτή την ποινική δίκη προστίθεται τώρα ένα νέο σημαντικό στοιχείο: η αθωωτική απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής, βάσει της σχετικής γνωμοδότησης του πειθαρχικού συμβουλίου.

Έχουμε συνηθίσει, σχεδόν ενστικτωδώς να υποτιμάμε την βαρύτητα και το κύρος των πειθαρχικών διαδικασιών, ιδίως των Ε.Δ.Ε. που κατά καιρούς εξαγγέλλονται και που καταλήγουν σε απαλλακτικές κρίσεις ή, κοινώς “θάψιμο”. Είναι κοινός τόπος εξάλλου ότι τα πειθαρχικά όργανα συντεχνιών λειτουργούν, λίγο έως πολύ, με την λογική της συναδελφικότητας ή των προσχημάτων, στην καλύτερη περίπτωση. Σε εξόφθαλμες περιπτώσεις συγκάλυψης ο θυμόσοφος λαός θυμάται την παροιμία “κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει”.

Δεν ισχύει όμως το ίδιο για το πειθαρχικό συμβούλιο που κρίνει τους αιρετούς της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η νομοθεσία προβλέπει ένα σώμα με την ύψιστη δυνατή εγγύηση προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας, το οποίο απαρτίζεται από έναν πρόεδρο εφετών, δύο εφέτες, έναν εκπρόσωπο της αυτοδιοίκησης κι έναν εκπρόσωπο του κράτους. Η πλειοψηφία δηλαδή της σύνθεσης αυτής είναι ανώτατος και ανώτεροι δικαστικοί λειτουργοί, με όλη την εμπειρία και το αυξημένο κύρος που αυτό συνεπάγεται. Με αυτά τα χαρακτηριστικά, το πειθαρχικό που έκρινε την πρώην Περιφερειάρχη Αττικής δεν ήταν η “συντεχνία” ή ο “συνδικαλισμός” του χώρου της. Είναι ένα όργανο κατ’ ουσίαν κρίσης με σοβαρές εγγυήσεις αμεροληψίας, επιστημονικής επάρκειας και θεσμικής βαρύτητας.

Επί της ουσίας, κρίθηκε ότι η Περιφέρεια Αττικής την επίδικη περίοδο είχε εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της σε προληπτικό επίπεδο, σύμφωνα με το νομικό πλαίσιο και τις εγκύκλιες οδηγίες του Πυροσβεστικού Σώματος και της Γ.Γ. Πολιτικής Προστασίας για την αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών (αποψίλωση και απομάκρυνση βλάστησης από τις νησίδες και τα πρανή του οδικού δικτύου της Λ. Μαραθώνος, ενημέρωση του κοινού για τον κίνδυνο πυρκαγιάς κ.α.). Μετά την εκδήλωση της πυρκαγιάς, η Περιφέρεια ανταποκρίθηκε σε όλα τα αιτήματα του Πυροσβεστικού Σώματος για την συνδρομή σε μηχανήματα, υδροφόρες και μέσα. Ως προς την απόφαση για την οργανωμένη προληπτική απομάκρυνση πολιτών, αποδείχθηκε ότι δεν περιήλθε στα όργανα της Περιφέρειας ή στην τότε Περιφερειάρχη η απαιτούμενη εισήγηση από τον επικεφαλής αξιωματικό του Πυροσβεστικού Σώματος για την εφαρμογή αυτού του μέτρου. Συνολικά, η πειθαρχική διαδικασία και η απόφαση εξέτασαν μία προς μία τις κατηγορίες για φερόμενες παραλείψεις της Ρένας Δούρου, σύμφωνα με το βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών και τις υπέβαλαν σε έλεγχο από πειθαρχική σκοπιά.

Η ουσιαστική κρίση του Πειθαρχικού Συμβουλίου περιλαμβάνεται στην αθωωτική γνωμοδότησή του 4/2023, με την οποία αποφασίστηκε κατά πλειοψηφία (με μεμονωμένη μειοψηφία μη δικαστικού μέλους, που απλώς αναπαρήγαγε το κατηγορητήριο) ότι δεν στοιχειοθετείται το πειθαρχικό αδίκημα της βαριάς παράλειψης καθήκοντος. Με βάση αυτή την γνωμοδότηση, ο Γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής αποφάσισε την μη επιβολή πειθαρχικής ποινής στην κ. Δούρου.

Τυπικά, το ποινικό δικαστήριο δεν δεσμεύεται από την κρίση του πειθαρχικού οργάνου που έκρινε την ίδια ακριβώς πράξη και αθώωσε το ελεγχόμενο πρόσωπο. Υπάρχουν, πάντως, μερικά απώτατα όρια που έχει προσδιορίσει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων μέχρι τα οποία επιτρέπεται η απόκλιση της ποινικής δικαιοσύνης από την πειθαρχική διαδικασία. Είναι γνωστό, για να αναφέρουμε ένα αντεστραμμένο παράδειγμα, ότι η επιβολή και πειθαρχικής κύρωσης και δικαστικής ποινής ελέγχεται από τον κανόνα ne bis in idem, δηλαδή της μη επιβολής διπλής κύρωσης για την ίδια παράβαση, με εξαιρέσεις βέβαια, σύμφωνα με τα “κριτήρια Engel”. Τίποτε από αυτά δεν προεξοφλεί φυσικά την απόφαση του ποινικού δικαστηρίου για την μεγάλη καταστροφή σε Ν.Βουτζά – Μάτι – Κόκκινο λιμανάκι. Αλλά και τίποτε δεν συνηγορεί, από την μέχρι τώρα δικαστική διαδικασία, ότι το Δικαστήριο θα διαφοροποιηθεί από την κρίση του πειθαρχικού.