Είμαστε κι εμείς που δεν αντιμετωπίζουμε τον δημόσιο βίο ως μια πίτα που μοιράζεται σε κομματικούς οργανισμούς και δεν φοράμε τα γυαλιά της εκάστοτε συγκυρίας όταν λέμε μια γνώμη. Μπορεί να πούμε κάτι επικριτικό, χωρίς να βλέπουμε τους πολιτικούς ή τους υποστηρικτές τους με την αντιπαλότητα όσων κάθονται στην απέναντι κερκίδα, αντίθετα μπορεί να ψηφίσουμε αυτό που επικρίνουμε περισσότερο. Ναι, ακόμη και στην κορύφωση της προεκλογικής περιόδου υπάρχει κόσμος που δεν σκέφτεται μόνο τα ποσοστά, τις αυτοδυναμίες, τις καταμετρήσεις και τους συσχετισμούς.
Είναι κατανοητό το άγχος των υποψηφίων και των υποστηρικτών τους και τους συγχωρούμε όταν, πάνω στον παροξυσμό, μπορεί να μας "χρεώνουν" σε μια πλευρά ή άλλη.
Μας αρκεί που μετά μπορούμε να αποδεικνύουμε ότι έκαναν λάθος και μας λυπεί που θα κάνουν το ίδιο λάθος σε κάθε προεκλογική περίοδο, χωρίς να μαθαίνουν ποτέ. Επίσης, η μη στράτευση δεν είναι συμπεριφορά αποσυνάγωγου, αλλά για κάποιους είναι πολύ πιο επίπονη και συνεπής επιλογή ενεργού πολίτη. Και δεν την ταυτίζω καθόλου με την αδιαφορία ή την τήρηση ίσων αποστάσεων: όταν διατηρείς την δυνατότητα της θετικής ή αρνητικής κριτικής προς όλες τις κατευθύνσεις δεν τηρείς "ίσες αποστάσεις", αλλά εκτίθεσαι χειρότερα από την στράτευση.
Είναι κατανοητό το άγχος των υποψηφίων και των υποστηρικτών τους και τους συγχωρούμε όταν, πάνω στον παροξυσμό, μπορεί να μας "χρεώνουν" σε μια πλευρά ή άλλη.
Μας αρκεί που μετά μπορούμε να αποδεικνύουμε ότι έκαναν λάθος και μας λυπεί που θα κάνουν το ίδιο λάθος σε κάθε προεκλογική περίοδο, χωρίς να μαθαίνουν ποτέ. Επίσης, η μη στράτευση δεν είναι συμπεριφορά αποσυνάγωγου, αλλά για κάποιους είναι πολύ πιο επίπονη και συνεπής επιλογή ενεργού πολίτη. Και δεν την ταυτίζω καθόλου με την αδιαφορία ή την τήρηση ίσων αποστάσεων: όταν διατηρείς την δυνατότητα της θετικής ή αρνητικής κριτικής προς όλες τις κατευθύνσεις δεν τηρείς "ίσες αποστάσεις", αλλά εκτίθεσαι χειρότερα από την στράτευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου