Σχολιάζω με κόκκινο ενδιάμεσα
ΜΙΧΑΗΛ ΜΠΕΚΙΡΗΣ: Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η Κυβέρνηση φέρνει σήμερα προς ψήφιση ένα ριζοσπαστικό και προοδευτικό νομοσχέδιο το οποίο προσπαθεί να εκσυγχρονίσει τις διατάξεις του οικογενειακού δικαίου και να επιλύσει χρόνια και υπαρκτά ζητήματα που αφορούν ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, το οποίο κάποιοι εξακολουθούν μέσα στην Αίθουσα δυστυχώς να μην το βλέπουν.
Oύτε η κυβέρνηση βλέπει τα υπαρκτά προβλήματα των ομόφυλων ζευγαριών, τα οποία άλλωστε επιδιώκει να επιδεινώσει με πρόσθετες απαγορεύσεις.
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο εκτός από το Σύμφωνο της Συμβίωσης προβλέπει διατάξεις για την επιτάχυνση των διαδικασιών του διαζυγίου, την υιοθεσία και τη γονική μέριμνα. Μία προσεκτική όσο και ενδελεχής ανάγνωση της εισηγητικής εκθέσεως δίνει απαντήσεις σε όποιες ενστάσεις ή προβληματισμούς εγείρονται ιδίως από την πλευρά της Αντιπολίτευσης.
Δεν δίνει όμως τη συνταγματική βάση που επιτρέπει τον αποκλεισμό των ομόφυλων ζευγαριών.
Το σύμφωνο της συμβίωσης αποτελεί μία εναλλακτική μορφή μόνιμης συμβίωσης και όχι ενός χαλαρού γάμου.
Για εμάς μέγιστη αξία έχει ο γάμος ως θεσμός. Αυτήν την αξία προάγουμε και αυτή βεβαίως υποστηρίζουμε σύμφωνα και με τις διατάξεις του Συντάγματος.
Ποιες διατάξεις του Συντάγματος επιτρέπουν αυτούς τους αποκλεισμούς;
Κανείς όμως δεν μπορεί να αρνηθεί την πραγματικότητα ότι ένα ποσοστό γύρω στο 5% των παιδιών σήμερα προέρχεται από ελεύθερες συμβιώσεις χωρίς κανενός είδους γάμο, θρησκευτικό ή πολιτικό και μάλιστα χωρίς καμμία ανθρώπινη κοινωνική και νομική υποχρέωση με τάσεις αυτό το ποσοστό συνεχώς να αυξάνεται. Στις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 10% ενώ στις Σκανδιναβικές χώρες φθάνει το 50%.
Η ελεύθερη συμβίωση είναι ένα υπαρκτό κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο τείνει να λάβει μεγάλες διαστάσεις και εμείς ως κοινωνία δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια μας μπροστά σ' αυτό. Η Κυβέρνηση με το νομοσχέδιο αυτό προσπαθεί να περιορίσει τις αρνητικές του επιπτώσεις και τις συνέπειες στην κοινωνία και να τις μετατρέψει σε υποχρεώσεις, να κάνει τους πολίτες, περισσότερο υπεύθυνους ως προς τα θέματα και τα κοινωνικά προβλήματα που προκύπτουν από την κοινωνική τους συμβίωση, αλλά και τις υποχρεώσεις που πρέπει να έχουν απέναντι στα παιδιά που γεννιούνται από αυτές τις ελεύθερες συμβιώσεις.
Η πολιτεία με το σύμφωνο συμβίωσης ασκεί πίεση προς την κοινωνία και τα ζευγάρια που επιλέγουν να συμβιώνουν απολύτως ελεύθερα.
Η πολιτεία "ασκεί πίεση" προς την κοινωνία; Ασκεί πίεση "προς τα ζευγάρια που επιλέγουν να συμβιώνουν απολύτως ελεύθερα"; Το κράτος - πατερούλης!!!
Δεν πρέπει να λησμονούμε τον μεγάλο αριθμό των τέκνων εκτός γάμου, που υπάρχει , να εθελοτυφλούμε μπροστά στην σκληρότητα που έχουν οι σχέσεις αυτές έξω από το γάμο.
Ενώ εντός του γάμου είναι όλα τα θέματα λυμένα.
Η Κυβέρνηση, έρχεται και βάζει τάξη στις σχέσεις των δύο ανθρώπων που θέλουν να ζήσουν μαζί, να ζήσουν υπεύθυνα και ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν. Συγκεκριμένα οι υποχρεώσεις που αναλαμβάνονται με το σύμφωνο δεν είναι ανακλητές ακόμα και αν καταγγελθεί αργότερα από το ένα μέρος το οποίο θα επιθυμεί να τερματίσει τη συμβίωση αυτή.
Από ποια διάταξη προκύπτει ότι δεν είναι ανακλητές οι υποχρεώσεις; Από καμία.
Δεν θα είναι ανακλητές λόγω χάρη οι αναγνωρίσεις και τα δικαιώματα των παιδιών, οι οικονομικές και περιουσιακές υποχρεώσεις που έχουν ήδη συμφωνηθεί.
Όλα αυτά είναι ανακλητά και μπορούν να προσβληθούν και δικαστικώς.
Κύριε Υπουργέ, σ' αυτό το σημείο οφείλουμε να δούμε σε προσεχή νομοσχέδια το δικαίωμα της εξαρτημένης γυναίκας τόσο στην ασφάλιση όσο και στο μέρος της σύνταξης.
Βέβαια, "σε προσεχή νομοσχέδια", όχι στο παρόν. Ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα "με δόσεις". Και πάντα για την "εξαρτημένη γυναίκα"! Αναρωτιέμαι, γυναίκες δεν έχει η Βουλή να διαμαρτυρηθούν γι' αυτές τις διατυπώσεις;
Η πολιτεία επιθυμεί να κάνει υπεύθυνους πολίτες και το ζευγάρι που θέλει να ζήσει μαζί , να ζήσει υπεύθυνα, να αναλάβει τις ευθύνες του.
Η υπεύθυνη συμβίωση δεν επιβάλλεται με νόμους.
Η διαφορά μεταξύ του γάμου και της ελεύθερης συμβίωσης είναι σημαντική και θα ενεργήσει υπέρ του γάμου και ιδιαίτερα του θρησκευτικού.
Αυτή είναι η μόνη σας αγωνία, μη χάσει δεκαράκι η βιομηχανία του γάμου και το μπαξίσι 300 ευρώ για να ανάψει το μεγάλο μανουάλι.
Κατ’ αρχάς το σύμφωνο βάζει πλαίσιο στήριξης στις σημερινές απόλυτες ελεύθερες συμβιώσεις. Τις κάνει αν θέλετε λιγότερο ελεύθερες.
Άρα είναι κατά της ελευθερίας.
Τις συνδέει με όρους, με συμφωνίες και προϋποθέσεις. Από την άποψη αυτή , το σύμφωνο οδηγεί τελικά πιο κοντά στην ιδέα του πραγματικά έγγαμου βίου, όπως έχει ήδη οδηγήσει ο πολιτικός γάμος στο θρησκευτικό γάμο, σύμφωνα με τα στοιχεία. Δεν απομακρύνει από το γάμο όπως ορισμένοι φοβούνται, αλλά διευκολύνει την προσέγγιση προς την ιδέα του γάμου, μειώνει εάν θέλετε την απόσταση από το γάμο.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, με τις ρυθμίσεις που προωθούνται με μία απλή συμβολαιογραφική πράξη τα ζευγάρια θα μπορούν να επισημοποιούν τη σχέση τους. Σε περίπτωση που η σχέση διαλυθεί θα λύνεται αυτοδικαίως και το σύμφωνο. Για να λυθεί ένα σύμφωνο, αρκεί μία δήλωση, μία συμβολαιογραφική πράξη της επιθυμίας και η κοινοποίηση με δικαστικό επιμελητή στο άλλο πρόσωπο.
Με τα νέα μέτρα ρυθμίζονται αρκετά ζητήματα που αντιμετωπίζει ένα ζευγάρι εκτός γάμου. Παιδιά που έχουν γεννηθεί στο πλαίσιο της ελεύθερης συμβίωσης έχουν τα δικαιώματα των παιδιών εντός γάμου. Ενώ το σύμφωνο περιλαμβάνει τα ίδια κωλύματα του νόμου, συνδέεται όμως με λιγότερα δικαιώματα ως προς το θρησκευτικό και τον πολιτικό γάμο, όπως παραδείγματος χάριν αυτά που αφορούν το θεσμό της υιοθεσίας.
Καθιερώνεται η υποχρέωση διατροφής εάν αυτό ασφαλώς έχει συμφωνηθεί. Σε περίπτωση θανάτου του ενός, αυτός που επιζεί έχε κληρονομικό δικαίωμα στο 1/6 εάν έχει παιδιά και στο 1/3 της κληρονομιάς εάν υπάρχουν άλλοι συγγενείς κληρονόμοι.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η όλη φιλοσοφία του συμφώνου είναι να υπάρξει μία κατάσταση νέας ισορροπίας, εναρμόνισης ανάμεσα στα δικαιώματα της ελεύθερης συμβίωσης και στις υποχρεώσεις που δημιουργεί, ανάμεσα στα ατομικά δικαιώματα και στα δικαιώματα του άλλου και της κοινωνίας, ανάμεσα στις ανάγκες μιας σύγχρονης κοινωνίας και στο νομικό και κοινωνικό μας πολιτισμό. Υλοποιεί με την εναρμόνιση αυτή τον παιδευτικό ρόλο της δικαιοσύνης στο οποίο ο αρμόδιος Υπουργός δίνει σημαίνουσα και ιδιαίτερα βαρύτητα.
Το προς ψήφιση νομοσχέδιο όμως δεν είναι μόνο το σύμφωνο της συμβίωσης. Στο δεύτερο κεφάλαιο τροποποιούνται σημαντικές διατάξεις του αστικού κώδικα για το διαζύγιο και την υιοθεσία. Καθιερώνεται πλέον ως αμάχητο τεκμήριο του ισχυρού κλονισμού του γάμου η διετής αντί της τετραετούς διάστασης. Επίσης δίνεται πλέον η δυνατότητα στον πατέρα που αναγνωρίζει το τέκνο είτε εκούσια είτε δικαστικά να μπορεί να συνασκεί τη γονική μέριμνα εφόσον υπάρχει ρητή συμφωνία της μητέρας.
Όσον αφορά τις υιοθεσίες καθιερώνεται η αναπλήρωση της συναίνεσης των γονέων για την υιοθεσία με αιτιολογημένη απόφαση του δικαστηρίου στις περιπτώσεις όπου οι γονείς είναι άγνωστοι, ή εάν το παιδί είναι έκθετο προκειμένου να διευκολυνθεί η διαδικασία. Η δεύτερη νέα διάταξη αφορά στη δυνητική ακρόαση των συγγενών του υιοθετημένου αν αυτό κριθεί απαραίτητο και τέλος δίνει τη δυνατότητα απάλειψης του κυρίου ονόματος του υιοθετημένου εάν τούτο επιβάλλεται από το συμφέρον του. Γενικώς πάντως το ισχύον δίκαιο για την υιοθεσία οφείλουμε και πρέπει να το δούμε ξεχωριστά και συνολικά. Και χρειάζεται ένας πλήρης εκσυγχρονισμός των διατάξεών του ώστε να γίνει πιο ευέλικτο.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, υπερψηφίζω το παρόν νομοσχέδιο καθώς θεωρώ ότι αποτελεί μία έμπρακτη απόδειξη μιας σύγχρονης κυβερνητικής παρέμβασης με έντονα κοινωνικά χαρακτηριστικά, που θωρακίζει, προστατεύει και εκσυγχρονίζει το οικογενειακό μας δίκαιο.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Ο όρος "ομόφυλα ζευγάρια" και η σχετική προβληματική δεν απασχόλησε καθόλου τον βουλευτή. Κοινωνική μυωπία.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου