Σχολιάζω με κόκκινο ενδιάμεσα
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πριν μπω στην τοποθέτησή μου επί της ουσίας του νομοσχεδίου, θα ήθελα να δώσω ορισμένες απαντήσεις και επί των γενικοτέρων θεμάτων τα οποία τέθηκαν από τους εκλεκτούς συναδέλφους, αλλά και να δώσω συγκεκριμένες απαντήσεις πάνω στις παρατηρήσεις οι οποίες έγιναν από τους εκπροσώπους των κομμάτων.
Πρώτα-πρώτα, απαντώντας στον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., κ. Βενιζέλο, θέλω να πω ότι η Κυβέρνηση εξακολουθεί σταθερά να ακολουθεί απέναντι στη δικαιοσύνη την πολιτική των ήρεμων νερών. Προσπαθεί να κάνει μια πολιτική, όπου η εκτελεστική εξουσία και η δικαστική εξουσία θα έχουν διακριτούς ρόλους, ξεχωριστούς ρόλους και η μία δεν θα υπεισέρχεται στο ρόλο και στο έργο της άλλης. [...]
Έρχομαι τώρα στις κριτικές παρατηρήσεις οι οποίες έγιναν στο νομοσχέδιο.
Πρώτα-πρώτα, θέλω να σας πω ότι αυτό το νομοσχέδιο είναι στην επικαιρότητα ένα χρόνο.
Όχι, ήρθε στην επικαιρότητα τον Μάρτιο του 2008 και η συζήτησή του γίνεται τον Νοέμβριο του 2008. Άρα απασχολεί την επικαιρότητα εννέα μήνες και όχι ένα χρόνο. Επίσης, το ίδιο το νομοσχέδιο αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του υπουργείου Δικαιοσύνης μόλις την εβδομάδα που κατατέθηκε στην Βουλή των Ελλήνων, δηλαδή στις αρχές Οκτώβρη 2008. Άρα, για ποιο "χρόνο" μιλάει ο υπουργός Δικαιοσύνης;
Δεν θυμάμαι ποτέ άλλοτε να έχει γίνει τέτοια ουσιαστική συζήτηση επί ενός σχεδίου νόμου, ιδεών ή συγκεκριμένων διατάξεων, όση έγινε πάνω σ' αυτό το θέμα.
Εμείς δεν θυμόμαστε να έχει αναρτηθεί νομοσχέδιο στην ιστοσελίδα του υπουργείου μία εβδομάδα πριν συζητηθεί στην Επιτροπή της Βουλής. Ήταν η πρώτη φορά και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τσούκαλης κατήγγειλε ότι προσέρχονταν οι βουλευτές στη Βουλή χωρίς να έχουν το αντίτυπο, επειδή το υπουργείο δεν το έδινε στους επιστημονικούς συνεργάτες τους! Επίσης, ο υπουργός είπε ότι θα συστήσει Ομάδα Εργασίας για το θέμα των ομόφυλων ζευγαριών. Που είναι το Πόρισμά της; Από ποια μέλη αποτελείται;
Πρέπει, επίσης, να σας πω ότι το νομοσχέδιο το οποίο συζητάμε σήμερα δεν είναι προϊόν μιας μονομερούς απόφασης την οποία πήρε η Κυβέρνηση. Είχε προϋπάρξει νομοπαρασκευαστική επιτροπή. Ήταν επικεφαλής της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής ο κ. Μπαλτάς, ο πρώην Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου, μαζί με εκλεκτά στελέχη.
Η απόφαση για τη σύσταση της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής δεν ήταν μονομερής εκ μέρους της Κυβερνήσεως; Ήθελε η Κυβέρνηση να μπουν τα ομόφυλα ζευγάρια στο σύμφωνο, αλλά δεν την άφησε ο κ. Μπαλτάς;
Είχαν επεξεργαστεί όλες αυτές τις ιδέες επί δύο χρόνια τουλάχιστον και από εκεί και πέρα τις επεξεργάστηκαν και άλλες υπηρεσίες και άλλοι επιστήμονες επί των ημερών της δικής μου υπουργίας. Συζητήθηκε διά μακρόν από παντού.
Ποιες είναι αυτές οι υπηρεσίες και που βρίσκονται τα πορίσματά τους; Το Πόρισμα της Εθνικής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που λέει ότι παραβιάζονται τα άρθρα της ευρωπαϊκής σύμβασης δικαιωμάτων ελήφθη υπόψη;
Επομένως, εάν υπάρχει κάτι το οποίο είναι άδικο, αυτό είναι ότι μας κατηγορείτε ότι δεν έγινε κοινωνικός διάλογος.
Με ποιους κοινωνικούς φορείς διαβουλευθήκατε δηλαδή, και σε ποιο ακριβώς πλαίσιο και forum; Με τον κύριο Μπαλτά στο πλαίσιο της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής; Με τις κρατικές υπηρεσίες; Αυτό είναι ο κοινωνικός διάλογος;
Και όταν αναφέρθηκα στην επιτροπή και είπα ότι ξεκίνησε το 80% του κόσμου να είναι αντίθετο –κάτι το οποίο σήμερα μετεστράφη- δεν είναι προφανώς από το γεγονός ότι υπέστη ο κόσμος πλύση εγκεφάλου, διότι υπάρχουν και άλλα θέματα στα οποία δεν υπέστη πλύση εγκεφάλου. Δεν μπορεί να υποστεί πλύση εγκεφάλου ο κόσμος. Απλά, προσέγγισε σωστά το ζήτημα, το είδε και τελικά μπορώ να πω ότι πείστηκε για την ορθότητα των διατάξεων και την ορθότητα αυτών των ρυθμίσεων.
Και τότε γιατί όλος ο κόσμος λέει ότι η εξαίρεση των ομόφυλων ζευγαριών είναι αθέμιτη διακριτική μεταχείριση, ότι η απαγόρευση υιοθεσίας από τα ζευγάρια με σύμφωνο είναι απαράδεκτη και ότι η πλήρης αποκοπή κάθε κοινωνικοασφαλιστικού δικαιώματος είναι εντελώς αδικαιολόγητη;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κατανοώ απόλυτα τις θέσεις και του Κουμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και του Συνασπισμού και του ΛΑ.Ο.Σ.. Είναι θέσεις οι οποίες αντικατοπτρίζουν και απηχούν τις ιδεολογικές τους τοποθετήσεις, τοποθετήσεις άλλωστε που αυτά τα κόμματα τις υποστηρίζουν εδώ και πολλά χρόνια. Επομένως είναι καλοδεχούμενη η κριτική, τη λαμβάνουμε υπ' όψιν και είναι κυρίως σεβαστή, διότι συμπορεύονται αυτά τα οποία λέγονται εδώ με αυτά τα οποία έλεγαν τα κόμματα αυτά όλο αυτό το διάστημα.
Τώρα, εάν είμαστε σύμφωνοι ή αν θεωρούμε κάτι συντηρητικό ή κάτι πιο προωθημένο, αυτό είναι μια δική μας υπόθεση, η οποία ίσως να υπάρχει στην ενδιάθετη βούλησή μας, στην ενδιάθετη σκέψη μας. Εμείς θα κριθούμε όχι από αυτά που πιθανόν να θέλαμε, αλλά απ’ αυτά που έπρεπε να γίνουν και μπορούσαν να γίνουν. Και αυτό συμβαίνει με αυτό το νομοσχέδιο.
Δηλαδή για πείτε μας, ποια είναι αυτά που "πιθανόν να θέλατε", αλλά δεν μπορούσατε να νομοθετήσετε;
Κατηγορηθήκαμε, λοιπόν, ότι αυτό το νομοσχέδιο είναι λειψό, είναι κολοβό και δεν λύνει όλα τα προβλήματα, δεν φέρνει τις λύσεις και ούτως καθεξής. Και κατηγορηθήκαμε από ποιους; Κατηγορηθήκαμε κυρίως από την Αξιωματική Αντιπολίτευση. Και ερωτώ εγώ το εξής. Λέτε ότι αυτό το νομοσχέδιο είναι λειψό και δεν λύνει όλα τα προβλήματα. Δεν τα λύνει όλα τα προβλήματα. Εμείς δεν είπαμε ποτέ ότι λύσαμε με κανένα νομοσχέδιο το γόρδιο δεσμό. Εμείς απλώς λέμε ότι ανοίξαμε δρόμο και οι άλλες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, εφόσον μπορούν στο δρόμο που ανοίξαμε εμείς να διορθώσουν πράγματα, ας τα διορθώσουν.
Δηλαδή πως να τα διορθώσουν όταν τους εξαιρείτε ρητώς από δικαιώματα; Μπλέκοντας σε δεκαετίες δικαστικών κυκεώνων, επειδή για λόγους πολιτικού κόστους αποφασίσατε να παραβιάσετε το ευρωπαϊκό δίκαιο;
Όμως, η Βουλή, ο νομοθέτης, ο εισηγητής δεν έχει τη διαπλαστική ικανότητα να φτιάχνει ο ίδιος δίκαιο.
Ο νομοθέτης δεν φτιάχνει ο ίδιος δίκαιο!
Τι άλλο θα πει αυτός ο υπουργός Δικαιοσύνης από του βήματος της Βουλής!
Ότι η νομοθετική εξουσία δεν έχει δικαιοπλαστική ικανότητα!
Θα γκρεμιστούν τα κτίρια των τριών νομικών σχολών της χώρας, κύριε Χατζηγάκη!
Δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει ο ίδιος δικαίωμα.
Δεν έχει τη δυνατότητα ο νομοθέτης να κάνει ο ίδιος δικαίωμα!
Το Σύνταγμα ως κουρελόχαρτο!
Τη δυνατότητα αυτή την έχει ο λαός, την έχει ο πολίτης, την έχει η κοινωνία.
Κι όπως είχε πει ο Ανδρέας Παπανδρέου: "δεν υπάρχουν θεσμοί, μόνον ο λαός".
Εκεί διαπλάθονται τα δικαιώματα, εκεί διαπλάθεται το δίκαιο, κάτω από τα ήθη και τα έθιμα, από τις παραδόσεις, από μια σειρά παραγόντων, οι οποίοι διαμορφώνουν το δίκαιο και το δικαίωμα.
Με λίγα λόγια: πηγαίνετε στα δικαστήρια κι αφήστε μας ήσυχους με το πολιτικό κόστος μακρυά μας.
Εμείς, λοιπόν, ερμηνεύοντας σωστά αυτήν την κοινωνική ζύμωση, αυτήν την κοινωνική εξέλιξη διαμόρφωσης δικαίου, ανεξάρτητα τι γίνεται στο ένα ή στο άλλο κράτος –όπως ελέχθη από πολλούς αξιότιμους συναδέλφους, υπάρχουν και αντιφατικές ρυθμίσεις από το ένα κράτος στο άλλο κράτος σε σχέση με αυτά τα θέματα του Οικογενειακού Δικαίου- αφουγκραζόμενοι την κοινή γνώμη, την κοινωνία, τις τάσεις και όχι πιεζόμενοι, προχωρήσαμε και ρυθμίσαμε αυτό το ζήτημα. Και το ρυθμίσαμε το ζήτημα έτσι ώστε πραγματικά να αντικατοπτρίζει το πνεύμα της κοινωνίας μας.
Δηλαδή κατά το πνεύμα της κοινωνίας μας τα ομόφυλα ζευγάρια δεν συμβιώνουν. Τα ζευγάρια που συμβιώνουν δεν επιτρέπεται να υιοθετούν. Τα ζευγάρια που συμβιώνουν δεν επιτρέπεται να έχουν αντίστοιχα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα με τα έγγαμα ζευγάρια.
Τώρα, τα υποκριτικά τα οποία ελέχθησαν από την Αξιωματική Αντιπολίτευση ότι δεν τους ικανοποιεί και το καταψηφίζουν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Και οι διάφορες παρατηρήσεις τις οποίες επεχείρησαν να κάνουν περί προοδευτικών και συντηρητικών και μη έτσι και μη αλλιώς, είναι ίσως οι τύψεις συνειδήσεως τις οποίες έχουν ορισμένοι συνάδελφοι, των οποίων το κόμμα δεν έκανε, όταν έπρεπε, αυτό το οποίο τολμήσαμε να κάνουμε εμείς, εμείς «δεξιό» -εντός εισαγωγικών- κόμμα.
Δηλαδή επειδή το ΠΑΣΟΚ δεν έφερε σύμφωνο συμβίωσης ως κυβέρνηση, δεν πρέπει ποτέ να θεσπιστεί ένα σύμφωνο συμβίωσης που να μην εισάγει άνιση μεταχείριση.
Να, λοιπόν, γιατί τα περί προοδευτικότητας και συντηρητικότητας είναι έννοιες τις οποίες χρησιμοποιεί ο καθένας όπως θέλει, κατά το δοκούν. Είναι ένα κοστούμι το οποίο το ράβει επάνω του όπως του αρέσει. Αλλά, κύριοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αυτό το κουστούμι δεν σας πάει. Σας ήρθε μεγάλο. Ίσως να σας ήρθε στενό, διότι όταν έπρεπε να το ράψετε, δεν το ράψατε. Και έρχεστε τώρα και κάνετε κριτική γι’ αυτά τα οποία δεν κάνατε εσείς.
Κι επειδή δεν τα έκαναν, πρέπει να τα κάνει η ΝΔ κατά παράβαση των διεθνών συμβάσεων.
Εγώ, λοιπόν, σας λέω ότι εμείς είμαστε υπερήφανοι που κάνουμε μία τομή στο Οικογενειακό Δίκαιο, μία τομή που αφορά το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, το παιδί και την οικογένεια.
Μια τομή που θα πάρει πολλά χρόνια για να επουλωθεί δικαστικά.
Και είμαστε περήφανοι διότι θεωρούμε ότι ο δρόμος που ανοίγουμε είναι ένας δρόμος πραγματικά προοδευτικός με τη σωστή ερμηνεία του όρου, με την ουσία της έννοιας. Είναι ένας δρόμος που έχει ριζοσπαστικές θέσεις και λύνει και μεταρρυθμίζει πράγματα.
Εμπρός στο δρόμο των αθέμιτων διακρίσεων.
Τώρα, πριν μπω σε ορισμένες σκέψεις, τις οποίες θα ήθελα να παραθέσω, που αφορούν τη φιλοσοφία του νομοσχεδίου, θα ήθελα –για να μην το ξεχάσω- να πω όσον αφορά στην παρατήρηση που έκανε ο Εκπρόσωπος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κ. Κουβέλης για το τέλος της παραγράφου 3 του άρθρου 79 του Ποινικού Κώδικα, όπου η τέλεση της πράξης από εθνικό, φυλετικό, θρησκευτικό μίσος κατά του παθόντος συνιστά επιβαρυντική περίσταση, ο κ. Κουβέλης πρόσθεσε «ή μίσος λόγω διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού», ότι τη δέχομαι την παρατήρηση και παρακαλώ να ενσωματωθεί στο κείμενο.
Ε, βέβαια, γιατί να μην την δεχθεί. Δεν είναι ρατσιστής, δεν αποκλείει ανθρώπους από δικαιώματα μόνο βάσει του σεξουαλικού τους προσανατολισμού. Τι θα πει αλήθεια "διαφορετικός σεξουαλικός προσανατολισμός"; Διαφορετικός από τίνος;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για να σας δώσω τη φιλοσοφική μου στάση, το φιλοσοφικό μου στίγμα απέναντι σ’ αυτή τη ρύθμιση, θα μου επιτρέψετε να κάνω μια ιστορική αναφορά επί τροχάδην, όσο μου το επιτρέπει ο χρόνος, για να δείτε γιατί καταλήξαμε σ' αυτό το σημείο, σ’ αυτή τη νομοθετική ρύθμιση και γιατί εισαγάγαμε το σύμφωνο της συμβίωσης, ώστε να μην υπάρχει απορία σε καμμία πτέρυγα της Βουλής.
Ο γάμος ποτέ δεν ήταν μια πανομοιότυπη κατάσταση. Ο γάμος ποτέ δεν είχε τα ίδια χαρακτηριστικά. Ποτέ δεν είχε τις ίδιες αιτίες, τις ίδιες ρίζες, την ίδια τελετουργία, την ίδια εξέλιξη, την ίδια μορφή.
Ο γάμος τι σχέση έχει με το σύμφωνο συμβίωσης;
Φερ’ ειπείν, πριν από τη Βιομηχανική Επανάσταση, δηλαδή στις αγροτικές και προαγροτικές κοινωνίες, ο γάμος ήταν μία υπόθεση, μία ιστορία, περισσότερο οικονομική, μία σύνθεση οικονομικών συμφερόντων όπου όλα τα μέλη της οικογένειας συνέβαλλαν στην αγροτική παραγωγή ή στην προαγροτική παραγωγή ή αργότερα στις συντεχνίες. Ήταν, δηλαδή, μία οικονομική ένωση, μία ένωση η οποία είχε κάποιο σκοπό. Ο σκοπός αυτός ήταν οικονομικός.
Θα έλεγα ότι εκείνη την περίοδο ο γάμος έπαιζε ένα ρόλο όπως παίζει σήμερα ίσως το κράτος και οι αγορές. Κατά τον ίδιο τρόπο, εκείνη την περίοδο λειτουργούσε και το σύστημα.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο ΣΤ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ)
Η μεγάλη μεταρρύθμιση έγινε με το Διαφωτισμό, μετά την εισαγωγή του καλούμενου «αστικού κράτους» και τη Βιομηχανική Επανάσταση. Τότε άρχισε να χειραφετείται η γυναίκα, άρχισε να αποκτά δικαιώματα, άρχισε να έχει ο κάθε πολίτης ατομικά δικαιώματα, να έχει δικαίωμα στην εργασία και να έχει και μία οικονομική αυτοτέλεια.
Με αυτόν τον τρόπο, εκείνη η σύνθετη κατάσταση που υπήρχε στις αγροτικές ή προαγροτικές κοινωνίες άρχισε να παίρνει μία άλλη μορφή και επομένως στη σχέση των δύο φύλων, η οποία επισφραγιζόταν με το γάμο, άρχισαν να υπεισέρχονται και άλλα στοιχεία, όπως ήταν ο σεβασμός, η αγάπη, η προσέγγιση του ενός προς τον άλλο, η αλληλεγγύη και ούτω καθεξής.
Ομόφυλα ζευγάρια ούτε και τότε υπήρχαν, αλλά ούτε και σήμερα.
Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθούσε ο άνδρας να είναι ο ισχυρός κρίκος. Εξακολουθούσε να είναι εκείνος ο οποίος διαφέντευε την ιστορία του γάμου.
Θα έπρεπε, λοιπόν, να περάσουν αρκετά χρόνια, να περάσουμε από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο -και αφού ήδη είχαμε διανύσει μία πουριτανική περίοδο κατά το 19ο αιώνα- ώστε ο γάμος να αποκτήσει μία υπόσταση τελείως διαφορετική, μία υπόσταση που να στηρίζεται στην αμοιβαία αγάπη και το σεβασμό.
Και πράγματι, τις πρώτες δεκαετίες μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο γάμος ήταν μία ιδεατή, μία καταπληκτική κατάσταση, κατά την οποία όλοι οι άνθρωποι ήθελαν να συνδέσουν την τύχη τους, την πορεία τους με αυτή την κατάσταση.
Όμως, το πράγμα δεν σταματάει εδώ. Ήρθε η παγκοσμιοποίηση και η κατάρριψη ορισμένων βασικών πραγμάτων, βασικών σχέσεων και η ροή των εξελίξεων ήταν ραγδαία. Οι άνθρωποι –και οι άνδρες και οι γυναίκες- που πλέον απέκτησαν μία αυτεξουσιότητα, μία ικανότητα να διαβιούν και μόνοι τους και να προσεγγίζουν ορισμένες αρχές χωρίς πιέσεις και χωρίς καταναγκασμούς, άρχισαν να προσεγγίζουν το φαινόμενο του γάμου κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Και οι συνθήκες αυτές ήταν συνθήκες ελευθερίας, συνθήκες σεβασμού του ατόμου ως αγαθού που έχει ίδια αξία, ήταν συνθήκες που ήθελαν να οικοδομήσουν μία σχέση η οποία να στηρίζεται σε πραγματικά, ουσιαστικά ζητήματα, τα οποία θα ρύθμιζαν αυτήν τη σχέση του ζευγαριού.
Σε αυτήν την περίοδο, λοιπόν, έχουμε μία εκτίναξη των καλούμενων «δοκιμαστικών γάμων». Έχουμε μία εκτίναξη του ποσοστού εκείνων των ανθρώπων οι οποίοι συμβιούν χωρίς γάμο, είτε επειδή είναι νέοι και δεν έχουν τις δυνατότητες είτε επειδή είναι μεγάλης ηλικίας και δεν θέλουν να κάνουν ξανά γάμο είτε από ιδεολογία είτε από προσέγγιση πάνω σε ένα ζήτημα είτε από πολλές αιτίες.
Αυτοί οι νέοι είναι πάντοτε ετερόφυλοι.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΕΤΣΑΛΝΙΚΟΣ (Δ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Ποια περίοδος είναι αυτή, κύριε Υπουργέ;
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Η τελευταία περίοδος.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΕΤΣΑΛΝΙΚΟΣ (Δ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Πότε αρχίζει περίπου;
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Κοιτάξτε. Τα όρια δεν μπορούν να προσδιοριστούν ακριβώς, όπως δεν μπορείτε να προσδιορίσετε και ποια είναι τα όρια της νεοτερικής και της μετανεοτερικής εποχής. Αν βρείτε εσείς τα όρια –δεν τα έχει βρει κανένας επιστήμονας μέχρι σήμερα- θα σας δώσω συγχαρητήρια.
Σας λέω, λοιπόν, απλώς ότι χονδρικά μετά το 1970, όταν πλέον μπαίνουν άλλες συνθήκες στην κοινωνική ζωή -γιατί και ο γάμος είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο- αλλάζουν ριζικά ορισμένες προϋποθέσεις της ζωής μας και οι εξελίξεις αυτές έχουν αναπόδραστα επίδραση στον ίδιο το θεσμό.
Τότε, λοιπόν, έχουμε μία εκτίναξη του αριθμού των ανύπαντρων…
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΕΤΣΑΛΝΙΚΟΣ (Δ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Τα είπα αυτά. Έπρεπε να με προσέχετε.
Κύριε συνάδελφε, επειδή έχω πολλά να πω και δεν τα διαβάζω -τα λέω απέξω για να μπορέσω να τα καλύψω όλα- αν με διακόψετε δύο-τρεις φορές ακόμα, θα χάσω τη ροή -δεν έχω τη δική σας δεξιοτεχνία στη ρητορική ικανότητα- και πιθανόν να μην μπορέσω να πιάσω του ρου των σκέψεών μου.
Λέω, λοιπόν, ότι σ’ αυτήν την τελευταία περίοδο, άλλαξαν όλες αυτές οι συνθήκες και έχουμε εκτίναξη του αριθμού των ανύπαντρων ζευγαριών.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Υπουργού)
Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Έχουμε εκτίναξη των παιδιών που δεν έχουν γεννηθεί από το γάμο, έχουμε εκτίναξη των διαζυγίων και εκτίναξη των ελεύθερων συμβιώσεων.
Δεν έχουμε όμως ομόφυλα ζευγάρια.
Έρχεται, λοιπόν, η ελεύθερη συμβίωση να μπει σε ένα νομοθετημένο υπεύθυνο πλαίσιο. Αυτό κάνουμε εμείς σήμερα. Δεν υποβαθμίζουμε το ρόλο του γάμου. Παράλληλα, έχουμε και μία άλλη επιλογή την οποία θέτουμε σε όλους εκείνους τους πολίτες, ώστε υπεύθυνα και σωστά να επιλέξουν και να δημιουργήσουν την οικογένεια την οποία θέλουν.
Νομιμοποιούμε μία κατάσταση η οποία είναι μία πραγματικότητα και μάλιστα κατά την άποψή μου και με τα δεδομένα αυτά, είναι και μία ηθική πραγματικότητα. Διότι, κατά την άποψή μου, το ηθικό είναι εκείνο που στηρίζεται στο ελεύθερο δικαίωμα του ανθρώπου, είναι αυτό το οποίο δημιουργεί το δίκαιο και επομένως εμπλέκεται με την έννοια της ηθικής. Σήμερα, λοιπόν, εμείς το δίκαιο και το ηθικό το κάνουμε νόμιμο. Αυτό κάνουμε με το σχέδιο νόμου. Και αυτό κάνουμε και με τις άλλες διατάξεις, όπως είναι το διαζύγιο.
Τώρα, όσον αφορά στην υιοθεσία, δεσμεύθηκα και στην επιτροπή -επειδή πράγματι συμφωνώ με τις παρατηρήσεις που έγιναν από τους συναδέλφους όλης της Αντιπολίτευσης ότι η υιοθεσία είναι ένα τεράστιο ζήτημα και καθόλου απλό- ότι θα συστήσω νομοπαρασκευαστική επιτροπή, η οποία θα μελετήσει σε βάθος και όλες τις πτυχές της υιοθεσίας.
Αυτή τη στιγμή πράγματι εμβαλωματικά ρυθμίζουμε το θέμα, επειδή ανέκυψε μία ανάγκη την οποία έπρεπε να ρυθμίσουμε. Τι έπρεπε να κάνουμε; Να περιμένουμε να περάσουν τρία ή τέσσερα χρόνια που πιθανόν να λυθεί σφαιρικά όλο το θέμα της υιοθεσίας για να λύσουμε ένα ζήτημα το οποίο προέκυψε σήμερα; Εμείς δεν είμαστε αυτής της απόψεως.
Εμείς, αν προκύψει ένα ζήτημα το οποίο έχει και ένα χαρακτήρα επείγοντα και σωστό, το αντιμετωπίζουμε στην κατεύθυνση της επίλυσης και μετά βεβαίως το βλέπουμε και σφαιρικά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δραγασάκης): Κύριε Υπουργέ, αν έχετε την καλοσύνη, σας παρακαλώ να ολοκληρώσετε, επειδή έχουμε αρκετούς ομιλητές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ (Υπουργός Δικαιοσύνης): Τελείωσα, κύριε Πρόεδρε.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να πω ότι τα λέω όλα αυτά γιατί δεν πρέπει, κύριοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης -οι οποίοι άλλα λέγατε πριν και άλλα λέτε τώρα- να αντιμετωπίζετε ορισμένες τολμηρές πράξεις με αυτήν τη στενόκαρδη αντίληψη. Εμείς τολμήσαμε. Κάναμε, κατά την άποψή μας, αρκετά βήματα. Εσείς θέλετε να πείτε ότι κάναμε μισό βήμα; Μισό βήμα! Το κάναμε, όμως! Εσείς δεν το κάνατε. Επομένως δεν νομιμοποιείστε να μας κάνετε κριτική για πράγματα τα οποία δεν κάνατε εσείς.
Ο υπουργός ομολογεί ότι έκανε μισό βήμα.
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε, και για την ανοχή σας.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου