Σχολιάζω με κόκκινο ενδιάμεσα
ΣΥΛΒΑΝΑ ΡΑΠΤΗ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Είμαι στη δυσάρεστη θέση να δηλώσω ευθύς εξαρχής, κύριε Υπουργέ, ότι αυτό το νομοσχέδιο δεν μπορώ να το ψηφίσω. Και δεν μπορώ να το ψηφίσω για έναν πάρα πολύ απλό λόγο. Κάνει μισές δουλειές και οι μισές δουλειές δεν οδηγούν ποτέ στην πρόοδο και στην πραγματική λύση των προβλημάτων που υπάρχουν.
Ο τίτλος είναι «Μεταρρυθμίσεις για την οικογένεια, το παιδί, την κοινωνία». Δεχόμαστε, δηλαδή, ότι κάποια πράγματα -δεν λέω αν είναι πολλά ή λίγα- δεν πηγαίνουν καλά για την οικογένεια, για το παιδί, για την κοινωνία. Σε αυτό δεν υπάρχει διαφωνία. Προφανώς υπάρχουν τέτοια ζητήματα και είναι πάρα πολλά. Τι κάνουμε, όμως, με αυτό εδώ το νομοσχέδιο που συζητούμε αυτή τη στιγμή;
Ξεκινώ από το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, το οποίο έρχεται και προσφέρεται -η κατάληξη «ται» με άλφα γιώτα- ως μία συνταγή που θα επουλώσει κοινωνικά ζητήματα, θα βελτιώσει σχέσεις μεταξύ ανθρώπων και θα αντιμετωπίσει ζητήματα ταμπού. Υποτίθεται, διότι δεν κάνει τίποτε από όλα αυτά. Πάρα πολύ απλά και μόνον αν δει κανείς τις διατάξεις που αφορούν τα δικαιώματα που υπάρχουν ανάμεσα στα δύο μέλη που θα επιλέξουν το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, αντιλαμβάνεται ότι αυτό ως μορφή είναι ένα-δύο-τρία σκαλοπάτια κάτω από το γάμο, ή τον πολιτικό ή το θρησκευτικό.
Το ερώτημα είναι: Τι είναι αυτό; Είναι αρραβώνας; Αρραβώνας διαρκείας; Είναι παρηγοριά σε οικογένειες νέων που πιέζουν τα παιδιά τους να παντρευτούν, τα παιδιά ανθίστανται και για να υπάρξει οικογενειακή γαλήνη, βρίσκουμε τη μέση οδό του συμφώνου συμβίωσης; Νομίζω ότι, όπου έχει χρησιμοποιηθεί η νομική αυτή φόρμουλα σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, απέχει πάρα πολύ από αυτό που περιέγραψα μόλις προηγουμένως. Και δεν καταλαβαίνω γιατί εδώ θα πρέπει να πάρουμε τον όρο και να τον κακοποιήσουμε ως προς το περιεχόμενο και την εφαρμογή.
Προσφάτως διάβασα ένα ρεπορτάζ στο οποίο ετίθεντο ερωτήσεις σε νέους αν θα προτιμήσουν το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης. Οι περισσότεροι αδιαφορούσαν. Κάποιοι είπαν: «Μα, έχουμε ετοιμαστεί να παντρευτούμε. Δεν μας αφορά». Άρα υποκρινόμαστε. Και υποκρινόμαστε γιατί; Διότι ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι το μυαλό όλων -και ορθώς- όταν ακούει τον όρο «ελεύθερη συμβίωση», πηγαίνει στη συμβίωση ομοφύλων.
To μυαλό του ΠΑΣΟΚ πηγαίνει εκεί, επειδή θεωρεί ότι αυτή είναι η "οροφή" αναγνώρισης δικαιωμάτων των ομόφυλων ζευγαριών: ούτε γάμος, ούτε τεκνοθεσία, ουτε ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή.
Υπάρχει η ελευθερία επιλογής συντρόφου. Είναι δικαίωμα ανθρώπινο, καταγεγραμμένο, παραδεκτό παγκοσμίως, πανευρωπαϊκά, νομικά.
Τότε γιατί η αγαπητή βουλευτής δεν υποβάλλει ένσταση αντισυνταγματικότητας;
Εσείς θέλετε να το αγνοείτε. Γιατί; Γιατί όταν λέτε, όπως αναφέρεται στον τίτλο του νομοσχεδίου, θέλετε -υποτίθεται- να κάνετε μεταρρυθμίσεις. Μα, δεν κάνετε μεταρρυθμίσεις. Ρίχνετε στάχτη στα μάτια και όποιος πιστέψει και όποιος αφεθεί.
Όμως, ακόμη και στην περίπτωση των ετερόφυλων μερών του συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης, εάν -χτυπάτε ξύλο- έρθει η κακιά στιγμή, ζούνε μαζί δύο άνθρωποι και ο θάνατος παίρνει τον έναν -προφανώς, τον έναν θα τον πάρει πριν από τον άλλον- αυτός που μένει έχει να πάρει πολύ λιγότερα από την κληρονομιά, από αυτά που θα έπαιρνε, εάν είχε τελεστεί γάμος. Γιατί; Δεν τον συντρόφευε μία ολόκληρη ζωή; Πού ακριβώς μπορεί να βασιστεί αυτή η διαφορετικού τύπου μεταχείριση; Είναι αυτό που λέμε «λίγο», είναι αυτό που λέμε «στο περίπου». Μα, έχει βαρεθεί η ελληνική κοινωνία από ζητήματα που αντιμετωπίζονται «στο περίπου».
Κατά συνέπεια, δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή η ταχύτητα και το «εσπευσμένο», αν θέλετε, του να συζητηθεί αυτό το νομοσχέδιο εδώ και τώρα και μάλιστα, δίνοντας βαρύνουσα σημασία.
Και να πούμε και το φαιδρό της υπόθεσης, φαιδρό εντός ή εκτός εισαγωγικών, αν θέλετε. Ο τρόπος με τον οποίο λύεται το σύμφωνο συμβίωσης είναι μία άσκηση παρατηρητικότητας για τα δύο μέρη. Διότι, αν δεν πάρει χαμπάρι το ένα μέρος ότι πρέπει να δηλωθεί η λύση του συμφώνου συμβιώσεως και να γραφτεί στο ειδικό βιβλίο, τότε κινδυνεύουμε να έχουμε φαινόμενα του εξής τύπου: Και ένα σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης να υφίσταται, αλλά να έχει γίνει και ένας γάμος.
Η σύναψη γάμου καταργεί το σύμφωνο συμβίωσης. Άρα δεν μπορούν να υφίστανται και τα δύο. H εγγραφή στο ληξιαρχείο δεν αποτελεί προϋπόθεση της λύσης του συμφώνου.
Δηλαδή, καταλήγουμε να φτιάχνουμε ένα νομικό περιβάλλον το οποίο να μπορεί άνετα να φιλοξενήσει αυτό το οποίο τραγουδάει ο κ. Ελευθέριος Πανταζής: «Από δω η γυναίκα μου και από εκεί το αίσθημά μου».
Για όνομα του Θεού, κύριε Υπουργέ! Υποτίθεται ότι θέλουμε να πάμε μπροστά. Υποτίθεται ότι θέλουμε να διασφαλίσουμε τα δικαιώματα των παιδιών, ξεκινώντας από εκεί και κάνουμε κολοβές προσπάθειες. Εάν πραγματικά η Κυβέρνηση ήθελε να λύσει ζητήματα που όντως υπάρχουν σε σχέση με τα παιδιά, σε σχέση με τις σχέσεις ανθρώπων σε οικογενειακό αλλά και σε διαπροσωπικό επίπεδο, υπήρχε δρόμος τον οποίο, όμως, επέλεξε να μην ακολουθήσει. Υπήρχε ο δρόμος της διαβούλευσης, όχι γιατί το λέει η Αντιπολίτευση, αλλά γιατί το υποστήριξαν με σθένος όλες, μα, όλες μηδεμιάς εξαιρουμένης, οι γυναικείες οργανώσεις, οποιασδήποτε ιδεολογικής απόχρωσης και αν ήταν. Όλες οι γυναικείες οργανώσεις είπαν: «Θέλουμε να συζητήσουμε, γιατί τα πράγματα είναι πάρα πολύ σοβαρά για να τα ακουμπάμε εντελώς επιδερμικά».
Ενώ το ΠΑΣΟΚ διαβουλεύθηκε το 2002 για να εξαιρέσει τα ομόφυλα ζευγάρια από το δικαίωμα ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
Επιλέξατε να μην το κάνετε και λυπάμαι που θα το πω, κύριε Υπουργέ μου, αλλά σας ακούσαμε να λέτε ότι έγινε διάλογος μέσω τηλεοράσεως. Προφανώς, υποθέτω ότι είναι ο νέος τρόπος να διαβουλεύεται η Κυβέρνηση, γιατί αυτό το ακούσαμε και από την Υπουργό Εξωτερικών, σε σχέση με την απουσία του κ. Καραμανλή στη συζήτηση για την προανακριτική επιτροπή και για την εξεταστική επιτροπή. Είπε: «Μα, έβλεπε από την τηλεόραση ο κύριος Πρωθυπουργός». Προφανώς, έχουμε έναν άλλο τρόπο λειτουργίας του κοινοβουλευτισμού και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι. Μήπως πρέπει να το νομοθετήσουμε κιόλας; Τηλεδιάσκεψη στο Κοινοβούλιο;
Κλείνω τη θλιβερή παρένθεση και σας καλώ, κύριε Υπουργέ, επειδή πραγματικά δεν αμφισβητώ τις διαθέσεις σας, τις προθέσεις σας, να εργαστούμε όλοι μαζί πάνω σε μία καινούργια βάση. Αυτή μπορεί να είναι η σύσταση νομοπαρασκευαστικής επιτροπής. Θα παρακαλούσα -και υπογραμμίζω το ρήμα- να κάνετε μία προσπάθεια να προβείτε σε αυτήν την ενέργεια, γιατί πραγματικά το αξίζουν οι Έλληνες πολίτες που ταλαιπωρούνται.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου