Σχολιάζω με κόκκινο ενδιάμεσα
ΝΑΤΑΣΣΑ ΡΑΓΙΟΥ-ΜΕΝΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Υπουργέ, θα έλεγα, «πιο καλή η μοναξιά»!
Προσφυές.
Όμως, επειδή μιλάμε για σύμφωνο συμβίωσης, μάλλον αυτό πάμε να καταργήσουμε, μιας και μιλάμε για τη σχέση των ανθρώπων και τον τρόπο που αυτές θα ισχύουν στην κοινωνία μας.
Θα μας κάνετε και παιδιά;
Την ώρα που ένα «κύμα» πολιτικής αλλαγής –για να μην πω, κοσμογονίας- ανοίγει την πόρτα σε μία νέα εποχή για τον πλανήτη με την εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα ως πρώτου Αφροαμερικανού στο αξίωμα του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, την ώρα που η Εξεταστική Επιτροπή είναι προσηλωμένη στο έργο της, χωρίς να υποκύπτει σε φωνές που κάνουν λόγο για κομματικές σκοπιμότητες και άλλα συναφή, η Κυβέρνηση προχωρά σε μία πολύ σημαντική μεταρρύθμιση για την οικογένεια, το παιδί και την κοινωνία. Και είναι κρίμα, πραγματικά, που η επικαιρότητα στέκεται, ως είθισται, σε άλλα γεγονότα πιο πομπώδη και δεν προβάλλει κάποια πολύ σημαντικά βήματα που γίνονται εδώ μέσα, όπως αυτό το νομοσχέδιο το σημερινό.
Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που πιο συγκεκριμένα αφορά στη δραστική μείωση του χρόνου διάστασης που απαιτείται για τη λύση του γάμου με το λεγόμενο «συναινετικό», το αυτόματο διαζύγιο, αλλά και τη θεσμοθέτηση του συμφώνου συμβίωσης των ετερόφυλων ατόμων.
Έχει τονιστεί από πλευράς Υπουργού Δικαιοσύνης πως πρόκειται για μία ριζοσπαστική μεταρρύθμιση που συμβαδίζει με τις σύγχρονες ανάγκες και την οδυνηρή πραγματικότητα των εκατό είκοσι χιλιάδων παιδιών που έχουν γεννηθεί ως σήμερα από τις εκτός γάμου συμβιώσεις. Και το λέμε και το ξαναλέμε και νομίζω ότι το επαναλαμβάνουμε όλοι οι ομιλητές, τουλάχιστον της Συμπολίτευσης, για να καταλάβουμε τι κενό έρχεται να καλύψει αυτό το νομοσχέδιο και πόσο σημαντικό είναι αυτό το κενό.
Όσον αφορά τις φήμες σχετικά με το περιεχόμενο του σχεδίου νόμου και της αιτιολογικής έκθεσης που κυκλοφορούσαν πριν δημοσιοποιηθεί, βεβαίως και η ευθύνη δεν είναι του Υπουργείου, αλλά είναι σαφέστατα ορισμένων καλοθελητών, που θέλοντας να βγάλουν κάποια πρόωρα συμπεράσματα και να ξεσηκώσουν ομάδες της κοινωνίας έσπειραν διάφορες φήμες πως η Κυβέρνηση δεν θέλει για κάποιο λόγο να ανακοινώσει το πλήρες κείμενο, πως επίτηδες καθυστερεί, γιατί δήθεν έχει κάτι να κρύψει, πως είναι αδιάφορη για την άποψη της κοινωνίας των πολιτών.
Το πλήρες κείμενο αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του υπουργείου Δικαιοσύνης τον Οκτώβριο του 2008. Οπότε ας μη μιλάει κανείς σας για "διαβούλευση με την κοινωνία που κρατάει ένα έτος" και άλλα τέτοια. Ο κ. Τσούκαλης του ΣΥΡΙΖΑ είπε στην Επιτροπή της Βουλής ότι ούτε στους επιστημονικούς του συνεργάτες δεν το έδιναν για την έγκαιρη προετοιμασία του βουλευτή!!!
Βγάζει κανείς τέτοιο συμπέρασμα διαβάζοντας τα άρθρα του νομοσχεδίου; Αντίθετα, το συμπέρασμα που ασφαλώς βγαίνει είναι ότι πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που αποτελεί εναλλακτική μορφή νόμιμης συμβίωσης και όχι μία μορφή χαλαρού, όπως λέγεται, γάμου.
Και θα το πω ξανά. Αποδεικνύεται για άλλη μία φορά ότι λόγω του «καταιγισμού» άλλων γεγονότων που μονοπωλούν την επικαιρότητα, δεν προβάλλεται επαρκώς αυτό το νομοσχέδιο, που κατά την άποψή μας αποτελεί τομή για την ελληνική κοινωνία.
Όπως είπε ο Ανρί Λακοντέρ, η κοινωνία δεν είναι παρά η εξέλιξη της οικογένειας. Εάν ο άνθρωπος βγει διεφθαρμένος από την οικογένεια, θα βγει διεφθαρμένος και από την κοινωνία. Και αυτό η σημερινή Κυβέρνηση το γνωρίζει καλά.
Κυρίες και κύριοι, δεν αντιμετωπίζεται η συμβίωση υποβαθμισμένη σε σχέση με το γάμο, αφού προβλέπεται αυτοδίκαιη λύση του συμφώνου, αν τελεστεί γάμος έστω και με τρίτο πρόσωπο. Δεν μπορεί ρητά να υπάρξει εξίσωση γάμου και συμβίωσης. Ακόμα και να γινόταν αυτό, θα βρίσκατε όλη την ελληνική κοινωνία απέναντι.
Πρέπει, λοιπόν, κάποιος να αφουγκράζεται σωστά και υπεύθυνα την κοινή γνώμη. Το νομοσχέδιο δεν πάει κόντρα σε χρόνιους δεσμούς κοινωνίας-κράτους-εκκλησίας.
Και όποιος έχει αυτή την αντίληψη και την κάνει και γνωστή προς τα έξω, κάνει λάθος. Δεν ξέρω εσκεμμένα ή όχι, αλλά πάντως είναι πολύ λανθασμένη.
Η Κυβέρνηση μ’ αυτό το σχέδιο νόμου απλώνει μία αναγκαία γέφυρα και παίρνει στοιχεία και από την ελληνική πραγματικότητα που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη και δεν μπορεί –και δεν θέλουμε- να ξεφύγει από την παράδοση και τα ήθη και τα έθιμά της, για να τα ενσωματώσει στο σύγχρονο τρόπο ζωής που είτε μας αρέσει είτε όχι, οφείλουμε να τον δεχθούμε και να τον διαχειριστούμε ως πολιτεία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Έρχεται να καταστήσει πιο υπεύθυνους πολίτες, περισσότερο δεσμευμένους ατομικά, οικογενειακά και κοινωνικά.
Και επιπλέον, είναι σαφές ότι υπάρχει το διαλυτό του συμφώνου, αλλά οι έννομες συνέπειες που έχουν αναληφθεί με συγκεκριμένες δεσμεύσεις και υποχρεώσεις του ζευγαριού, δεν μπορούν να αίρονται με τη λύση του συμφώνου. Εξακολουθούν να ισχύουν.
Να πούμε ξανά ότι αυτό το σχέδιο νόμου αφορά αποκλειστικά τη σχέση ετερόφυλων ζευγαριών που ζουν σε καθεστώς συμβίωσης και η οποία δεν ρυθμίζεται από το υπάρχον δίκαιο.
Δίνεται έμφαση στη ρύθμιση των συνεπειών αυτής της συμβίωσης, όπως είναι η προστασία των παιδιών, τα οποία εξομοιώνονται απολύτως με όλα τα άλλα νόμιμα παιδιά.
Υπάρχει και πρέπει να το πούμε ένα κενό με τα ομόφυλα ζευγάρια που κάποια στιγμή –νομίζω ότι το ξέρει και ο ίδιος ο Υπουργός- πρέπει να αντιμετωπιστεί και νομοθετικά.
Η βουλευτής διαπιστώνει κενό ως προς τα ομόφυλα ζευγάρια αλλά δεν καλεί τον Υπουργό να το καλύψει άμεσα. Πρέπει "κάποια στιγμή" να αντιμετωπιστεί και νομοθετικά. Ατομικά δικαιώματα και ισότητα με δόσεις δεν γίνεται, όμως. Ή τα προστατεύεις ή τα παραβιάζεις.
Επίσης, δεν μπορεί από τη μια να επιβεβαιώνετε την ύπαρξη ενός σοβαρού ζητήματος, όπως αυτό της συμβίωσης, και μετά να κρίνετε το νομοθέτημα ως αποσπασματικό.
Είναι ένα νομοθέτημα που λαμβάνει ιδιαίτερη πρόνοια για τις προσωπικές και περιουσιακές σχέσεις των ανθρώπων που έχουν επιλέξει τη συμβίωση, για τη θέση και προστασία της γυναίκας-μητέρας και για τις κληρονομικές σχέσεις των προσώπων που θα συνάψουν αυτό το σύμφωνο. Είναι ένα νομοθέτημα ουσιαστικό και όχι αποσπασματικό.
Και που είναι τα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα, τα εργασιακά δικαιώματα, οι συντάξεις των χήρων, το δικαίωμα υιοθεσίας από τα ζευγάρια με σύμφωνο; Αν αυτά δεν είναι σοβαρά κενά και αποσπασματικότητα, τότε τί είναι;
Δεν θα σας κουράσω, γιατί έχουν ειπωθεί και ακουστεί πολλές αναλύσεις για τις διατάξεις του σχεδίου νόμου. Από όλες αυτές, θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι στέκομαι σ’ αυτή τη διευκόλυνση της υιοθεσίας, που όπως τόνισε και ο κ. Αναγνωστόπουλος, ο προλαλήσας συνάδελφος, πρέπει κάποτε να υπάρξει ένα τέλος σ’ αυτό το απαράδεκτο φαινόμενο που λέγεται «αγοραπωλησία βρεφών».
Το γεγονός ότι προβλέπεται η συναίνεση των φυσικών γονέων του παιδιού, στις περιπτώσεις που δεν είναι δυνατόν να αναβρεθούν, να αναπληρώνεται με δικαστική απόφαση, νομίζω ότι κατατείνει μόνο προς ολοκλήρωση της υιοθεσίας και προς όφελος του παιδιού.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να σας πω ότι το παρόν σχέδιο νόμου ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών. Το γεγονός ότι το φέρνει η Κυβέρνηση είναι εκείνο που μας ξενίζει και μας κάνει να κάνουμε πίσω;
Η Ελλάδα του 2008 δεν έχει την πολυτέλεια να καθυστερήσει άλλο σε τέτοιου είδους κοινωνικές αλλαγές. Όμως, παράλληλα πρέπει να κρατήσει και κάποιες ισορροπίες, τουλάχιστον μέχρι να ωριμάσουν ιδέες και ήθη.
Τα μυαλά σας πρέπει να ωριμάσουν.
Και όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να το απαξιώσουν λέγοντάς το αποσπασματικό, νομίζω πως στο βάθος και οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ότι σιγά-σιγά ανοίγει και η πόρτα στα ομόφυλα ζευγάρια, ώστε να εναρμονιστούν στην ελληνική νομοθεσία, αφού πρώτα ενταχθούν όσο ομαλά γίνεται στην ελληνική κοινωνία.
Ναι δεν έχουν ενταχθεί καθόλου στην κοινωνία, πρέπει σιγά-σιγά να ανοίξει η πόρτα. Στις καλένδες τα ατομικά δικαιώματα. Όποιος "βιάζεται" ας πληρώσει 30.000 ευρώ κι ας περιμένει 10-12 χρόνια το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Νομοθετείς για να καλύψεις τις ανάγκες της κοινωνίας. Νομοθετείς για να προβλέψεις, αλλά οφείλεις να διατηρείς και κάποιες ισορροπίες. Ήθελα να πω στους συναδέλφους του ΛΑ.Ο.Σ. –αν ήταν εδώ- ότι δεν μπορείς να κλείνεις τα μάτια στα ομόφυλα ζευγάρια.
Αφήστε στο ΛΑ.Ο.Σ. και πείτε το στον Υπουργό σας καλύτερα. Δεν είναι το ΛΑ.Ο.Σ. αυτός που εισάγει νομοθετικά αθέμιτη διάκριση, είναι ο κ. Χατζηγάκης.
Δεν μπορείς να κάνεις ότι δεν υπάρχουν. Ανοχή στη διαφορετικότητα. Το λέμε και το ξαναλέμε. Ακόμα κι αν δεν συμφωνούμε, οφείλουμε να δεχθούμε μία κατάσταση και να την κατοχυρώσουμε με τις κατάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις στον κατάλληλο χρόνο. Είναι ο χρυσός κανόνας του «one step at a time».
Πιο ακριβώς είναι αυτό το χρονοδιάγραμμα του "κατάλληλου χρόνου", ουδείς το αναφέρει. Ατομικά δικαιώματα a la carte δεν υπάρχουν κυρία Ράγιου μου.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου