Σχολιάζω με κόκκινο ενδιάμεσα
ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο πολιτικός λόγος για να είναι αποτελεσματικός, οφείλει να είναι και ειλικρινής.
Και σπεύδω να σας πω ότι υπάρχουν διατάξεις οι οποίες είναι θετικές. Και είναι θετικές για το λόγο ότι αντιμετωπίζουν ζητήματα τα οποία καταγράφονται ως προβλήματα στις ανθρώπινες σχέσεις, απασχολούν την οικογενειακή ζωή και με ό,τι αυτό συνεπάγεται περαιτέρω.
[...]
Βεβαίως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ορθά εστιάζεται η συζήτηση στο λεγόμενο σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης. Και εστιάζεται ακριβώς για το λόγο ότι υπάρχει μια κοινωνική πραγματικότητα που αξιώνει να ρυθμιστεί η ελεύθερη συμβίωση των πολιτών. Πρόκειται όμως για μια δειλή, άτολμη ρύθμιση, αυτή η οποία επιλέγεται από την Κυβέρνηση και τούτο διότι η ρύθμιση περιορίζει το εύρος της και το περιορίζει μ’ έναν τρόπο, ο οποίος προσβάλει την ισοπολιτεία μεταξύ των πολιτών, αναφορικά πάντοτε με εκείνους και εκείνες που μένουν έξω από τη ρύθμιση και αναφέρομαι στους ομόφυλους.
Δεν υπάρχει κανένα ζήτημα, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, κύριε Υπουργέ, το οποίο να σας εμποδίζει το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης να το ρυθμίζετε με τέτοιο τρόπο, έτσι ώστε να αφορά σε ανθρώπους.
Ακριβώς και για το λόγο αυτό, ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς κατέθεσε συγκεκριμένη τροπολογία -και σας καλούμε να την αποδεχτείτε και εσείς, κύριε Υπουργέ, αλλά και όλη η Βουλή- σύμφωνα με την οποία η συμφωνία δύο ενήλικων προσώπων, με την οποία οργανώνουν τη συμβίωσή τους, καταρτίζεται αυτοπροσώπως με συμβολαιογραφικό έγγραφο και βεβαίως, η ισχύς της συμφωνίας ισχύει από την κατάθεση αντιγράφου του συμβολαιογραφικού εγγράφου στο ληξίαρχο του τόπου κατοικίας τους, η οποία καταχωρίζεται σε ειδικό βιβλίο του ληξιαρχείου.
Και ανέγνωσα τη συγκεκριμένη τροπολογία, προκειμένου να αναδείξω ότι η δική μας ρύθμιση, αυτή που προωθούμε με την τροπολογία, αναφέρεται σε ανθρώπους, έτσι ώστε να μην υφίσταται η οποιαδήποτε απαράδεκτη διάκριση, η οποία άλλωστε γίνεται με τη συγκεκριμένη ρύθμιση και ειδικότερα με το άρθρο 1 και τα άλλα συναφή άρθρα του σχεδίου νόμου.
Κύριε Υπουργέ, είναι ορθή η παρατήρηση ότι εάν αφήσετε τη ρύθμιση έτσι και δεν την οδηγήσετε στο να καλύπτει ανθρώπους –και επιλέγω τη διατύπωση της δικής μας τροπολογίας- θα υπάρξουν ζητήματα τα οποία θα αναδειχθούν στα δικαστήρια και κάποιοι και κάποιες –και ορθά- με την επίκληση της ισότητας και με την επίκληση των διατάξεων του Συντάγματος για το σεβασμό της προσωπικότητας, θα διεκδικήσουν και έχω τη γνώμη θα ικανοποιηθούν, αν όχι από τα ελληνικά δικαστήρια, αλλά από τα ευρωπαϊκά, σε σχέση με το σύμφωνο διαβίωσης, δηλαδή, με τη δυνατότητά τους να συμβιώνουν, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού και επιλογών.
Θα σας έλεγα ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δέχεται ότι η προστασία της γενετήσιας κατεύθυνσης εντάσσεται στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου περί απαγόρευσης των διακρίσεων, καθώς και ότι η έννοια της οικογένειας δεν περιορίζεται σε σχέσεις βασισμένες στο γάμο, αλλά περιλαμβάνει και άλλους de facto οικογενειακούς δεσμούς, όταν τα μέρη ζουν εκτός γάμου.
Σε αυτό το σημείο όμως, καλό θα ήταν να υπενθυμίσετε κύριε Κουβέλη ότι αυτό έχει αποφανθεί και η Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου με τις γραπτές παρατηρήσεις που έχει υποβάλλει σχετικά με το νομοσχέδιο. Ένας κρατικός φορέας έχει ήδη παρατηρήσει ότι υπάρχει πρόσκρουση του αποκλεισμού αυτού στα άρθρα 8 και 14 της ΕΣΔΑ, ένα επίσημο έγγραφο του Ελληνικού Κράτους το επισημαίνει και ο Υπουργός αρνείται όχι μόνο να το δεχθεί αλλά εστω και να διατυπώσει ένα αντίθετο επιχείρημα.
Και υπάρχουν οι σχετικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Και πώς θα ξεπεράσετε αυτήν τη νομολογία η οποία υπάρχει και η οποία κάποια στιγμή θα καταστεί και νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων; Γι’ αυτό, όχι μόνο είναι άτολμη η ρύθμιση, όχι μόνο είναι περιοριστική η ρύθμιση, αλλά ταυτόχρονα είναι και προσβλητική της ισοπολιτείας, την οποία νομίζω πως όλοι πρέπει να διεκδικούμε.
Αντιλαμβάνομαι, κύριε Υπουργέ –ερμηνεύω και δεν δικαιολογώ- ότι δέχεστε πιέσεις από βαθιά συντηρητικούς και σκοταδιστικούς κύκλους. Κατανοώ το μέγεθος και την ένταση αυτών των πιέσεων, αλλά από την άλλη μεριά δεν δικαιολογώ σε καμμιά περίπτωση την υποχώρησή σας και την προσωπική σας υποχώρηση μπροστά σ’ αυτές τις πιέσεις των συντηρητικών και σκοταδιστικών κύκλων.
Θα σας φέρω ένα παράδειγμα, μέσα από το σχέδιο νόμου, που μαρτυρά και αυτό υποχώρηση. Ορθά τροποποιείτε το άρθρο 79 του Ποινικού Κώδικα και καθιερώνετε ρύθμιση σύμφωνα με την οποία η τέλεση της πράξης από εθνικό, φυλετικό ή θρησκευτικό μίσος κατά του παθόντος συνιστά επιβαρυντική περίσταση. Βεβαίως! Όμως, όταν η πράξη άγεται από μίσος εναντίον του σεξουαλικού προσανατολισμού και των σεξουαλικών επιλογών του παθόντος, γιατί δεν θέλετε να αποτελεί ιδιαίτερη περίσταση ή επιβαρυντική;
Και σας καλώ –έχετε τη δυνατότητα- στη σχετική ρύθμιση να συμπεριλάβετε και αυτό που λίγο πριν ανέφερα, ότι δηλαδή είναι επιβαρυντική περίσταση και όταν άλλος επιλέγει να επιτεθεί σε κάποιον με παράνομη πράξη και η πράξη του άγεται από μίσος εναντίον του σεξουαλικού προσανατολισμού του παθόντος.
Όμως, βλέπετε οι αγκυλώσεις δεν σας επιτρέπουν ούτε και αυτό το στοιχειώδες να κάνετε. Και σας καλώ, λοιπόν, να δεχθείτε αυτήν την πρόταση την οποία βεβαίως προφορικά υποβάλλω, έχοντας πάντοτε τη βεβαιότητα ότι αν θέλετε, μπορείτε να την αποδεχθείτε, έστω και αν η πρότασή μας δεν είναι κατατεθειμένη ως συγκεκριμένη τροπολογία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το ερώτημα είναι το εξής: Αποτελεί ένα πρώτο θετικό βήμα αυτή η ρύθμιση η οποία γίνεται με το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης; Η πρώτη σκέψη που μπορεί ο καθένας να κάνει είναι ότι πράγματι αποτελεί ένα πρώτο βήμα. Προσέξτε όμως τον κίνδυνο. Αυτό το πρώτο βήμα καταγράφεται με όλες εκείνες τις επιφυλάξεις και τον αντιδραστικό προβληματισμό, πέραν του γεγονότος ότι μπορεί να διαμορφώσει ένα τετελεσμένο γεγονός και πάλι να σπεύδουμε μετά από χρόνια και καιρούς να ρυθμίσουμε την όλη υπόθεση κατά το πώς τουλάχιστον εμείς έχουμε την άποψη ότι πρέπει να ρυθμιστεί.
Σήμερα, δηλαδή, αυτό το οποίο φαίνεται ως ένα πρώτο θετικό βήμα εμπεριέχει –όχι μόνο ως σπέρμα, αλλά ως ιδεολογία, με την ευρύτητα του όρου- ότι πρέπει να εξαιρεθούν από τη ρύθμιση του συμφώνου της ελεύθερης συμβίωσης όλοι και όλες εκείνοι και εκείνες που έχουν έναν ιδιαίτερο σεξουαλικό προσανατολισμό, έναν προσανατολισμό –ακριβέστερα- σεξουαλικό της δικής τους επιλογής. Και αυτός είναι ο ορθός όρος.
Σεξουαλικός προσανατολισμός δικής τους επιλογής, μάλλον δεν είναι ακριβώς ο ορθός όρος.
Ακριβώς γι’ αυτό αμφισβητούμε και δεν θέλουμε να ψηφίσουμε επί της αρχής το σχέδιο νόμου, διότι είναι τραυματισμένο αυτό το βήμα, είναι αδύναμο αυτό το βήμα και είναι και υπονομευτικό της συνολικής αντιμετώπισης του ζητήματος που έπρεπε να γίνει με άλλη σαφήνεια, με άλλη καθαρότητα και με άλλη κοινωνική αντίληψη για τα πράγματα.
Έτσι έχουν, κύριε Υπουργέ, τα ζητήματα. Επαναλαμβάνω ότι εμείς υποψιαζόμαστε, γνωρίζουμε τις αντιδράσεις αντιδραστικών θυλάκων. Γνωρίζουμε τις αντιδράσεις μέρους της Εκκλησίας. Γνωρίζουμε τις αντιδράσεις που έχετε μέσα από τους ίδιους τους κόλπους της Νέας Δημοκρατίας, αλλά επιτέλους δεν είναι δυνατόν να νομοθετούμε με όλες αυτές τις προκαταλήψεις που υπονομεύουν, φαλκιδεύουν την προοδευτική εξέλιξη και πορεία της χώρας.
Είναι πάρα πολύ απλό έστω και σήμερα, αν αλλάξετε τη διατύπωση και θελήσετε το σύμφωνο να αφορά σε ανθρώπους όπως εμείς προτείνουμε, όπως προτείνει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., να αντιμετωπιστεί το όλο ζήτημα. Διαφορετικά, έχω την άποψη, κύριε Υπουργέ, ότι αυτό το βήμα είναι μετέωρο. Και ως μετέωρο είναι αναποτελεσματικό. Ταυτόχρονα, είναι και επικίνδυνο για τους λόγους που προανέφερα. Υπονομεύει αυτό το μετέωρο βήμα μία ρύθμιση, η οποία θα ήταν αντίστοιχη προς τις ανθρώπινες ελευθερίες, προς τα ατομικά δικαιώματα.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Θα ήταν μία ρύθμιση αυτή που υποστηρίζουμε πλήρως εναρμονισμένη με τη σταθερή διεκδίκηση η κοινωνία να αναπτύσσεται με απόλυτο σεβασμό στα ατομικά και ανθρώπινα δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου