Σχολιάζω με κόκκινο ενδιάμεσα
ΟΛΓΑ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι ανάγκες και οι προτεραιότητες των πολιτών δεν παραμένουν διαχρονικά σταθερές. Αντίθετα, αλλάζουν διαρκώς εγείροντας νέα ζητούμενα απέναντι στην πολιτεία. Δική μας αποστολή είναι να παρακολουθούμε τις αλλαγές και να εξασφαλίζουμε τις καταλληλότερες θεσμικές προϋποθέσεις, ώστε τα σύγχρονα κοινωνικά αιτήματα να καλύπτονται επαρκώς.
Αυτό επιχειρούμε με το παρόν σχέδιο νόμου. Με ριζικές τομές στο οικογενειακό δίκαιο τολμάμε να αγγίξουμε ζητούμενα που για πολύ καιρό έμειναν ανέγγιχτα.
Και θα συνεχίσουν να παραμένουν, απ' ό,τι φαίνεται.
Σας θυμίζω ότι βαθιές, ουσιαστικές τομές στο Οικογενειακό Δίκαιο έχουμε να δούμε από τη μεγάλη μεταρρύθμιση που έγινε με την ψήφιση του ν. 1329/1983, προκειμένου η συνταγματική αρχή της ισότητας ανδρών και γυναικών να εφαρμοστεί στον Αστικό Κώδικα και σ’ άλλα νομοθετήματα. Τότε με την κατάργηση όλων των διατάξεων που όριζαν διαφορετική μεταχείριση με βάση το φύλο, η ελληνική κοινωνία έκανε ένα μεγάλο βήμα μπροστά.
Αυτήν την ευελιξία για προοδευτικές αλλαγές έχουμε ανάγκη και σήμερα. Μετά από ένα τόσο μεγάλο διάστημα απραγίας, χρειάζονται επιτέλους οι θεσμικές παρεμβάσεις που να τροποποιούν σε βάθος το νομικό πλαίσιο και να καλύπτουν σε κάθε διάσταση τις σύγχρονες ανάγκες των πολιτών, παρεμβάσεις που άλλες δήθεν προοδευτικές κυβερνήσεις δεν τόλμησαν να κάνουν.
Να σας υπενθυμίσω ότι ο Τομέας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είχε επεξεργαστεί το 2005 πρόταση νόμου για το σύμφωνο συμβίωσης, αλλά η ηγεσία του δεν την υιοθέτησε ποτέ.
Πολύ σωστά: ακόμη και το νομοσχέδιο που υποβάλλει το ΠΑΣΟΚ για το σύμφωνο συμβίωσης δεν φέρει τις υπογραφές όλων των βουλευτών και δεν φαίνεται να κατεβαίνει ως μια κομματική πρόταση νόμου, αλλά ως πρωτοβουλία μερικών βουλευτών. Από πουθενά δεν προκύπτει δέσμευση των αρμοδίων οργάνων του ΠΑΣΟΚ για θεσμοθέτησή του στην περίπτωση που έλθει στην κυβέρνηση.
Αυτό το μεταρρυθμιστικό έλλειμμα καλύπτει σήμερα υπεύθυνα και αποφασιστικά η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Μ’ ένα πολυεπίπεδο σχέδιο νόμου δίνει στοχευμένα λύσεις σε σύνθετα ζητούμενα για την οικογένεια, το παιδί, την ελληνική κοινωνία.
Πρώτον, εισάγει το καινοτόμο σύμφωνο συμβίωσης, ένα αναγκαίο θεσμικό τόλμημα που αποδεικνύει ότι σήμερα η κοινωνία και η πολιτεία πορεύονται παράλληλα.
Όχι και τόσο καινοτόμο, όταν είμαστε από τις τελευταίες χώρες της Ευρώπης των 15 που δεν το έχουμε θεσπίσει ακόμα.
Με τους τρόπους συμβίωσης να προσλαμβάνουν συνεχώς νέες μορφές, η δική μας πραγματικότητα δεν γίνεται να αρνείται το σεβασμό στην ελεύθερη επιλογή.
Η δική σας πραγματικότητα αρνείται τον σεβασμό στον σεξουαλικό προσανατολισμό.
Προπάντων τα παιδιά που προκύπτουν από την ελεύθερη συμβίωση δεν μπορεί να μην προστατεύονται, δεν μπορεί να στερούνται τα δικαιώματά τους.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της αιτιολογικής έκθεσης, στη χώρα μας γεννήθηκαν τα τελευταία χρόνια πάνω από εκατόν είκοσι χιλιάδες παιδιά εκτός γάμου. Άρα η σχετική ρύθμιση πατά αναμφίβολα πάνω σε μια υπαρκτή πραγματικότητα.
Ειδικότερα το πρώτο κεφάλαιο του νομοσχεδίου θέτει τις προϋποθέσεις για τη σύναψη και την ακυρότητα και τη λύση του συμφώνου συμβίωσης. Προβλέπει την ελεύθερη επιλογή στη διατήρηση ή τη μεταβολή του επωνύμου των συμβιούντων. Προβλέπει τη δυνατότητα ρύθμισης περιουσιακών σχέσεων, την υποχρέωση διατροφής μετά τη λύση του συμφώνου και κληρονομικά δικαιώματα.
...και τέρμα. Τα κοινωνικοασφαλιστικά; Τα εργασιακά; Τα υπόλοιπα δικαιώματα που αναγνωρίζονται για τους θεσμικά αναγνωρισμένους συντρόφους μέχρι σήμερα; Η δυνατότητα υιοθέτησης;
Θεσπίζει το τεκμήριο πατρότητας για τα παιδιά που γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια ισχύος του συμφώνου ή εντός τριακοσίων ημερών από τη λύση ή αναγνώριση της ακυρότητάς του. Ορίζει τη γονική μέριμνα ως δικαίωμα που ασκείται από κοινού και από τους δύο γονείς κατόπιν λήξης ισχύος του συμφώνου.
Και απαγορεύει σιωπηρά το δικαίωμα κοινής υιοθέτησης.
Θα ήθελα με έμφαση να τονίσω, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, ότι η συμβίωση δεν απειλεί το θεσμό του γάμου, δεν κλονίζει τα θεμέλια της παράδοσης, όπως δήθεν εσχατολογούν ορισμένοι. Είναι μία εναλλακτική μορφή μόνιμης συμβίωσης και όχι μια μορφή χαλαρού γάμου. Άρα, δεν μπορεί να θίγει με κανέναν τρόπο την αξία του γάμου ως θεσμού.
[...]
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με το παρόν νομοσχέδιο η πολιτεία αναγνωρίζει την ανάγκη μαζί με τα κοινωνικά ζητούμενα να αλλάζουν και οι νόμοι. Αναγνωρίζει πως οι νόμοι, εκτός από δίκαιοι, χρειάζεται να είναι ευέλικτοι και σύγχρονοι.
Το παρόν σχέδιο νόμου κάνει πράξη αυτήν την παραδοχή. Προστατεύει τους πολίτες με δικαιώματα και υποχρεώσεις που ρυθμίζουν τις καθημερινές τους σχέσεις. Τροποποιεί το Οικογενειακό Δίκαιο με ουσιαστικές καινοτόμες παρεμβάσεις που έχει να δει ο τόπος μας πάνω από μία εικοσαετία.
Και που ο πλανήτης βλέπει για πρώτη φορά: σύμφωνο μόνο για ετερόφυλους.
Δημιουργεί συνθήκες που αποπνέουν σιγουριά για τη λειτουργία του δικαστηρίου και την εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων.
Προπάντων αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι σε μια προοδευτική κοινωνία οι νόμοι δεν μπορεί να μην εξελίσσονται.
Αποδεινύει όμως και ότι οι νόμοι δεν μπορούν να υποκαθιστούν τις δικαστικές αποφάσεις που αποσείουν το πολιτικό κόστος από τους κυβερνώντες.
Πρέπει να αλλάζουν και να εστιάζουν στις ανάγκες των πολιτών, όλων των πολιτών.
Όλων των πολιτών;
Εντελώς όλων;
Στο πρώτο άρθρο δεν λέει μόνο για τα "ετερόφυλα ζευγάρια";
Αυτοί είναι "όλοι οι πολίτες";
Και αυτό συνιστά μια διαρκή υποχρέωση από την πλευρά μας για ακόμα πιο πλατιές τομές στο μέλλον.
Α,χα υπάρχουν λοιπόν "πιο πλατιές τομές στο μέλλον".
Στο πόσο μακρινό μέλλον;
Νοείται αναμονή στο σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων;
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου