Σχολιάζω με κόκκινο ενδιάμεσα
ΝΑΤΑΣΑ ΡΑΓΙΟΥ-ΜΕΝΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΥ: Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε.
Οφείλω να κάνω ένα σχόλιο. Θεωρώ ότι ο αντιπολιτευτικός λόγος ακόμα και όταν είναι καταγγελτικός πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό. Τώρα όμως σε τέτοιο τόνο, το ποιοι είναι σοβαροί άνθρωποι περισσότερο ή λιγότερο ας το κρίνουν αυτοί που ακούν το λόγο του καθενός. Εμείς, αντίθετα, πιστεύουμε ότι λύνει και δεν δημιουργεί προβλήματα όπως και αμέσως ή εμμέσως παραδέχτηκαν και συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης πριν από λίγο και τις προηγούμενες μέρες. Δεν κατάλαβα πού ακριβώς επαναφέρει φαντάσματα προικοσυμφώνου ή σύγχυση το νομοσχέδιο, παρ’ όλο που το διάβασα πολύ καλά.
Εν πάση περιπτώσει, εγώ θέλοντας να πω δυο πράγματα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να τονίσω ότι η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με οριακή πλειοψηφία αλλά αρραγή ομοψυχία σήμερα και βαλλόμενη από πολλές πλευρές το τελευταίο διάστημα, με συνέπεια και γενναιότητα εξακολουθεί να βάζει τον πήχη ακόμα πιο ψηλά. Ακόμα και τώρα σε στιγμές ευθύνης, επιμένει στις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που είχε υποσχεθεί στον ελληνικό λαό από την πρώτη μέρα της διακυβέρνησής της. Δεν εθελοτυφλεί στα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας, τα εντοπίζει, τα αφουγκράζεται και ενεργεί δραστικά και αποφασιστικά.
Μ’ αυτό το νομοσχέδιο απλώνεται μια γέφυρα στην παράδοση και στην σύγχρονη κοινωνία που έχει να κάνει με τις σχέσεις των ανθρώπων και με τον τρόπο που αυτές θα έχουν εφαρμογή και νόμιμη ισχύ στη χώρα μας, γέφυρα αναγκαία που συνδέει στοιχεία της ελληνικής πραγματικότητας, της παράδοσής μας, των εθίμων μας με το σημερινό τρόπο ζωής που είτε μας αρέσει είτε όχι οφείλουμε να τον δεχθούμε και να τον διαχειριστούμε ως πολιτεία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Είναι σίγουρο ότι η Ελλάδα, όπως άλλωστε και όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει μια σειρά μέτρων που στοχεύουν στο να γίνουν καλύτερα και πρακτικότερα βιώσιμες οι ανθρώπινες σχέσεις.
Ανάμεσα στα μέτρα αυτά, η Ελλάδα οφείλει να εφαρμόσει και την Οδηγία 38/2004, η οποία όμως προβλέπει δικαιώματα στα ζευγάρια που έχουν σύμφωνο συμβίωσης, χωρίς να διακρίσει ανάλογα με το φύλο των ζευγαριών αυτών. Γι' αυτό και η Φιλελεύθερη Συμμαχία κατέθεσε τη σχετική Προσφυγή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ζητώντας να επέμβει διότι η Ελλάδα με αυτό το νομοσχέδιο παραβιάζει τα δικαιώματα αυτά με κριτήριο το σεξουαλικό προσανατολισμό.
Ποιος διαφωνεί στο ότι η κοινωνία μας έχει αλλάξει; Νομίζω κανείς. Το νομοσχέδιο δεν είναι μορφή χαλαρού γάμου όπως επανειλημμένα έχει ειπωθεί και δεν έρχεται σε καμμία περίπτωση να υποκαταστήσει το γάμο που θεμελιώνει την οικογένεια. Στο πρώτο κεφάλαιο του νομοσχεδίου, τομή κατά την άποψή μας του Υπουργείου Δικαιοσύνης, ρυθμίζεται αποκλειστικά η θεσμοθέτηση του συμφώνου συμβίωσης των ετερόφυλων ατόμων που ζουν σε καθεστώς συμβίωσης που δεν ρυθμιζόταν μέχρι στιγμής από το υπάρχον δίκαιο.
Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στις συνέπειες αυτής της συμβίωσης, όπως είναι η προστασία των παιδιών που προκύπτουν απ’ αυτές τις σχέσεις, τα οποία εξομοιώνονται σε απόλυτο βαθμό με τα άλλα νόμιμα τέκνα, συμβαδίζει, δηλαδή απόλυτα με τις σύγχρονες ανάγκες και την οδυνηρή πραγματικότητα των εκατόν είκοσι χιλιάδων που έχουν γεννηθεί ως σήμερα από τις ελεύθερες συμβιώσεις.
Θα το ξαναπώ παρ’ όλο που κάποιοι το αποφεύγουν για το οποιοδήποτε πολιτικό κόστος δημιουργεί. Το ζέον θέμα των ομόφυλων ζευγαριών που πολύς ντόρος και συζήτηση έχει γίνει τελευταία γύρω απ’ αυτό και θα συνεχίσει, να γίνεται, θεωρούμε ότι κάποια στιγμή μοιραία πρέπει να αντιμετωπιστεί και νομοθετικά. Το βέβαιον είναι ότι μ’ αυτό το νομοσχέδιο ανοίγει μια πόρτα ώστε να εναρμονιστεί η ελληνική νομοθεσία, εφόσον πρώτα ενταχθούν όσο πιο ομαλά γίνεται στην ελληνική κοινωνία.
Γιατί εγκληματίες ή αποφυλακισθέντες είναι τα ομόφυλα ζευγάρια που χρειάζεται "πρώτα να ενταχθούν όσο πιο ομαλά γίνεται στην ελληνική κοινωνία"; Τι τριτοκοσμικές και ρατσιστικές αντιλήψεις είναι αυτες; Εισάγετε εντελώς συνειδητά αθέμιτη διάκριση και στέλνετε τους πολίτες να ταλαιπωρηθούν στα ελληνικά δικαστήρια αντί να αφαιρέσετε μια λέξη από το νομοσχέδιο!
Θεωρώ πως αν όχι όλοι τουλάχιστον οι περισσότεροι μέσα σ’ αυτήν την Αίθουσα ομολογούμε και πιστεύουμε ότι καμμιά ευνομούμενη πολιτεία δεν διαχωρίζει τους πολίτες της.
Η ελληνική πολιτεία όμως το κάνει με αυτόν τον νόμο.
Μια μεταρρύθμιση που αποτελεί εναλλακτική μορφή νόμιμης συμβίωσης σαφώς και δεν αντιμετωπίζει τη συμβίωση υποβαθμισμένη σε σχέση με το γάμο, αφού προβλέπεται αυτοδίκαιη λύση του συμφώνου, αν τελεστεί γάμος έστω και με τρίτο πρόσωπο. Είναι σαφές, λοιπόν, ότι υπάρχει το διαλυτό του συμφώνου, αλλά οι έννομες συνέπειές του που έχουν αναληφθεί με συγκεκριμένες δεσμεύσεις και υποχρεώσεις του ζευγαριού δεν μπορούν να αίρονται με τη λύση του συμφώνου, αλλά εξακολουθούν να ισχύουν.
Η ουσία των άρθρων είναι φανερή καθώς λαμβάνεται ιδιαίτερη πρόνοια για τις προσωπικές και περιουσιακές σχέσεις των ανθρώπων που έχουν επιλέξει τη συμβίωση, τη θέση και την προστασία της γυναίκας μητέρας και τις κληρονομικές σχέσεις των προσώπων που πρόκειται να συνάψουν αυτό το σύμφωνο.
Στις κυριότερες διατάξεις του νομοσχεδίου έρχομαι όσο πιο περιληπτικά μπορώ. Πρώτον, μειώνεται σε δύο από τέσσερα χρόνια ο χρόνος διάστασης των συζύγων, ο χρόνος δηλαδή που προβλέπεται για την εκκίνηση των διαδικασιών προς την έκδοση ενός συναινετικού διαζυγίου.
Επιπλέον ο πατέρας που αναγνωρίζει το παιδί ως δικό του κατοχυρώνει τη δυνατότητα γονικής μέριμνας του παιδιού εφόσον συμφωνεί και η μητέρα.
Δεύτερον, το σύμφωνο συμβίωσης συστήνεται με συμβολαιογραφικό έγγραφο και καταχωρίζεται σε ειδικό ληξιαρχικό βιβλίο, ενώ λύεται είτε με αντίστοιχη συμβολαιογραφική πράξη είτε αυτοδίκαια με γάμο, όπως είπαμε και πριν.
Τρίτον, αναγνωρίζονται τα τέκνα που έχουν αποκτηθεί ή πρόκειται να αποκτηθούν ως γνήσια τέκνα και εξομοιώνονται απολύτως με τα παιδιά που έχουν αποκτηθεί μέσα στο γάμο.
Τέταρτον, ρυθμίζονται όλα τα περιουσιακά κληρονομικά ζητήματα που αντιμετωπίζει ένα ζευγάρι εκτός γάμου, ενώ -και επιμένουμε σ’ αυτό- προστατεύονται τα παιδιά που γεννιούνται στη διάρκεια των συγκεκριμένων συμβιώσεων.
Οι διατάξεις του τρίτου κεφαλαίου του νομοσχεδίου είναι επίσης σημαντικές καθώς προβλέπουν την ποινική μεταχείριση όσων παραβιάζουν προσωρινές διαταγές δικαστηρίων -και αυτό είναι πάρα πολύ σοβαρό- ώστε να είναι διακριτή η δικαστική προστασία σε υποθέσεις που χρήζουν άμεσης προτεραιότητας.
Και έκτον, διευκολύνεται η υιοθεσία.
Απαγορεύεται όμως η υιοθεσία για τα ζευγάρια με σύμφωνο.
Μέγα κοινωνικό κεφάλαιο. Προβλέπεται μεταξύ άλλων η αναπλήρωση με δικαστική απόφαση της συναίνεσης των φυσικών γονιών του παιδιού στις περιπτώσεις που δεν είναι δυνατόν να βρεθούν ώστε να συναινέσουν οι ίδιοι ενώπιον του δικαστηρίου για να ολοκληρωθεί μια υιοθεσία. Εδώ θα ήθελα πάλι να τονίσω ότι πρέπει κάποτε να υπάρξει ένα τέλος σ’ αυτό το απαράδεκτο φαινόμενο, σ’ αυτό το έγκλημα που λέγεται αγοραπωλησία βρεφών και που ταλανίζει χρόνια και την ελληνική κοινωνία.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να πω ότι το σχέδιο νόμου ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών. Φαινόμενα όπως η αύξηση των διαζυγίων, καθώς και η αύξηση των ελευθέρων συμβιώσεων είναι υπαρκτά και η Κυβέρνηση δεν τα αγνοεί. Είπε και πριν πάρα πολύ εύστοχα ο κ. Κουβέλης «όλα του γάμου δύσκολα και όλα της συμβίωσης δύσκολα», προφανώς και όλα ενός νομοσχεδίου δύσκολα μέχρι να τελεσφορήσει. Γι’ αυτό και εμείς υπερψηφίζουμε αυτό το νομοσχέδιο, γιατί έρχεται να καλύψει κατά την άποψή μας ένα σημαντικό κενό σε μείζονα κοινωνικά ζητήματα, γιατί προστατεύει ουσιαστικά το θεσμό της οικογένειας και κυρίως τα παιδιά, αν και αποδεικνύεται για άλλη μια φορά, κύριοι συνάδελφοι και κύριε Υπουργέ, ότι λόγω του καταιγισμού άλλων γεγονότων που μονοπωλούν την επικαιρότητα δεν προβάλλεται επαρκώς αυτό το νομοσχέδιο που κατά την άποψή μας αποτελεί τομή για την ελληνική κοινωνία.
Να δούμε σε πόσο καιρό θα επουλωθεί αυτή η τομή στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ευχαριστώ πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου