Σχολιάζω με κόκκινο ενδιάμεσα
Συμβίωσης. Ούτε τον τίτλο δεν διάβασε.
Είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα. Και στην Ελλάδα και σ’ άλλες χώρες, υπάρχει ένας αριθμός ανθρώπων που είτε από πεποίθηση είτε εξ ανάγκης είτε γιατί τους βολεύει, θέλουν να μην υπάρχουν γενικά κανόνες αναγκαστικού δικαίου, να είναι σφικτά υποχρεωτικά τα πράγματα σε σχέση με τη συμβίωσή τους, οπότε δεν θέλουν να φθάσουν στο γάμο. Θέλουν μια χαλαρότερη σχέση, με κανόνες όμως.
Αυτό συζητείται και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Στην Ευρώπη δεν συζητείται πλέον: έχει θεσμοθετηθεί.
Έχει προχωρήσει και σ’ άλλες χώρες, σε μια εποχή που η πολιτική που εφαρμόζεται και στην Ελλάδα και σ’ αυτές τις χώρες είναι σε βάρος των νέων ζευγαριών και της οικογένειας. Δηλαδή όλη η οικονομική και κοινωνική πολιτική, έτσι όπως εφαρμόζεται, οδηγεί τους νέους ανθρώπους σε μεγάλο δισταγμό να παντρευτούν στην ηλικία που πρέπει, διότι δεν έχουν εργασία. Ακόμα ο μέσος όρος ηλικίας που παντρεύονται είναι όλο και μεγαλύτερος. Ανεβαίνει ο μέσος όρος της ηλικίας, λόγω των κοινωνικών προβλημάτων που δημιουργούνται από τις πολιτικές που εφαρμόζονται, που εφαρμόζει και η σημερινή Κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες. Φθάνει δηλαδή στα είκοσι εννέα έως τριάντα χρόνια ο άλλος για να αποφασίσει αν θα παντρευτεί.
Άλλο αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι το να μην κάνουν πολλά παιδιά. Και γι’ αυτό φθάσαμε στο ένα παιδί και δημιουργείται και δημογραφικό πρόβλημα.
Ταυτόχρονα μ’ όλα αυτά, και επειδή είναι πολύ σκληρές -για να μην πω ανάλγητες- οι πολιτικές που εφαρμόζονται στα λαϊκά στρώματα, γίνεται και μια προσπάθεια -την είχε ζητήσει και ο Πρωθυπουργός από τους Υπουργούς- ό,τι φιλοκοινωνικό μπορεί να εμφανίσει κάθε Υπουργείο να το βγάλει από το συρτάρι και να το προβάλει για λόγους επικοινωνιακούς, μπροστά στην αρνητική εικόνα που δημιουργούσε η Κυβέρνηση με την πολιτική της. Σ’ αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, το κοινωνικό, πολιτικό και επικοινωνιακό και μ’ αυτούς τους επικοινωνιακούς στόχους έρχεται από το Υπουργείο Δικαιοσύνης αυτό, το οποίο είναι υπαρκτό ζήτημα και πρέπει να λυθεί με κάποιους κανόνες.
Για όλους αυτούς τους λόγους, λοιπόν, εμείς θεωρούμε ότι υπάρχει η ανάγκη, αλλά για τους υπόλοιπους λόγους, όπως εξήγησα, θα ψηφίσουμε «παρών» επί της αρχής. Δεν θέλουμε δηλαδή αυτό να είναι «σωσίβιο» -να το πω έτσι- της Κυβέρνησης για τη γενικότερη πολιτική της για τα νέα ζευγάρια, για την οικογένεια κ.λπ.. Αυτό είναι η ουσία του «παρών» που δίνουμε.
Δεύτερον, υπάρχουν απόψεις από φορείς -και αν κατάλαβα καλά και από το ΠΑ.ΣΟ.Κ.- που ασκούν μια κριτική ότι στο σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, θα έπρεπε να υπάρχουν περίπου ή πλήρως οι ίδιοι κανόνες οι οποίοι υπάρχουν και στο γάμο. Και απ’ ό,τι κατάλαβα από τη συζήτηση στην επιτροπή από την εισηγήτρια του ΠΑ.ΣΟ.Κ. προς τα εκεί έγερνε η άποψή της και η διαφωνία της και συνεχώς προσέθετε και παρατηρήσεις, ώστε να εξισωθεί το σύμφωνο συμβίωσης με τους κανόνες του γάμου. Όποιος θέλει τους κανόνες αυτούς του γάμου συνειδητά, παντρεύεται. Δεν χρειάζεται να πάει στο σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης. Το σύμφωνο αυτό έχει από τη φύση του χαλαρότερους δεσμούς. Δεν είναι ένα πλαίσιο αναγκαστικού δικαίου τόσο αυστηρό όπως είναι στο γάμο. Δεν συμφωνούμε, λοιπόν, με την άποψη ότι θα έπρεπε να είναι το ίδιο πράγμα περίπου το σύμφωνο συμβίωσης με το γάμο.
Επίσης συμφωνούμε με την άποψη που ακούστηκε λίγο από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και περισσότερο από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., που ασκούν κριτική για το ότι θα έπρεπε σ’ αυτό το σύμφωνο να συμπεριληφθούν και τα ομόφυλα ζευγάρια.
Συμφωνεί το ΚΚΕ να περιληφθούν και τα ομόφυλα ζευγάρια; Στην Επιτροπή ο κύριος Σκυλλάκος είχε διαφωνήσει κάθετα!
Εμείς δεν έχουμε ούτε προκαταλήψεις ούτε καμμία ρατσιστική διάθεση για κάποιους που έχουν διαφορετική σεξουαλική προτίμηση και θέλουν να ζουν διαφορετικά. Ξέρουμε πολύ καλά ότι υπάρχουν διακρίσεις, όχι από το νόμο αλλά στην πράξη.
A, όχι από το νόμο οι διακρίσεις. Μάλιστα. Και το ξέρετε πολύ καλά.
Στην πράξη υπάρχουν διακρίσεις και θα έπρεπε να γίνει μια ολόκληρη συζήτηση και να υπάρξει και πρακτική και πολιτικές, αν θέλετε, που να αλλάξουν αυτήν την κατάσταση.
Για πες, για πες.
Να μη θεωρούνται, δηλαδή, στον περίγυρό τους ή να αντιμετωπίζονται στο χώρο εργασίας ή στο χώρο διαβίωσης ή σε οποιονδήποτε χώρο σαν άνθρωποι άλλης κατηγορίας, κατώτερης κατηγορίας, να είναι δακτυλοδεικτούμενοι κ.λπ.
Στο χώρο της εργασίας έχει λυθεί με τον νόμο του 2005. Τόσο καλά τα ξέρετε τα θέματα.
Θα πρέπει να υπάρχει μια κοινωνία ανοχής. Ως προς αυτό να ανοίξει μια συζήτηση και να συμβάλλουμε και εμείς ως κόμμα. Άλλο αυτό και άλλο ο γάμος ή το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης.
Ωπ! Άλλο το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης; Για να δω τι είπες παραπάνω: "Επίσης συμφωνούμε με την άποψη που ακούστηκε λίγο από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και περισσότερο από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., που ασκούν κριτική για το ότι θα έπρεπε σ’ αυτό το σύμφωνο να συμπεριληφθούν και τα ομόφυλα ζευγάρια." Και τώρα: "Άλλο αυτό κι άλλο το σύμφωνο"!
Το σκεπτικό το δικό μας ξεκινάει από το εξής. Πώς ιστορικά δημιουργήθηκε ο γάμος; Γιατί ο γάμος είναι δημιούργημα των τελευταίων χιλιετηρίδων. Πριν από τέσσερις πέντε χιλιετηρίδες δεν υπήρχε γάμος, δεν υπήρχε ο θεσμός του γάμου και πριν από δεκάδες χιλιάδες χρόνια σίγουρα σε καμμία περιοχή της γης δεν υπήρχε γάμος, δεν υπήρχε τελετουργικό, δεν υπήρχαν κανόνες. Ο πυρήνας του γάμου ιστορικά, έτσι όπως δημιουργήθηκε, είναι για να εξασφαλιστει με κανόνες αναγκαστικού δικαίου –περισσότερο ή λιγότερο αναγκαστικού δικαίου από παλιά- η διαιώνιση του είδους, η αναπαραγωγή, ότι θα υπάρξουν τα παιδιά από το γάμο τα οποία θα πρέπει να εξασφαλιστούν, τα αδύνατα μέρη να εξασφαλίζονται, η σύζυγος, να εξασφαλίζεται δηλαδή η αναπαραγωγή. Και αυτό ενδιέφερε και την πολιτεία κι έπρεπε να μπουν κανόνες.
Βεβαίως υπάρχει και το ζήτημα της ιδιοκτησίας που έσπρωξε προς τα εκεί, στο γάμο, σε σχέση και με κληρονομικά δικαιώματα κ.λπ. Από τη στιγμή που υπήρξε η ιδιοκτησία, άρχισε να μπαίνει και το ερώτημα του πώς θα εξασφαλίζεται το παιδί με την περιουσία. Όλα αυτά οδήγησαν στο γάμο. Όλα όμως έχουν σχέση με τη διαιώνιση του είδους κι όχι με τη σεξουαλική σχέση. Θα πάρουμε τώρα τη σεξουαλική σχέση από το «παράθυρο» να την κάνουμε ότι αυτή είναι η γενεσιουργός αιτία του γάμου;
Α, "τώρα" δημιουργήθηκε αυτή η τάση ε;
Δηλαδή πριν από χίλια και δυο χιλιάδες χρόνια ήθελαν να ρυθμίζουν τις σεξουαλικές σχέσεις των ανθρώπων και έκαναν γάμους;
Οπότε σήμερα γιατί να ρυθμίζουν τις σχέσεις; Πίσω ολοταχώς!
Δεν ήταν αυτός ο λόγος. Ξεκινώντας απ’ αυτό το σκεπτικό, δεν βλέπουμε το λόγο να ενταχθούν τα ομόφυλα ζευγάρια εκεί.
Το αίτημα για υιοθεσία, ας πούμε, ούτε καν περνάει από το μυαλό του ΚΚΕ.
Τώρα, περί δικαιωμάτων.
Ναι για πες γιατί τα ξέρετε πολύ καλά.
Αρχίζει και γίνεται μία διαστρέβλωση του τι είναι δικαίωμα και τι δεν είναι δικαίωμα και τι είναι προοδευτικό και τι δεν είναι. Εμείς καταψηφίσαμε την πρόταση για το άρθρο του Συντάγματος, είπαμε να μη μπει στο άρθρο του Συντάγματος διάταξη για την προστασία των ζώων.
Μάλιστα. Δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών, δικαιώματα των ζώων. "Μόδες", ε;
Όχι ότι δεν είμαστε υπέρ της προστασίας των ζώων. Είμαστε υπέρ της προστασίας. Είπαμε αυτά να λύνονται με νομοθετική ρύθμιση.
Τα ζώα πιο σημαντικά από τα ομόφυλα ζευγάρια, κατά το ΚΚΕ. Μετά πως να μην κάνω συνειρμούς με το επώνυμο του βουλευτού Σκυλλάκου;
Αλλά έχει ξεσηκωθεί θύελλα, ως και επιτροπή υπάρχει στο Κοινοβούλιο, για τα δικαιώματα των ζώων. Εδώ σκοτώνουμε ανθρώπους στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, με ευθύνες κυβερνήσεων, κομμάτων, χωρών, κι αρχίσαμε να ενδιαφερόμαστε για τα δικαιώματα των ζώων, και να το βάλουμε και στο Σύνταγμα! Φέρνουμε νόμους που θωρακίζουν το σύστημα, που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Θα μας ξεγυμνώνουν στα αεροδρόμια, -ήρθε διάταξη- θα βλέπουν το σώμα μας.
Πάμε τώρα σε άλλα θέματα, ποτ-πουρί.
Παραβιάζονται τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα και πάμε να βρούμε τάχα σαν δημοκράτες και τάχα σαν προοδευτικές κοινωνίες άλλα δικαιώματα και λέμε ότι δεν μπορούμε να στερήσουμε τα δικαιώματα. Δεν συμφωνούμε μ’ αυτήν τη λογική. Και αυτήν τη λογική την προωθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση. Προσπαθεί να βρει υποκατάστατα τάχα υποστήριξης ανθρώπινων δικαιωμάτων, ενώ καταργεί ανθρώπινα δικαιώματα. Στο όνομα της αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας και στο όνομα της κατάργησης των κοινωνικών δικαιωμάτων υπέρ των μονοπωλίων και των μεγάλων συμφερόντων, έχουμε συνεχή περιορισμό των ατομικών, των δημοκρατικών και των κοινωνικών δικαιωμάτων. Ας μην επιχειρηματολογούμε, λοιπόν, για δικαιώματα!
"Ας μην επιχειρηματολογούμε λοιπόν, για δικαιώματα!" Ό,τι πείτε...
Αυτή είναι η δικιά μας άποψη και δηλώνουμε «παρών».
Να ναι καλά ο σκυλάκος του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου