Σχολιάζω με κόκκινο ενδιάμεσα
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ: Δεν θα μπορέσω να παρακολουθήσω όλη τη συζήτηση, γιατί συμμετέχω στην Εξεταστική Επιτροπή.
Τότε γιατί δεν στείλατε κάποιον άλλο εύκαιρο συνάδελφό σας από το ΚΚΕ; Για παράδειγμα την κυρία Κανέλλη;
Θα τοποθετηθώ και θα επανέλθω εκεί σημειώνοντας σε ποια άρθρα έχουμε διαφωνία. Θα παρακαλούσα να καταγραφούν –θα τα αναφέρω και αριθμητικά- ώστε στην ψηφοφορία να ληφθεί υπόψη ότι εμείς δεν τα ψηφίζουμε.
Επί της αρχής έχουμε πει σε γενικές γραμμές ότι ψηφίζουμε «παρών». Είναι ένα εκσυγχρονισμός. Είναι απαραίτητο να αντιμετωπιστούν αυτά τα προβλήματα λόγω της γενικότερης πολιτικής απέναντι στα νέα ζευγάρια, στη νέα γενιά που μέρος των ρυθμίσεων αφορά και αυτήν. Εξηγήσαμε για ποιο λόγο ψηφίζουμε «παρών».
Διαφωνούμε να είναι ίδιο πράγμα το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης με το γάμο. Καλώς υπάρχουν διαφορές. Διαφωνούμε να επεκταθεί το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια.
Δεν το περιέχει το νομοσχέδιο αυτό. Εύγε που συμφωνείτε με την κυβέρνηση και το ΛΑ.Ο.Σ.
Με την ευκαιρία θα πρέπει κάποτε να σκεφτούμε και το εξής. Δεν πρέπει να παρακολουθούμε την Ευρωπαϊκή Ένωση μόνο στα άσχημα.
Α, είναι "άσχημο" να αναγνωρίζονται ανθρώπινα δικαιώματα στα ομόφυλα ζευγάρια!
Εννοώ την προσπάθεια που γίνεται και από συγκεκριμένες χώρες και από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση να αναδείξει δικαιώματα τα οποία δεν είναι στην πραγματικότητα δικαιώματα και δεν παραβιάζεται η ισότητα, ενώ καταργεί την ισότητα και τα δικαιώματα σε άλλες περιπτώσεις.
Α, δεν είναι "στην πραγματικότητα" δικαίωμα η ίση μεταχείριση ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού!
Και το λέω αυτό, γιατί σε όλες τις χώρες της Ευρώπης δεν θυμάμαι αν υπάρχει έστω και μία που να μην ισχύει απέναντι στην πολιτεία ο πολιτικός γάμος.
Αυτό τι σχέση έχει;
Νομίζω ότι είμαστε η μοναδική χώρα που ισχύει και ο πολιτικός και ο θρησκευτικός. Δεν αποκλείω και ελεύθερος είναι όποιος θέλει να κάνει και θρησκευτικό. Το επαναφέρω με την ευκαιρία της συζήτησης.
Τι θέλει να πει ο ποιητής;
Τώρα έρχομαι στα άρθρα.
Στο άρθρο 7 η δική μας άποψη είναι ότι αν γίνει γάμος, δε θα πρέπει απλώς μονομερώς, να λύνεται το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης. Θα πρέπει να υπάρχει γνωστοποίηση. Το ελάχιστο που θα μπορούσε να γίνει είναι να γνωρίζει ο ένας ότι ο άλλος παντρεύεται, γιατί αλλιώς αν δεν το μάθει, πιθανόν να περιπλακούν άσχημα τα πράγματα.
Ίσως θα έπρεπε να αποτελεί και κώλυμα για το γάμο. Αυτή είναι η παρατήρησή μας, ότι δηλαδή το ότι έχει κάποιος σύμφωνο συμβίωσης αποτελεί κώλυμα για το γάμο. Αυτό είναι στο άρθρο 4.
Στο άρθρο 7 παράγραφος 3 ο υπόχρεος διατροφής μετά τη λήξη του συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης δεν μπορεί να επικαλεστεί την υποχρέωσή του αυτή, προκειμένου να απαλλαγεί εν όλω ή εν μέρει από την υποχρέωση συνεισφοράς ή διατροφής συζύγου ή ανηλίκων τέκνων. Σωστό. Θα θέλαμε να ισχύει και το αντίστροφο, όσον αφορά γάμο και σύμφωνο συμβίωσης.
Τρίτη παρατήρηση, στο άρθρο 16. Υπάρχουν δύο-τρία άρθρα, το 16, το 20 και το 21, που αφορούν την υιοθεσία. Εμείς είμαστε αντίθετοι με την ιδιωτική υιοθεσία. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις πρόκειται για προϊόν συναλλαγής. Θα έπρεπε δημόσιοι φορείς να αποφασίζουν και να καθορίζουν όλες τις διαδικασίες για την υιοθεσία. Συγκεκριμένα στο άρθρο 16 στην παράγραφο γ΄ λέει, «αν οι γονείς έχουν άγνωστη διαμονή είτε πριν είτε μετά την παροχή της γενικής εξουσιοδότησης του άρθρου 1544». Πρόκειται για περιπτώσεις ουσιαστικά αλλοδαπών. Δηλαδή ουσιαστικά στις περισσότερες περιπτώσεις εδώ αφορά την ιδιωτική υιοθεσία. Και στο εδάφιο ε΄ που λέει ότι το τέκνο έχει παραδοθεί με τη συναίνεση των γονέων, περνάει ένας χρόνος τουλάχιστον, οι δε γονείς εκ των υστέρων καταχρηστικά αρνούνται να συναινέσουν και αυτό αφορά βασικά την ιδιωτική υιοθεσία, γι’ αυτό και δεν συμφωνούμε, επειδή ρυθμίζονται ζητήματα που έχουν σχέση κυρίως με την ιδιωτική υιοθεσία.
Αντίρρηση έχουμε και με το άρθρο 20. Μέχρι σήμερα και στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης -δεν ξέρω εάν είναι στο σύνολο- η υιοθεσία μπορεί να γίνεται μόνο για τους διαμένοντες στη χώρα, στην Ελλάδα εν προκειμένω. Τώρα επιτρέπεται να γίνεται και υιοθεσία ομογενών. Δεν συμφωνούμε με αυτήν τη θέση.
Επίσης, στο άρθρο 21 γίνεται λόγος «για τον εύλογο χρόνο», όταν για την υιοθεσία ανηλίκου οι φυσικοί γονείς ή ο επίτροπος έρχονται σε απευθείας συνεννόηση με τους υποψήφιους θετούς γονείς χωρίς τη μεσολάβηση κοινωνικής υπηρεσίας. Πρόκειται για ιδιωτική υιοθεσία και γίνεται μία παρέμβαση να μην είναι εύλογος ο χρόνος, αλλά να είναι εντός μηνός. Γι’ αυτό, λοιπόν, επειδή ρυθμίζονται ζητήματα ιδιωτικής υιοθεσίας, δεν συμφωνούμε και με το άρθρο 21.
Έχουμε, επίσης, δύο ενστάσεις στο άρθρο 23 και στο άρθρο 26. Βεβαίως και να τιμωρούνται πιο αυστηρά όσοι υποχρεώθηκαν σε διατροφή και δεν δίνουν τα χρήματα, βεβαίως. Όμως, η συγκεκριμένη διάταξη του άρθρου 23 μιλάει για ποινές αυστηρότερες και όταν πρόκειται όχι μόνο για προσωρινή διαταγή, αλλά και για διάταξη δικαστικής αποφάσεως. Αυτό, όπως το ερμηνεύουμε εμείς, συμπεριλαμβάνει και τις απεργίες. Θα έπρεπε ρητώς να εξαιρεθεί, ότι δεν αφορά τις εργατικές διαφορές, γιατί αλλιώς πάμε σε αυστηρότερες ποινές για τις απεργίες. Ή αν θέλετε, να αφορά μόνο το οικογενειακό δίκαιο, να διευκρινίσετε ότι αναφέρεστε στη διατροφή για τις περιπτώσεις που αφορούν το γάμο ή το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης. Να το περιορίζαμε στο οικογενειακό δίκαιο, όχι στις εργατικές διαφορές. Να γίνει μία διευκρίνιση, για να μην μπορούν να συμπεριληφθούν και οι περιπτώσεις αυτές.
Και με το άρθρο 26 -και τελειώνω- δεν συμφωνούμε. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην υπάρχει απαρτία στο Συμβούλιο Επικρατείας με το 50% συν 1 και να βάζουμε τον αριθμό 25. Δεν συμφωνούμε. Δεν συμφωνούμε με αυτήν την πλασματική κατά κάποιο τρόπο απαρτία της Ολομέλειας.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει η Ε΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΒΕΡΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ)
Τελικώς εμείς δεν συμφωνούμε –για να καταγραφεί- με τα άρθρα 3, 7, 16, 20, 21, 23 και 26. Επίσης δεν συμφωνούμε με τις υπάρχουσες προτάσεις των Βουλευτών όσον αφορά τροπολογίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου