Πρακτικά της α΄ συζήτησης της Ολομέλειας της Βουλής, 5.11.2008.
Σχολιάζω με κόκκινο ενδιάμεσα
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Θα ήθελα να επισημάνω ότι το Υπουργείο, ο Υπουργός σήμερα ορθά χαιρέτισε την ανάκληση της παραίτησης των δύο εξαίρετων εισαγγελικών λειτουργών. [...]
Επιτρέψτε μου στο νομοσχέδιο το οποίο συζητάμε, να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις. Κατ’ αρχάς, θεωρώ ότι είναι ένα βήμα. Είναι ένα βήμα όμως δειλό, το οποίο δημιουργεί ενδεχομένως προβλήματα και δεν αντιμετωπίζει ουσιαστικά ή δεν ρυθμίζει ουσιαστικά την κοινωνική πραγματικότητα στο εύρος το οποίο έχει σήμερα στη χώρα μας. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η Κυβέρνηση, για λόγους ιδεολογικούς, όπως αποκαλύφθηκε και από τις εισηγήσεις των συναδέλφων της Πλειοψηφίας, αλλά και του ίδιου του Υπουργού, επιλέγει να τοποθετηθεί διστακτικά απέναντι στην πραγματικότητα της συμβίωσης στην πατρίδα μας, χωρίς να αντιμετωπίζει ή χωρίς να επιχειρεί να αντιμετωπίσει τις σχέσεις οι οποίες προκύπτουν ή δημιουργούνται από συμβίωση αυτή.
Θέλω να τονίσω ότι διαφωνώ πλήρως με την άποψη που εξέφρασε ο κύριος Υπουργός, ότι η Βουλή δεν διαμορφώνει δίκαιο και δικαιώματα, ότι το δίκαιο και τα δικαιώματα διαμορφώνονται στην κοινωνία. Είναι μία άποψη πέρα από τις αρχές ενός σύγχρονου κράτους δικαίου. Η Βουλή διαμορφώνει δίκαιο, η Βουλή διαμορφώνει δικαιώματα.
Δεύτερη ουσιαστική διαφωνία: Τα δικαιώματα -όχι το δίκαιο, αλλά τα δικαιώματα- δεν αναγνωρίζονται σε συνάρτηση με την ωριμότητα των κοινωνικών συνθηκών. Είναι μία άποψη εξαιρετικά συντηρητική. Τα ατομικά δικαιώματα κατοχυρώνονται με το Σύνταγμα και υποχρέωση κάθε πολιτείας είναι να αναγνωρίζει την απόλαυσή τους από όλους τους πολίτες, με τους όρους που ορίζει το Σύνταγμα και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
Πολύ σωστά. Ο βουλευτής αναγνωρίζει το ρόλο του Συντάγματος στην σύνταξη αυτού του νομοσχεδίου. Οφείλει συνεπώς να ασκήσει ένσταση αντισυνταγματικότητας σε αυτό το σημείο, προκειμένου να καλέσει τον υπουργό να εξηγήσει με ποιά συνταγματική βάση εξαιρεί τα ομόφυλα ζευγάρια. Ο βουλευτής επιλέγει να μην το πράξει. Γιατι;
Η άποψη ότι ανάλογα με την ωρίμανση των κοινωνικών συνθηκών, θα αναγνωρίζουμε δικαιώματα στις μειονότητες είναι μία άποψη που στις μέρες μας δεν πρέπει να υπάρχει. Εφόσον μία μειονότητα κοινωνική ή άλλου χαρακτήρα, δικαιούται, με βάση τους νόμους, εσωτερικούς ή διεθνείς, να απολαμβάνει δικαιώματα, οφείλουμε να της δώσουμε αυτά τα δικαιώματα. Επομένως, η άποψη ότι δεν αναγνωρίζουμε το δικαίωμα στα ομόφυλα ζευγάρια να απολαύσουν των ρυθμίσεων οι οποίες περιέχονται στο συγκεκριμένο σχέδιο νόμου, είναι εσφαλμένη.
Αλλά, παρ' όλ' αυτά, ο βουλευτής δεν υποβάλλει ένσταση αντισυνταγματικότητας. Eπίσης, ο βουλευτής δεν έχει υπογράψει το νομοσχέδιο του κόμματός του που εισηγείται την αναγνώριση συμφώνου συμβίωσης και για τα ομόφυλα ζευγάρια.
Πιστεύω ότι το Υπουργείο θα πρέπει να εξετάσει τη δυνατότητα να ρυθμίσει το θέμα με ευθύτητα, ειλικρίνεια και καθαρό τρόπο. Γιατί πιστεύω ότι υπάρχει και συνταγματικό θέμα από την εξαίρεση των προσώπων -για λόγους που σχετίζονται με τον γενετήσιο προσανατολισμό των ανθρώπων- να συνάπτουν σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης.
Και εδώ θα ήθελα να δώσω και μία απάντηση προς τους συναδέλφους του ΛΑ.Ο.Σ.. Η άποψη η οποία λέει ότι το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης υπονομεύει την οικογένεια επίσης είναι λάθος, γιατί είναι μία άποψη τελείως φορμαλιστική, γνωστή στην ανάλυση του δικαίου. Οι κοινωνικές οντότητες δεν δημιουργούνται από τα νομικά κείμενα. Η οικογένεια δεν υπάρχει, επειδή υπάρχει ο γάμος. Ο γάμος υπήρξε, επειδή υπάρχει οικογένεια, ο θρησκευτικός στην αρχή, ο πολιτικός στη συνέχεια, το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης σήμερα. Η οικογένεια είναι μία κοινωνική πραγματικότητα, ανεξάρτητα από την ύπαρξη του γάμου.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό λέμε και εμείς.
Δεν το λέτε κύριε Βελόπουλε: όλοι οι ομιλητές του ΛΑ.Ο.Σ. μέχρι στιγμής αναφέρουν ότι το σύμφωνο υπονομεύει το γάμο και την οικογένεια.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ: Και χρησιμοποιώ αυτή την παρατήρηση, λέγοντας ότι στις σημερινές συνθήκες –και εδώ το Υπουργείο θα έπρεπε να το λάβει υπόψη του- εκτός από τις μορφές γάμου και το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, έχουμε και την ελεύθερη ένωση προσώπων -Κατά ένα μέρος κάποια πράγματα έχει ρυθμίσει ο νομοθέτης- μέχρι σήμερα, αν και αυτή η ελεύθερη συμβίωση των προσώπων, θα έπρεπε να ρυθμιστεί με το παρόν σχέδιο νόμου, ανεξάρτητα από το συμβολαιογραφικό έγγραφο για τη σύσταση του συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης. Γιατί υπάρχουν και δημιουργούνται έννομες συνέπειες από τη μακρόχρονη συμβίωση προσώπων τις οποίες δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε και δυστυχώς το νομοσχέδιο έρχεται να κάνει βήματα προς τα πίσω, σε σχέση με τις αρχικές διακηρύξεις. Έννομες συνέπειες, τις οποίες θα έπρεπε να αναγνωρίσει σε όλους τους κλάδους του δικαίου –το συνταξιοδοτικό και φορολογικό δίκαιο, κυρίως-. Αυτές όμως δεν τις αναγνωρίζει ούτε καν στο σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης.
Αλλά και το νομοσχέδιο των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ εξαιρεί τα ζευγάρια με σύμφωνο από το δικαίωμα υιοθεσίας.
Επομένως, πιστεύω ότι χρειάζεται μία γενναία νομοθετική παρέμβαση η οποία θα ρυθμίσει όλα τα ζητήματα τα οποία προκύπτουν και από τη μακροχρόνια συμβίωση των προσώπων, έτσι ώστε να υπάρξει η αναγνώριση των δικαιωμάτων τα οποία θα πρέπει να αναγνωρίζονται σε κάθε περίπτωση, εκεί που υπάρχει το «πρόπλασμα» τουλάχιστον της οικογένειας.
Θα ήθελα επίσης, να σημειώσω ορισμένα πράγματα, σε σχέση με τις προβλέψεις του νομοσχεδίου και μ’ αυτό να κλείσω, κύριε Πρόεδρε.
Θα ήθελα πρώτα απ’ όλα να τονίσω ότι θα πρέπει, ως προς το ζήτημα της ρύθμισης των περιουσιακών σχέσεων, να αναγνωριστεί η δυνατότητα των συμβαλλομένων να ρυθμίσουν τις περιουσιακές τους σχέσεις, όχι μόνο κατά τη στιγμή συνάψεως του συμβολαιογραφικού συμφώνου, αλλά και μεταγενέστερα.
Προβλέπεται αυτό, από το άρθρο 6 του νομοσχεδίου : "Με το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης ή και με μεταγενέστερο συμβολαιογραφικό έγγραφο μπορεί να ρυθμίζονται οι περιουσιακές σχέσεις των συμβληθέντων κλπ".
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Διαφορετικά, κατά έναν παράδοξο τρόπο –ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε- το νομοσχέδιο περιορίζει τη δυνατότητα των δύο συμβαλλομένων να ρυθμίσουν τις περιουσιακές τους σχέσεις. Και δεν υπάρχει κανένας προφανής λόγος να τους επιβάλουμε αποκλειστικά, κατά τη σύναψη του συμφώνου να ρυθμίσουν τις περιουσιακές τους σχέσεις και μόνο τότε.
Δεν ισχύουν αυτά.
Επίσης, θα πρέπει να ρυθμιστούν ζητήματα που σχετίζονται με τα κοινά κινητά τους πράγματα και τη χρήση της κοινής στέγης. Είναι ζητήματα τα οποία δεν ρυθμίζονται.
Πολύ σωστή παρατήρηση. Τα ζητήματα στέγης έπρεπε να είναι το πρώτο θέμα της ύλης του νομοσχεδίου.
Επίσης, θα ήταν πολύ καλύτερο για την αρτιότητα του νομοσχεδίου, αλλά και συνολικά της νομοθεσίας μας, οι σχετικές διατάξεις να περιληφθούν στο οικογενειακό δίκαιο και στον Αστικό Κώδικα και να μην εξαιρεθούν, όπως γίνεται σήμερα, με το σχέδιο νόμου που αποδεικνύει και αυτό ακόμα, αν θέλετε, εν τίνι μέτρω, το δισταγμό της Κυβέρνησης να προχωρήσει σε γενναίες ρυθμίσεις.
Τέλος, θα πρέπει τα τέκνα τα οποία γεννώνται κατά τη διάρκεια ισχύος ενός τέτοιου συμφώνου ελεύθερης συμβιώσεως, για λόγους πληρέστερης προστασίας, να εξομοιωθούν με ρητή διάταξη και όχι με τον τρόπο που γίνεται εδώ, με τα τέκνα τα οποία είναι γεννημένα σε γάμο, πλήρως, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 1473 και 1382 του Αστικού Κώδικα.
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου