Αποτελεί μεγάλη πρόκληση η προεκλογική δήλωση του κ. Καμίνη, υποψήφιου δημάρχου Αθηνών και ταυτόχρονα Συνηγόρου του Πολίτη (δεν έχει παραιτηθεί ακόμη) ότι όποιος παρανομεί πρέπει να τιμωρείται (βλ. συνέντευξη 12.9.2010 στο ΒΗΜΑ). Aλλού ο Συνήγορος καταγγέλλει ότι έχουν "ατονίσει οι ελεγκτικοί μηχανισμοί" (βλ. εδώ άρθρο της Κ.Μπακογιάννη στο protagon.gr). Λίγη αυτοκριτική δεν θα έβλαπτε.
Σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 12 του Ν.3094/2003, "αν προκύψουν αποχρώσες ενδείξεις για τέλεση αξιόποινης πράξης από λειτουργό, υπάλληλο ή μέλος της διοίκησης, ο Συνήγορος του Πολίτη διαβιβάζει την έκθεση και στον αρμόδιο εισαγγελέα". Αυτό σημαίνει ότι ο Συνήγορος του Πολίτη, πέρα από τη διαμεσολαβητική του λειτουργία για την επίλυση των διαφορών ανάμεσα σε κράτος - πολίτη, έχει και την αρμοδιότητα ν α στέλνει στην Δικαιοσύνη κάθε πιθανή παρανομία των δημόσιων λειτουργών.
Ας δούμε τις επιδόσεις του κ. Καμίνη, ως Συνηγόρου του Πολίτη που εκ της θέσεώς του ενημερωνόταν κάθε χρόνο για εκατοντάδες παρανομίες, ως προς την παραπομπή υπόπτων δημοσίων λειτουργών στην Εισαγγελία.
Σύμφωνα με την Ετήσια Έκθεση 2003, ο Συνήγορος παρέπεμψε στην Δικαιοσύνη οκτώ (8) υποθέσεις (βλ. εδώ, σελ. 257-258).
Στην Ετήσια Έκθεση 2004, ο Συνήγορος αναφέρει επτά (7) υποθέσεις (βλ. εδώ, σελ. 236-237)
Στην Ετήσια Έκθεση 2005, ο Συνήγορος αναφέρει μία (1) υπόθεση (βλ. εδώ, σελ. 255)
Στην Ετήσια Έκθεση 2006, ο Συνήγορος αναφέρει δύο (2) υποθέσεις (βλ. εδώ, σελ. 292).
Στην Ετήσια Έκθεση 2007, ο Συνήγορος αναφέρει τρεις (3) υποθέσεις (βλ. εδώ, σελ. 273).
Στην Ετήσια Έκθεση 2008, ο Συνήγορος αναφέρει τρεις (3) υποθέσεις (βλ. εδώ, σελ. 27).
Στην Ετήσια Έκθεση 2009, ο Συνήγορος δεν αναφέρει καμία (0) υπόθεση ως παραπεμφθείσα στη Δικαιοσύνη, αλλά αναφέρεται σε εξελίξεις που υπήρχαν σε υποθέσεις περασμένων ετών (βλ. εδώ, σελ. 26).
Σύμφωνα λοιπόν με τα επίσημα δημοσιευμένα στοιχεία, σε όλη τη διάρκεια της επταετούς θητείας του, ο κ. Καμίνης διαπίστωσε αποχρώσες ενδείξεις τέλεσης ποινικών παραβάσεων σε δεκαέξι (16) περιπτώσεις, τις οποίες και παρέπεμψε στη Δικαιοσύνη.
Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων δηλαδή, οι διαπιστωμένες (όχι απλώς πιθανές) παρανομίες δεν οδηγούνταν στην Εισαγγελία από τον Συνήγορο του Πολίτη. Ακόμα και σε περιπτώσεις που ο Συνήγορος δεν μπορούσε να πείσει την Διοίκηση να συμμορφωθεί με τις νομικές της υποχρεώσεις, δυστυχώς έθετε την υπόθεση στο αρχείο χωρίς να εξαντλήσει τις αρμοδιότητές του. Έτσι όμως οι υπάλληλοι ήξεραν ότι από το Συνήγορο δεν επρόκειτο να προκύψει κάποια αρνητική συνέπεια, οπότε αντιμετώπιζαν με ιδιαίτερη χαλαρότητα (αν όχι και αδιαφορία) τις συστάσεις του και μόνο τελικά αν ήθελε η Διοίκηση συμμορφωνόταν. Ενώ αν ήξεραν ότι όλες οι περιπτώσεις παρανομιών θα κατέληγαν στον Εισαγγελέα εάν οι υπάλληλοι δεν συμμορφώνονταν με το νόμο, τότε τα επιχειρήματα του Συνηγόρου θα είχαν και την επιπρόσθετη ισχύ που ο ίδιος ο νομοθέτης έχει προσδώσει με την πρόβλεψη της αρμοδιότητας παραπομπής.
Θα μπορούσε βέβαια να πει κανείς "και γιατί να μην κάνει ο πολίτης μια μήνυση στον δημόσιο υπάλληλο, το ίδιο δεν είναι;". Εδώ όμως εξετάζουμε το αν ο Συνήγορος ασκούσε όλες του τις αρμοδιότητες ή όχι, δεν εξετάζουμε αν οι πολίτες είναι σε θέση να ασκούν τα δικαιώματά τους, όταν ήδη έχουν προσφύγει στον Συνήγορο. Εξάλλου διαφορετική βαρύτητα έχει η διαπίστωση μιας παράβασης από μια ανεξάρτητη αρχή και διαφορετική βαρύτητα έχει η μήνυση του ίδιου του θιγόμενου.
Προκαλεί τεράστια ερωτηματικά λοιπόν η παραπάνω δήλωση του κ. Καμίνη ο οποίος εμφανίζεται ως άτεγκτος διώκτης κάθε παρανομίας και υπέρμαχος της διαφάνειας και της λογοδοσίας, την στιγμή που τα στατιστικά των δικών του Ετήσιων Εκθέσεων δεν είναι συνηγορούν ιδιαίτερα υπέρ της προσήλωσής του στην δικαστική παραπομπή των πιθανώς παρανομούντων.
4 σχόλια:
Νομίζω ότι η αυτή η κριτική στον Καμίνη είναι άδικη και υπερβολική.
Η επιτυχία ή η αποτυχία των ανεξάρτητων αρχών δεν έγκειται στον αριθμό των υποθέσεων που θα στείλουν στον εισαγγελέα, αλλά στην αποδοχή τους από την κοινωνία και την αποτελεσματικότητά τους. Ο αριθμός των πολιτών που απευθύνονται στον Σ.τ.Π βαίνει διαρκώς αυξανόμενος κάτι που αποδεικνύει το κύρος, την σοβαρότητα και την αποτελεσματικότητα του θεσμού. Αν ο συγκεκριμένος θεσμός ήταν αναποτελεσματικός, τότε γιατί ολοένα και περισσότεροι πολίτες προσφεύγουν σε αυτόν; Γιατί ο κ. Παπανδρέου να καλέσει στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο έναν ανεπαρκή γραφειοκράτη;
Θεωρώ ότι μόνο θετικά μπορεί να αξιολογηθεί το γεγονός ότι ο θεσμός του συνηγόρου προσπαθεί να λύσει τις διαφορές μεταξύ πολιτών και δημοσίου χωρίς την μεσολάβηση των χρονοβόρων δικαστικών διαδικασιών. Όταν για παράδειγμα ένας επιχειρηματίας ή ένας πολίτης δεν μπορεί να πάρει μια άδεια που δικαιούται, σε τι θα τον βοηθήσει μια δικαστική απόφαση, που ακόμα και αν τον δικαιώνει, θα βγει μετά από 5 χρόνια; Μήπως αυτή η λογική των μηνύσεων που υποβάλλονται με το παραμικρό και χωρίς προσπάθεια εξωδικαστικής συνεννόησης, ευθύνεται σε τεράστιο βαθμό για την απίστευτη βραδύτητα στην εκδίκαση σοβαρότατων υποθέσεων;
Το άλλο για την βαρύτητα εκείνου που υποβάλλει την μήνυση μου φαίνεται κάπως παράδοξο. Πως ακριβώς μετριέται η βαρύτητα από τους δικαστές; Και πως είναι δυνατόν να εγκαλείς τον Σ.τ.Π για αναποτελεσματικότητα όταν αναγνωρίζεις την βαρύτητά που έχει προσδώσει στόν το θεσμό;
Οι πολίτες προσφεύγουν γιατί δεν έχουν άλλες εναλλακτικές για εξώδικη και δωρεάν επίλυση των διαφορών τους με το Δημόσιο, οπότε η οληθώρα των προσφυγών δεν μου λέει τίποτα.
Το θέμα είναι ότι ο Συνήγορος δεν εξαντλούσε τις ελάχιστες μορφές πίεσης ππυ διέθετε πέραν των απλών επιχειρημάτων. Γιατί να πηγαίνει μια αναφορά του πολίτη στο αρχείο όταν ο Συνήγορος αφενός δεν έχει πείσει τη Διοίκηση να συμμορφωθεί κι αφετέρου δεν έχει κάνει όλα όσα μπορεί για να την πιέσει, όπως να δώσει το πόρισμα συη δημοσιότητα και να παραπέμψει στον εισαγγελέα;
Μιλάμε για δύο δυνατότητες που του δίνει ο νόμος και τις άσκησε με εξαιρετικά φειδωλό τρόπο για λόγουα που σε μένα δεν είναι κατανοητοί. Η αποτελεσματικότητα θα αυξανόταν κάθετα αν είχαμε: α) δημοσίευση πορίσματος σε ΚΑΘΕ περιπτωση μη συμμόρφωσηα και β) παραπομπή στον εισαγγελέα για ΚΑΘΕ ποινικό αδίκημα.
Δεν νομίζω ότι λέω κάτι παράλογο, δύσληπτο ή άδικο.
Εσένα σου φαίνεται λογικό σε 7 χρόνια θητείας να παρανόμησαν μόνο 16 δημόσιοι υπάλληλοι;
Αρμοδιότητα του Σ.τ.Π είναι να διεκπεραιώνει το συντομότερο δυνατό τις υποθέσεις των πολιτών και όχι να καταπολεμεί την γραφειοκρατία ή να σέρνει στα δικαστήρια τους αθλίους δημοσίους υπαλλήλους. Προφανώς αυτή η αρμοδιότητα έχει ανατεθεί στον γενικό επιθεωρητή της δημόσιας διοίκησης, τον κ. Ρακιτζή.
Όπως και να έχει θεωρώ ότι η αρρωστημένη νοοτροπία των υπαλλήλων του κράτους και η γραφειοκρατία δεν καταπολεμούνται με δικαστικούς αγώνες. Μακάρι να ήταν τόσο απλά τα πράγματα.
Κάνεις λάθος, ο νόμος ρητά προβλέπει αρμοδιότητα Συνηγόρου για παραπομπή στην εισαγγελία. Αν έχεις άλλες απόψεις τις συζητάμε, αλλά η αρμοδιότηυα αυτή επί του παρόντος προβλέπεται νομοθετικά, όπως έχω γράψει στο ποστ.
Δημοσίευση σχολίου