Ο Κώστας Τσόκλης είναι ένας από τους αγαπημένους μου εικαστικούς. Κυρίως επειδή στο έργο του υπάρχει το στοιχείο της πρόκλησης, είτε ζωγραφίζει ένα ταπεινό σπίρτο, είτε προσπαθεί να εγκαταστήσει το βυθό μιας θάλασσας σε ένα δωμάτιο, όσο κι αν αυτό θυμίζει επαρχιακή βιτρίνα μερικές φορές. Ο Κώστας Τσόκλης δήλωσε στην δημόσια τηλεόραση προ δεκαετίας ότι τον γοητεύει αισθητικά η επίθεση που ενέχει το αδίκημα του βιασμού και αναρωτήθηκε μήπως τελικά το θύμα προκαλεί αυτή την επίθεση. Προ ετών είχε δηλώσει ότι βρίσκει κάτι το γοητευτικό στις πυρκαγιές. Ακόμη πιο παλιά είχε οργανώσει ένα δρώμενο με σφαγή καρπουζιών για να σχολιάσει την απώλεια ανθρώπων σε κάποιο θερμό επεισόδιο. Οι αποτιμήσεις του είναι αισθητικές, πλήρως απελευθερωμένες από οποιαδήποτε κοινωνική χρηστικότητα (βλ. "ηθική"), υπέρμαχος πάντοτε του ότι η Τέχνη δεν είναι εκεί για να αναπληρώνει άλλες λειτουργίες, αλλά επειδή Είναι.
Οι απόψεις του Τσόκλη για τον βιασμό φαίνεται ότι δεν ενσωματώθηκαν όμως σε ένα έργο Τέχνης, ώστε να τύχουν εφαρμογής άλλες διατάξεις (άρθρο 16 Συντάγματος), αλλά μεταδόθηκαν από την δημόσια τηλεόραση. Οι θέσεις του μου ακούγονται ειδεχθείς - αισθητικά- και διαφωνώ κάθετα με αυτές ως νομικός, αλλά θα ήθελα να παρακολουθήσω και την υπόλοιπη εκπομπή για να έχω πλήρη εικόνα του πλαισίου (context) στο οποίο τις διατύπωσε. Διότι μπορεί, ας πούμε, να εξηγούσε το σκεπτικό ενός ήρωα κάποιου έργου (πλάγιος λόγος) οπότε δεν επιτρέπεται να το απομονώσουμε, γιατί έτσι δεν θα έχουμε πλήρη εικόνα των διανοημάτων του Τσόκλη ως προς το θέμα. Αρχικά διάβασα λοιπόν τις διαμαρτυρίες για τις ειδεχθείς απόψεις του Τσόκλη. Στη συνέχεια διάβασα τις διαμαρτυρίες που λένε ότι αν δεν αφήσουμε τον Τσόκλη να εκφραστεί, υποστηρίζουμε στην ουσία μια κακώς νοούμενη "πολιτική ορθότητα" που θα αναπαράγονται μόνο τα γνωστά και τα δεδομένα ( όπως ότι "ο βιασμός είναι αδίκημα"). Θα προσπαθήσω να προσεγγίσω το θέμα με τους κανόνες της νομικής διαλεκτικής.
Ο κ. Τσόκλης φυσικά και έχει το δικαίωμα να εκφραστεί επί παντός επιστητού. Εάν όμως, οι πράξεις με τις οποίες εκφράζεται εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής κάποιας ποινικής διάταξης, αυτό είναι αντικείμενο προς εξέταση από τα αρμόδια όργανα. Επειδή σέβομαι το τεκμήριο της αθωότητας του κ. Τσόκλη, καθώς και ότι η πράξη έχει ήδη παραγραφεί αφού παρήλθε 10ετία, δεν θα τοποθετηθώ για το κατά πόσον υπέπεσε στο αδίκημα του άρθρου 184 Π.Κ. περί παρακίνησης σε τέλεση κακουργήματος. Δεν λέμε λοιπόν να καταδικαστεί ο κ. Τσόκλης, αλλά να εξεταστεί, όπως θα εξεταζόταν και κάθε άλλος πολίτης στη θέση του αν εξυμνούσε ένα ποινικό αδίκημα στη δημόσια τηλεόραση. Ουδείς σε μια δημοκρατία έχει το δικαίωμα να προβάλλει μια ανύπαρκτη ασυλία λόγω της ιδιότητάς του ώστε να αποφεύγει τη δημόσια λογοδοσία. Έτσι η ίδια η εξέταση του κ. Τσόκλη είναι πιο σημαντική από την τυχόν αθώωση ή καταδίκη του και δεν θεωρώ ότι θα πρέπει να την επικρίνουμε εξ ορισμού. Θα είναι μια κίνηση ίσης μεταχείρισης: ο καλλιτέχνης δεν έχει μεγαλύτερη ελευθερία έκφρασης επειδή υπογράφει ως "καλλιτέχνης", αλλά για να παράγει απερίσπαστος το έργο του.
Υπάρχει όμως και το σκέλος της ευθύνης της δημόσιας τηλεόρασης για το περιεχόμενο των εκπομπών που μεταδίδει. Η ευθύνη του μέσου διαφοροποιείται ουσιωδώς από την όποια ευθύνη του φιλοξενουμενου μιας εκπομπής. Διότι όσον αφορά τις ενημερωτικές εκπομπές, ισχύουν δεσμευτικοί δεοντολογικοί κανόνες οι οποίοι ενσωματώνονται στο π.δ. 77/2003. Στο άρθρο 4 αναφέρεται ότι στις ενημερωτικές εκπομπές δεν επιτρέπεται να προβάλλονται σεξιστικά μηνύματα και δεν πρέπει να θίγονται ευάλωτες ή ανίσχυρες πληθυσμιακές ομάδες. Ανεξάρτητα δηλαδή απο το αν οι δηλώσεις Τσόκλη συνιστούν ή όχι "παρακίνηση", το βέβαιο είναι ότι αυτές μεταδόθηκαν από τους υπεύθυνους της εκπομπής και ότι αυτές όπως φαίνεται έχουν σεξιστικό περιεχόμενο που προσβάλλει τα θύματα βιασμού γενικά. Η εφαρμογή του π.δ. 77/2003 αποτελεί αρμοδιότητα του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Ωστόσο κι εδώ θα πρέπει να εξεταστεί το πραγματολογικό μέρος, δηλαδή το context και το κατά πόσον πρόκειται για απόψεις ή για ερμηνευτικές σκέψεις σχετικά με κάποιο έργο τέχνης. Αυτή όμως είναι η αποστολή των αρμόδιων δικαιοδοτικών οργάνων και δεν βρίσκω για ποιο λόγο θα πρέπει να μας τρομάζει εξ ορισμού η ενάσκηση αυτής της αρμοδιότητας, την στιγμή που υπάρχουν πολλές δικλείδες και εγγυήσεις για την αποφυγή ή την ακύρωση μιας πιθανής άδικης καταδίκης.
20 σχόλια:
Κατά την ταπεινή μου άποψή, το άρθρο 184 Π.Κ. περί παρακίνησης σε τέλεση κακουργήματος, είναι βλακώδες.
Ποιος εχέφρων και νοήμων άνθρωπος μπορεί να παρακινηθεί από την οποιανδήποτε ανοησία που θα ακούσει;
Τις ημέρες που ο Κ.Π εξέδωσε το βιβλίο του (Εβραίοι: Όλοι οι αλήθεια), δεν υπήρξε καμία αύξηση του αντισημιτισμού. Αντίθετα, κατά την περίοδο του Δεκέμβρη του 2008, Εβραϊκά νεκροταφεία βεβηλώθηκαν και τεκτονικές στοές βανδαλίστηκαν.
Αλλά αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν τόσο ηλίθιοι άνθρωποι, τότε πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο νόμος κακώς δεν μας προστατεύει όλους αυτούς, διότι άλλος ηλίθιος επηρεάζεται και βιάζει(κάτι που είναι παράνομο), ενώ άλλος ηλίθιος επηρεάζεται και ψηφίζει(κάτι που είναι νόμιμο). Εφόσον ο δεύτερος ζημιώνει το σύνολο της κοινωνίας και όχι απλά ένα άνθρωπο, δεν θα έπρεπε να τιμωρείται;
"Αλλά αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν τόσο ηλίθιοι άνθρωποι"
=> Απαντάς μόνος σου νομίζω.
Πάντως σίγουρα δεν διέπραξε το αδίκημα του 185 Π.Κ. (εγκωμιασμός κακουργήματος), όπως άκουσα να λέγεται. Για να στοιχειοθετηθεί το συγκεκριμένο αδίκημα απαιτείται να συντρέχουν -σωρευτικά- τα εξής στοιχεία: α) δημόσιος εγκωμιασμός που αφορά είτε σε συγκεκριμένο
κακούργημα, τετελεσμένο ή σε απόπειρα, είτε σε αυτόν που το
διέπραξε ή το τελεί, β) να εκτίθεται σε κίνδυνο η δημόσια τάξη, με την έννοια ότι πρέπει να προκλήθηκε, εξαιτίας του δημοσίου αυτού εγκωμιασμού "ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα", έκρυθμη κατάσταση σε ορισμένο κοινωνικό χώρο(διαπληκτισμοί, κ.λπ.), έτοιμη να εξελιχθεί σε κατάλυση της ευταξίας του (βιαιοπραγίες, κ.λπ.) και γ) δόλος του δράστη οιουδήπστε βαθμού.
Σχετικά με την έννοια του εγκωμιασμού έχει καθοριστεί νομολογιακά ότι "απλή προσπάθεια προς δικαιολογία δεν αποτελεί εγκώμιο" και ότι "το αξιόποινο δεν επεκτείνεται ούτε σε σοβαρές πολιτικές συζητήσεις ούτε σε έργα ποιητικά, ιστορικά ή επιστημονικά ούτε όταν γινεται στα πλαίσια γενικότερων παρατηρήσεων, συζητήσεων ή κριτικής, χωρίς να αφορά σε συγκεκριμένο έγκλημα ή συγκεκριμένο εγκληματία".Ο Τσόκλης δεν μιλούσε για συγκεκριμένο έγκλημα ή εγκληματία ούτε βέβαια διακινδύνευσε η διασάλευση της δημόσιας τάξης από τις δηλώσεις. Άλλωστε, το συγκεκριμένο αδίκημα κυρίως σκόπευε να καλύψει περιπτώσεις στην επαρχία, όπου κάποιος έλεγε "Καλά έκανε και τον σκότωσε" και μετά γινόταν καβγάς στην πλατεία του χωριού.
Ούτε βέβαια το αδίκημα του 184 τελέστηκε διότι ελλείπει το προαπαιτούμενο της "απόπειρας (έστω) πρόκλησης απόφασης σε τρίτο". Δεν προέτρεψε τους άνδρες να βιάζουν ο Τσόκλης. Σχολίασε αισθητικά την εικόνα του βιασμού.
Το εάν η συμπεριφορά Τσόκλη είναι ποινικό αδίκημα ή όχι έχει σημασία για να καθοριστεί αν πρέπει να παρέμβει ο εισαγγελέας. Δεν πρέπει. Τώρα, το ΕΣΡ θα μπορούσε να παρέμβει (έχει δείξει υπερβολικό ζήλο σε άλλες περιπτώσεις, όπως τα φιλιά μεταξύ ανδρών) αλλά προσωπικά πιστεύω ότι τα λεγόμενα Τσόκλη προστατεύονται από το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση και την ελευθερία του λόγου, διότι α) δεν είναι κήρυγμα μίσους, β) δεν είναι ρατσιστικά και γ) δεν προτρέπουν στην τέλεση αξιόποινων πράξεων. Η άποψη του, αν και διαφωνώ ριζικά με αυτήν, αφορά αποκλειστικά το σχολιασμό της κοινωνικής & ποινικής μεταχείριση των ανθρώπων που τελούν κάποιο αδίκημα. Είναι σαν να έλεγε κάποιος στην τηλεόραση "Πιστεύω ότι οι έμποροι ναρκωτικών δεν πρέπει να τιμωρούνται διότι οι ναρκομανείς έχουν ανάγκη τα ναρκωτικά και καλά κάνουν και τους τα πουλάνε". Παρά το φαιδρό του επιχειρήματος, δεν νομίζω ότι θα ήταν καλή ιδέα να λογοκρίνουμε την άποψη.
η πλακα ειναι οτι η κρατικη τηλεοραση ειχε επισημανει την εκπομπη με το συμβολο ΚΑΤΑΛΛΗλΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ( http://www.youtube.com/watch?v=6PPrhe_8_VE )
Οι αποψεις του Τσοκλη δυστυχως υπαρχουν στην ελληνικη κοινωνια ενω για αλλους οχι απλα υπαρχουν αλλα κυριαρχουν κιολας ( βλ. παρεμβαση διαφορων φορεων και πολιτικων και μη σε δικη βιασμου στην Αμαρυνθο (
http://tvxs.gr/node/56680/318830 )
Προσωπκα πιστευω οτι αυτες οι αποψεις παρουσιαζονται κυριως σε ανθρωπους της γενιας του Τσοκλη που μεγαλωσαν στην ελληνικη επαρχια και ειναι αποτελεσμα του υπερσυντηρητισμου - πουριτανισμου που επικρατουσε στην τοτε ελληνικη κοινωνια, που το πιο προκλητικο που μπορουσε να κανει μια γυναικα ηταν να βαλει φορεμα μεχρι το γονατο. ( οχι βεβαια οτι και το σημερινο χαλι ειναι καλυτερο που αντικατασταθηκαν οι φουστες με φαρδιες ζωνες .. )
προς αναρχοφιλευθερο :
τρομερο σχολιο ! ! !
Γενικα αυτοι οι Εβραιοι πρεπει να ειναι ο λαος με τους περισσοτερους εχθρους... οι Χριστιανοι δεν τους πανε, οι Μουσουλμανοι ας μη το συζητουσουμε καλυτερα, κανουν πορεια οι χρυσαυγιτες τους τα σπανε , μαζευονται οι αναρχικοι τους τα κανουν μπαχαλο , οι αριστεροι (ΚΚΕ , ΣΥΡΡΙΖΑ ) δεν τους χωνευουν με τιποτα ( βλ. Λευτερια στη παλαιστινη, κεφαλαιοκρατες - ιμπεριαλιστες ,τσιρακια του θειου Σαμ κλπ ) , οι φασιστες τους θεωρουν εχθρους του Εθνους , Μασωνους , Σιωνιστες κλπ, μονο οι Αμερικανοι τους (ΠΑΡΑ)συμπαθουν...
Οι καημενοι ησυχοι μια μερα δεν μπορουν να κοιμηθουν , οποιος και να κανει πορεια τρεμει το φιλοκαρδι τους...
Το σχολιο σου θα εμπνευσει εκατομμυρια επιστημονικες ομαδες που θα προσηλωθουν
στην προσπαθεια για την εφευρεση του ΒΛΑΚΟΜΕΤΡΟΥ...
ζητουνται πειραματοζωα
Το μονο που εχω να αναφερω οσον αφορα την απλη παραθεση των νομων ειναι πως "οτι ειναι νομικο δεν ειναι και ηθικο" και επιβεβαιωνεται σε ολο του το μεγαλειο. Φυσικα εγω δεν εχω ιδεα απο νομους γι αυτο και δεν τους αντικρουω, οπως εσεις δεν εχετε ιδεα περι ηθικης και γι αυτο δεν σταθηκατε καθολου, ουτε για μια γραμμη στην ηθικοτητα των λογων του "κυριου". Εκτος απο το συγγραφεα της αναρτησης ο οποιος ειναι αντιθετος γιατι ειναι δικηγορος. Μονο που πανω απο δικηγορος επρεπε να ειστε ανθρωπος..
Προς Μαρια :
το ρητο - που το εκανε μοδα ο Βουλγαρακης και τα ΜΜΕ- ειναι '' οτι δεν ειναι ΝΟΜΙΜΟ δηλαδη συμφωνο με το νομο (και οχι νομικο δηλαδη που να σχετιζεται / αφορα το νομο ) ειναι και ηθικο''.
Για ηθικολογιες και για ηθικη ας το αφησουμε καλυτερα... Ας σκεφτει κανεις οτι οι πιο ενθερμοι υποστηρικτες της ηθικης ηταν αυτοι που εκαιγαν ανθρωπους ως μαγισσες, αιρετικους κλπ στη χρυση εποχη ( για την Εκκλησια και τους απανταχου θρησκοληπτους ) του Μεσαιωνα. Τωρα αν απο το σχολιο καταλαβατε οτι συμφωνω με το κυριο Τσοκλη τι να πω? Μπορειτε να διαβασετε την θεση μου : http://www.contrastipulatorem.blogspot.com/ -ως εκ περισσου - αφου κι το σχολιο εδω αρκει .
Επισης, θα ηθελα, αν μπορειτε, να μου εξηγησετε τον ορο ''ηθικοτητα''. Και ποια ειναι τα κριτηρια που θετει η ηθικοτητα.
Δε θα παιξω με τις λεξεις μαζι σας κυριε 30φυλλε. Δε με ενδιαφερει αν και ποιος το εκανε μοδα αλλα οτι εχει δικιο. Αλλωστε περασα και ενα εξαμηνο της ακαδημαικης μου πορειας κανοντας μαθημα σχετικο με την ηθικη.
Το τι ειναι ηθικο χωρα μεγαλη συζητηση και ειναι πολυπλευρο θεμα, ομως μια απ αυτες τις πλευρες ειναι πως οτι ειναι ηθικο δε θιγει την προσωπικοτητα των αλλων. Κι εγω εχοντας προσωπικη εμπειρια στο θεμα στο οποιο αναφερθηκε ο τσοκλης θιχτηκα. Γιατι ξερω πως ουτε εγω, ουτε και οι περισσοτερες απο τις γυναικες που πεσανε θυματα επιθεσης "εδειχναν τα βυζια τους". Γιατι ασχετα με το τι λετε εσεις περι νομων, ο κοινος νους αλλιως καταλαβαινει αυτα που ειπε. Το βλεπει τουλαχιστον ως αποπειρα δικαιολογησης της πραξης και μετατροπης του θυματος σε θυτη. Ακομα και στην εποχη μας προκειται για ενα εγκλημα το οποιο στιγματιζει το θυμα και αυτο επιβαλλεται να αλλαξει. Δεν ειναι δυνατον σχολια που επικροτουν το στιγματισμο και την μεταθεση των ευθυνων στο θυμα να ερμηνευονται καθαρα νομικα, αλλα σε ενα ευρυτερο κοινωνικο πλαισιο! Αλλωστε τι σημασια εχει για τον κοσμο οτι δε μιλησε για μια συγκεκριμενη περιπτωση; Ουσιαστικα μιλησε για ολες τις περιπτωσεις του κοσμου. Γιατι πρεπει να ειναι καταπατηση του νομου μονο αν μιλησει για καποιο συγκεκριμενο γεγονος τη στιγμη που σχεδον καθε μερα ακουμε απο ενα περιστατικο;
Τελος παντων αυτο ειναι νομικο blog και δεν εχει κανεις την υποχρεωση να γραψει κατι παραπανω απο το νομο. Πιστευα ομως οτι θα αξιζε και ενα σχολιο περα απο τη νομικη αναλυση.
@Μαρία, το γεγονός ότι έχεις προσωπική εμπειρία κάνει ιδιόμορφη την συζήτηση.
Ωστόσο έχω την άποψη ότι ενώ τέτοιες πράξεις πρέπει να καταδικάζονται σκληρά από τα δικαστήρια, ώστε η σκληρότητα του νόμου να λειτουργεί αποτρεπτικά, εντούτοις δεν πρέπει να συμβαίνει το ίδιο με τις απόψεις, διότι οι απόψεις δεν προκαλούν αλλά ούτε και αποτρέπουν τις πράξεις. Ο Χριστιανισμός, η θρησκεία που μιλά για την αγάπη, την καλοσύνη, την αδελφοσύνη κτλ, έχει χύσει το περισσότερο αίμα σε σχέση με τις υπόλοιπες.
Η ηθική διαμορφώνεται από πολλούς παράγοντες (θρησκευτικούς, κοινωνικούς, πολιτικούς, πολιτισμικούς) και γι’ αυτό δεν είναι κοινή μεταξύ των ανθρώπων.
@ Αναρχοφιλελευθερος
Το οτι συνομιλεις με καποιον που εχει ζησει αυτα τα πραγματα δεν πρεπει να αλλαζει τη συζητηση γιατι ετσι κι αλλιως τα εκκατομυρια που το εχουν περασει ειναι εκει και προσβαλλονται ειτε γραφουν σ αυτο το μπλογκ ειτε οχι. Τωρα οπως λες οι αποψεις δεν αποτελουν πραξεις και μονο οι πραξεις τιμωρουνται. Οι αποψεις ομως, ειδικα οταν εκφραζονται δημοσιως απο "πνευματικους" ανθρωπους μπορει να ειναι επικινδυνες. Ισως επειδη ειστε αντρες να μη μπορειτε να νιωσετε απειλη απο αυτα τα λογια.. Αν ομως ας πουμε οτι κι εγω ειμαι δημοσιο προσωπο και λεω οτι "οι αντρες ασκουν διαφορων μορφων βια στις γυναικες οποτε οταν μια γυναικα σκοτωνει καποιον αντρα το κανει απο αυτοαμυνα και δεν πρεπει να περναει ουτε απο δικη". Τοτε πιστευω θα ασκουσατε κριτικη στις αποψεις μου και τα σχπλια σας δε θα αφορουσαν μονο το αν τα λογια μου αποτελουν παραβαση του αρθρου 184 η οποιουδηποτε αλλου. Θα νιωθατε οτι καποιος ανθρωπος υποστηριζει την παραβαση των ανθρωπινων δικαιωματων σας κανοντας σας απο θυμα θυτη. Οπως ειπα και στην προηγουμενη αναρτηση μου δεν ξερω απο νομους ουτε ειναι κανενας υποχρεωμενος να γραψει κατι παραπανω απο το τι προβλεπει ο νομος. Τι γινεται ομως για τις χιλιαδες γυναικων στην Ελλαδα; Δεν τους φτανει ο πονος τους εξαιτιας καποιων ανωμαλων, εχουν να ακουσουν τον κ. τσοκλη να λεει οτι φταινε κι απο πανω και τους δηκιγορους να λενε οτι η δημοσια αυτη προσβολη δεν αποτελει καποιο αδικημα.
Συμφωνώ απολύτως με τη Μαρία. Όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο ευρείας αναγνωρισιμότητας, τότε η ελευθερία της έκφρασής σου δεν αποτελεί απλώς ένα "δικαίωμα" αλλά μορφή ενάσκησης δημόσιας εξουσίας. Αυτό το έχει δεχθει και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου όταν είπε ότι λ.χ. ο Δήμαρχος δεν επιτρέπεται να κάνει ομοφοβικές δηλώσεις διότι έτσι οι υπάλληλοί του το εκλαμβάνουν ως ΕΝΤΟΛΗ ότι πρέπει να τηρήσουν την ίδια στάση με αποτέλεσμα να προσβάλλουν τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών. Να λοιπόν που και τα λόγια π ρ ο κ α λ ο ύ ν κανονικότατες παραβιάσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων. Και είναι κρίμα οι (αναρχο)φιλελεύθεροι να τάσσονται κατά των ανθρώπινων δικαιωμάτων, ενώ τα χρησιμοποιούν ως σημαία τους παγκοσμίως.
Όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο με την αναγνώριση του κ. Τσόκλη, ο λόγος σου είναι εξουσιαστικός, δεν είναι απλώς ένα δικαίωμα που ασκείς. Τώρα αν αποτελεί και ποινικό αδίκημα ή όχι είναι μία δυστυχώς τεχνική συζήτηση, ενόψει και του ειδικού περιεχομένου των άρθρων του ποινικού κώδικα, αλλά θα το μάθουμε λίαν συντόμως, αφού η προϊσταμένη της Εισαγγελίας Αθηνών κυρία Ελένη Ράικου έχει ήδη διατάξει το σχηματισμό δικογραφίας για την προκαταρκτική εξέταση σχετικά με τις δηλώσεις Τσόκλη.
http://cm.greekhelsinki.gr/uploads/2010_files/ghm1331_prok_ex_ggi_syn_nd_ktl_tsoklis_viasmos_greek.doc
Οπότε είναι ιδιαίτερα θετικό ότι η Δικαιοσύνη κινητοποιήθηκε, παρόλο που έχει απέναντί της έναν επώνυμο συμπολίτη μας. Σε πρώτη φάση, όπως επισήμανα και στην ανάρτηση, το βασικό είναι να εξεταστεί ο κ. Τσόκλης και να λογοδοτήσει όπως θα γινόταν και με κάθε πολίτη.
Δεν είναι ίσως τυχαίο ότι σήμερα, μετά από τόσες μέρες δημόσιας κατακραυγής, ο κ. Τσόκλης για πρώτη φορά ζητά από ένα θύμα βιασμού να τον συγχωρέσει "εάν την προσέβαλε".
http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=3676&reftab=37
@Μαρία
Καταρχην από όσους εκφέρανε άποψη ΚΑΝΕΙΣ δεν συμφώνησε με τις ηλιθιότες του κ.Τσόκλη, αλλά με το δικαίωμά του να τις εκφράζει ελεύθερα. Στο όνομα του κινδυνου που μπορεί να διατρέχει το έθνος, η ασφάλεια ή το συμφέρον της πατρίδας, θα μπορούσε ο καθένας να καταδικασεί τον αλλο. Ο Γαλιλαίος καταδικάστηκε διότι οι απόψεις του θεωρήθηκαν επικίνδυνες για την ρωμαιοκαθολική εκκλησία ενώ ο Άδωνις Γεωργιάδης που θεωρεί «επικίνδυνο» τον κ. Δημητρα, θα μπορούσε να πετύχει την καταδίκη του και το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί στην κ. Παπαρήγα που υποστηρίζει την ανατροπή του συντάγματος και τον εμφύλιο πόλεμο. Επικίνδυνος θεωρηθηκε ο Τζορντάνο Μπρουνο, αυτός εικονίζεται στο avatar μου, ο οποίος και παραδόθηκε στην πυρά από τους ιεροεξεταστές. Λοιπόν, δεν υπάρχουν «επικίνδυνες» απόψεις. Ας μην ξεχνάμε ότι οι απόψεις του καθενός, πρώτα χαρακτηρίζουν τον ίδιο. Αν κάποια γυναίκα πει τα όσα λες το πολύ-πολύ να την κατατάξουμε στο επίπεδο της Ελένης Λουκά. Μέχρι εκεί. Εν κατακλείδι ο κ.Τσόκλης μπορεί να πει ελεύθερα τις απόψεις του και εμείς μπορούμε ελεύθερα να τον χαρακτηρίσουμε.
@ e-Lawyer
Ο καλλιτέχνης (εντός ή εκτός εισαγωγικών) δεν ασκεί, βάσει νόμου, δημόσια εξουσία όπως ο Δήμαρχος και άρα η απόφαση της ΕΔΔΑ εν προκειμένου δεν έχει καμία ισχύ.
Κατά τα άλλα δεν τάσσομαι κατά κανενός ανθρωπίνου δικαιώματος αλλά απεναντίας τα προασπίζομαι. Για έναν (αναρχο)φιλελεύθερο η ελευθερία, η οποία προστατεύεται και περιορίζεται από την εξουσία των νόμων, είναι το υπέρτατο αγαθό.
Δεν ασκεί δημόσια εξουσία όταν το έργο του χρηματοδοτείται από το κράτος και προβάλλεται από την κρατική τηλεόραση; Για σκέψου το λίγο πιο διευρυμένα και μετά έλα και πες μου για τα ανθρώπινα δικαιώματα της ΕΡΤ.
@Αναρχοφιλελευθερος
Ειναι προφανες οτι δε θα συνεννοηθουμε. Η αποψη που εξεφρασα σχετικα με τη δολοφονια αντρων απο τις γυναικες ειναι ακραια, αν και παρα πολλες γυναικες υφιστανται βια απο τους αντρες. Παρομοιως η αποψη του τσοκλη ειναι ακραια. Κι οπως πολυ σωστα λεγεται, τα δικαιωματα του ενος σταματανε εκει που αρχιζουν τα δικαιωματα του αλλου. Και ειναι δικαιωμα του καθενος (γιατι και αντρες βιαζονται) να μην ακουει στη δημοσια τηλεοραση αποψεις που επικροτουν εγκληματα και την παραβιαση των ανθρωπινων δικαιωματων. Δεν εχεις ακουσει οτι τα ΜΜΕ ειναι η 4η εξουσια; Για πλακα νομιζεις το λενε; Αν δε μπορεις να το καταλαβεις αυτο τι να κανουμε.. Ο Μπρουνο κι ο Γαλλιλαιος με τις θεωριες τους δεν απειλησαν τα ανθρωπινα δικαιωματα κανενος ανθρωπου κι ασε τα παραδειγματα απο μια εποχη που αποτελει ντροπη για την ανθρωποτητα.
Το τυπικο διλημμα ελευθεριας VS ασφαλειας, στο οποιο ειναι οχι μονο αδυνατον, αλλα και επικινδυνα δογματικο, να δωσουμε μια καθοριστικη απαντηση, καθως διαμορφωνεται διαφορετικα σε καθε συνθηκη. (βλ. Chomsky για εκτρωσεις, οπου τονιζεται ο περιστασιακος χαρακτηρας του "ακραδαντου" επιχειρηματος περι διατηρησης της ζωης).
Προσωπικα, και εντασσοντας σε ενα γενικοτερο πλαισιο την ποινικοποιηση του "επικινδυνου" λογου, δεν εχω κατασταλαξει σε αυτο το θεμα, καθως δεν μπορουμε να ορισουμε ποιά θεωρια ειναι επικινδυνη, παρα μονο απο τον αντικτυπο που εχει στις πραξεις μια επηρεαζομενης μεριδας (π.χ. ειναι ευλογο να ποινικοποιησουμε τον "Αγων μου", αλλα μετεπειτα, θα αρχισουμε να καιμε βιβλια).
Ο βιασμος ως πραξη, και μιλωντας ως επαγγελματιας ψυχικης υγειας, ειναι ειδεχθης και στιγματιστικη, οπως εχει ηδη ειπωθει απο τους προηγουμενους, δεν χωραει αμφιβολια απο αυτο. Σαφως οι αποψεις του κ.Τσοκλη μου προκαλουν αηδια, διοτι, πολυ απλα, ο καθενας εχει δικαιωμα να φοραει ο,τι γουσταρει, ακομα και για να προκαλεσει. Μπορω εγω αυριο να φορεσω μια φουστα, μπορει ο κ.Σωτηροπουλος να βγει με το μποξερακι στους δρομους, μπορει μια κοπελα να βγει ολογυμνη. Αν και κοινωνικα κατακριτεο, ειναι ανοητα παρατραβηγμενο να πουμε οτι προκαλουμε, με την εμφανιση μας, ΣΕ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ. Διοτι, προφανως ο Τσοκλης δεχεται πως ο ανδρας, και γενικως το ανθρωπινο γενος, ειναι αβουλα οντα, που σερνονται απο τις σεξουαλικες τους ορμες. Ταυτοχρονα ομως, η νομικη επιστημη, και βεβαια οι ανθρωπιστικες, διακυρησσουν την ελευθερια βουλησης του ανθρωπου.
Εν ολιγοις: αν εγω ορμηξω σε μια κοπελα, που δεν την ξερω, παρα την θεληση της, επειδη φορεσε ενα προκλητικο φορεμα, δεν ειμαι ουτε δικαιολογημενος, ουτε φερω ελαφρυντικα: ειμαι μαλακας, μιλωντας απο ηθικη αποψη.
Και ναι, ο κ.Τσοκλης (δεν μου πολυαρεσει το "κυριος", αλλα χαριν ευγενειας...) ειναι ενα προσωπο με εξουσια, διοτι, ερμηνευοντας κοινωνικα τις δηλωσεις του, ειχε το ΠΡΟΝΟΜΙΟ να βγει σε ενα βημα μαζικης πληροφορησης, και να πει μια αποψη του, που εκανε σαλο σε ολες τις εφημεριδες (εχω μπροστα μου την Ελευθεροτυπια της Δευτερας). Ενα προνομιο που εγω προσωπικα δεν το εχω. Οποτε ο κοινος λαος, αναμασωντας ο,τιδηποτε ακουσει απο τους πολλους, και ποσο μαλλον απο το μαγικο κουτι με κεραια, το λιγοτερο που θα κανει ειναι να προβληματιστει.
Εδω πλεον ειναι θεμα κοινωνικης ψυχολογιας, καθως, ολοι εμεις σε αυτην την δημοσιευση, προφανως καταδικαζουμε μια τετοια δηλωση, ομως σε μια μικρη, υπαναπτυκτη, σωβινιστικη, και ναι, αμορφωτη κοινωνια ενος χωριου, η επιδραση της εξουσιας, θα καθορισει αυτην την αποψη σε καποιους, θα γινουν πηγαδακια, και ειναι πολυ πιθανον να φτασει σε σημειο να υιοθετηθει αυτη η υπεροχη αποψη απο μια μεγαλη μεριδα (για να δεδομενα της μικρο-κοινωνιας).
Πολύ σωστά. Και εν πάσει περιπτώσει δεν διάβασα κάποιο στιβαρό κείμενο που να υπερασπίζεται μεν το "δικαίωμα" του Τσόκλη, αλλά να τον πριονίζει σε επίπεδο επιχειρημάτων. Οι αναρχοφιλελεύθεροι θεωρούν "αυτονόητη" την καταδίκη σε φραστικό επίπεδο, αλλά δεν ασχολούνται και καθόλου με την θεμελίωσή της.
Κανείς δεν διαφωνεί ότι αν είχαμε μια κοινωνία με παιδεία, αγγέλους κλπ δεν θα χρειάζονταν νόμοι και αστυνόμοι. Αλλά δεν έχουμε.
Κλεινω, χωρις να καταληγω σε καποιο συμπερασμα για το νομιμο της ποινικοποιησης τετοιων λογων (δεν ειναι και το αντικειμενο μου αλλωστε, και δεν αρεσκομαι να μπλεκω σε ξενα χωραφια, αγνοωντας το αντικειμενο τους). Απλα ηθελα να τονισω πως ναι, ο Τσοκλης ειναι ατομο εξουσιας, Γιατι; "Γιατι τον ειδα στην τηλεοραση, ειναι καλλιτεχνης, πολυ καλα τα λεει, δεν τις βλεπεις πως κυκλοφορουνε;"
Καμια επιεικεια δεν δειχνω ουτε στην αποψη του, αυτη καθεαυτη, ουτε στην προσπαθεια του να μπαλωσει τα λεγομενα του με την συγγνωμη του. Το να μην εισαι νωθρος δεν σημαινει να εισαι βιαστης. Και μην ακουσω καμια μαλακια περι φυσης και αλλων ζωων, διοτι και εκει, ναι, ο βιασμος ειναι αποτοκος ψυχοπιεστικων καταστασεων. (βλ. Calhoun, J. B. (1962). Population density and social pathology. Scientific American, 206(3), 139-148)
Δημοσίευση σχολίου