Μια μεγάλη ανατροπή για τα πνευματικά δικαιώματα: ο Μ.Ανδρουλάκης και οι Εκδ.Καστανιώτη δίνουν βιβλίο με CC!

Ένα θέμα το οποίο παρουσίασα στο GBC08 και κατά καιρούς συζητάμε με τον vrypan,  σήμερα υλοποιείται σε ένα επίπεδο που μπορεί να οδηγήσει μια πραγματική τομή.

Ο Μίμης Ανδρουλάκης αποφάσισε να αναρτήσει, με άδεια Creative Commons, το βιβλίο του Το Χαμένο Μπλουζ στο blog του! Ένας από τους "εμπορικούς" συγγραφείς κι ένας από τους υπερπετυχημένους εκδοτικούς οίκους, κάνουν το τόλμημα.

Βεβαίως είχε προηγηθεί εδώ και χρόνια ο Νίκος Δήμου, όμως θα πρέπει να αντιδιαστείλουμε την περίπτωσή του με την σημερινή, γιατί εδώ πρόκειται όχι απλώς για την περίπτωση δωρεάν ανάρτησης ενός βιβλίου, αλλά και για τη δυνατότητα περαιτέρω διανομής του, με τους ίδιους όρους φυσικά (έχει εξαιρεθεί η κερδοσκοπική χρήση, σύμφωνα με την άδεια που χρησιμοποίησε ο Ανδρουλάκης και ο Καστανιώτης).

Δηλαδή, με την άδεια που έχει βάλει ο Μίμης μπορώ κι εγώ να διανείμω μέσα από το blog μου το βιβλίο του, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την περαιτέρω πορεία του βιβλίου, αλλά και για την γενικότερη προώθηση ακόμα και των επόμενων βιβλίων του δημιουργού. Ας γίνει λοιπόν η αρχή, κατεβάστε και από εδώ το βιβλίο του Μ. Ανδρουλάκη:

Μίμης Ανδρουλάκης, Το χαμένο μπλουζ, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1997.

Ανοίγει λοιπόν ο δρόμος όχι μόνο προς τη δημιουργία ενός ελληνικού δημόσιου τομέα έργων του  λόγου, αλλά και μια νέα μέθοδος προώθησης. Εξάλλου, είναι γνωστό ότι οι περιορισμοί στην ανάγνωση ενός έργου μέσω μιας οθόνης ή μιας εκτυπωμένης μορφής επιβεβαιώνουν ότι αφενός το βιβλίο όπως το ξέρουμε δεν έχει πεθάνει, αλλά και ότι αυτός που πραγματικά θέλει το έργο θα πάει να το αγοράσει από το βιβλιοπωλείο για να το διαβάσει στο κρεβάτι του. Εξάλλου και στα βιβλιοπωλεία τα βιβλία βρίσκονται στους πάγκους ανοιχτά και θεωρητικά θα μπορούσε κάποιος να τα διαβάσει επιτόπου, όπως γίνεται κάποιες φορές και, μετά, αν θέλει να τα αγοράσει. Δεν αποτελούν κατ' ανάγκη χαμένες πωλήσεις τα έργα στο δίκτυο.

Περιμένουμε τους επομενους έξυπνους συγγραφείς κι εκδοτικούς οίκους που θα ακολουθήσουν αυτό το παράδειγμα. 

Όταν λήξουν τα δικαιώματα και στα δικά μου βιβλία θα πιέσω τους εκδότες να τα αναρτήσω εδώ (σιγά μην τα διαβάσει κανείς, αλλά ποτέ δεν ξέρεις).

H είδηση έρχεται ταυτόχρονα με άλλη μια περίπτωση διευρυμένης λογοκλοπής έργων που βρίσκονται αναρτημένα σε blogs  και αναδημοσιεύονται σε γνωστή ιστοσελίδα, χωρίς καν μνεία των δημιουργών, χωρίς να ζητήσουν άδεια, χωρίς αναφορά της πηγής. Είναι κρίμα, ενώ γίνεται αυτή η προσπάθεια να "ανοίξει" η προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας με πιο φιλελεύθερες λύσεις και πρακτικές, ορισμένοι εμπειρότατοι περί τα εκδοτικά, να επιμένουν στις αθέμιτες πρακτικές που υποσημειώνουν την ανάγκη ύπαρξης των "σκληρών" λύσεων, των μηνύσεων, των αγωγών, των δικαστηρίων. 

Νομίζω ότι αυτή τη φορά το φαινόμενο δεν πρέπει να παραμείνει στην επισήμανσή του, αλλά τηρώντας μια ορθή ισορροπία ανάμεσα στην ανάγκη δημιουργίας ενός ελληνικού δημόσιου τομέα έργων σε συνδυασμό με το σεβασμό της πατρότητας και της γνώμης του δημιουργού για την αναδημοσίευση του έργου του, να γίνει μια συντονισμένη νομική ενέργεια.