Με την ίδια λογική των Όρων Χρήσης που εισάγουν συμβατικές δεσμεύσεις των μπλόγκερς και των χρηστών έναντι της εταιρίας, όπως και στον Blogger.com, η Automattic έχει μία λίστα με τα don'ts.
To περιεχόμενο που αναρτά ο χρήστης, μπλόγκερ, σχολιαστής ή κάθε τρίτος σε ιστοσελίδα του Wordpress.com, σύμφωνα με τους όρους χρήσης, πρέπει:
- να μην παραβιάζει δικαιώματα διανοητικής ιδιοκτησίας,
- σε περίπτωση που το παραγόμενο περιεχόμενο από έναν εργαζόμενο περιέρχεται αυτοδικαίως στον εργοδότη του, ο εργαζόμενος-μπλόγκερ πρέπει να έχει (α) άδεια του εργοδότη για ανάρτηση στην ιστοσελίδα ή (β) έγγραφη αποποίηση δικαιωμάτων του εργοδότη,
- να είναι συμβατό με τους όρους που τυχόν προβλέπουν άδειες τρίτων σχετικά με το περιεχόμενο
- να μην περιέχονται σε αυτό ιοι και άλλες περιπτώσεις κακόβουλων λογισμικών,
- να μην είναι σπαμ, να μην περιέχει αντιδεοντολικό περιεχόμενο ή μη ζητηθείσα εμπορική προώθηση που τροφοδοτεί με "κίνηση" ιστοσελίδες τρίτων ή ενισχύει την ταξινόμησή τους σε μηχανές αναζήτησης ή είναι κατ' άλλο τρόπο παράνομο (όπως στην περίπτωση αλίευσης δεδομένων) ή παραπλανεί ως προς την προέλευση του υλικού (λ.χ. snoopfing),
- το περιεχόμενο να μην είναι προσβλητικό, συκοφαντικό ή δυσφημιστικό (για την έννοια αυτή η Automattic παραπέμπει στο eff), να μην καλλιεργεί το μίσος ή εγείρει σοβαρές αντιρρήσεις ως προς φυλετικά ή εθνοτικά ζητήματα και να μην παραβιάζει τα δικαιώματα ιδιωτικότητας ή δημοσιότητας τρίτων μερών,
- η ονομασία του μπλογκ να μην προκαλεί σύγχυση ως προς το πρόσωπο του κατόχου, φυσικού προσώπου ή εταιρίας.
-εφόσον αναρτάται λογισμικό να έχει κατηγοριοποιηθεί καταλλήλως και να έχουν περιγραφεί αναλυτικά τα στοιχεία του, αν έχει ζητηθεί από την Automattic.
Σε περίπτωση που δεν τηρούνται αυτοί οι όροι, η Automattic έχει το δικαίωμα (όχι όμως την υποχρέωση) να (α) διαγράψει περιεχόμενο που κατά την εύλογη άποψή της παραβιάζει την πολιτική της ή είναι επιβλαβές ή εγείρει σοβαρές αντιρρήσεις , ή (β) να διακόψει ή αρνηθεί την πρόσβαση στην ιστοσελίδα σε κάθε άτομο ή ομάδα για οποιοδήποτε λόγο, κατά την κρίση της.
Με παρόμοιο τρόπο, όπως η Google, η εταιρία αποποιείται κάθε ευθύνης έναντι τρίτων, την οποία μεταθέτει στους χρήστες.
5 σχόλια:
E-Lawyer, για κάποιον που δεν θέλει να περιορίζεται με τέτοιους όρους, υπάρχει πάνται και το Baywords ή η προσωπική σελίδα.
Πολύ μου αρέσει η ολοένα αυξανόμενη χρήση του όρου "διανοητική ιδιοκτησία", ελπίζω σε κάποια στιγμή να υπερισχύσει και να αντικαταστήσει το μυστικιστικό - δεισιδαιμονικό "πνευματική ιδιοκτησία".
Εικάζω ότι το τελευταίο είναι κατάλοιπο της (διάρκειας πολλών αιώνων) προσπάθειας της εκκλησίας να σφετεριστεί την έννοια της διανόησης καθιστώντας τη συνώνυμη με την έννοια της "πνευματικότητας" (ό,τι και να είναι αυτό) μέσω μίας οργουελικής διαστρέβλωσης της γλώσσας.
Είναι μετάφραση του intellectual property.
Oι εικασίες σου για την εκκλησία δεν είναι και πολύ πειστικές, τουλάχιστον σε επίπεδο ορολογίας.
Υπάρχει ένα μπέρδεμα των υπευθύνων νομίζω, σε όλα αυτά τα posts. Το προσωπικό blog του καθενός δεν του ανήκει. Του παραχωρείται χώρος από την εταιρεία σε μια βάση δεδομένων, SQL συνήθως, και το ότι ο χρήστης μπορεί να τροποποιήσει ή να διαγράψει σχόλια τρίτων στο blog που διαθέτει κωδικούς, δεν σημαίνει ταυτόχρονα ότι είναι υποχρέωσή του κάτι τέτοιο. Αν η google/wordpress θεωρούν ότι με το να μην βάζει ο κάθε χρήστης moderation θίγει τα συμφεροντά τους, τότε μπορούν να αφαιρέσουν στο χρήστη τον χώρο που του έχει παραχωρηθεί στην βάση δεδομένων. Μπορεί να θεωρήσει κιόλας ότι δεν ενεργεί με καλή πίστη απέναντί της και απλά να του διακόψει το μπλογκ. Η google και η wordpress, όπως διακυρήσσουν σε αυτά που παράθεσες, διατηρούν στο ακέραιο το δικαίωμα να διαγράψουν ό,τι δεν τους αρέσει.
Ας δούμε λίγο και το πρακτικό του ζητήματος. Ο χώρος όπου αναρτώνται τα σχόλια είναι οι ΗΠΑ. Στις ΗΠΑ ο νόμος δεν ζητά από τον χρήστη ή και από τους google/wordpress να άρει την ανωνυμία του σχολιαστή. Αντίθετα, απαιτεί, αν υπάρξει πρόβλημα από τον διαχειριστή τηε βάσης δεδομένων, είτε blogger-google είτε wordpress λέγεται αυτός, αυτό που νομίζει ότι πρέπει να αφαιρεθεί να αφαιρεθεί από αυτόν και όχι από τον διαχειριστή κάθε μπλογκ.
Ας δούμε και μερικές περιπτώσεις, όπου ισχύει αυτή η - αυτονόητη! - αρχή. Καταρχάς υπάρχει το γνωστό wikileaks που εκπέμπει από τα Νησιά Μπαρμπέιντος ή κάτι τέτοιο. Υπάρχει η περίπτωση της Κικαρέλλι, όπου το youtube έκλεισε προσωρινά στην Βραζιλία και διατάχθηκαν οι providers στην Βραζιλία να μην δίνουν πρόσβαση σε περιεχόμενο που έχει ανέβει στις ΗΠΑ και αντίστοιχα στην Τουρκία για περιεχόμενο που οι Τούρκοι πίστευαν ότι προσβάλλει τον "Τουρκισμό". Σε κάθε περίπτωση μόνος, κύριος και αποκλειστικός υπεύθυνος είναι η εταιρεία που δίνει τον χώρο για να ανέβει το βίντεο, σχόλιο κ.ο.κ. Το ίδιο γίνεται και με το MSN στην Κίνα, όπου η Μάικροσοφτ μπλοκάρει η ίδια τα μπλογκς.
Μπορεί η ευθύνη αυτού που παρέχει τον χώρο, καταρχάς να ευνοεί τους μπλόγκερς, με την έννοια ότι δεν μπαίνουν σε δικαστικά έξοδα κλπ. και οι μεγάλες εταιρείες μπορούν πολύ πιο εύκολα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Ευνοεί όμως και την ελευθερία του λόγου. Αν αφήσουμε στον κάθε μπλόγκερ την ευθύνη, τότε τα δικαστήρια πολύ πιο πονηρά μπορούν να καταργήσουν τις φωνές των διαφωνούντων, χωρίς να φαίνεται ότι υπάρχει λογοκρισία, αφού θα γίνεται αυτό ένας-ένας. Τώρα όμως, όταν επιχειρείται λογοκρισία σε συλλογικό επίπεδο συσπειρώνονται όλοι και αναγνωρίζουν ποιον προσπαθεί να περάσει την λογοκρισία. Η μετάθεση της ευθύνης στον moderator-μπάτσο της μπλογκόσφαιρας θα είναι καταστροφική για την ελευθερία του λόγου. Θα μετατρέψει κάθε χρήστη σε μπάτσο. Και αυτό, για όλους όσοι αγαπούν την ελευθερία, είναι χειρότερο από την προσβολή της "τιμής" και της "αξιοπρέπειας" οποιουδήποτε ατόμου, όσο σοβαρό και αν αναγνωρίσει κανείς ότι είναι αυτό.
Να πω και κάτι ακόμα: οι χώρες που ασκούν λογοκρισία το κάνουν με ένα σκοπό. Όχι να ασκήσουν πραγματική λογοκρισία, γιατί κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Αλλά όπως είχε πει κάποτε ένας αξιωματούχος της δικτατορίας της Σιγκαπούρης "για να περάσουν ένα μήνυμα" στους απλούς χρήστες. Στο κάτω-κάτω της γραφής αυτός που θέλει να συκοφαντήσει ανώνυμα μέσω του ίντερνετ θα το κάνει έτσι κι αλλιώς. Οι ρυθμίσεις αυτές της Κίνας,της Σιγκαπούρης κ.ο.κ. όπως και αυτές που θέλει να περάσει το υπουργείο έχουν σκοπό να τρομοκρατήσουν τους απλούς χρήστες.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει "μπέρδεμα των υπευθύνων" στα δύο post. Σε αυτά δεν ασχολούμαι γενικώς με την ευθύνη των bloggers αλλά με τις Content Standard Contractual Clauses των δύο εταιριών, δηλ. τις υποχρεώσεις των χρηστών έναντι των εταιριών, όχι ένατι πάντων.
Σε δεύτερο μόνο επίπεδο προσπάθησα να εξετάσω τη συμβατότητα αυτών με το ελληνικό δίκαιο της ελευθερίας της έκφρασης.
Συμφωνώ με την άποψή σου ότι το moderation δεν μπορεί να είναι υποχρεωτικό. Θέλω να δω τι θα πει το Πολυμελές Πρωτοδικείο στην περίπτωση του in.gr στο οποίο κάποιος είχε αναρτήσει ένα συκοφαντικό κείμενο και αφού το in.gr το έσβησε μετά το ξανανέβασε κλπ. Στην δίκη ο μάρτυρας του in.gr είπε ότι είναι τέτοια η φύση ενός forum που για πρακτικούς λόγους δεν είναι εφικτή η διαρκής επιστασία.
Από την άλλη πλευρά, εκεί έχουμε έναν μεγάλο εκδοτικό οργανισμό που θα μπορούσε να απασχολεί λ.χ. περισσότερο προσωπικό για τη διαχείριση των αναρτήσεων. Αλλά θα περιμένουμε να δούμε.
Δημοσίευση σχολίου