H διαδικτυακή ανάρτηση του "πόθεν έσχες" και η Αρχή Προστασίας Δεδομένων

Σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα της "Ε", η Αρχή Προστασίας Δεδομένων τοποθετήθηκε αρνητικά για την διαδικτυακή ανάρτηση του "πόθεν έσχες" των βουλευτών, επικαλούμενη την αντίθεση της σχετικής ρύθμισης στο κοινοτικό δίκαιο (βλ. εδώ).

Φυσικά δεν υπάρχει καμία διάταξη του "κοινοτικού δικαίου" (πλέον "ενωσιακό δίκαιο") που να απαγορεύει συγκεκριμένα την διαδικτυακή ανάρτηση της περιουσιακής κατάστασης των βουλευτών. Η Αρχή είναι πολύ πιθανό να επικαλεστεί όμως την απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώην "Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων") στην υπόθεση της δημοσιοποίησης των μισθών των υπαλλήλων της Αυστριακής δημόσιας ραδιοτηλεόρασης (βλ. εδώ). Σε εκείνη την απόφαση το Δικαστήριο απεφάνθη ότι σε τέτοιες περιπτώσεις εφαρμόζεται η κοινοτική Οδηγία 95/46 για την προστασία προσωπικών δεδομένων, αλλά αυτό δεν απαγόρευε στην Αυστρία την ίδια τη δημοσιοποίηση των στοιχείων, αρκεί τα εθνικά δικαστήρια να έκριναν ότι αυτή είναι αναγκαία για λόγους διαφάνειας (ήταν προδικαστική απόφαση του ΔΕΚ). Οπότε, η κοινοτική νομολογία δεν είναι απαγορευτική κατ' αρχήν για μια τέτοια δημοσιοποίηση.

Επιπλέον, oι ανώτατοι λειτουργοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης δημοσιοποιούν μια κατάσταση οικονομικών συμφερόντων στις ιστοσελίδες του θεσμικού οργάνου στις οποίες υπηρετούν. Για παράδειγμα ο Ευρωπαίος Επόπτης Προστασίας Δεδομένων έχει αναρτήσει στην ιστοσελίδα του σχετικές δηλώσεις για κάθε έτος (βλ. εδώ). Την αντίστοιχη δήλωση που υποβάλουν και οι Ευρωβουλευτές βρίσκουμε αναρτημένη στα βιογραφικά τους στην ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (βλ. εδώ). Επομένως, η ίδια η ΕΕ έχει αποδεχθεί το μέτρο της διαδικτυακής ανάρτησης των οικονομικών προσωπικών δεδομένων για κρατικούς λειτουργούς.

Στο μέτρο λοιπόν που το ρεπορτάζ της "Ε" είναι ακριβές, δυστυχώς αποκαλύπτεται για μία ακόμη φορά ότι αφενός η Αρχή Προστασίας Δεδομένων δεν είναι σε θέση να αντεπεξέλθει στην διττή αποστολή της, καθώς κατά την Οδηγία 95/46 πρέπει να διασφαλίζει -εκτός από την προστασία- και την "ελεύθερη κυκλοφορία" των προσωπικών δεδομένων. Αφετέρου, η Κυβέρνηση δεν είναι έτοιμη να παρουσιάσει μια ολοκληρωμένη εικόνα ρύθμισης στην Αρχή, όπως συνέβη και με την περίπτωση της απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων, με αποτέλεσμα να εκτίθεται στα μέσα ενημέρωσης, αλλά και να δείχνει ότι σαστίζει όταν η Αρχή επικαλείται ανύπαρκτες απαγορεύσεις.

Χρειάζεται λοιπόν αφενός η Αρχή να αναβαθμιστεί σε Information Commissioner για να συνειδητοποιήσει το ρόλο της ως θεσμού υπέρ της διαφάνειας κι αφετέρου η Κυβέρνηση να είναι καλύτερα προετοιμασμένη όταν παραδίδει νομοσχέδια που περιέχουν και πτυχές προστασίας προσωπικών δεδομένων.