Πέρσι τον χειμώνα με αφορμή την είδηση ότι ένας βιαστής ανηλίκου, βγαίνοντας από τη φυλακή, υποτροπίασε, ο Πρωθυπουργός έδωσε εντολή για αυστηροποίηση των ποινών. Ήταν η περίοδος κατά την οποία ειχε εισαχθεί στη Βουλή η ψήφιση ενός πρόσθετου Πρωτοκόλλου στη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού.
Οπότε, ο υπουργός βρήκε τη χρυσή ευκαιρία για την "νομιμοποίηση" μιας εγκυκλίου του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου που είχε προκαλέσει την παραίτηση των μισών μελών της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Με μια τροπολογία της τελευταίας στιγμής που προστέθηκε στο νομοσχέδιο για την κύρωση του Πρωτοκόλλου της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, νομοθετήθηκε οτι:
(α) Ο νόμος για τα προσωπικά δεδομένα δεν εφαρμόζεται σε εισαγγελίες-δικαστές-αστυνομίες, εφοσον πρόκειται για τέλεση κακουργημάτων και πλημμελημάτων που τελούνται με δόλο,
(β) Με απόφαση εισαγγελέα δημοσιοποιούνται ονόματα διωκόμενων (προσοχή: ούτε καν συλληφθέντων - καταδικασθέντων) ατόμων που φέρονται ότι έχουν τελέσει κακουργήματα ή πλημμελήματα που τελούνται με δόλο
(γ) Με εισαγγελική διάταξη διατάσσεται η παρακολούθηση συναθροίσεων με κάμερες.
To θέμα είχε απασχολήσει το e-lawyer εδώ και εδώ, με μια διόρθωση του υπουργού την τελευταία στιγμή.
Η επίκληση των δικαιωμάτων του παιδιού αποτέλεσε έναν ωραιότατο μοχλό "νομιμοποίησης" ενός σαφέστατου γενικού ροκανίσματος των ατομικών δικαιωμάτων από το Κοινοβούλιο. Αν ήθελαν να το περιορίσουν μόνο στα εγκλήματα κατά των παιδιών, θα το είχαν διευκρινίσει νομοθετικά, αλλά δεν το έκαναν. Αλλά νόμος είναι, μεθαύριο μπορεί να φτάσει σε ένα δικαστήριο και να μην τον εφαρμόσει ως αντισυνταγματικό. Άλλωστε ο Πρόεδρος της Αρχής είχε πει σε συνέντευξη τύπου ότι κι η Αρχή ανιμετωπίζει εντελώς κριτικά αυτές τις διατάξεις και σε συνδυασμό με την δυνατότητά της να προβαίνει σε κρίσεις συνταγματικότητας, υπάρχει μία εγγύηση.
Τι γίνεται όμως οταν τα ροκανίσματα των ατομικών δικαιωμάτων δεν γίνονται με νόμο, αλλά με άλλους πλάγιους, όσο κι αποτελεσματικούς τρόπους; Ένα παράδειγμα είναι ο Οργανισμός Πνευματικής Ιδιοκτησίας που πριν την γνωστή "διαβούλευσή" του ανακοίνωσε η διευθύντριά του σε μια συνέντευξη στον Ματθαίο Τσιμιτάκη, ότι σκοπός δεν είναι η νομοθεσία, αλλά η υπογραφή ενός Μνημονίου ανάμεσα στους παρόχους για να παρακολουθούν τους χρήστες και να τους αποτρέπουν να κατεβάζουν copyrighted υλικό. Το "Μνημόνιο" αυτό βεβαίως θα είναι μια εσωτερική συμφωνία των παρόχων, υπό την αιγίδα του Ο.Π.Ι., όχι νόμος που μπορεί να κηρυχθεί αντισυνταγματικός. Άρα, ποιος να βρεθεί να διαγνώσει την παραβίαση των ατομικών δικαιωμάτων και να βάλει τα πράγματα στη θέση τους με κυριαρχικό τρόπο; Κανείς.
Να πως αποφεύγουμε λοιπόν τον έλεγχο της συνταγματικότητας: δια των "Μνημονίων", που η μόνη τυπική δεσμευτική ισχύ τους αναπτύσσεται ανάμεσα στους υπογράφοντες και όχι βέβαια ανάμεσα σε τρίτους.
Έτσι και με τα net cafe. Mαζεύτηκαν οι φορείς και συμφώνησαν για την προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών. Πρωτοστατούντος του Συνηγόρου του Πολίτη που ήδη εξέδωσε σχετική ανακοίνωση με τα θέματα που θα περιλαμβάνει η συμφωνία αυτή. Σύμφωνοι και οι ιδιοκτήτες των net cafe: αν είναι να γλιτώσουν από ευθύνες, γιατί να φέρουν αντίρρηση; Βέβαια ο Συνήγορος μιλάει για θέσπιση νομοθετικών ρυθμίσεων, αλλά μέχρι τότε, πιστοποίηση, δεοντολογία, αυτορρύθμιση. Δηλαδή διατάξεις που δεν προσβάλλονται. Θα αναρωτιόταν κάποιος βέβαια: γιατί να προσβληθούν;
Τι θα πει αλήθεια "χρονοχρέωση ανηλίκων με μέγιστο χρόνο χρήσης υπηρεσιών τη μέρα", αν όχι απαράδεκτη παρέμβαση στην ιδιωτικότητα των ίδιων των παιδιών; Αν ένα παιδί κάνει μια εργασία και πρέπει να αναζητήσει στοιχεία, θα του περιορίσουμε το χρόνο; Τι θα πει "φίλτρα" -που ούτως ή άλλως έχουν τα net cafe για τις σελίδες πορνογραφικού περιεχομένου; Ποιος διασφαλίζει ότι όλα αυτά θα παραμείνουν διατάξεις για τους ανήλικους και δεν θα επαναληφθεί η επέκταση, όπως στην περίπτωση της νομοθεσίας για τα προσωπικά δεδομένα και της απαγόρευσης παιχνιδιών στα net cafe που οδηγήσε σε γελοιοποίηση της χώρας στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων; Ο Συνήγορος του Πολίτη;
Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις. Όταν πας να ανοίξεις κερκόπορτες πρέπει κάθε φορά να είσαι έτοιμος και να τις κλείσεις όταν ο εχθρός θα έρθει για την "συνολική λύση". Αυτή τη δυνατότητα, αποτροπής δηλαδή των ορέξεων του νομοθέτη για επέλαση στα ατομικά δικαιώματα με το πρόσχημα της προστασίας των παιδιών, κανείς από τους εμπλεκόμενους φορείς δεν διαθέτει. Επιβάλλεται τουλάχιστον να το παραδεχθούν δημόσια, αναφέροντας σε κάθε έγγραφό τους ότι αποκηρύσσουν κάθε επέμβαση στα δικαιώματα του γενικού πληθυσμού και θα διασφαλίσουν ότι τα φίλτρα και οι άλλες σύγχρονες μέθοδοι θα αφορούν αποκλειστικά και μόνο τους ανήλικους. Αυτονόητο; Και τα φρουτάκια αυτονόητα ήταν, αλλά αυτό δεν απέτρεψε την Βουλή να ψηφίσει το νομοσχέδιο της ντροπής και την αστυνομία να επιβάλλει την εφαρμογή του.
5 σχόλια:
Βασίλη, καλώς σε βρίσκω κι εδώ!
Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με ψέματα και προπαγάνδα. Απλά χρειαζόμαστε και κάποιον να μας προστατεύει από αυτούς που μας "προστατεύουν" και μας "φυλάνε". Άλλωστε, τι άλλο παρά φαιδρά ανθρωπάκια είναι, στην καλύτερη περίπτωση, που με τις "άνωθεν εντολές" βρίσκουν την ευκαιρία να ασκήσουν τη φασιστική και συμπλεγματική συμπεριφορά τους, γνωρίζοντας ότι δε θα έχουν συνέπειες, γιατί εξυπηρετούν την τρομοκρατία που βαφτίστηκε κράτος;
Όχι δεν χρειαζόμαστε κανέναν να μας προστατεύει. Χρειάζεται απλώς να υπογραμμίζουμε τα κακώς κείμενα και να μην τα δεχόμαστε.
Οι χαρακτηρισμοί σου προφανώς αφορούν θεσμούς κι όχι φυσικά πρόσωπα, αφού και το κείμενο αναφέρεται σε φορείς και όχι σε άτομα.
Εξακολουθώ να αναρωτιέμαι αν έχουν συνειδητοποιήσει όλοι αυτοί οι φορείς τι πόρτες ανοίγουν και αν προτίθενται να κάνουν κάτι για να συγκρατήσουν τυχόν σαρωτικές επιδρομές.
Ήδη η Γαλλία παρέκαμψε τελείως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και αποφάσισε την παρακολούθηση των χρηστών του διαδικτύου για ζητήματα πνευματικής ιδιοκτησίας. Ο Οργανισμός Πνευματικής Ιδιοκτησίας που τόσο λιγουρεύεται μια ελληνική "Συμφωνία Ολιβιέν" θα ακολουθήσει άραγε, όπως έχει πει η γενική διευθύντριά του πριν ξεκινήσει η γνωστή "διαβούλευση"; Υπάρχει κάποιος να σταματήσει τον ΟΠΙ από την προετοιμασία συμφωνιας-φασόν με αυτή της Γαλλίας που προαναγγέλει επεμβάσεις στην ιδιωτικότητα;
Όλα αυτά είναι ο επερχόμενος ξενόφερτος (εξ Αμερικής) ολοκληρωτισμός, στον οποίο η Ευρώπη δεν εμφανίζει αντιστάσεις. Το νομικό πρόσχημα δεν μπορεί να καλύψει το καθαρά ολοκληρωτικό κομμάτι, το οποίο έχει συγκεκριμένους λόγους και φυσικά όχι την πρόληψη ή αντιμετώπιση του εγκλήματος, το οποίο έτσι και αλλιώς δεν αντιμετωπίζεται τοποθετώντας κάθε πολίτη στη θέση του υπόπτου, αλλά έτσι απλώς αυξάνεται η ισχύς τους πάνω στους πολίτες.
Δεν υπάρχουν φίλτρα στα net cafe. Τουλάχιστον στο 99% αυτών. Όταν βρίσκομαι εκτός του τόπου κατοικίας μου (εντός, εκτός Ελλάδας) και χρειάζεται να επισκεφτώ net cafe, όταν δεν έχω άλλου είδους πρόσβαση, ποτέ δεν έχω δει περιορισμούς στο web surfing. Μόνο σε άλλες υπηρεσίες (π.χ. telnet). Μιλάω για υψηλό διψήφιο, αν όχι τριψήφιο αριθμό παραδειγμάτων.
Από εκεί και πέρα, το θέμα του χρονικού ορίου έχει δύο όψεις. Θα μου πεις, δεν υπάρχουν γονείς, να επέμβουν; Θα κάνει το κράτος την νταντά; Δυστυχώς, όμως, τις περισσότερες φορές, αδιαφορούν. Τα συνοικιακά net cafe που πάει η πιτσιρικαρία κυρίως για παιχνίδια (σε τοπικό ή μη δίκτυο), κάνουν χρυσές δουλειές, ακόμη και τις σχολικές ημέρες. Ελάχιστα παιδιά μέχρι την ηλικία των 15 ψάχνουν υλικό για εργασίες μέσω διαδικτύου.
Το ζήτημα της Γαλλίας είναι απλό. Θέλουμε εφαρμογή της νομοθεσίας (υψηλό πρόστιμο ή φυλάκιση) ή three strikes; Σαφώς, το ιδανικό για κάποιους θα ήταν τίποτε από τα δύο, όμως δεν είσαι/είμαι κατά της πνευματικής ιδιοκτησίας.
Για την επιλεκτικότητα του ΣτΠ, θα συμφωνήσω. Ναι μεν κάποιες κινήσεις είναι ουσιαστικές, αλλά τις καλύπτει ένας επικοινωνιακός φερετζές. Είδα ένα δελτίο τύπου για επισκέψεις στις πυρόπληκτες περιοχές, ώστε να πάρουν καταγγελίες επιτόπου. "Καίει" το ζήτημα, αλλά είναι ανώδυνο σε σχέση με άλλα. Ας πούμε, με τόσες αυτοκτονίες και χαμούς στρατιωτών τελευταία, θα πάει ποτέ σε στρατόπεδο κατάταξης να ενημερώσει τους ένστολους πολίτες για τα δικαιώματά τους;
Δημοσίευση σχολίου