Σάββατο, Νοεμβρίου 01, 2008

Αντέχουν οι κρατικοί λειτουργοί την δημόσια κριτική των bloggers;

Αγαπητέ κύριε,


Ευχαριστώ για το e-mail που μου αποστείλατε, το οποίο εγείρει μία σειρά ζητημάτων μείζονος σημασίας για την ελευθερία της έκφρασης, την άσκηση της δημόσιας κριτικής σε δημόσια όργανα και  το ρόλο του θεσμού που στελεχώνετε.


Ως ανώτατος κρατικός λειτουργός, απευθύνεστε σε έναν πολίτη που διατηρεί  ιστολόγιο, μέσω του οποίου ασκεί δημόσια κριτική στον θεσμό που συν-στελεχώνετε. Με το μήνυμά σας εκφράζετε την έντονη διαφωνία σας στην κριτική αυτή και τον καλείτε να σας παραθέσει τεκμήρια για τις απόψεις του. Τα τεκμήρια έχουν παρατεθεί τόσο στην ίδια, όσο και σε προηγούμενη σχετική ανάρτηση, οπότε, αφού παρακολουθείτε το ιστολόγιο, μπορείτε ευχερώς να τα εντοπίσετε. Στο ίδιο μήνυμα, όμως, αναφέρετε ότι  η επιστολή αυτή “δεν προορίζεται για δημοσιοποίηση”. Περαιτέρω, απευθύνεστε στον πολίτη με το επώνυμο του, παρ΄όλο που ο ίδιος υπογράφει στην ιστοσελίδα του με ψευδώνυμο (e-lawyer), γεγονός που αποκαλύπτει ότι από κάπου γνωρίζετε την ταυτότητά του. Παρ' όλ' αυτά, όμως, δεν γνωρίζεστε προσωπικά με τον πολίτη αυτόν, ούτε διατηρείτε κοινωνικές σχέσεις ή διαδικτυακή επικοινωνία μαζί του.


Από όλα τα παραπανω στοιχεία, συνάγεται ότι το μήνυμα που μου αποστείλατε  εντάσσεται στο πλαίσιο του δημόσιου ρόλου σας και όχι στο πλαίσιο μιας προσωπικής, κοινωνικού ή φιλικού τύπου, παραίνεσης προς τον πολίτη. Ως εκ τούτου, αντιλαμβάνεσθε ότι στην περίπτωση  ανώτατου κρατικού λειτουργού  που έχει ρητώς ταχθεί από το νομοθέτη να μάχεται υπέρ της διαφάνειας, στο μέτρο που ασκεί παρέμβαση για το πώς θα ασκήσει ένας πολίτης την δημόσια κριτική  του και επιδιώκει αυτή η παρέμβαση να μην δημοσιοποιηθεί, υφίσταται κραυγαλέα αντινομία ανάμεσα στο δημόσιο λόγο αυτού του προσώπου και στην “ιδιωτική” του συμπεριφορά. Αυτή η περίπτωση κραυγαλέας αντινομίας εκτοπίζει από τη σφαίρα του ιδιωτικού απορρήτου τις παραγόμενες πληροφορίες που θα συνέβαλαν σε ένα γενικότερο διάλογο για ένα δημόσιο ζήτημα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το δημόσιο ζήτημα είναι η  απάντηση ανώτατου κρατικού λειτουργού σε  δημόσια κριτική που ασκείται από έναν πολίτη. Η απάντηση αυτή, δεδομένης της διαφοράς ισχύος ανάμεσα σε έναν ανώτατο κρατικό λειτουργό (ο οποίος απολαύει, εκτός των άλλων, ποινικής ασυλίας) και σε έναν πολίτη,  ενδιαφέρει άμεσα και την υπόλοιπη κοινή γνώμη και μπορεί να οδηγήσει σε ευρύ δημόσιο διάλογο για αυτό το  γενικότερο ζήτημα. 


Συνεπώς, θα μου επιτρέψετε, με όλο το σεβασμό, να κρίνω ότι το περιεχόμενο του μηνύματός σας, δεν εντάσσεται στη σφαίρα του ιδιωτικού σας απορρήτου, αλλά αποτελεί μέρος του δικαιώματός μου για πληροφόρηση της κοινής γνώμης, όσον αφορά την παρέμβαση κρατικού λειτουργού κατά την την ενάσκηση της ελευθερίας της γνώμης μου. Η επιστολή που μου αποστείλατε δεν καλύπτεται από απόρρητο, ενώ αντιθέτως υπάρχει σοβαρός λόγος για την δημοσιοποίησή της: η αρχή της διαφάνειας. 


Κρίνω, όμως, ότι θα είναι πιο ανθρώπινο, αφού αποφασίσατε να απαντήσετε σε αυτή τη δημόσια κριτική, να επανεκτιμήσετε ο ίδιος (κι όχι εγώ για εσάς) τον τρόπο υλοποίησης αυτής της απόφασής σας, καταθέτοντας τον αντίλογό σας, στο πλαίσιο ενός πραγματικά δημόσιου και όχι “ιδιωτικού” διαλόγου. Το κείμενό μου που προκάλεσε την “έκπληξη” σας, όπως αναφέρετε, στο βαθμό να το θεωρήσετε “επίθεση”, είναι ανοικτό σε δημόσιο σχολιασμό, τον οποίο ουδέποτε εμπόδισα.  Μπορείτε να έρθετε και να καταθέσετε τα σχόλιά σας, κάτω από αυτό. Ή μπορείτε να μου αποστείλετε μία επιστολή με τις απόψεις σας, προς δημοσιοποίηση: θα την παραθέσω με χαρά στο ιστολόγιό μου. Επίσης, μπορείτε να απαντήσετε από την επίσημη ιστοσελίδα του φορέα που συν-στελεχώνετε. Μπορείτε, όμως, και να ασκήσετε μήνυση ή αγωγή (αφού γνωρίζετε την ταυτότητά μου), αν θέλετε να ακούσετε από τον Δικαστή να σας πει ποια είναι τα όρια της ελευθερίας της έκφρασης του πολίτη, όταν ασκεί κριτική σε κρατικούς θεσμούς. Τόσες επιλογές και δυνατότητες για δημόσιο διάλογο, τον οποίο μου αναφέρετε ότι κι εσείς επιδιώκετε. Για ποιο λόγο, λοιπόν, η κρυψίνοια;


Εάν έχετε επιφυλάξεις για έναν τέτοιο επώνυμο αντίλογο,  σας προσκαλώ ευγενικά να τις ξεπεράσετε, γιατί ήδη βρισκόμαστε στην Κοινωνία της Πληροφορίας, όπου όλοι λαμβάνουμε θέση κριτή-κρινόμενου, ανά πάσα στιγμή. Ελάτε, λοιπόν, να μιλήσουμε ανοιχτά.


Με εκτίμηση,

e-lawyer 


58 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ο συλλογισμός που οδηγεί στην άρση του ιδιωτικού χαρακτήρα του μηνύματος, στηρίζεται, όπως σεις ο ίδιος σωστά επισημαίνετε, στη "διαφορά ισχύος" μεταξύ του κρατικού λειτουργού και του συνομιλητή του. Πόσο δεδομένη είναι όμως αυτή η διαφορά ισχύος; Ο κρατικός λειτουργός δεν είναι αστυνομικός διευθυντής της δεκαετίας του '50, καμμιάν απολύτως εξουσία δεν έχει επί του συνομιλητή του και κανένα κακό δεν μπορεί να του κάνει. Ο άλλος, αντίθετα, δεν είναι σφενδονοφόρος μικροσυνταξιούχος διαδηλωτής, αλλά τυχαίνει να διαθέτει ίδιον ηλεκτρονικό μέσο. Το επιχείρημα της ποινικής ασυλίας αλυσιτελώς προβάλλεται, καθ' όσον ενδεχόμενη ασυλία του λειτουργού αφορά την άσκηση των καθηκόντων του και δεν επεκτείνεται σε τυχόν ανταλλαγή εξυβρίσεων ή δυσφημήσεων διά του τύπου. Ενώ, λοιπόν, κατά τα άλλα αντιλαμβάνομαι την κριτική σας για τον τρόπο με τον οποίον επέλεξε ν' αντιδράσει ο κρατικός λειτουργός, επιτρέψτε μου, ως προς τη "διαφορά ισχύος", να θεωρώ ακριβώς αντίστροφα τα μεγέθη. Ευχαριστώ.

e-Lawyer είπε...

Ο ανώτατος κρατικός λειτουργός ασκεί δημόσια εξουσία. Εγώ ασκώ ατομικό δικαίωμα, το οποίο έχει καθιερωθεί ως άμυνα έναντι κάθε μορφής εξουσίας, ιδίως της κρατικής. Δεν χρειάζεται καμία περαιτέρω θεμελίωση, εκτός αν θεωρείς ότι τα ατομικά δικαιώματα αναφέρονται μόνο στη δεκαετία του 1950.

Ανώνυμος είπε...

Εκείνος ασκεί εξουσία διά των πράξεων που εκδίδει, όχι διά της ιδιωτικής του αλληλογραφίας. Την "περαιτέρω θεμελίωση" σεις ο ίδιος την αναζητήσατε (στο επιχείρημα της "διαφοράς ισχύος"), προκειμένου να στηρίξετε τον ενδιαφέροντα συλλογισμό περί άρσης της ιδιωτικότητας. Αφού λοιπόν επιχειρείτε αυτή τη θεμελίωση, απαντήστε και στην αμφισβήτησή της. Φυσικά ασκείτε ατομικό δικαίωμα, δεν κατανοώ όμως πώς θα μπορούσαν να συνιστούν απειλή περιορισμού του οι (κατ' ιδίαν εκπεμπόμενες) φραστικές αντιρρήσεις του κρατικού λειτουργού.

e-Lawyer είπε...

Δηλαδή αν μου στείλει e-mail η αστυνομία ότι έρχεται να με συλλάβει είναι "ιδιωτική αλληλογραφία", ε;

Η κάλυψη πίσω από το απόρρητο και η "εν κρυπτώ" παρέμβαση αποτελεί εξ ορισμού μορφή ε π ι β ο λ ή ς, όταν υπογράφεται από ανώτατο κρατικό λειτουργό, με τον οποίο δεν έχω κοινωνικές σχέσεις.

Σε κάθε περίπτωση, δεν έβγαλα την επιστολή, παρόλο που έχω κάθε δικαιώμα.

Ας βγει να απαντήσει καθαρά και ξάστερα.

Ανώνυμος είπε...

Της αστυνομίας δεν θα ήταν ιδιωτικό, ακριβώς επειδή θα ερχόταν να σας συλλάβει. Ο συγκεκριμένος συνομιλητής σας, ποιάν ακριβώς εξουσιαστική πράξη θα μπορούσε ν' ασκήσει πάνω σας; Δεν επαινώ τον τρόπο αντίδρασής του, αδυνατώ όμως να κατανοήσω από πού κι ως πού "αποτελεί εξ ορισμού μορφή επιβολής". Η κατεύθυνση μιάς σχέσης επιβολής εξαρτάται από τους ειδικούς όρους που διέπουν το εκάστοτε πεδίο διεξαγωγής, και στο προκείμενο πεδίο ο ισχυρότερος είσθε σεις.

e-Lawyer είπε...

Δεν συνομιλώ με το Κράτος που θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του.

Ανώνυμος είπε...

εδώ ταιριάζει το εξής αγαπητοί: δυο (e)lawyers μαλώνανε σε ξένoν αχυρώνα

ΥΓ. Βασίλη δημοσίευσε την επιστολή να τελειώνουμε

Ελληνικο Παρατηρητηριο των Συμφωνιων του Ελσινκι είπε...

Ο χειρισμός σου μέχρι εδώ είναι άψογος και συμφωνούμε με όσα έγραψες.

Όμως, άμα ο λειτουργός δεν δώσει συνέχεια, έχεις δικαίωμα να δημοσιεύσεις την επιστολή ή έστω να μας πληροφορήσεις ποιας υπηρεσίας ήταν ο αποστολέας ή έστω ποιο θέμα που σχολίασες εδώ αφορούσε.

Γιατί ήδη δημοσιοποίησες μια πολύ βαριά λέξη του: "επίθεση" που φέρεται να έκανες στο φορέα.

Η υποψία είναι πως ο φορέας αυτός -όπως οι περισσότεροι Έλληνες και οι περισσότεροι ελληνικοί φορείς- δεν δέχονται την κριτική και τη θεωρούν επίθεση.

Ξεχνούν εξ άλλου πως η ελευθερία της έκφρασης περιλαμβάνει -ιδίως στην κριτική των δημόσιων λειτουργών- και το δικαίωμα να τους προσβάλλουν, σοκάρουν ή αναστατώνουν (offend, shock or disturb) όπως λέει και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Άρα, αφού περάσουν λίγες ημέρες για να προλάβει να αντιδράσει (είμαστε στο σ/κ βλέπεις) κάτι από όλα αυτά πρέπει να κάνεις, τουλάχιστο για να κρίνουμε εμείς αν έκανες "επίθεση" και αν ναι αν ήταν δικαιολογημένη.

ΥΓ. Συμφωνούμε πως εδώ πρέπει να σου απευθύνονται με το e-lawyer άσχετα αν από τα στοιχεία που δίνεις προκύπτει εύκολα ποιος είσαι.

Ανώνυμος είπε...

Σιγά μη βγάλει την επιστολή, εδώ έχει λογοκρίνει ακόμη και τα ενοχλητικά σχόλια στο μπλογκ. Άσε που ακόμη περιμένουμε τα τεκμήρια του αφορισμού περί "μη πειστικών" απόψεων του Συνηγόρου (πόσο διαφέρει από τον άλλον που πετούσε ατεκμηρίωτα υπονοούμενα για την υποψήφια του Τμήματος ΜΜΕ;). Κατά τα άλλα, ηρωικός λαϊκισμός περί αντίστασης στο Κράτος (με κεφαλαίο!) και τη Βία, λες και η μόνη εξουσία σήμερα είναι αυτή του κράτους. "Αντέχουν οι μπλόγκερς την κριτική;"

Ανώνυμος είπε...

λοιπον στο βαθμο που ο ανωνυμος μοιαζει ναναι ο ιδιος με πριν αρα μαλλον προέρχεται απο το φορέα που σουστειλε το γραμμα και σε προκαλει βαλτο αμεσως εδω και τωρα για να αρχισει η συζητηση

e-Lawyer είπε...

Aγαπητό "ανώνυμο" Ελληνικό Δημόσιο (που κάνεις υπερωρίες τα Σαββατοκύριακα κυνηγώντας μάγισσες), καλώς όρισες στην blogόσφαιρα!

Ευτυχώς που έτυχε ο οικοδεσπότης σου να είναι νομικός και να γνωρίζει τις διαδικασίες που πρέπει να ακολουθήσει προκειμένου να προστατευθεί από αυτήν την άτυπη αλλά σαφέστατη και ευθεία παρέμβαση στην ελευθερίας της έκφρασης. Αναρωτιέμαι τι θα συνέβαινε αν ήταν ένας άλλος πολίτης, που δεν γνωρίζει πως πρέπει να αμυνθεί και απλώς θα αφαιρούσε τα "ενοχλητικά" σχόλια του, για να συμμορφωθεί προς τις υποδείξεις. Θα χειριστώ λοιπόν την υπόθεση ως case study, για να γίνει σαφές τι πρέπει να γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις που το κράτος αξιώνει με έμμεσους τρόπους επιεικέστερη κριτική.

Ο "ανώνυμος" ισχυρίζεται ψευδώς ότι "λογοκρίνω" σχόλια, ενώ η ίδια η παρουσία του εδώ αποδεικνύει το αντίθετο. Λάσπη λοιπόν, σε πρώτο επίπεδο.

Ο "ανώνυμος", σε δεύτερο επίπεδο, με προκαλεί να βγάλω το κείμενο που δέχθηκα από τον ανώτατο κρατικό λειτουργό, για να ακολουθήσει η εναντίον μου μήνυση για παραβίαση απορρήτου και να πρέπει μετά να εξηγώ σε εισαγγελείς και δικαστές ότι το κάλεσμα για "καφεδάκι στην ασφάλεια" αποτελεί ενάσκηση δημόσιας εξουσίας - και μάλιστα στην πιο βίαιη μορφή της - και όχι ιδιωτική συνομιλία. Δεν θα πέσω σε αυτήν την παγίδα. Αποκαλύπτω τι μου συνέβη, χωρίς να παραβιάζω το "απόρρητο" που ζητά κατ' αρχήν να τηρήσω ο ανώτατος κρατικός λειτουργός. Αλλά δεν θα μείνω και φιμωμένος για την πίεση που υφίσταται σχετικά με τις απόψεις μου. Δεν είναι "ηρωϊσμός": είναι εκπλήρωση του ελάχιστου καθήκοντος που έχω απέναντι στους ανθρώπους που διαβάζουν αυτό το blog, να τους ενημερώνω ότι αυτά με τα οποία συμφωνούν ή διαφωνούν, δεν αρέσουν σε κάποιον ανώτατο κρατικό λειτουργό, άρα αν βρεθούν ενώπιόν του να αποφασίζουν οι ίδιοι αν θα ακολουθούν τις απόψεις μου ή όχι. Διαχειρίζομαι ένα δημόσιο βήμα ενημέρωσης σε νομικά θέματα, πράγμα το οποίο επιβάλλει να ακολουθώ ορισμένες αρχές διαφάνειας στη λειτουργία του, ιδίως σε σχέση με την προσπάθεια κάποιου φορέα να παρέμβει στο περιεχόμενο, χωρίς να επιθυμεί να υποβληθεί σε δημόσια κριτική.

Ο "ανώνυμος" συνδέει το θέμα αυτής της υπόθεσης με τα σχόλιά μου και τις απόψεις μου για την διοικητική πρακτική μιας ανεξάρτητης αρχής, η οποία όμως απασχόλησε άλλο κείμενο του blog. Οπότε κανονικά θα έπρεπε να είχε γίνει εκεί το σχόλιο - άλλο ένα φάουλ. Ταυτίζει την δήθεν μη τεκμηριωση των σχολίων μου με την επιστολή "Πέτρου Πετράκη" που μας απασχόλησε την προηγούμενη εβδομάδα και να αναρωτιέται σε τι διαφέρουν! Τα δικά μου σχόλια, πλήρως διακεκριμένα από τα πραγμτικά περιστατικά, αφορούν τη διοικητική πρακτική ενός κρατικού φορέα, όχι ένα φυσικό πρόσωπο, όπως στην περίπτωση Πετράκη. Τα δικά μου σχόλια αποτελούν προσωπικές εκτιμήσεις, όχι αναφορές σε άλλα πραγματικά περιστατικά για να χρειάζεται τεκμηρίωση. Τα δικά μου σχόλια δεν περιέχουν σεξιστικούς ή προσβλητικούς χαρακτηρισμούς. Σκοπός μου είναι η κριτική θεσμού, όχι προσώπου. Περαιτέρω, σε εκείνη την περίπτωση, η όποια παράθεση τεκμηρίων εξαρτάται από την απόλυτη ευχέρεια του κρατικού φορέα να δημοσιεύσει τις περιπτώσεις απορρίψεων αιτήσεων πολιτών (ενώ μέχρι τώρα περιορίζεται σε θριαμβολογίες επιτυχιών και στατιστικά για "νόμω αβάσιμες" αναφορές). Δηλαδή αθώο το Κράτος που δεν μας λέει τι απορρίπτει, ένοχος ο δικηγόρος που δεν σπάει το απόρρητο των πελατών του. Αν το σπάσει έστω και εν μέρει για να ασκησει την κριτική του, "εκβιαστής" ο δικηγόρος που ασκεί κριτική εναντίον του δημόσιου φορέα μέσα από το blog του και "καινοφανής" η πρακτική να έχει blog. [Μακάρι να είχαν όλοι οι δικηγόροι και όλοι οι εισαγγελείς και οι δικαστές blog, αυτό δεν έχετε καταλάβει ακόμα τι τεράστια σημασία έχει στην απελευθέρωση της αλήθειας ]. Αυτά για το θέμα του Συνηγόρου που ο "ανώνυμος" συνδέει για άγνωστους λόγους με το εδώ κείμενο.

Ο "ανώνυμος" ερωτά αν αντέχω την κριτική. Αντέχω την κριτική που γίνεται δημόσια, αποκρούω την κρατική παρέμβαση σε e-mail με βαρύγδουπη υπογραφή και με αίτημα για τήρηση του απορρήτου, γιατί αυτό δεν είναι κριτική αλλά άσκηση ψυχολογικής βίας για να περιορίσω την κριτική μου. Γι' αυτό κάλεσα να μου γίνει η κριτική δημόσια, να δει ο κόσμος ποιος είναι ο φορέας που έχει ενστάσεις για την κριτική που του ασκει ένα blog. Σημειωτέον, ότι ένα blog μπορεί να ανοίξει ο οποιοσδήποτε πολίτης που βρίσκεται μπροστά σε ηλεκτρονικό υπολογιστή, μέσα σε 15 λεπτά. Άρα για ποια "υπεροχή" λόγω "ηλεκτρονικού μέσου" μιλάμε; Αυτή η "υπεροχή" είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ κάθε πολίτη.

Δηλαδή, τι ακριβώς θέλετε, να μην ασκούν οι νομικοί το δικαίωμά τους σε ελεύθερη έκφραση; Να μην κριτικάρουμε έναν θεσμό, στον οποίο υπό άλλη ιδιότητα μπορεί κάποια στιγμή να εμφανιστούμε, εκπροσωπώντας έναν άλλο πολίτη;

Έχω εξ αρχής διαχωρίσει απολύτως, οριζοντίως και καθέτως, την ιδιότητα του νομικού με την οποία τηρώ αυτό το blog από την δικηγορική μου ιδιότητα. Από τον τίτλο κι όλας. Δεν είναι e-attorney ή e-barrister, είναι e-lawyer.Το γεγονός ότι το Κράτος αδυνατεί να προσαρμοστεί σε περιβάλλον Κοινωνίας της Πληροφορίας και δεν γνωρίζει πως να χειριστεί μια επικοινωνιακή κρίση δεν μπορεί να μετακυλίεται σε προσωπικές κατηγορίες περί "λαϊκισμού" και αμφισβήτηση της ηθικής ακεραιότητας του γράφοντος. Δεν θα είμαστε ΚΑΙ θύματα ΚΑΙ μουγγοί ΚΑΙ συκοφαντημένοι - είμαστε στο Διαδίκτυο και σε μία μάλλον αξιοπρεπή πτυχή του, αν μου επιτρέπετε λίγο ναρκισσισμό.

Αν ήταν κάποιος άλλος θα δημοσίευε την επιστολή χωρίς δεύτερη κουβέντα και χωρίς καν να ασχοληθεί με τα σοβαρά ερωτήματα δεοντολογίας, νομιμότητας και -κυρίως- σκοπιμότητας που αυτό συνεπάγεται. Εγώ όμως θεωρώ ότι υπάρχει μια περίπτωση ο ανώτατος κρατικός λειτουργός που μου έστειλε αυτό το μήνυμα να αντιληφθεί ότι υπάρχουν ορισμένα πράγματα που δεν έλαβε υπόψη του και ότι υπάρχει η δυνατότητα να το ξανασκεφτεί και να ακολουθήσει έναν πιο δόκιμο δρόμο για την διατύπωση των απόψεών του. Μπορεί όμως να επιλέξει και τη σιωπή και να αφήσει να έρπει το ζήτημα. Στη θέση του θα έκανα το πρώτο: κανείς δεν είναι αλάθητος.

Σε κάθε περίπτωση, είμαι υπέρ της διαφάνειας, αλλά με σεβασμό στο ότι το σφάλλειν είναι ανθρώπινο. Νομίζω ότι έτσι πρέπει να χειρίζεται κανείς μια τέτοια περίπτωση και όχι με πιο χειρουργικές μεθόδους. Φυσικά, είναι και ανάλογο της βαρύτητας, κάθε φορά. Πάντως είμαι απολύτως ήσυχος με τη συνείδησή μου και θεωρώ ότι αυτό είναι το μέτρο της διαφάνειας που χρειάζεται αυτή τη στιγμή.

Περιμένω όμως τις απόψεις και άλλων bloggers επί του θέματος.

Ανώνυμος είπε...

Δεν σας προκάλεσα να πέσετε σε καμμιά παγίδα. Ίσα-ίσα που δεν θεωρώ ορθή τη μονομερή δημοσίευση ενός μηνύματος το οποίο ο αποστολέας του θεωρεί ιδιωτικό. Σεις λέτε ότι είναι δημόσιο, σεις ο ίδιος λοιπόν στήσατε -ρητορική αδεία- την εν λόγω παγίδα (στην οποία, φρονίμως, δεν πέσατε).
Δέστε τα μηνύματά μου από την αρχή της συζήτησης αυτής: ούτε στιγμή δεν ενέκρινα την ανορθόδοξη πρακτική "στέλνω-μήνυμα-διαμαρτυρίας-αλλά-μεταξύ-μας", οπότε είναι τουλάχιστον αυθαίρετο και άδικο να σωρεύετε στο ίδιο καζάνι και να προβάλλετε στο ίδιο επίπεδο όλους όσους έχουν αντιρρήσεις, ανεξάρτητα από το περιεχόμενό τους (απλώς και μόνο πιθανολογώντας ταυτότητα προέλευσης ή κινήτρων).
Τα περί "φίμωσης" της ελεύθερης έκφρασης θα είχαν νόημα, αν κάποιος απειλούσε με οποιαδήποτε αντίμετρα για το περιεχόμενο της κριτικής σας. Συνέβη κάτι τέτοιο; Πέστε το και θα σας υποστηρίξουν οι πάντες. Αν όμως κάποιος, "βαρύγδουπος" ή μη, απλώς επαιτεί από σας να τεκμηριώσετε τους χαρακτηρισμούς σας, σε τί σας "φιμώνει";
Σημειωτέον ότι θα αρκούσε παράθεση των επιλήψιμων νομικών συλλογισμών του Συνηγόρου, άρα ουδείς ζητά από σας να παραβιάσετε εχεμύθεια αποκαλύπτοντας εξατομικευμένα στοιχεία. Άλλωστε εξ αρχής έχω συμφωνήσει μαζί σας ότι καλό θα ήταν να δημοσιεύει ο ίδιος ο Συνήγορος και τις απορριπτικές του πράξεις, οι οποίες μάλιστα, κατά μιάν άποψη, επιδέχονται ακόμη και αίτηση ακυρώσεως.
Τέλος, ως προς τη λάσπη, επιμένω ότι τρία μηνύματά μου έχουν κοπεί. Ίσως κατά λάθος. Φυσικά δεν μπορώ να το αποδείξω, οπότε δεν θα επιμείνω επ' αυτού. Ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Καλή δύναμη (και πάλι). Θα ήθελα να ρωτήσω το εξής: το μήνυμα σου ήρθε από προσωπικό email ή από το υπηρεσιακό;

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Για ότι αφορά στην πρόταση για δημόσιο διάλογο μέσα από το μπλογκ σου:

Tο θέμα έτσι όπως εξελίχθηκε πλέον, είναι και ευρύ και πολυδιάστατο. Τι θα πρωτοσυζητηθεί μέσα σε ένα ποστ; Kαι με ποιους όρους;

Παραβλέπεις δε και την πρακτική του πλευρά, που είναι σοβαρότατη, αφού στο πλαίσιο της ελεύθερης έκφρασης, των ανοικτών σχολίων και της λογοκρισίας που, όπως γράφεις και δεν το αμφισβητώ, δεν ασκείς, θεωρώ δεδομένο ότι θα επιτρέψεις την συμμετοχή όσων μπλόγκερς το επιθυμούν.

Το σενάριο, επομένως, της πρότασής σου, είναι αυτό: ένας επώνυμος κρατικός λειτουργός και ένας κατά πολύ μεγαλύτερος αριθμός ανώνυμων μπλόγκερς απέναντί του. Νομίζω ότι μπορώ να το υποθέσω με σχετική ακρίβεια, μιας και η κεντρική ιδέα του, μου έχει ήδη δοθεί με όσους ανώνυμους έχουν σχολιάσει και με όσους έχουν γράψει άλλα ποστς για το ίδιο θέμα. Το βρίσκω και άνισο αλλά και πρακτικώς αδύνατο, λόγω του χρόνου που θα χρειαστεί στον καλεσμένο σου ώστε να τους προλάβει όλους. Υποθέτω, ότι τόσο χρόνο, ούτε καν οι χασομέρηδες εκ των μπλόγκερς, δεν θα μπορούσαν να βρουν.

Kατά την άποψή μου, η πρότασή σου για δημόσια συζήτηση μέσα από το μπλογκ σου, πρέπει να απαλειφθεί ή να περιοριστεί στη συμμετοχή των δυο σας. Οι υπόλοιποι να σας διαβάζουμε σιωπηλοί και να βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του. Αυτό μού φαίνεται δίκαιο και πρακτικώς δυνατό.

Κατά τα άλλα, καλό θα είναι να μην διαβάζουμε γυάλινες σφαίρες ώστε να καταλήγουμε σε συμπεράσματα περί της ταυτότητας – ή της προέλευσης - των ανωνύμων σχολιαστών. Ανώνυμος σχολιαστής μπορεί να είναι ο καθένας και κανείς δεν είναι σε θέση να αποδείξει ποιος είναι ποιος, εκτός αν προτιμάει να γελοιοποιείται προβάλλοντας το ...κληρονομικό του χάρισμα.

υ.γ.
Αν δεν με γελούν τα μάτια μου, η πρόταση-πρόκληση για την δημοσιοποίηση του μέηλ που έλαβες από τον κρατικό λειτουργό, δεν σου υποβλήθηκε μόνον από "ανώνυμο". Να υποθέσω ότι αποδίδεις τα ίδια κίνητρα και στις δύο προτάσεις;

- είπε...

Δεν ανέτρεξα στα posts που αποτέλεσαν την αφορμή γι' αυτήν την αντιπαράθεση. Ωστόσο, οι σκέψεις μου κατ' αρχήν είναι οι εξής:

Μια διοικητική αρχή ασκεί την εξουσία της μέσα από διοικητικές πράξεις. Μια επιστολή, με την ιδιωτική υπογραφή τού συντάκτη της (και όχι με την επίσημη σφραγίδα κλπ τής υπηρεσίας) σε καμία περίπτωση δεν είναι διοικητική πράξη. Επομένως, δεν ανάγεται στην εξουσιαστική σφαίρα τής αρχής.

[Θεωρώ δεδομένο ότι η επιστολή δεν στοιχειοθετεί απειλή ή παράνομη βία κλπ]

Υπό αυτό το δεδομένο, μπορείς:

- να απαντήσεις ιδιωτικά,

- να απαντήσεις δημοσίως, χωρίς να εκθέσεις τον συνομιλητή σου,

- να αγνοήσεις την επιστολή, αν νομίζεις ότι είναι κακοπροαίρετη ή επικίνδυνα "εξωθεσμική" ή αν δεν σε αφορά τέτοια ιδιωτική επικοινωνία.

Συναφώς, μπορείς να απαιτήσεις από τον συνομιλητή σου ο διάλογος να διεξαχθεί δημοσίως, επομένως να ζητήσεις να σου στείλει, αν επιμείνει και τον ενδιαφέρει μια τέτοια εκδοχή, άλλη επιστολή που θα μπορεί να δημοσιευτεί.

Εφόσον προς το παρόν δεν σου έδωσε τέτοιο δικαίωμα, οφείλεις να το σεβαστείς. Εκτός αν αρνείσαι στους φορείς εξουσίας την ιδιωτικότητα ή αν επιτρέπεις σε οποιονδήποτε δέκτη μιας φερόμενης ως ιδιωτικής έκφρασης να αξιολογεί το αν πράγματι η τελευταία είναι ιδιωτική ή όχι και, σε αρνητική περίπτωση, αναγνωρίζεις σε αυτόν την ευχέρεια να άρει μονομερώς το απόρρητο. Επικίνδυνο, δεν νομίζεις;

Τέλος, θεωρώ, πράγματι, λίγο λαϊκίστικη πρακτική, για έναν νομικό με εκδηλωμένη ευαισθησία στα ατομικά δικαιώματα, το να επικαλείται το thumbs up/down τού μπλογκοσφαιρικού κοινού, το οποίο, από κεκτημένη αντιεξουσιαστική ταχύτητα, μπορεί εν προκειμένω να αποβεί αδηφάγο.

e-Lawyer είπε...

@Ανώνυμε
Αυτά να τα πεις στους προϊσταμένους σου.

@λ:ηρ
Δεν έχει σημασία.

@Κ.σ-μ
Μπορεί να πάει στην ανάρτηση που ήταν ενοχλητική και να βαλει την κριτική του και αν δεν θέλει να μην ξανασυμμετάσχει. Άλλωστε μπορεί να βγάλει επίσημη ανακοίνωση από την ιστοσελίδα του κρατικού οργανισμού που υπηρετεί. Με την "εν κρυπτώ" παρέμβαση αυτό θέλει να αποφύγει άλλωστε: την έκθεση σε δημόσια κριτική. Το "ένας εναντίον όλων". Την ίδια την έννοια της δημόσιας λογοδοσίας. Άλλωστε, απ' ότι βλέπω, δεν θα είναι και όλοι οι bloggers "απέναντί του".

@neTpen

Δεν πειράζει που δεν ανέτρεξες, άλλωστε είναι ιδιαίτερα πολύτιμη η παρέμβασή σου σε όλα τα επίπεδα. Σε ευχαριστώ πολύ για το μάθημα γενικού διοικητικού δικαίου και ιδιωτικότητας, διότι για μένα αυτά τα πράγματα είναι μια terra incognita και, πραγματικά, ασχολούμενος τόσα χρόνια με μισθώσεις και διαζύγια, δεν θα ήξερα πως να τα βγάλω πέρα χωρίς τις διαφωτιστικές σου διευκρινίσεις για τις επιλογές που έχει κάποιος σε τέτοιες περιπτώσεις. Πράγματι, μία επιστολή με την υπογραφή ενός ανώτατου κρατικού λειτουργού, τώρα που επανεκτιμώ τα πράγματα υπό το σοφό πρίσμα που έθεσες, δεν μπορεί να αποτελεί εξουσιαστική πράξη, παρά μόνο αναζήτηση ιδιωτικής κουβεντούλας: τι κι αν έχει αντιρρήσεις για αυτά που γράφω σε δημόσιο χώρο και δεν θέλει αυτές οι αντιρρήσεις να δημοσιοποιηθούν. Αύριο μπορεί να γίνουμε δύο αγαπημένοι φίλοι, σκοπό που είχε πάντα κάθε αστυνομικός όταν καλούσε και παλαιότερα, άτυπα, για καφεδάκι στην ασφάλεια, τους πολίτες που εύρισκε ενδιαφέροντες για συζήτηση και τσιγαράκι στο φιλοξενο τμήμα του. Πρέπει να ομολογήσω ότι η παρέμβασή σου ήταν αποφασιστικής σημασίας για να μην δημοσιοποιήσω αυτή την επιστολή: ήμουν έτοιμος να το κάνω μέχρι που διάβασα όσα μου είπες και το ξανασκέφτηκα σοβαρά. Γιατί να παραβιάσω την ιδιωτικότητα ενός συνανθρώπου μας που Σάββατο πρωϊ αναζητούσε λίγη κουβέντα; Έχεις δίκιο, η προηγούμενη απόφαση μου να τα βγάλω όλα στην φόρα ήταν εν θερμώ, αντιδεοντολογική, χωρίς καμία στάθμιση και προβληματισμό και αν την ακολουθούσα θα έδινα το κακό παράδειγμα σε όλους. Πράγματι, η αρχή της κραυγαλέας αντινομίας ανάμεσα σε δημόσιο λόγο και ιδιωτικώς πράττειν που αίρει την ιδιωτικότητα των δημοσίων λειτουργών (βλ. συνοπτικά Ν.Αλιβιζάτος, Ιδιωτικότητα και δημοσιοποίηση, Δίκαιο Μέσων Ενημέρωσης και Επικοινωνίας 1/2005, σελ. 14 επ.) παρόλο που βασίζεται στη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, θέτει το απαράδεκτο κριτήριο του "ενδιαφέροντος του κοινού για ένα γενικότερο δημόσιο ζήτημα", οπότε η σχετική διερεύνηση είναι, όπως σοφά λες, λαϊκισμός: τι μας νοιάζει τι λέει ο κόσμος; Τι μας νοιάζει αν τον ενδιαφέρει τι κάνουν οι ανώτατοι δημόσιοι λειτουργοί Σάββατο πρωί και αν προσπαθούν να βρουν φίλους ανάμεσα στους bloggers που κριτικάρουν την δημόσια υπηρεσία τους; Κινδύνεψε η υπόληψη μου και η αξιοπιστία μου με αυτά που έγραψα, με έσωσες. Τι ενδιαφέρον έχουν οι αναγνώστες μου με το αν με προσεγγίζουν οι θεσμοί στους οποίους αναφέρομαι στο blog μου, ώστε στο μέλλον να αναφέρομαι με πιο επιεική τρόπο σε αυτούς; Καμία δουλειά δεν έχουν, να κοιτάνε τις υποθέσεις τους. Άλλωστε, σε αυτές τις περιπτώσεις, προέχει η αισθητική και το στυλ, γιατί καθημερινά δίνουμε εξετάσεις στον κόσμο που μας διαβάζει: το κιτς και ο λαϊκισμός ανιχνεύονται αμέσως και αποθαρρύνουν την συμμετοχή σε ένα δημόσιο διάλογο, όπως μας διδάσκουν οι λίγες εβδομάδες που κινούμαστε στη μπλογκόσφαιρα. Περνάμε καλά στα παρασκήνια, κι αυτό βγαίνει στον κόσμο. Τέλος, θέλω θερμά να σε ευχαριστήσω για τη συναδελφική σου συμπαράσταση και την τολμηρή απόφασή σου να με στηρίξεις έμπρακτα και με σθένος σε αυτήν την ιστορία που μπορεί να έχει ολέθριες επιπτώσεις στο επαγγελματικό μου μέλλον. Να είσαι βέβαιος ότι έτσι θα σταθώ κι εγώ στο πλάι σου όταν θα χρειαστείς οποιαδήποτε πληροφορία, αν μπλέξεις με τίποτα δύσκολες μισθωτικές διαφορές ή κανένα πολύπλοκο διαζύγιο.

Αγαπητοί φίλοι, μη στείλετε άλλες απόψεις. Πείστηκα από τον neTpen ότι έκανα ένα φοβερό λάθος και ότι θα έπρεπε να είχα περιφρονήσει από την αρχή αυτή την ιστορία. Ίσως θα πρέπει να σκεφτώ μάλιστα να κλείσω και το blog, γιατί, ύστερα από αυτή την σαρωτική παρέμβαση, κονιορτοποιήθηκα.

Ανώνυμος είπε...

>Ο/Η K.σ-Μ είπε... [...] καλό θα είναι να μην διαβάζουμε γυάλινες σφαίρες ώστε να καταλήγουμε σε συμπεράσματα περί της ταυτότητας – ή της προέλευσης - των ανωνύμων σχολιαστών. [...] η πρόταση-πρόκληση για την δημοσιοποίηση του μέηλ, δεν υποβλήθηκε μόνον από "ανώνυμο"

-Σας ευχαριστώ πολύ για τις δύο αυτές επισημάνσεις, απλές αλλ' εξαιρετικά θαρραλέες εν όψει του κινδύνου να προσμετρηθείτε και σεις στη Μαύρη Λίστα των πρακτόρων του Κράτους και της Βίας.

>Ο/Η neTpen είπε... [...] θεωρώ λαϊκίστικη πρακτική [...] το να επικαλείται το thumbs up/down τού μπλογκοσφαιρικού κοινού, το οποίο, από κεκτημένη αντιεξουσιαστική ταχύτητα, μπορεί εν προκειμένω να αποβεί αδηφάγο

-Ομοίως, ευχαριστώ. Μέχρι στιγμής, πάντως, αν κρίνω από τις δύο τελευταίες παρεμβάσεις, το κοινό παραμένει ψύχραιμο, διαψεύδοντας τις ελπίδες του οικοδεσπότη.

e-Lawyer είπε...

Δηλαδή ποιες "ελπίδες"; Εγώ κάλεσα να διατυπωθούν απόψεις, δεν ζήτησα κανέναν να με υπερασπιστεί.

Ανώνυμος είπε...

Αμ' ποιός λοιπόν ν' ανταποκριθεί στην πρόσκληση για "απόψεις", όταν είναι εκ προοιμίου βέβαιον ότι αυτές θ' αντιμετωπισθούν είτε με υπεκφυγές ("να τα πεις στους προϊσταμένους σου"), είτε με προσβολές ("υπό το σοφό πρίσμα που έθεσες ... ύστερα από αυτή την σαρωτική παρέμβαση");;;

e-Lawyer είπε...

Μια χαρά ανταποκρίνονται, άλλωστε δεν έχεις παράπονο απ' ό,τι είδα.

Δες κι εδώ:
http://vrypan.net/weblog/2008/11/02/4132/

http://www.nylon.gr/society/government-entities-private-talks/

Ανώνυμος είπε...

Από το κοινό σας, πράγματι, κανένα παράπονο. Απορώ πώς δεν τους βρήκατε κιόλας δουλειά στο Συνήγορο!
Από τον ίδιο τον οικοδεσπότη, όμως, ακόμη περιμένω απάντηση σε ό,τι έθεσα με το από 4:04΄ μήνυμα.
Υπενθυμίζω: "προβάλλετε στο ίδιο επίπεδο όλους όσους έχουν αντιρρήσεις ανεξάρτητα από το περιεχόμενό τους ... αν κάποιος απλώς επαιτεί από σας να τεκμηριώσετε τους χαρακτηρισμούς σας, σε τί σας φιμώνει; ...
θα αρκούσε παράθεση των επιλήψιμων νομικών συλλογισμών, άρα ουδείς ζητά από σας να παραβιάσετε εχεμύθεια". Ευχαριστώ.

e-Lawyer είπε...

Είπα και πιο πριν ότι δεν αναφέρθηκα σε "πραγματικά περιστατικά" για να επιβάλλεται τεκμηρίωση, στη συγκεκριμένη ανάρτηση που αφορά η παρέμβαση του ανώτατου κρατικού λειτουργού. Εκτός αν γ ν ω ρ ί ζ ε ι ς σε ποια ανάρτηση αναφέρομαι, οπότε τίθενται άλλα θέματα.

Προς τι τόση εμμονή με το Συνήγορο; Και για την Αρχή Προστασίας Δεδομένων έγραψα κάτι "αρνητικό" και μάλιστα πιο πρόσφατα.

Και οι δύο παρατηρήσεις επιβεβαιώνουν όσα λέγονται παρα πάνω. Ένσημα για υπερωρίες σας κολλάνε;

Ανώνυμος είπε...

Σιγά τα "άλλα" που τίθενται! Φυσικά δεν αναφέρομαι στον "ανώτατο κρατικό λειτουργό" (αν υποθέσουμε ότι υπήρξε ποτέ), αλλά σε αντίστοιχες δικές μου μάταιες εκκλήσεις για τεκμηρίωση του ισχυρισμού περί "επιστημοσύνης που δεν πείθει" (βλέπε ποστ "νετκαφέ").
Μιλώ για το Συνήγορο, επειδή μέχρι στιγμής μόνον εκεί μου είχατε βρει δουλειά. Θα εξετάσω σοβαρά τυχόν εναλλακτικές προσφορές σας, αν δεν υπάρχει ασυμβίβαστο. Ωστόσο, ειδικά για την ΑΠΔΠΧ έχετε γράψει ότι τα λεφτά είναι λίγα, οπότε θα προτιμούσα κάτι σε ΑΔΑΕ ή ΕΣΡ. Ευχαριστώ.

e-Lawyer είπε...

Δεν θα απαντήσω σε αυτές τις χυδαίες προκλήσεις περί αμφισβήτησης της αλήθειας αυτού του κειμένου, με τις οποίες εξακολουθείς να ζητάς να παραβιάσω το "απόρρητο" της συγκεκριμένης επιστολής.

Τα άλλα ζητήματα είναι άσχετα με το εδώ σχολιαζόμενο κείμενο και συνεπώς δεν είμαι υποχρεωμένος να τα λάβω υπόψη και να απαντήσω. Αν τοποθετηθούν στο χώρο σχολιασμού όπου ανήκουν, θα απαντηθούν.

Δεν θα ακολουθήσω σε αυτή την προβοκατόρικη δημιουργία σύνδεσης με άλλο κείμενο του blog και θα τηρηθεί με αυστηρότητα η αρχή της σχετικότητας τίτλου - περιεχομένου που επιβάλλουν οι δεοντολογικές αρχές.

Σε αφήνω να εκτίθεσαι.

Ανώνυμος είπε...

>ζητάς να παραβιάσω το "απόρρητο" της συγκεκριμένης επιστολής

-Μα ποιό απόρρητο, σεις γνωματεύσατε ότι δεν καλύπτεται από απόρρητο.

>Τα άλλα ζητήματα είναι άσχετα [...] αν τοποθετηθούν στο χώρο σχολιασμού όπου ανήκουν, θα απαντηθούν

-Τέθηκαν και εκεί, εγκαίρως, αλλ' απάντηση δεν πήραν.

>Σε αφήνω να εκτίθεσαι

-Με βάση τις μέχρι στιγμής απόψεις του κοινού, "2-0" κατά την προσφιλή σας μέθοδο μέτρησης. Ευχαριστώ.

e-Lawyer είπε...

Είπα και πριν ότι η γνωμάτευσή μου δεν θα αποτρέψει τον ενδιαφερόμενο από την υποβολή μήνυσης, οπότε θα πρέπει να εξηγώ εξ αρχής ότι το καφεδάκι στην ασφάλεια είναι πράξη δημόσιας εξουσίας για να αθωωθώ. Δεν θα σου την κάνω την χάρη αυτή.

Το ότι ήρθε ο neTpen να σε υπερασπιστεί δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Οι θέσεις σου περί δήθεν δικής μου υπέρτερης ισχύος έναντι του δημόσιου λειτουργού, για τον μόνο λόγο ότι έχω blog είναι γελοία: η ισχύς μου περιορίζεται στο μπλογκ μου, ο δημόσιος λειτουργός ασκεί εξουσία στην χώρα που ζω. Η κατηγορία ότι χρησιμοποιώ το blog για να εκβιάζω είναι συκοφαντική δυσφήμηση. Τα υπόλοιπα που αναφέρεις δεν ανήκουν σε αυτό το post και έχουν απαντηθεί στο post που αναφέρεσαι.

Αν έχεις κάτι νεότερο να πεις πολύ ευχαρίστως, αν επαναλάβεις για τέταρτη φορά τα παραπάνω άσχετα θα σε λογοκρίνω όντως (για πρώτη φορά), γιατί δεν θα συμβάλλεις στον διάλογο, αλλά απλώς θα συνεχίσεις να δημιουργείς θόρυβο.

Ανώνυμος είπε...

>Τα υπόλοιπα που αναφέρεις δεν ανήκουν σε αυτό το post και έχουν απαντηθεί στο post που αναφέρεσαι

-Εκεί, για την ακρίβεια, η ερώτησή μου ήταν "θεωρείτε ηθικό το να σχολιάζει κάποιος τόσο απαξιωτικά αυτές τις (άγνωστες στο ακροατήριό του) νομικές βάσεις των απορρίψεων;"
και απαντήθηκε ως εξής: "θα γράφω ό,τι θέλω στο blog μου για το Κράτος [...] δεν έχω κανένα βάρος καμίας απόδειξης [...] και το πιο ανήθικο από όλα αυτά, είναι αντί να κοιτάτε τη δουλειά σας, την οποία χρυσοπληρώνουμε δια της φορολογίας, να κυνηγάτε τους bloggers".
Ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

elawyer για μένα έχει μεγάλη σημασία αν το ραβασάκι ήρθε από προσωπική ή υπηρεσιακή ηλεκτρονική διεύθυνση. Καταλαβαίνω όμως αν δεν θεωρείς πως είναι ο κατάλληλος χρόνος να απαντήσεις την ερώτηση.

Το ενδιαφέρον μου, πίσω από την ερώτηση, έχει να κάνει με την ελλειπή αντίληψη που διαπιστώνω σε θέματα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. (Κι επειδή έχω λάβει υπηρεσιακή αλληλογραφία από gmail λογαριασμό καθώς και προσωπική αλληλογραφία από υπηρεσιακό λογαριασμό συζύγου!)

e-Lawyer είπε...

@λ:ηρ

Στην πραγματικότητα δεν έχει σημασία, γιατί προφανώς κάποιος για να αποφύγει αυτή τη διαδικασία θα χρησιμοποιήσει ένα ατομικό e-mail προκειμένου να επικαλεστεί την "πολιτική" ιδιότητά του. Δεν είναι έτσι όμως. Αν ο επικεφαλής του Σώματος Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος σου στείλει μια επιστολή "σας διαβάζουμε και συγχαρητήρια για το blog σας", με την υπογραφή του από κάτω, θα ήσουν ήσυχος; Χωρίς να σε ξέρει πιο πριν; Δηλαδή και αθώος να είσαι - που είσαι- αρχίζεις και ψάχνεσαι. Εμένα γιατί να μου χαλάσει αυτός ο κύριος το Σαββατοκύριακό μου δηλαδή; Είμαι βαθύτατα προσβεβλημένος από αυτή τη συμπεριφορά, την οποία θεωρώ απολύτως απαράδεκτη και κλασικό αντιπαράδειγμα για το που δεν πρέπει να επεμβαίνει το Κράτος. Ναι, με κεφαλαίο και δεν με νοιάζει να με πεις όπως θέλεις. Είμαι πολίτης και θα γράφω ό,τι θέλω για το Κράτος και έχω αξίωση να μην με ενοχλεί αυτό για τις απόψεις μου. Τελεία και παύλα.

Ανώνυμος είπε...

>θα γράφω ό,τι θέλω για το Κράτος και έχω αξίωση να μην με ενοχλεί αυτό για τις απόψεις μου

-Απολύτως εύλογη η αξίωση, αν και παραμένει ασαφές το περιεχόμενο της "ενόχλησης" (δηλαδή η ελλοχεύουσα απειλή, το αντίστοιχο του καφέ στην ασφάλεια). Ωστόσο, το να γράφει κανείς "ό,τι θέλει", ήτοι χωρίς τεκμηρίωση, δεν πλήττει μόνο τον στόχο των σχολίων του (εν προκειμένω το κράτος, το οποίο πράγματι δεν δικαιούται να ενοχλείται ή ν' αντιδρά!), αλλ' επί πλέον πλήττει και το εκάστοτε ακροατήριο. Χάριν της σοβαρότητας και αξιοπρέπειας του ακροατηρίου ζητούνται τα τεκμήρια των επίμαχων αφορισμών, όχι χάριν του κράτους και των λειτουργών του. Ευχαριστώ.

e-Lawyer είπε...

Αφορά ΑΛΛΟ ΚΕΙΜΕΝΟ η παρατήρηση. Ευχαριστώ κι εγώ.

JustAnotherGoneOff είπε...

Σίγουρα υπάρχουν πολλά ζητήματα δεοντολογίας αλλά θα εστιάσω στο κεντρικό ζήτημα που προκύπτει, γιατί ο λειτουργός αυτός αποφεύγει να θέσει δημόσια τις ενστάσεις του προς τον elawyer. Αφού τα θέματα αυτά δείχνουν να αφορούν σημαντικά θεσμικά ζητήματα, ο αποστολέας με την ιδιότητα του λειτουργού στη σαφή παραίνεση (ο elawyer μάς δίνει το κλίμα ότι πρόκειται περί "διαταγής") να μην δημοσιοποιηθεί, φαίνεται ότι υπερβάλλει στην επίκληση της ιδιότητάς του. Ένας έντιμος τρόπος για τη διεξαγωγή διαλόγου υπάρχει εδώ, η ανταλλαγή απόψεων σε δημόσιο βήμα (στην περίπτωση αυτή στο μπλογκ) κι όχι σε μια ιδιωτική κατ' αντιπαράσταση συζήτηση με οποιοδήποτε τρόπο και μέσο (προσωπικά ή ανταλλαγή επιστολών). Ο λόγος είναι απλός: ο elawyer εκφράζει δημόσια την άποψή του και δημόσιος πρέπει να είναι ο αντίλογος. Θα ήταν αλλιώς αν ο λειτουργός αυτός δεν έκανε επίκληση της επαγγελματικής του ιδιότητας, αλλά την έκανε, πράγμα που είναι δυσάρεστο και ανακαλεί μνήμες άλλων εποχών.

JustAnotherGoneOff είπε...

Ένα παρόραμα στην τελευταία φράση για περισσότερη σαφήνεια:

Θα ήταν αλλιώς αν ο λειτουργός αυτός δεν έκανε επίκληση ΚΑΙ ΧΡΗΣΗ της επαγγελματικής του ιδιότητας, αλλά την έκανε, πράγμα που είναι δυσάρεστο και ανακαλεί μνήμες άλλων εποχών.

iremi.dynami είπε...

Κοινή κρατική προπαγάνδα και κρατικός ολοκληρωτισμός σε όλο το μεγαλείο τους. Καμαρώστε τους.
Κινδυνεύουμε όλοι τώρα;

Ανώνυμος είπε...

elawyer, προσωπικά δεν θα ανησυχούσα στην υποθετική περίπτωση που περιγράφεις. Ίσως η απόσταση να με κάνει πιο cavalier απ΄όσο θα έπρεπε.

Αυτό όμως φυσικά δεν έχει καμιά σημασία. Καταλαβαίνω τί αναστάτωση μπορεί να σου δημιουργήσει μια επιστολή σαν αυτή που περιγράφεις και γι αυτό σου ευχήθηκα καλή δύναμη από το πρώτο μου σχόλιο κιόλας.

Θα ήθελα όμως να ρωτήσω το εξής (ακόμη πιο υποθετικό σενάριο από αυτό που περιέγραψες για μένα). Έστω πως υψηλότατο κρατικό στέλεχος επιθυμεί να επικοινωνήσει μαζί σου καλοπροαίρετα. Είναι γνωστό το ποιός είσαι εύκολο να βρει το email σου. Κάτω από ποιές προϋποθέσεις θα αναγνώριζες μια τέτοια επαφή ως προσωπική και καλοπροαίρετη;

e-Lawyer είπε...

Υπό την προϋπόθεση να μην επιβάλλει τόσο επιτακτικά την μη δημοσιοποίηση της επικοινωνίας. Η επιθυμία για "απόρρητο" δεν μπορεί παρά να βάζει σε σκέψεις.

Ανώνυμος είπε...

Διότι η καλοπροαίρετη και φιλική επικοινωνία εννοείται πως είναι ιδιωτική. Λογικό μου ακούγεται.

Κατ' αντιστροφή δηλαδή η απαίτηση να μην δημοσιοποιηθεί η αλληλογραφία αναιρεί την καλοπιστία που προϋποθέτει η καλοπροαίρετη και φιλική επικοινωνία.

e-Lawyer είπε...

Ακριβώς.

abravanel είπε...

Κατά την ταπεινή μου άποψη ο κρατικός λειτουργός έχει το δικαίωμα να σου ζητήσει να μιλήσετε ιδιωτικά πριν ακόμα στείλει την επιστολή και εσύ να το δεχθείς ή όχι. Δεν ξέρω αν αυτό που είπα στέκει νομικά, υποψιάζομαι πως όχι γιατί οι ιστολόγοι δεν είναι δημοσιογράφοι, οπότε μη αρχίσεις τους χίλιους λόγους που πλανώμαι οικτρά.

Από εκεί και πέρα κατά την γνώμη μου το όποιο ιστολόγιο δεν αποτελεί δημόσιο βήμα αλλά μια ιδιωτική περιοχή η οποία είναι σε δημόσια θέα. Επίσης το θέμα της διαφοράς ισχύος τεκμηριώνεται μόνο από την στιγμή που η συζήτηση γίνεται επώνυμα και η συγκεκριμένη συζήτηση είναι επώνυμη.

Ο λειτουργός ή έπρεπε να σου μιλήσει ως elawyer οπότε με το συμπάθιο κιολας αλλά τότε δεν είσαι "πολίτης" και άρα μπαίνουμε σε ένα τομέα όπου τα ethics του δεν τα γνωρίζω, ή έπρεπε να απευθυνθεί σε εσένα επώνυμα γνωρίζοντας οτι μιλώντας ως κρατικός λειτουργός σε ένα βήμα σε δημόσια έκθεση τα λεγόμενα του έχουν άλλο βάρος και είναι δημοσιεύσιμα.

Ανώνυμος είπε...

Κατά τα άλλα, ίσοι όροι διαλόγου. Κατά τα άλλα, εξουσία είναι μόνο το Κράτος. Κατά τα άλλα, ο μπλόγκερ παραμένει ανοιχτός σε δημόσια κριτική. Ευχαριστώ.

JustAnotherGoneOff είπε...

Μα άμα λες, Abravanel, "το όποιο ιστολόγιο δεν αποτελεί δημόσιο βήμα αλλά μια ιδιωτική περιοχή η οποία είναι σε δημόσια θέα" τότε και ο διάλογος να γίνεται επί ίσοις όροις κι όχι κάτω από το χαλί. Ο elawyer αναφέρεται στο θεμιτό της παρεμβατικότητας του κράτους κι όχι στον ορισμό του ιστολόγιου.

Ανώνυμος είπε...

Φυσικά, όταν δυό-τρία μηνύματα εξαφανίζονται και αιφνιδίως "περνάει" το τέταρτο, είναι φυσικό να φαίνεται ξεκρέμαστο και παράλογο. Εγκαταλείπω, δεν την αντέχω τόση καλοπιστία.

e-Lawyer είπε...

Είπα ότι θα σβήσω ό,τι δεν αφορά αυτό το κείμενο και μπαίνει προβοκατόρικα για να το συνδυάσει με προγενέστερο κείμενο μου. Αν πάρεις μέρος στο διάλογο και σταματήσεις το "θόρυβο" και την πρόκληση σύγχυσης βλέπεις ότι δεν υπάρχει πρόβλημα.

Στο καλό, πάντως.

e-Lawyer είπε...

@abravanel
Γιατί να μην είμαι πολίτης ως e-lawyer; Επειδή χρησιμοποιώ ένα ψευδώνυμο καταργήθηκαν τα ατομικά μου δικαιώματα; Έγινα καρτούν; Όχι βέβαια, είμαι πολίτης που ασκώ το δικαίωμά μου στην ελεύθερη έκφραση και πληροφόρηση, χρησιμοποιώντας ένα σταθερό ψευδώνυμο, πρόσβαση στο οποίο έχω μόνον ο ίδιος και επομένως με εξατομικεύει ως φυσικό πρόσωπο.

abravanel είπε...

@ JustAnotherOneGoneOff

Επί ίσοις όροις είναι γιατί έχω την δυνατότητα ως οικοδεσπότης να αλλοιώνω τα λεγόμενα του συνομιλητή - το θέμα είναι καθαρά τεχνικό. Αναφέρομαι στο όλο θέμα της ιδιαιτερότητας του ιστολογίου γιατί αν και παρακολουθώ την όλη συζήτηση, δεν έχω πεισθεί ακόμα για το ποιες είναι οι νομικές υποχρεώσεις ενός ιστολόγου και ποια οφείλει να είναι η δεοντολογία του.

@ elawyer

Μπορεί να είσαι και πολίτης της Γουατεμάλας οπότε κατά την άποψη μου η διαφορά ισχύος παύει να ισχύει.

Στην περίπτωση σου όμως αυτό δεν συμβαίνει γιατί έχεις αναφέρει το όνομα σου στο ιστολόγιο αυτό.

Ειλικρινά δεν γνωρίζω τα ethics στο Διαδίκτυο - ακριβώς για αυτό παρακολουθώ τα κείμενα σου αν και είναι δύσκολα για μη νομικούς σαν και εμένα. Παρόλα αυτά δε νομίζω οτι μια διαδικτυακή προσωπικότητα η οποία δεν μπορεί να πιστοποιηθεί μπορεί να χαίρει των ίδιων εγγυήσεων όπως ένα επώνυμο άτομο. Αυτό δε σημαίνει οτι η όποια κρατική αρχή έχει ελευθέρα να μην δεσμεύεται από τους συμβατικούς περιορισμούς της.

Δηλαδή αν στείλω εγώ ένα email στον κ.Στυλιανίδη αυτός δεν είναι υποχρεωμένος να απαντήσει. Αν όμως το στείλω επώνυμα τότε πρέπει. Αυτό όμως δεν σημαίνει οτι αν καταγγείλω ανώνυμα με email οτι στο υπουργείο ο ταδε λαδώθηκε από τον τάδε, τότε δεν είναι υποχρεωμένος να λάβει υπόψη την καταγγελία επειδή είναι ανώνυμη γιατί τότε δεν σέβεται την υποχρέωση του να εκτελεί την υπηρεσία του κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, (υπάρχει ένας νομικός όρος για αυτό αλλά δε το θυμάμαι και δεν εννοώ την παράβαση καθήκοντος :) ).

Ανώνυμος είπε...

Δεν εχω παρακολουθησει ολη την υποθεση οποτε οπου ειναι διορθωστε με.

Ο elawyer (να το ξεκαθαρισουμε: βασικο κ' αναφαιρετο δικαιωμα του στο μπλογκ του να προσδιοριζεται οπως θελει) διατυπωνει κριτικη κατα ενος θεσμου σχετικα με πλευρες της λειτουργιας του (υποθετω οτι πχ δεν προεβη σε εξυβριση / δυσφημηση). Πως μπορει να απαντησει ο θεσμος ΩΣ θεσμος:

α) να τον αγνοησει
β) να βγαλει ενα δελτιο τυπου που να λεει οτι διαπιστωσαμε αυτη τη κριτικη (ή κ' αλλες) κ' επειδη ειναι φλεγον το θεμα θεωρουμε πρεπον να τοποθετηθουμε δημοσια κ' να ξεκινησει διαλογος κτλ. Να θυμησω οτι οταν στο παρελθον ο οικοδεσποτης ειχε στειλει καποιο εγγραφο με προτασεις κτλ στον ΣτΠ αν δεν απατωμαι, ειχε λαβει ευχαριστηρια επιστολη με μπλα μπλα μπλα κτλ.
γ) αν γνωριζονται προσωπικα (ή κ' οχι), να τον καλεσει στο γραφειο του (με οποιο προσφορο τροπο, ακομη κ' με ενα απλο εμαιλ, απο προσωπικο λογαριασμο) να το συζητησουνε με την προφανη (κ' μη επιδεχομενης ουδενος περιορισμου) δυνατοτητα του elawyer μετα να δημοσιοποιησει τη συζητηση κτλ.

Θεωρω οτι οποιαδηποτε αλλη ενεργεια του εν λογω θεσμου ειναι προβληματικη κ' καταδικαστεα.

Να ξεκαθαρισω κατι: καποιος κακοβουλος θα μπορουσε να πει "κ' γιατι ρε μαγκα ο ταδε λειτουργος να καλει τον elawyer για καφεδακι κτλ;" Η απαντηση ειναι νομιζω απλη: ο elawyer παρα τα "κουσουρια" του (για να μην παρεξηγηθω, εννοω οτι με τον ολντ μπου κατι στιγμες το εχεις παρατραβηξει ρε αδερφε!) αποτελει σχεδον τον ΜΟΝΟ που ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ασχολειται με αυτο το θεμα. Κατα συνεπεια, η γνωμη του εχει μια βαρυτητα - ειδικα μαλιστα που στο παρελθον θεσμοι οπως ο ΣτΠ τον εχουν ευχαριστει για την συμβολη του κτλ. Το αν το εχει δει ως σταυροφορια / παρεργο / επιγεια αποστολη που του ανατεθηκε απο την Εκκλησια του Αγιου Μακαρονοτερατος ειναι εν πολλοις αδιαφορο.

Τελειωνοντας, τιθεται κ' ενα αλλο ζητημα. Ο οικοδεσποτης διατυπωνει κριτικη σε θεσμο. Του απαντα (κατα τα λεγομενα του οικοδεσποτη) εκπροσωπος του σε προσωπικη βαση(εννοω οχι επισημως, δια της υπηρεασιακης οδου κτλ). Μηπως εχει επελθει συγχυση (ή κ' ταυτιση ισως;) ταυτοτητων;

ΥΓ: να θυμησω δε οτι κ' η κακομοιρα η ΕΛ.ΑΣ πρεπει για καθε βλακεια να σου απευθυνεται επισημως κ' εγγραφως, πρεπει να αναφερει γιατι σε θελουν (κ' οχι να αναφερει απλα εκεινο το αληστου μνημης "περαστε δια υποθεση σας").

Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. είπε...

Ανώνυμος έγραψε: [...]εξαιρετικά θαρραλέες εν όψει του κινδύνου να προσμετρηθείτε και σεις στη Μαύρη Λίστα των πρακτόρων του Κράτους και της Βίας.

Ανώνυμε,
μην ανησυχείτε, δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος. Πάντα γράφω ελεύθερα και ξέρω ότι στον e-Lawyer μπορώ να γράφω χωρίς να φοβάμαι μήπως με διαγράψει ή με βάλει σε μια φανταστική μαύρη λίστα. Θα μπορούσα, μάλιστα, με πλήρη εμπιστοσύνη να του εκχωρήσω το δικαίωμα να δημοσιεύει (ή όχι) τα σχόλιά μου κατά την κρίση του, και να μην του καταλογίζω λογοκριτική διάθεση όταν αποφασίζει να μην τα δημοσιεύσει. Εξάλλου, σε έναν μπλόγκερ, που με ζήλο και συνέπεια, ανάμεσα στα άλλα υποστηρίζει και προωθεί την δεοντολογία στο διαδίκτυο, και μοιράζεται μαζί μας τη γνώση του, δεν μπορώ παρά να νιώθω ευγνώμων. Μαθαίνω χρήσιμα από αυτόν, που βάζουν το μυαλό σε εντατική λειτουργία, με προστατεύουν από πιθανά λάθη λόγω άγνοιας, και που δεν θα είχα ευκαιρία να μάθω από αλλού. Σε αντίθεση, με τους κρατικούς λειτουργούς από τους οποίους νιώθω "απροστάτευτη".

Μοναδικό "ελάττωμα" που του καταλογίζω είναι ότι κρίνει εξ ιδίων και προτείνει "κουστούμια" για την ιδανική εικόνα του μπλόγκερ, ενώ η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Και απογοητευτική, για να μην πω ζοφερή. Οι φωτεινές εξαιρέσεις μπλόγκερς, επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Eπί του θέματος:
"Αντέχουν οι κρατικοί λειτουργοί την δημόσια κριτική των bloggers;" Για να απαντηθεί το ερώτημα, πρώτα χρειάζεται να αποσαφηνίσουμε τι είναι μπλόγκερ. Μπλόγκερ είναι ένας πολίτης, ενήλικος ή ανήλικος, που συμβαίνει να έχει υπολογιστή, σύνδεση στο διαδίκτυο, και, κυρίως, ελεύθερο χρόνο για να διατηρεί μπλογκ. Τίποτα παραπάνω από τους υπόλοιπους πολίτες που κριτικάρουν. Αυτά τα τρία πράγματα, δεν καθιστούν υπολογίσιμη μία κριτική. Είναι σαν να ρωτάμε: αντέχουν οι κρατικοί λειτουργοί την δημόσια κριτική των ερασιτεχνών ψαράδων; Και σε αναλογία μεγέθους, θα έλεγα ότι πρέπει να προσέχουν περισσότερο την δημόσια κριτική των απανταχού παναθηναϊκών. Γιατί το μπλόγκινγκ είναι χόμπυ και η κριτική του κάθε μπλόγκερ πρέπει να έχει την ίδια αξία με την κριτική που ασκούν και οι ερασιτέχνες ψαράδες. Και, σαφώς, πολύ λιγότερη από την κριτική που ασκείται από οργανωμένες ομάδες πολιτών. Η κατοχή ενός υπολογιστή δεν προσδίδει μεγαλύτερη αξία στην κριτική σου από όση προσδίδει η κατοχή ενός καλαμιού ψαρέματος. Το κακό είναι ότι καλάμια καβάλησαν και οι μπλόγκερς και μεγαλοπιάστηκαν, γιατί κάποιοι – εκδότες, πολιτικοί κ.ά. – βρήκαν ένα εύκολα (και, κυρίως, άκοπα) προσβάσιμο target group (ή "οικονομικούς" και πολλές φορές τζάμπα συνεργάτες) και τους "αγκάλιασαν" προσπαθώντας να τους προσεταιρισθεί, ο καθένας για το προσωπικό συμφέρον του.

- είπε...

e-lawyer,

Επαναδιατυπώνω τα κρίσιμα ερωτήματα:

- Υπήρξε απειλή στο mail;
- Υπήρξε παράνομη βία, κατά την έννοια τού Ποινικού Κώδικα;
- Υπήρξε, μήπως, κάποια παράβαση καθήκοντος;
- Υπήρξε, έστω, μια αντιδεοντολογική και αδιαφανής έμμεση πίεση, που σε φέρνει σε δύσκολη θέση ως νομικό υπερασπιστή;

Οποιοδήποτε "ναι" στα παραπάνω καθιστά εκτεθειμένη την κίνηση αποστολής τού ιδιωτικού mail και κατακριτέο τον αποστολέα. Τα τρία πρώτα θα ήγειραν ένα σοβαρότατο ζήτημα που θα έπρεπε να αποσαφηνιστεί, να στηλιτευτεί και να διερευνηθεί, ακόμα και πειθαρχικά/ποινικά. Το τελευταίο είναι πιο οριακό και είναι ζήτημα προσωπικού χειρισμού.

Εάν δεν υπάρχει κάποια κατάφαση στα παραπάνω ερωτήματα, τότε πρόκειται απλώς για ένα στέλεχος δημόσιας αρχής που σου έστειλε ΙΔΙΩΤΙΚΑ μια επιστολή "διαμαρτυρίας" και αντι-κριτικής. Όσο κι αν αυτό δεν είναι σύνηθες και ορθό επικοινωνιακά, δύσκολα θα το έλεγε κανείς "κρατική καταπίεση", "ολοκληρωτισμό" και όλα αυτά τα βαρύγδουπα που ακούστηκαν (θα την πατήσουμε σαν το "Λύκος! Λύκος!" στο τέλος).

Χωρίς να ξέρω λεπτομέρειες, αντιδρώ στη λογική ότι οποιαδήποτε ανώνυμη, προσωπική συμμετοχή ενός κρατικού αξιωματούχου σε έναν ιστολογικό διάλογο ή οποιαδήποτε ιδιωτική αποστολή mail από κάποιον από αυτούς είναι κατακριτέα, λες και μιλάμε εξ ορισμού για τσιράκια τής χούντας ή για πράκτορες. Καθεαυτήν η συμμετοχή τους δεν σημαίνει τίποτα, το περιεχόμενο της είναι που έχει αξία (ή απαξία).

Επίσης: μόνος σου, αρκετές φορές, συνέδεσες αυτό το ιστολόγιο και το ψευδώνυμο e-lawyer με το πραγματικό σου όνομα. Μη φανταστεί κανείς ανύποπτος ότι επιστράτευσαν και τη Δίωξη Οικονομικού Εγκλήματος για να σε βρουν. Εύκολο είναι - άλλο ζήτημα αν θα έπρεπε να σεβαστούν το πώς υπογράφεις το καθετί.

Τέλος, "επί προσωπικού":

Η ειρωνεία με την οποία μου απάντησες χαρακτηρίζει εσένα και όχι εμένα. Δεν θα ασχοληθώ περαιτέρω, διότι με αφοράς ως εκφραστής δημόσιων επιχειρημάτων και όχι ως άτομο ή ως επικοινωνιακή αισθητική. Σε διαβεβαιώ για άλλη μια φορά ότι θα με βρίσκεις εδώ, απτόητο, στην έκφραση των επιχειρημάτων αυτών, να συμφωνώ και να διαφωνώ, κατά περίπτωση. Θα εξακολουθήσω δε ως neTpen να καταθέτω, από επιλογή, ωμή την άποψή μου, χωρίς τις όποιες περγαμηνές μου, επαγγελματικές και επιστημονικές, καθώς και χωρίς την παραμικρή διασύνδεση με το όνομά μου. Οπότε αυτό σου αφήνει το περιθώριο να με περιγράφεις, αν θέλεις, ως δικηγορίσκο μισθωτικών και οικογενειακών διαφορών!

e-Lawyer είπε...

Τα ερωτήματα που θέτεις, όσον αφορά την παρέμβαση που υπέστην, μπορούν να απαντηθούν μόνο από δικαστήριο και όχι από blogger. Για τα υπόλοιπα δεοντολογικά θέματα σε παραπέμπω παραπάνω. Η άποψή σου για μένα είναι γνωστή εδώ και χρόνια.

Ανώνυμος είπε...

"για να ακολουθήσει η εναντίον μου μήνυση για παραβίαση απορρήτου"

Όλα καλά, αλλά η δημοσίευση εμαιλ ή επιστολών δεν είναι ποινικό αδίκημα.

Αθ. Αναγνωστόπουλος

e-Lawyer είπε...

Θα με αναλάβεις Θανάση μου; Να έναν τέτοιο δικηγόρο χρειάζομαι. Με ευρύτητα πνεύματος.

Ανώνυμος είπε...

>Τα ερωτήματα [...] όσον αφορά την παρέμβαση [...] μπορούν να απαντηθούν μόνο από δικαστήριο

-Δεν νομίζω. Το ερώτημα, αν η ανορθόδοξη εκείνη επιστολή ενείχε "απειλή" ή "αδιαφανή έμμεση πίεση", μου φαίνεται αμιγώς πραγματολογικό και η απάντηση σ' αυτό δεν προϋποθέτει νομικό χαρακτηρισμό ή υπαγωγή σε κανόνα δικαίου, ούτε φυσικά αθέμιτη αποκάλυψη μέρους του ιδιωτικού κειμένου. Απλά: σας πίεσε; σας απείλησε; Οι διευκρινίσεις αυτές έχουν καίρια σημασία, διότι ακριβώς απ' αυτές εξαρτάται η δικαίωση της αντίδρασης περί ολοκληρωτισμού ή της σύγκρισης προς το παραδοσιακό ασφαλίτικο καφεδάκι. Αν, αντίθετα, μοναδικό ψεγάδι του επίμαχου μηνύματος είναι η ρήτρα απορρήτου, η αντίδραση δεν φαίνεται δικαιολογημένη: ουδείς δικαιούται ν' απειλεί ή να πιέζει, δεν είναι όμως εξ ίσου κακό το ν' αποδίδει ιδιωτικό χαρακτήρα σε μιάν επιστολή του (ανεξάρτητα από το αν θα συμφωνήσουμε μαζί του ως προς τον ιδιωτικό αυτό χαρακτήρα). Η απαξία του μηνύματος του κρατικού λειτουργού εξαρτάται απολύτως από τον τρόπο με τον οποίον αντιμετώπισε την κριτική σας (οργή; έκπληξη; ικεσία; απειλή; πρόταση συναλλαγής; αξίωση αποδείξεων; θρήνος; ομολογία ενοχής; εφεύρεση προφάσεων;), και όχι βέβαια από την (οπωσδήποτε άστοχη) ρήτρα απορρήτου. Το να χαρακτηρίζει κάποιος ιδιωτικό ένα μήνυμά του, είτε έχει δίκιο ή όχι, μπορεί ν' αποδοθεί σε νομική πλάνη, αμηχανία, αγοραφοβία, φυσική συστολή, τήρηση εσωτερικών ισορροπιών στο χώρο εργασίας του ή σ' ένα σωρό άλλες παραμέτρους, όχι όμως κατ' ανάγκην σε πρόθεση απειλής ή πίεσης (και οι επιστολές ερωτικού πάθους χαρακτηρίζονται κατά κανόνα ιδιωτικές από τους συντάκτες τους, ακόμη και αν εν τέλει, λόγω ειδικών συνθηκών, τυχαίνει να ενδιαφέρουν ευλόγως την κοινή γνώμη). Μου φαίνεται λογικά ανακόλουθο το να χαρακτηρίζεται ένα κείμενο αθέμιτο όχι εξ αιτίας του περιεχομένου του (που σεις άλλωστε το γνωρίζετε!), αλλ' εξαιτίας της ρήτρας απορρήτου η οποία καλώς ή κακώς το συνοδεύει.

e-Lawyer είπε...

Μα υπάρχει τόσο αφελής άνθρωπος που να στείλει μια σαφώς απειλητική, εκβιαστική ή δεν ξέρω τι άλλο επιστολή σε έναν νομικό που ξέρει ότι ανά πάσα στιγμή είναι σε θέση να κινήσει τις νόμιμες διαδικασίες;

Και μόνο το μήνυμα "δεν μου αρέσουν αυτά που γράφεις,αλλά μην το πεις παραέξω" σημαίνουν "ΣΚΑΣΕ". Από τη στιγμή μάλιστα που μπορεί να έχω ή να αναπτύξω επαγγελματική σχέση λόγω των αρμοδιοτήτων του εν λόγω λειτουργού μπορεί εύκολα να ερμηνευτούν ως "είσαι persona non grata".

Ξέρω θα μου πεις με την τυπική νομικίστικη σου ότι αυτά δεν είναι παράνομα, αλλά εντάσσονται στο πλαίσιο μιας κακής συμπεριφοράς κλπ κλπ. Για μένα είναι άμεση παρέμβαση στην ελευθερία του λόγου ενός νομικού με αναπόφευκτους συνειρμούς για συνέπειες. Και παραβίαση της αρχής της χρηστής διοίκησης.

Ανώνυμος είπε...

>Μα υπάρχει τόσο αφελής άνθρωπος που να στείλει μια σαφώς απειλητική, εκβιαστική ή δεν ξέρω τι άλλο επιστολή σε έναν νομικό [...];

-Συνάγω ότι έτσι απαντάτε επιτέλους στην απορία του neTpen: η επιστολή λοιπόν δεν ήταν απειλητική ούτε εκβιαστική. Κάποια άλλα μπλογκ όμως έχουν ήδη αναπαραγάγει το θέμα εκλαμβάνοντας ως δεδομένο αυτό το χαρακτήρα της.

>Και μόνο το μήνυμα "δεν μου αρέσουν αυτά που γράφεις, αλλά μην το πεις παραέξω" σημαίνει "ΣΚΑΣΕ"

-Όχι κατ' ανάγκην. Κάλλιστα θα μπορούσε να σημαίνει "λυπήσου με, μη με εκθέσεις". Καχυποψία ως προς το μέσον ή την εντιμότητα του αγνώστου συνομιλητή, φόβος ως προς τον τρόπο με τον οποίο θα πλαισιωνόταν και θα παρουσιαζόταν ενδεχόμενη δημοσίευση της επιστολής, και τα λοιπά. Είναι θέμα εκτίμησης.

>Από τη στιγμή που μπορεί να αναπτύξω επαγγελματική σχέση λόγω των αρμοδιοτήτων του εν λόγω λειτουργού μπορεί να ερμηνευτούν ως "είσαι persona non grata"

-Δεν γνωρίζω δημόσιο φορέα που μπορεί να χαρακτηρίζει πολίτες ως ανεπιθύμητους. Κάθε πράξη χρειάζεται αιτιολογία, και αν τυχόν υποκρύπτει προσωποληψία προφανώς υπόκειται σε κριτική. Αν πράγματι κάποιος διοικητικός (ή δικαστικός!) λειτουργός ήθελε να καταχωρίσει δικηγόρους ή άλλους συναλλασσομένους σε μαύρες λίστες, θα τους έστελνε προηγουμένως "προειδοποιητική επιστολή";

e-Lawyer είπε...

Η συνολική ενέργεια είναι και απειλητική και εκβιαστική για τους λόγους που περιέγραψα. Τουλαχιστον έτσι την εκλαμβάνω εγώ που είμαι ο αποδέκτης της και έχω διαβάσει το περιεχόμενό της.

Δεν υπάρχει ερμηνεία "λυπήσου με, μη με εκθέσεις" όταν το μήνυμα προέρχεται από το αποφασίζον όργανο, στην κρίση του οποίου ενδέχεται να βρίσκομαι ή να τεθώ στο μέλλον. Υπάρχει μόνο "ΣΚΑΣΕ".

Κάνεις το βλάκα αν θεωρείς ότι δεν υπάρχουν ανεπιθύμητα πρόσωπα για δημόσιους λειτουργούς - όχι βέβαια για δημόσιους φορείς με την έννοια της black list που αναφέρεις παρελκυστικά.

Βλέπω όμως ότι δεν αντικρούεις το επιχείρημα περί παράβασης της αρχής της χρηστής διοίκησης (αχ τι δύσκολο για τους ακραιφνής θετικιστές να συλλάβουν τέτοια "νεφελώματα", ε;), οπότε χαίρομαι που επιτέλους κατάλαβες ότι έχω δίκιο.

Και τώρα καληνύχτα γιατί είναι πολύ αργά.

Ανώνυμος είπε...

>δεν αντικρούεις το επιχείρημα περί παράβασης της αρχής της χρηστής διοίκησης, οπότε επιτέλους κατάλαβες ότι έχω δίκιο

-Αν κάθε παράλειψη αντίκρουσης επιχειρήματος σήμαινε παραδοχή αυτού ως ορθού, τότε σεις, που τεχνηέντως απαντάτε μόνο στο 10% των αντιρρήσεων των συνομιλητών σας, θα έπρεπε να θεωρείσθε πλήρως σύμφωνος προς εκείνους. Πάντως, με τα πενιχρά νομικά μου, νομίζω ότι η αρχή της χρηστής διοίκησης καταλαμβάνει πραγματικές διοικητικές διαδικασίες και δεν είναι εφαρμόσιμη σε εξωϋπηρεσιακή αλληλογραφία κρατικών λειτουργών με πολίτες, ακόμη κι αν προσδώσουμε δημόσιο χαρακτήρα στην αλληλογραφία αυτή.

Ανώνυμος είπε...

>Τουλάχιστον έτσι την εκλαμβάνω εγώ που είμαι ο αποδέκτης της και έχω διαβάσει το περιεχόμενό της

-Α, τόσο υποκειμενικά. Προς στιγμήν είχα νομίσει ότι προσπαθούσατε να πείσετε και μας να την εκλάβουμε κατά τον ίδιο τρόπο. Όχι, δεν επιθυμώ να τη διαβάσω, θα περίμενα όμως κάποια επιχειρήματα ισχυρότερα από το "έτσι την εκλαμβάνω εγώ που τη διάβασα"

e-Lawyer είπε...

Aπαντώ στο 100% και μάλιστα με έχουν κατηγορήσει ότι κακώς το κάνω. Δεν με ενοχλεί όμως και θα απαντάω ακόμη κι αν επαναλαμβάνομαι.

Χρηστή είναι η διοίκηση που δεν ταλαιπωρεί τους πολίτες, λέει ο Δαγτόγλου, ιδίως τα Σαββατοκύριακα θα προσέθετα εγώ. Που δεν τους κακομεταχειρίζεται, που τηρεί τις διαδικασίες και σέβεται τα δικαιώματά τους. Εδώ ο ανώτατος κρατικός λειτουργός δεν τηρεί καμία διαδικασία αλλά επεμβαίνει εξωθεσμικά στην κριτική που του ασκώ, δημιουργώντας αναπόφευκτα συνειρμούς για την τύχη μου αν βρεθώ στην κρίση του.

Κατά τ' άλλα δεν προσπαθώ να πείσω για τίποτα έναν κακόπιστο συνομιλητή που, παρακάμπτοντας σοφιστικά όλη την επιχειρηματολογία, απομονώνει λέξεις για να στηρίξει αστήρικτα επιχειρήματα. Ναι, το υποκειμενικό στοιχείο παίζει ρόλο αγαπητέ μου, όπως παίζει ρόλο και στον υπολογισμό της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης η προσωπικότητα και η ατομική αξία του συγκεκριμένου θύματος.

Τώρα ποιος ξέρει τι άλλο θα σκέφετεσαι να απομονώσεις για να αποπροσανατολίσεις από ένα αντικειμενικό γεγονός: το Κράτος στα ελεύθερά του επεμβαίνει στην ελεύθερη κριτική που του ασκείται. Ευτυχώς που αναγνωρίζεις ότι είναι λάθος να προσπαθεί να το κάνει εν κρυπτώ και επικαλούμενο το απόρρητο. Ψάχνεις φυσικά όπως και κάθε κολλημένος τυπολάτρης να βρει την ποινική παράβαση, λες και η παρέμβαση του κράτους στην ελευθερία της έκφρασης δεν προβλέπεται από το άρθρο 10 παρ. 2 της ΕΣΔΑ, λες και οι αρχές της ορθής διοικητικής συμπεριφοράς πρέπει να συνέχονται κάθε φορά με "παράβαση καθήκοντος" κατά τον Ποινικό Κώδικα!

Η συζήτηση αυτή κλείνει εδώ επειδή έχει ήδη εξαντληθεί. Ο ανώτατος δημόσιος λειτουργός δεν έκρινε σκόπιμο να εκτεθεί, καλύπτοντας τα νώτα του. Αυτή είναι η αντίληψή σας κύριε για τη σχέση Κράτους - Πολίτη. Να την χαίρεστε και όποτε κοκορεύεστε για τα επιτεύγματά σας, να μπαίνετε εδώ μέσα και να αντιμετωπίζετε, αν αντέχετε, την αληθινή εκδοχή για το στυλ εξουσίας που εκπροσωπείτε. Στη θέση σας, θα είχα ήδη υποβάλλει την παραίτησή μου.

Αυτές τις τρεις ημέρες θεωρώ ότι ακολούθησα έναν αξιοπρεπή τρόπο χειρισμού μιας αθέμιτης κρατικής παρέμβασης στο έργο ενός blogger που ασκεί δημόσια κριτική στο δημόσιο.

Ευχαριστώ όλους τους συμμετέχοντες για την κατάθεση των απόψεών τους.

To νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο

 Το νομοσχέδιο προβλέποντας στο άρθρο 3 ότι ο γάμος επιτρέπεται για άτομα διαφορετικού ή ίδιου φύλου, αυτοδικαίως επεκτείνει στα ζευγάρια το...