"Κράτος δικαίου" είναι ο όρος που αποτελεί το κεντρικό θέμa σε όλες τις συζητήσεις που αναφέρονται στην πολυεπίπεδη κρίση των ημερών.
Το κράτος δικαίου σημαίνει δύο πράγματα:
(α) ότι η δημόσια εξουσία έχει μόνον όσες αρμοδιότητες της δίνει ο νόμος ("η αρχή της νομιμότητας") και καμία άλλη,
(β) ότι η ιδιωτική εξουσία (δηλαδή τα ανθρώπινα δικαιώματα) περιορίζονται μόνο με νόμο - και με κανέναν άλλο τρόπο.
Αυτό σημαίνει ότι το κράτος δικαίου εγγυάται πως:
(α) για το κράτος ό,τι δεν επιτρέπεται απαγορεύεται, ενώ
(β) για τους πολίτες ό,τι δεν απαγορεύεται επιτρέπεται.
Σημείο τομής των δύο αντίστροφων αξιωμάτων: ο νόμος. Η κανονιστική πρόταση που προέρχεται από αιρετούς εκπροσώπους πολιτών, θεσπίζεται με βάση την αρχή της πλειοψηφίας και δεσμεύει τους πάντες. Εδώ το κράτος δικαίου συναντά την Δημοκρατία, της οποία αποτελεί βασική συνιστώσα (η πρώτη συνιστώσα είναι η πλειοψηφική αρχή).
Το κράτος δικαίου περιλαμβάνει όμως και τους θεσμούς της διασφάλισής του, πέραν των "πλειοψηφικών" επιλογών. Ο βασικότερος θεσμός είναι η Δικαιοσύνη, η οποία εξάλλου εξετάζει και την συνταγματικότητα των νόμων, δηλαδή θέτει φραγμούς στο σημείο τομής των παραπάνω δύο αξιωμάτων. Οι δικηγόροι είναι οι συμπράττοντες λειτουργοί της Δικαιοσύνης, οι διάμεσοι ανάμεσα σε πολίτες και δικαστές (περίπου όπως οι βουλευτές είναι οι διάμεσοι ανάμεσα σε πολίτη και κυβέρνηση).
Σε αυτό το σύστημα, η δημόσια εξουσία που υπερβαίνει την αρχή της νομιμότητας, έστω και προς όφελος των πολιτών, πράττει τυχαίως. Το όποιο θετικό αποτέλεσμα δεν είναι εγγυημένο, αφού τίποτε δεν διασφαλίζει την δέσμευση της δημόσιας εξουσίας η οποία κινείται με αποδεκτούς όρους για τους πολίτες μεν, εκτός νόμου δε. Την επόμενη μέρα, η όποια θετική έκβαση, μπορεί να ανατραπεί. Αυτή είναι η εγγυητική σημασία του "τύπου" που εκφράζει ο νόμος: θωρακίζει την βεβαιότητα μιας θετικής πολιτικής. Ταυτόχρονα, επειδή οι αξιολογήσεις "θετικό"/"αρνητικό" στο χώρο της πολιτικής είναι απολύτως ρευστές, η νομοθετική κατοχύρωσή της, τοποθετεί την εκάστοτε πολιτική υπό το ελεγκτικό πρίσμα μιας υπέρτερης τυπικής ισχύος κανονιστικής τάξης: του Συντάγματος. Η νομοθέτηση της εκάστοτε πολιτικής την καθιστά ελεγκτέα προς ανώτερα κανονιστικά σύνολα και ταυτόχρονα καθιστά το αποτέλεσμα αυτής της κρίσης δεσμευτικό δια του δικαστικού ελέγχου. Άρα, δεν μπορείς να έχεις εγγυημένα θετική "ουσία" σε μια πολιτική, χωρίς τον "τύπο".
Αντίστοιχα, η ατομική ελευθερία, στο κράτος δικαίου, περιορίζεται μόνο με νόμο - ο οποίος είναι σύμφωνος με το Σύνταγμα και με την αρχή της αναλογικότητας. Άλλες κανονιστικές τάξεις, εξωνομικές, όπως η επικρατούσα ηθική, η κοινωνική ευπρέπεια, η συλλογική αποδοχή και έγκριση, ακόμη και το "πολιτικό κόστος" δεν αποτελούν συνταγματικά ανεκτούς περιορισμούς στην ατομική ελευθερία. Όταν λέμε εδώ περιορισμούς, δεν εννούμε φυσικά την κριτική που μπορεί να ασκηθεί σε κάποιον, αλλά την απαγόρευση που μπορεί να του επιβληθεί αμέσως ή εμμέσως. Οι απαγορεύσεις επιτρέπεται να επιβάλλονται μόνο κατ' εφαρμογή κάποιου νόμου. Ακριβώς επειδή μόνο ο νόμος είναι η μόνη δημοκρατικά θεμιτή έκφραση απαγόρευσης, η οποία είναι και εκ των υστέρων δικαστικά ελεγκτέα από ανεξάρτητους κριτές που εκδίδουν δεσμευτικές αποφάσεις. Πάλι λοιπόν ο "τύπος" και το έρεισμά του τόσο στην πλειοψηφία, όσο και στο κράτος δικαίου, είναι αυτός ο οποίος καταστρώνει αφαιρετικά το περίγραμμα της ελευθερίας.
Όταν η "ουσία", δηλαδή το όποιο θετικό δημόσιο διάβημα, δεν κατοχυρώνεται με δεσμευτικό τρόπο, δηλ. με κάποιας μορφής (γραπτό ή άγραφο) "τύπο" που επισφραγίζει την διαρκή ισχύ, τότε το κέρδος είναι τυχαίο και περιστασιακό.
Ρωτήθηκα αρκετά αυτές τις ημέρες: "γιατί τα κανάλια μεταδίδουν εικόνες καταστροφέων που βανδαλίζουν καταστήματα και κρύβουν τα πρόσωπά τους; γιατί προστατεύουν τους εγκληματίες;" Τα κανάλια το κάνουν για να αποφύγουν τα πρόστιμα από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης και την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, αλλά αυτό δεν είναι απάντηση στο ουσιαστικό ερώτημα, το οποίο λέει "γιατί υπάρχει ένας τύπος που δεν μας αφήνει να ενημερωθούμε από την τηλεόραση για το ποιοι είναι οι καταστροφείς;" Η απάντηση είναι: για να προστατεύσει, πριν απ' όλους, εκείνους οι οποίοι είναι άσχετοι με τα αδικήματα. Έχει εκτραφεί εδώ και χρόνια από τις "εκπομπές αναζητήσεων" ένα τηλεοπτικό κοινό με ντετεκτιβίστικες διαθέσεις, το οποίο στην καθημερινότητά του περνάει από scanning όποιον βλέπει, προκειμένου να εντοπιστούν οι αναζητούμενοι. Με τις μεταδιδόμενες εικόνες των καταστροφέων, αν τα κανάλια δεν κάλυπταν τα πρόσωπα θα έκλειναν το μάτι σε αυτο το κοινό: "αυτοί είναι, βρείτε τους, απομονώστε τους, πιάστε τους". Η ποιότητα της εικόνας δεν είναι ακριβώς αυτή που θα επέτρεπε για να χρησιμοποιηθεί ως φωτογραφία δημόσιας επικήρυξης, με αποτέλεσμα η τυχόν ομοιότητα του άσχετου πολίτη με τον καταστροφέα να δημιουργεί κίνδυνο για την ασφάλεια καθενός. Δεν είναι δυνατόν το δίκαιο και ο νόμος να υποδαυλίζουν την διαμόρφωση ενός καθεστώτος τηλεοπτικής δημόσιας επικήρυξης και εξ άλλου ούτε ο ρόλος της ενημερωτικής τηλεόρασης είναι αυτός: τα κανάλια απλώς οφείλουν να διαβιβάσουν το σχετικό υλικό στις αρμόδιες αρχές. Ουδείς δικαιούται στη Δημοκρατία να υποκαθιστά το ρόλο του Εισαγγελέα, όπως προσφυώς είχε αποφανθεί και το Συμβούλιο της Επικρατείας στην απόφασή του για την γνωστή εκπομπή του Τριανταφυλλόπουλου που είχε προβάλει βίντεο γνωστου τραγουδιστή με τίτλο "η ασυλία των επωνύμων", φέροντάς τον μπλεγμένο σε δήθεν υπόθεση παιδοφιλίας. Τα προσωπικά δεδομένα λοιπόν δεν προστατεύουν τους "εγκληματίες" όπως από άγνοια διατείνονται διάφοροι: προστατεύουν την κοινωνική ειρήνη, τους αθώους πολίτες, από την αδηφάγα και καρνιβόρα διάθεση του κοινού, αλλά και από την εμπορευματοποίηση της εικόνας και της είδησης από τους φορείς που ο κοινωνικός τους ρόλος είναι μεν να είναι watchdogs της δημόσιας ζωής, αλλά ο οικονομικός τους ρόλος είναι να παραμένουν κερδοφόρες ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Ένα άλλο θέμα που απασχόλησε ιδιαίτερα είναι η καταδικαστική ρητορική που υποστηρίζεται από τον υπουργό εσωτερικών, αλλά και από τους δικηγορικούς συλλόγους της χώρας. Τόσο ο υπουργός, όσο ο ΔΣΑ αποτελούν δημόσια όργανα (ο ΔΣΑ είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου). Aς δούμε τις σχετικές ανακοινώσεις από το www.dsa.gr:
Δελτίο Τύπου Συντονιστικής Επιτροπής (08/12/08)
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
Καταχωρήθηκε: 08-12-2008
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
Η Συντονιστική Επιτροπή των Δικηγορικών Συλλόγων της Χώρας εκφράζει τον αποτροπιασμό της για την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου μαθητή και ζητά την απόδοση ευθυνών στους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς.
Η Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων της Χώρας έχει προτείνει εδώ και μήνες, τη διδασκαλία από έγκριτα μέλη της, μαθημάτων σχετικών με τα ανθρώπινα δικαιώματα στις Αστυνομικές Σχολές, ούτως ώστε να συμβάλει με το κύρος της στην καλλιέργεια ανθρωπιστικών ιδεωδών στους αστυνομικούς.
Οι Δικηγορικοί Σύλλογοι της Χώρας, πιστοί φρουροί της νομιμότητας και της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ταγμένοι να υπηρετούν το δίκαιο, συμπαρίστανται στην οικογένεια του δολοφονηθέντος 15χρονου και θα είναι πάντα στις επάλξεις, δίπλα στις ιδιαίτερα ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, σε κάθε ανήμπορο πολίτη, από την καταχρηστική άσκηση κρατικής εξουσίας.
Με πιο ισόρροπο τρόπο, ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών εξέδωσε και δικό του δελτίο τύπου, από το οποίο προκύπτει η αντίθεσή του σε σχέση με την ακραία μονομερη στάση του Συνονιστικού:
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ (07/12/08) Καταχωρήθηκε: 08-12-2008
Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών καταγγέλλει τη δολοφονία του 15χρονου νέου και απαιτεί την άμεση αναζήτηση των ευθυνών των αστυνομικών οργάνων και την απόδοση Δικαιοσύνης.
Τα οξυμένα κοινωνικά προβλήματα, που αγγίζουν περισσότερο τον ιδιαίτερα ευαίσθητο χώρο της νεολαίας, αντιμετωπίζονται με διάλογο, αναβάθμιση της Παιδείας και διεύρυνση των δημοκρατικών θεσμών.
Τέλος, γι’ ακόμη μια φορά προβάλει, η επιτακτική ανάγκη διαπαιδαγώγησης και εκπαίδευσης των αστυνομικών.
Η προσεκτικότερη διατύπωση είναι ανάγλυφη: η "εν ψυχρώ δολοφονία" (η οποία παραπέμπει σε ανθρωποκτονία εκ προθέσεως με δόλο α' βαθμού - δηλαδή άμεση "καταδικαστική απόφαση") γίνεται "δολοφονία". Και πάλι βέβαια μπορούν να διατυπωθούν ενστάσεις γιατί ο όρος "δολοφονία" είναι πλησιέστερα στην ανθρωποκτονία εκ προθέσεως. Δυστυχώς ο ΔΣΑ προεξοφλεί μια δικαστική απόφαση, ενώ ως νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου θα έπρεπε να σέβεται το τεκμήριο της αθωότητας.
Μετά τις δηλώσεις του συνηγόρου υπεράσπισης του κατηγορουμένου, ακολούθησε το γνωστό δελτίο τύπου για την πειθαρχική δίωξη του διαγραφέντος:
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Δ.Σ. του Δ.Σ.Α. (11-12-2008)
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Καταχωρήθηκε: 12-12-2008
Αθήνα, 11 Δεκεμβρίου 2008
Το Δ.Σ. του Δ.Σ.Α. αποδοκιμάζει ομόφωνα και με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο τις πρόσφατες δηλώσεις του μέλους του, δικηγόρου Αλέξη Κούγια, στα πλαίσια της υπεράσπισης του κατηγορουμένου για τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Η υπερασπιστική λειτουργία αποτελεί απόλυτο δικαίωμα , υπόκειται όμως στους κανόνες δικηγορικής δεοντολογίας.
Η περιύβριση του νεκρού 15χρονου, είτε ατομικά, είτε με αναπαραγωγή των απόψεων του εντολέα του στα ΜΜΕ, αντίκειται στους κανόνες δικηγορικής δεοντολογίας και την υποχρέωση ευθέως τρόπου υπεράσπισης. Συνιστά μια νέα -ηθική- δολοφονία, η οποία πυροδοτεί την ένταση τις ημέρες που όλη η ελληνική κοινωνία εξεγείρεται και διαδηλώνει τιμώντας τη μνήμη του και καταγγέλλει την αστυνομική αυθαιρεσία.
Για το λόγο αυτό ασκήθηκε πειθαρχική δίωξη και έχουν επιληφθεί τα αρμόδια Πειθαρχικά Συμβούλια του Δ.Σ.Α..
Γνωστοποιείται ότι ήδη κατά του κ. Αλέξη Κούγια έχει εκδοθεί απόφαση οριστικής διαγραφής του Πρωτοβάθμιου Πειθαρχικού Συμβουλίου του Δ.Σ.Α., η οποία από 30.5.2008 έχει διαβιβαστεί στο Ανώτατο Πειθαρχικό Συμβούλιο, στον 'Αρειο Πάγο, όπου και εκκρεμεί.
ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ο δικηγορικός σύλλογος κατηγορεί το μέλος του για όσα είπε "στα πλαίσια της υπεράσπισης κατηγορουμένου", επικαλούμενος την δικηγορική δεοντολογία. Ταυτόχρονα, ενώ η πειθαρχική διαδικασία καλύπτεται από μυστικότητα, ο Σύλλογος εκδίδει Δελτίο Τύπου για να ενημερώσει την κοινή γνώμη, όχι μόνο για το ότι ασκεί πειθαρχική δίωξη, αλλά και για το ότι "αποδοκιμάζει ομόφωνα" και με τον "πλέον κατηγορηματικό τρόπο" όσα δήλωσε ένας συνήγορος στο πλαίσιο ενάσκησης των καθηκόντων του, κρίνοντάς τα παραβίαση των δεοντολογικών του υποχρεώσεων.
Δηλαδή ο ΔΣΑ δεν ασκεί απλώς πειθαρχική δίωξη, αλλά έχει ήδη κατ' ουσίαν εκδώσει και την καταδικαστική πειθαρχική απόφαση για παράβαση της δικηγορικής δεοντολογίας, χωρίς ο διωκόμενος να έχει ασκήσει το δικαίωμα της προηγούμενης ακρόασης (άρθρο 20 παρ. 2 του Συντάγματος) κι επιπλέον δίνει στη δημοσιότητα αυτήν την απόφαση! Παίρνοντας αυτό το δελτίο τύπου ο διωκόμενος, ακόμη κι αν κριθεί ότι έχει παραβιάσει απολύτως ο ίδιος την δικηγορική δεοντολογία, μπορεί να ζητήσει την ακύρωση της όποιας απόφαση, επικαλούμενος - και αποδεικνύοντας αυτοματως - την απόλυτη μεροληψία των μελών του πειθαρχικού συμβουλίου του δικηγορικού συλλόγου: έχουν εκδώσει την απόφαση τους, πριν τον ακούσουν! Και την δίνουν στη δημοσιότητα!
Αυτή η περίπτωση θα αποτελέσει το κλασικό, σχολικό παράδειγμα που θα διδάσκεται σε όλες τις νομικές σχολές του κόσμου, για να επιβεβαιωθεί το ότι ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα και ότι η Δικαιοσύνη δεν αποδίδεται με δελτία τύπου. Είναι ξεκάθαρο ότι ο Δικηγορικός Σύλλογος θέλει να καταγγείλει την παραβίαση του σοβαρότερου ανθρώπινου δικαιώματος, της ίδιας της ζωής, εκδίδοντας ανακοινώσεις που καταδικάζουν την απάνθρωπη μεταχείριση που επιφυλάχθηκε σε αυτό το παιδί, το οποίο θα μπορούσε να είναι κάθε παιδί και, δυστυχώς, τίποτε δεν μας διασφαλίζει και ότι αύριο κάποιο άλλο παιδί δεν θα είναι στη θέση του, όπως ήταν και το 1985. Ο σκοπός του ΔΣΑ να καταδικάσει αυτήν την πραγματικότητα, επιδιώκεται με ένα τρόπο, ο οποίος τελικά καταλήγει αυτεπίστροφο (κοινώς μπουμερανγκ): η ίδια η δημόσια καταδίκη από τον ΔΣΑ καταλήγει στην δημόσια αθώωση, λόγω απροκάληπτης μεροληψίας. Ο ΔΣΑ επιχειρώντας - καλοπροαίρετα, όσο και το στρώσιμο του δρόμου προς την κόλαση- να υπογραμμίσει τη σημασία ενός συνταγματικού και ανθρώπινου δικαιώματος, παραβιάζει άλλα δύο : την προηγούμενη ακρόαση και το δικαίωμα υπεράσπισης. Λιγότερο σημαντικά από την ίδια την ανθρώπινη ζωή, αλλά εξίσου εν ισχύ συνταγματικά δικαιώματα: η παραβίαση του δικαιώματος στη ζωή δεν συνεπάγεται αυτόματη έκπτωση του φερόμενου δράστη και του συνηγόρου του από τα δικαιώματά τους. Πράγματα που -πριν απ' όλους- οφείλει να γνωρίζει και να τηρεί κάθε Δικηγορικός Σύλλογος.
Επίσης, η περίφημη δικηγορική δεοντολογία δεν είναι κάτι αόριστο και γενικό, όπως λ.χ. η κοινωνική ηθική. Αποτελείται από συγκεκριμένους γραπτούς κανόνες, οι οποίοι είναι κατοχυρωμένοι στον Code of Conduct for Lawyers in the European Union (CCBE) και τον Κώδικα Δεοντολογίας (για την Αθήνα) του Δ.Σ.Α. Κανένας άλλος "κανόνας" δεν δεσμεύει δεοντολογικά τους δικηγόρους - μόνο όσοι περιλαμβάνονται σε αυτήν την κωδικοποίηση. Συνεπώς, για τους δικηγόρους, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, δια των οποίων ο κατηγορούμενος ασκεί το ατομικό του δικαίωμα στην υπέράσπιση, "ό,τι δεν απαγορεύεται, επιτρέπεται".
Όσοι λοιπόν επιμένουν: "άσε τους τύπους τώρα, πρέπει να δούμε την ουσία", αγνοούν ότι σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν υπάρχει ουσία χωρίς τύπο. Δεν είναι αφορισμός, είναι πραγματισμός. Τι να τις κάνω τις καταδίκες από τον ΔΣΑ ή τον υπουργό Εσωτερικών, αν αύριο τις χρησιμοποιήσει κάποιος υπέρ του και αθωωθεί αποκλειστικά και μόνο λόγω αυτών. Είναι "τυπολατρεία" να μην παρεμβαίνουν τα δημόσια όργανα αστόχαστα, ανοίγοντας τον δρόμο σε αθωώσεις εκεί όπου θα έπρεπε να επιβληθούν καταδίκες;
Επίσης, τι θα πει "τώρα", τη στιγμή που όλοι ξέρουμε πως η Δικαιοσύνη δεν θα αποδοθεί τώρα; Πόσο κοντόφθαλμα και με πόση άγνοια μπορεί να σκέφτεται κάποιος, όταν ζητά περιπτωσιολογικές εξαιρέσεις, οι οποίες όμως, ακριβώς επειδή θα παραμείνουν και αύριο εξαιρέσεις, θα οδηγήσουν σε ακυρότητες;
Είναι αυτονόητο ότι δεν μπορούμε να παραμένουμε νηφάλιοι μπροστά σε τέτοια ακραία γεγονότα που συνταράζουν τον τρόπο ζωής μας και τον τρόπο της σκέψης μας. Είμαστε πολίτες και ο ενεργός μας ρόλος επιβάλλει να παίρνουμε θέση και να μην μένουμε αμέτοχοι στις δημόσιες εξελίξεις. Το αίτημά μου είναι: οι πολίτες να πάρουν θέση και να ασκήσουν την κριτική που χρειάζεται δίνοντας το παρόν όπου τους καλεί η συνείδησή τους. Οι θεσμοί, όμως, και οι φυσικοί τους φορείς, τώρα περισσότερο από ποτέ, οφείλουν να τηρήσουν την καταστατική αρχή του κράτους δικαίου: να ασκούν μόνον όσες αρμοδιότητες έχουν και να επιβάλλουν στις ατομικές ελευθερίες μόνον όσους περιορισμούς προβλέπουν ρητά οι νόμοι. Αυτή είναι η δουλειά τους και καμία άλλη. Όποιος δεν μπορεί να αντεπεξέλθει, ας ανακτήσει την ιδιότητά του ως απλός πολίτης και ας πει ό,τι θέλει.
Το να υποκαθιστούν οι θεσμοί το ρόλο των πολιτών και της κοινωνίας, ή και να υποκαθιστούν οι πολίτες τον ρόλο των θεσμών είναι μια εκτροπή που μπορεί να πληρώσουμε πάρα πολύ ακριβά. Μπορεί σήμερα να "εξυπηρετεί", αλλά αύριο θα το βρούμε μπροστά μας.
27 σχόλια:
"ό,τι δεν απαγορεύεται, επιτρέπεται".
Από καθαρά τεχνικής άποψης, με τα φόντα της δικής μου επιστήμης, επίτρεψέ μου να σου πώ οτι αυτό το αξίωμα οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο αρχέγονο χάος. Στην πράξη, αυτό που σημαίνει είναι οτι χρειαζόμαστε ένα νόμο για κάθε περίπτωση, είτε που φανταζόμαστε οτι μπορεί να προκύψει, είτε που διαπιστώνουμε οτι ανέκυψε. Κι αφού νομοθετούμε κατά περίπτωση, επειδή το σύστημα το χειρίζονται άνθρωποι -το σύστημα είναι άνθρωποι- οι οποίοι εύκολα παρερμηνεύουνε ή παραβλέπουνε, καταλήγουμε, πάντα με μαθηματική ακρίβεια, σ'ένα απίστευτο μπουρδέλο από κανόνες, διευκρινίσεις, εξαιρέσεις κι ανθυποπαραρήτρες που δεν υπάρχει κανένας τρόπος να ελεγχθεί αν συμβαδίζουνε λογικά κι αν λειτουργούνε όλες μαζί στην πράξη- παρά μόνο αν δικάσουμε κάθε ξεχωριστή περίπτωση ώς ξεχωριστή περίπτωση και κάνουμε το σταυρό μας.
Μ' αυτές τις απειροκαλλιές (ό,τι δεν απαγορεύεται επιτρέπεται κι ό,τι δεν επιτρέπεται απαγορεύεται... για δοκίμασε να τον τρέξεις τέτοιο λογικό κανόνα σε μηχάνημα να δεις τί θα σου πει...) εσείς οι νομικοί, έχετε δημιουργήσει το τέρας του φρανκενστάιν, που το κρατάτε ζωντανό με σπάγγο και σελοτέιπ. Και γι' αυτό έχει καταντήσει για να συνδιαλλαχτεί ο πολίτης με την πολιτεία, να χρειάζεται τη μεσολάβηση ενός ειδικού που έχει ξοδέψει όλη του τη ζωή να μελετάει το σύστημα- και που κι αυτός δεν είναι δυνατόν να το γνωρίζει και να το καταλαβαίνει στην εντέλεια.
Και πρόσεξε- ένα σύστημα που στην πράξη είναι άχρηστο, γιατί οι κανόνες του δεν εφαρμόζονται, αφού τελικά τα δικαστήρια δεν έχουνε καμμία αντικειμενική δυνατότητα να τηρήσουν το νόμο στο γράμμα του, παρά μόνο να επιχειρήσουν να τον ερμηνεύσουνε κατά την κρίση τους. Και πάντα βέβαια παίρνοντας υπόψη τους (γιατί είναι δίκαιο!) την ερμηνεία που προσπαθεί να περάσει ο ένας ή ο άλλος δικηγόρος της υπόθεσης, ανάλογα πάντα με το "στυλ της δικηγορίας του" (πάει, μου κόλλησε αυτό!).
Όχι, με συγχωρείς πολύ. Δε θέλω να προσβάλω ούτε εσένα ούτε την επιστήμη σου (που την αγαπάς πολύ) αλλά το σύστημα, (καί το νομικό και το νομοθετικό καί το σύστημα της διακυβέρνησης κι όλα μαζί αχταρμάς) έχει το χάλι του το μαύρο. Ούτε τη δικαιοσύνη καταφέρνει να υπηρετήσει, ούτε τα συμφέροντα και τα δικαιώματα των πολιτών να προστατέψει, τουλάχιστον όχι με συνέπεια. Ν' αρχίσω τα παραδείγματα; Βατοπέδι, πυρκαγιές, τα εγγόνια του Καραμανλή και του Παπανδρέου στην εξουσία, 23 χρόνια από τον Καλτεζά στον Γρηγορόπουλο κι ακόμη τα ίδια, τράφικινγκ, οικονομικό έγκλημα, φυλακές-κολαστήρια, βασανιστήρια μεταναστών, παιδεία μπουρδέλο, νοσοκομεία μπρρρ παναγία μου, ό,τι θες, όπου και να κοιτάξεις, το σύστημα, η δικαιοσύνη κι η δημοκρατία, είναι να τα κλαίνε οι ρέγγες! ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΤΙΠΟΤΑ στη δημοκρατία μας! Έχει βγάλει τον καρκίνο της γραφειοκρατείας κι αργοπεθαίνει σαν την Βυζαντινή Αυτοκρατορία! Κι εσύ μου την υπερασπίζεσαι... αλλά ξέρεις γιατί; Γιατί η ιδανική, θεωρητική μορφή της δημοκρατίας που περιγράφεις, δεν έχει καμμία σχέση με την πραγματικότητα!
Δεν σε βρίζω- δε φταις εσύ. Εσύ είσαι- είσαι- ε, είσαι ένας ιδεολόγος.
Τα σέβη μου.
Δεν υπάρχει ουσία χωρίς τύπο- λες, κι έχεις δίκιο. Δεν υπάρχουν νόμοι, αν δεν είναι γραμμένοι. Σωστά. Και γι' αυτό, όπως σου είπα, το αρχέγονο ΧΑΟΣ!!! επειδή το τυπικό έχει απομακρυνθεί τόσο από το ουσιασικό και η απόστασή ανάμεσά τους είναι δύσβατη κι επικίνδυνη για τον πολίτη αλλά και για τον νομικό. Γι' αυτό είμαστε μέσα στα σκατά και βουλιάζουμε συνέχεια. Γι' αυτό καίγονται οι πόλεις μας, τους τελευταίους δύο αιώνες! όχι για τον Καλταζά και τον Γρηγορόπουλο. Εδώ και δύο αιώνες, τα πολιτεύματά μας κλυδωνίζονται, καταρρέουνε και τα συντρίμμια τους μπλέκονται στα πόδια του επόμενου πολιτεύματος. Άντε λοιπόν, ν' αθωωθεί κι ο ειδικός φρουρός, να θριαμβεύσει ο Κούγιας επειδή το σύστημα έχει μπλοκάρει, να καταρρεύσει κι αυτό το πολίτευμα και να σκάσει, να ησυχάσουμε. Εγώ μια φορά, δε θα κλάψω.
"Ό,τι δεν απαγορεύεται επιτρέπεται" (για τους πολίτες) είναι και το επιχείρημα υπέρ των gay γάμων μην ξεχνάς.
Αυτό σημαίνει ακριβώς το αντίστροφο από αυτό που αναφέρεις: ΔΕΝ χρειαζόμαστε ένα νόμο για κάθε περίπτωση! Η ελευθερία είναι η αρχή και ο κανόνας και οι απαγορεύσεις η εξαίρεση.Για τους πολίτες.
Αντιθέτως, για το κράτος, ό,τι κάνει θα πρέπει να έχει έρεισμα σε κανόνα που να εισάγει ειδική αρμοδιότητα.
Εύγε.
Δύσκολη συγκυρία για να "πιάσουν" τέτοιες ιδέες, αλλά ακριβώς τώρα είναι που είναι κρίσιμες.
Προσπάθησα κι εγώ να τα πω, με αφορμή δυο καταχωρίσεις στο buzz:
εδώ κι εδώ.
Στη θεωρία, έτσι όπως λές. Στην πράξη, κάθε φορά που χρειάζεται ένας νόμος τον φτιάχνουμε, κι αν δεν μας κάνει μετά τον αλλάζουμε. Τόσα χρόνια γιατι δεν παντρεύονταν οι ομοφυλόφιλοι; Επειδή όλοι νομίζαμε οτι δεν τους αφήνει ο νόμος. Και τώρα που καταλάβαμε οτι είναι κακογραμμένος τρέχει ο Σανιδάς να μας πει ποιό είναι το πνεύμα του νόμου- και τον παίρνουμε αρκετά στα σοβαρά για να πάνε τα ζευγάρια στο δικαστήριο. Αυτό σου λέω: το νομικό σύστημα δεν δουλεύει.
Συνειδητοποιούμε όμως στην πράξη ότι ένας Δήμαρχος δέχτηκε το "ό,τι δεν απαγορεύεται επιτρέπεται" και μάλιστα είπε ότι αν δεν το δεχόταν θα παρέβαινε το καθήκον του. Αυτό που εσύ λες κακογραμμένο νόμο, στην πραγματικότητα είναι η μόνη αποδεκτή ρύθμιση σύμφωνα με το Σύνταγμα. Ενώ για το σύμφωνο συμβίωσης που υπάρχει ρητός αποκλεισμός, είναι απολύτως ορατό ότι πρόκειται για περιορισμό αντίθετο στην αρχή της ισότητας.
Καθόλου θεωρητικά όλα αυτά, δεν νομίζεις;
Σόρρυ για την καθυστέρηση. Ναι, όλα αυτά είναι θεωρητικά. Στην θεωρία συμφωνώ μαζί σου, όπως θεωρώ τον ειδικό φρουρό δολοφόνο. Στην πράξη όμως, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, το δικαστήριο μπορεί ν' αποφασίσει οτι ο δήμαρχος παρέβη το καθήκον του, όπως μπορεί και ν' αποφασίσει οτι ο ειδικός φρουρός έκανε το δικό του.
Ξέρεις τί σου λέω: στα δικαστήρια, μπορεί και να έχεις δίκιο, αλλά αν δεν ξέρεις να το υποστηρίξεις, δεν θα το βρεις. Επειδή εγώ κι εσύ έχουμε τους λόγους μας να πιστεύουμε οτι το άλφα ή το βήτα είναι δίκαιο, δεν σημαίνει οτι θα συμφωνήσει κι ένα δικαστήριο μαζί μας. Όμως εσύ κι εγώ είμαστε οι πολίτες που πρέπει να βρούμε το δίκιο μας- και πώς γίνεται αυτό όταν το σύστημα λειτουργεί μόνο κάτω από προϋποθέσεις (να κάνουν καλά οι δικηγόροι κι οι δικαστές τη δουλειά τους); Το συμπέρασμά μου είναι: δεν γίνεται. Στις δημοκρατίες μας η απόδωση δικαιοσύνης είναι περιστασιακή.
Δεν μπορείς να το υποστηρίξεις αυτό χωρίς στατιστικά. Καθημερινά δικάζονται 400 - 500 υποθέσεις από τα δικαστήρια της Αθήνας. Θεωρείς ότι στην πλειοψηφία οι δικαστές/δικηγόροι κλπ κάνουν λάθος;
Ευχαριστώ για το πολύτιμο ποστ. Ανεβαίνει, το πρωί πια, εδώ: -->>
http://www.radiobubble.gr
Η μπλογκόσφαιρα έχει τρελαθεί αυτές τις μέρες και τι να πρωτοπρολάβω να δω. Υπάρχουν μπλόγκερς που ανεβάζουν πάνω από 50-60 ποστ ΤΗ ΜΕΡΑ!
Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω, και γι' αυτό ανησυχώ: δεν μπορώ να υπολογίσω την πιθανότητα, ξερώντας πώς λειτουργεί η δικαιοσύνη, να δικαιωθώ αν βρεθώ στο δικαστήριο (χωρίς να φταίω, λέμε). Το "δεν υπολογίζεται" σημαίνει "πάμε κι ο θεός βοηθός", σαφώς ένδειξη οτι το σύστημα είναι για τα μπάζα (δεν λειτουργεί).
Φαντάζομαι οτι θα υπάρχουνε και σχετικές σατιστικές. Για παράδειγμα, στο ΗΒ μονο το 5% των περιπτώσεων βιασμού καταλήγουν σε καταδίκη, ενώ υπολογίζεται οτι οι περιπτώσεις ψευδών καταγγελιών βιασμού δεν είναι περισσότερες από 3%, όπως για τα άλλα εγκλήματα. Ένας λόγος είναι οτι οι "εισαγγελείς" (το crown prosecution service) παραπέμπει μόνο τις υποθέσεις που έχουν καλύτερη από 50% πιθανότητα να οδηγήσουν σε καταδίκη. Τα νούμερα ενδεικτικά, από εδώ κι εδώ, που τα έχω πρόχειρα στα bookmarks μου και με επιφύλαξη (δεν αναφέρονται πηγές). Πρέπει να υπάρχουν ανάλογες στατιστικές όμως. Ε... κάπου! :)
E τότε καλά έκανε ο Κούγιας που προσέφυγε στα κανάλια.
Καθόλου καλά. Τα κανάλια είναι εναντίον του.
Ενώ θα ήθελες να είναι υπέρ του;
Γεια και από μένα.. Παρακολουθώ κατά καιρούς το blog και τώρα που είναι κρίσιμες ημέρες ακόμα περισσότερο.
Η δικιά μου παρατήρηση έχει να κάνει με το "τίποτε δεν μας διασφαλίζει και ότι αύριο κάποιο άλλο παιδί δεν θα είναι στη θέση του, όπως ήταν και το 1985"
Τίποτα δε μας διασφαλίζει όντως.. Τουναντίον, όλα μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι αύριο θα ξαναγίνει αυτό το πράγμα.. Η διαφωνία μου είναι στο "όπως και το 1985".. Ξέρω πως η υπόθεση Καλτεζά είναι πολύ γνωστή και έχει σημαδέψει αλλά έχουμε περίπου 80 νεκρούς από αστυνομικές αυθαιρεσίες από το 1985 και μετά.. Ενώ μάλιστα υπάρχουν και ανήλικοι, εγώ θυμάμαι έναν 15χρονο στην Πρέβεζα το 1991 και έναν 17χρονο Σέρβο στη Θεσσαλονίκη..
Κατά τα άλλα θα με ενδιέφερε η άποψη σας για τη νομική κατάληξη που μπορεί να έχει αυτή η υπόθεση.. Ξέρω ότι τα ισόβια "σπάνε" πολύ εύκολα με ένα ελαφρυντικό - και ευτυχώς! μακριά από μένα η ισοβιολαγνεία - αλλά αναρωτιώμουν αν κατά τη γνώμη σας και λαμβάνοντας υπόψην όλα τα δεδομένα υπάρχει περίπτωση οι κατηγορούμενοι σε αυτήν την υπόθεση να μην φυλακιστούν καθόλου εκτός από το χρόνο προφυλάκισης..
Eίναι μεγάλη πρόκληση για έναν νομικό να κάνει διάλογο και να ασχολείται φιλολογικά με μια τόσο σοβαρή υπόθεση, αλλά ο κώδικας δεοντολογίας απαγορεύει στους δικηγόρους να σχολιάζουν δημόσια ανοικτές δικαστικές υποθέσεις.
Δεν επιτρέπεται λοιπόν να κάνω εκτιμήσεις, άλλωστε ουδέποτε δήλωσα ειδικός σε ποινικές υποθέσεις σχετικά με αδικήματα κατά της ζωής. Αν θέλετε όμως μπορούμε να συζητήσουμε το γενικότερο δικαιοπολιτικό ζήτημα της ποινής της ισόβιας κάθειρξης.
E-Lawyer: Οι δικηγόροι είναι οι συμπράττοντες λειτουργοί της Δικαιοσύνης
Oι δικηγόροι είναι οι συμπράττοντες λειτουργοί της δικαιοσύνης, και οι γιατροί (με τους φαρμακοποιούς μαζί) είναι οι λειτουργοί της δημόσιας υγείας. Σωματικής και ψυχικής.
Αλλά δεν θεσπίστηκε κανένας νόμος για να περνάμε από υποχρεωτικές υγειονομικές εξετάσεις και να πληρώνουμε υποχρεωτικώς τους γιατρούς. Ούτε να προμηθευόμαστε υποχρεωτικώς τα φάρμακα που μας συνιστούν.
Ευτυχώς που το πρώτο βήμα για να αναπνεύσουν λίγο οι πολίτες πάει να γίνει. Η Ε.Ε. ζητάει επιτακτικά από την Ελλάδα να καταργήσει την ελάχιστη αμοιβή για την παράσταση δικηγόρου που μας επιβάλλεται υποχρεωτικώς διά νόμου. Αρκετά και ακριβά πληρώνει η εργατική τάξη το τίμημα της ένταξης και της εναρμόνισης. Ας της δοθεί τουλάχιστον η ευκαρία να βρίσκει φθηνούς δικηγόρους εκεί όπου την υποχρεώνουν να τους χρησιμοποιεί.
Το δεύτερο βήμα, φαίνεται πως θα είναι η κατάργηση των υποχρεωτικών παραστάσεων δικηγόρων. Ήδη πολλές φωνές ακούγονται στην Ελλάδα και την Ευρώπη, από το ίδιο το σώμα των δικηγόρων. Ας πληρώσουν κι άλλοι την ευρωλαγνεία, ιδιαίτερα αυτοί που πιστεύουν ότι πρέπει να εξαιρεθούν από τις ντιρεκτίβες και που τις θεωρούν (και τις υποστηρίζουν) ως επιβεβλημένο "μονόδρομο" όταν επιβάλλονται σε άλλες ομάδες εργαζομένων χωρίς να θίγονται τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα.
- Αλλά δεν θεσπίστηκε κανένας νόμος για να περνάμε από υποχρεωτικές υγειονομικές εξετάσεις και να πληρώνουμε υποχρεωτικώς τους γιατρούς.
> Το σύστημα δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης προβλέπει και υποχρεωτική παρακράτηση εισφορών, σε κάθε νόμιμα ρυθμισμένο επάγγελμα.
- Η Ε.Ε. ζητάει επιτακτικά από την Ελλάδα να καταργήσει την ελάχιστη αμοιβή για την παράσταση δικηγόρου που μας επιβάλλεται υποχρεωτικώς διά νόμου.
> Αυτό έχει ήδη απορριφθεί με απόφαση του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων - δεν αντίκειται στον ελεύθερο ανταγωνισμό. Ξέρεις αλήθεια πόση είναι η υποχρεωτική παράσταση δικηγόρου που προβλέπεται; Μιλάμε για το μίνιμουμ των 60 ευρώ για παράσταση στο Ειρηνοδικείο. Αν δεν έχεις αυτά τα 60 ευρώ που θεωρείς υπερβολικά, μπορείς να ενταχθείς στο σύστημα legal aid του δικηγορικού συλλόγου για λόγους απορίας και να εκπροσωπηθείς δωρεάν.
- Αρκετά και ακριβά πληρώνει η εργατική τάξη το τίμημα της ένταξης και της εναρμόνισης. Ας της δοθεί τουλάχιστον η ευκαρία να βρίσκει φθηνούς δικηγόρους εκεί όπου την υποχρεώνουν να τους χρησιμοποιεί.
> βλ. παραπάνω.
Το δεύτερο βήμα, φαίνεται πως θα είναι η κατάργηση των υποχρεωτικών παραστάσεων δικηγόρων.
> η υποχρεωτική παράσταση δικηγόρου είναι εγγύηση για τα δικαιώματα. Προτιμάς ένα κράτος που θα εγγυάται τα δικαιώματα με δημόσιους υπαλλήλους;
- Ας πληρώσουν κι άλλοι την ευρωλαγνεία
> γιατί ποιοι άλλοι την πληρώνουν;
- ιδιαίτερα αυτοί που πιστεύουν ότι πρέπει να εξαιρεθούν από τις ντιρεκτίβες και που τις θεωρούν (και τις υποστηρίζουν) ως επιβεβλημένο "μονόδρομο" όταν επιβάλλονται σε άλλες ομάδες εργαζομένων χωρίς να θίγονται τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα.
> οι ντιρεκτίβες ψηφίζονται από τους δημοκρατικά εκλεγμένους εκπροσώπους να θυμίσω. Δεν κατέλαβαν αυτόκλητοι τις θέσεις τους οι ευρωβουλευτές και οι υπουργοί των κρατών μελών. Και μη μου πεις ότι οι περισσότεροι είναι δικηγόροι, γιατί θα σου απαντήσω ότι δεν φταίνε όλοι οι υπόλοιποι δικηγόροι επειδή ο ευρωπαϊκός λαός ψηφίζει δικηγόρους.
Προς το παρόν, πολύ σύντομα, λόγω πίεσης χρόνου:
Ας πληρώσουν κι άλλοι την ευρωλαγνεία > γιατί ποιοι άλλοι την πληρώνουν;
Οι εργάτες και οι χαμηλόμισθοι υπάλληλοι. Η εργατική τάξη. Με τα ωράρια εργασίας, τα όρια συνταξιοδότησης, την ανασφάλιστη εργασία, την ημιαπασχόληση. Σου έγραψα 4, όσα και τα χρόνια που κατοχυρώνει σύνταξη ένας βουλευτής. Τώρα γράψε μου κι ένα καλό που είδε ο εργάτης και ο χαμηλόμισθος υπάλληλος.
> η υποχρεωτική παράσταση δικηγόρου είναι εγγύηση για τα δικαιώματα. Προτιμάς ένα κράτος που θα εγγυάται τα δικαιώματα με δημόσιους υπαλλήλους;
Προτιμώ ένα κράτος που θα έχει κτηματολόγιο. Επίσης προτιμώ ένα κράτος που θα ζητάει τα λεφτά μου πίσω, μαζί με αποζημίωση από τον δικηγόρο που ήλεγξε τους τίτλους από ένα κτήμα που αγόρασα και το έχασα. Προτιμώ ένα κράτος που θα μου δίνει το δικαίωμα να υποβάλλω προς έγκριση ένα καταστατικό που συνέταξα η ίδια. Ένα κράτος που δεν μου επιβάλλει δικηγόρο για σύναψη συμβολαίου αγοράς ακινήτου στην Αττική 29.447,0286 ευρώ, ενώ κρίνει ότι δεν χρειάζεται δικηγόρος αν το ακίνητο κάνει 29.347,0286 ευρώ. Ένα κράτος που δεν θα μου λέει ποιο είναι το καλό μου, αλλά θα μου το εξασφαλίζει ανταποδοτικά.
Ένα κράτος, που στην τελική θα δείχνει την ίδια "ευαισθησία" (μου χου) και θα είναι "εγγυητής" για όλα μου τα δικαιώματα. Ένα πλήθος εγκλημάτων -όχι απαραίτητα ζωής- που γίνονται με την ανοχή και την αδιαφορία της, αποδεικνύει ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί για τίποτα από αυτά που "προτιμώ". Παρά μόνον τα οικονομικά συμφέροντα, κάποιων προνομιούχων τάξεων.
(δεν αναφέρθηκα στην υποχρεωτική επιβολή της μίσθωσης δικηγόρου για να μας εκθέσεις τα παράπονά σας για την χαμηλή αμοιβή παράστασης στο Ειρηνοδικείο. Αν τα κρίνετε ελάχιστα να τα διεκδικήσετε - δεν λέω όχι. Αξίζει όμως να πούμε ότι ένας υπάλληλος σούπερ μάρκετ, για να βγάλει 60 ευρώ χρειάζεται να εργασθεί πάνω από δύο φουλ οκτάωρα)
- Οι εργάτες και οι χαμηλόμισθοι υπάλληλοι. Η εργατική τάξη. Με τα ωράρια εργασίας, τα όρια συνταξιοδότησης, την ανασφάλιστη εργασία, την ημιαπασχόληση.
> Eνώ οι δικηγόροι που δουλεύουν για 1000 το μήνα (στις καλύτερες περιπτώσεις) στα γραφεία και τις δικηγορικές εταιρίες, χωρίς καθόλου ωράριο είναι καλύτερα ε; Την στιγμή που εκπροσωπούνται συνδικαλιστικά από τον ίδιο φορέα με τα αφεντικά τους. Και μιλάμε για τα 1.000 παιδιά που αποφοιτούν κάθε χρόνο από τις 3 νομικές σχολές της χώρας.
Επίσης προτιμώ ένα κράτος που θα ζητάει τα λεφτά μου πίσω, μαζί με αποζημίωση από τον δικηγόρο που ήλεγξε τους τίτλους από ένα κτήμα που αγόρασα και το έχασα.
> Προβλέπεται σχετική δικαστική διαδικασία.
- Προτιμώ ένα κράτος που θα μου δίνει το δικαίωμα να υποβάλλω προς έγκριση ένα καταστατικό που συνέταξα η ίδια.
> Επιτρέπεται.
- Ένα κράτος που δεν μου επιβάλλει δικηγόρο για σύναψη συμβολαίου αγοράς ακινήτου στην Αττική 29.447,0286 ευρώ, ενώ κρίνει ότι δεν χρειάζεται δικηγόρος αν το ακίνητο κάνει 29.347,0286 ευρώ.
> Ο δικηγόρος έχει ελεγκτικό ρόλο για να διαπιστωθεί ότι δεν ξεπλένεται βρώμικο χρήμα με την αγοραπωλησία αυτή. Συνεπώς πρέπει να αμοιφθεί και για αυτή την αρμοδιότητά του.
- Αξίζει όμως να πούμε ότι ένας υπάλληλος σούπερ μάρκετ, για να βγάλει 60 ευρώ χρειάζεται να εργασθεί πάνω από δύο φουλ οκτάωρα
> Κι εγώ τόσο χρειάζομαι για να ετοιμάσω και να φέρω εις πέρας υπεύθυνα μία δίκη ειρηνοδικείου: τουλάχιστον ένα δεκαπεντάωρο. Υπάρχει όμως μια διαφορά: ο δικός μου ρόλος είναι θεσμικός και η απόφαση που θα βγει από το Δικαστήριο θα καταγραφεί για ΠΑΝΤΑ ως νομολογία. Υποθέτω ότι αντιλαμβάνεσαι την διαφορά στο ε ί δ ο ς της ευθύνης ανάμεσα στους δύο εργαζόμενους.
"...αλλά ο κώδικας δεοντολογίας απαγορεύει στους δικηγόρους να σχολιάζουν δημόσια ανοικτές δικαστικές υποθέσεις."
Συγνώμη δεν το είχα υπόψην μου αυτό, βλέπετε δεν με έχουν βοηθήσει οι συνάδελφοι σας στον να το συνειδητοποιήσω..
Αγαπητέ e lawyer συγχαρητήρια για το μπλοκ!
Πολύ ενδιαφέρον και πολύ κατατοπιστικό!
Από μια ματιά που έριξα στα κείμενα σου, ιδίως αυτά που έχουν να κάνουν με την δολοφονία του 15χρονου παιδιού
την αντιμετώπιση του από τα κανάλια τον ΔΣΑ και τον περαιτέρω χειρισμό της υπόθεσης του από τον δικηγόρο του
και επέτρεψε μου να κάνω κάποια σχόλια
είμαστε της ίδιας γενιάς και έχω τελειώσει την σχολή στο Αριστοτέλειο και τώρα βιώνω πολύ έντονα την τυφλότητα
(η λέξη τύφλα δεν είναι πολύ δόκιμη νομίζω ;)
της Θέμιδας στην Κύπρο
αρχικά θα σου αναφέρω τα εξής όσον αφορά τους "φυσικούς" δικαστές που θα εφαρμόσουν τόσο το νόμο όσο και το πνεύμα του:
τα μόνα κριτήρια που πρέπει να πληροί κάποιος για να γίνει δικαστής είναι, να έχει ασκήσει το επάγγελμα του δικηγόρου ως ελεύθερος επαγγελματίας είτε του δικηγόρου της δημοκρατίας για 6 χρόνια
και ακολούθως περνάει από συνέντευξη από τους 13 δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου
Ο πρόεδρος του ανωτάτου διορίζεται από τον πρόεδρο της δημοκρατίας
περιττό να πω ότι οι πλείστοι δικαστές είναι άτομα που προέρχονται από "μεγάλα" γραφεία και τζάκια
επί της ουσίας, για να γίνει δικαστής κάποιος στο βασίλειο της αναξιοκρατίας που ειναι η Κύπρος δεν δίνει ούτε εξετάσεις ούτε τίποτα απλά πρέπει να έχει το γνωστό πάσο του μέσου
αυτά τα ολίγα για τον "φυσικό" δικαστή στην Κύπρο
στην σχολή στα πλαίσια της εμβάθυνσης αστικού είχαμε ασχοληθεί επισταμένως με πολλές αποφάσεις του Αρείου Πάγου και του Συμβουλίου της Επικρατείας
αυτό που είχα διαπιστώσει είναι ότι πολλές φορές οι αποφάσεις "μαγειρεύονταν" νομικά ώστε να δώσουν συγκεκριμένο αποτέλεσμα
δεν είμαι σε θέση να κρίνω την ποιότητα των δικαστών της ελλάδας οι οποίοι μάλιστα επιλέγονται κατόπιν εξετάσεων στην Εθνική Σχολή Δικαστών
αλλά φαντάζομαι με όσα βλέπουν κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας (βλέπε παραδικαστικό κύκλωμα και όχι μόνο)
θα ισχύουν ανάλογα με την Κύπρο φαινόμενα σχετικά με την τυφλή θέμιδα και την απονομή "δικαιοσύνης"
μια ματιά στο μπλόκ μου είναι αρκετή για να διαπιστώσεις την εκτίμηση που τρέφω για τον "φυσικό" δικαστή τους θεσμούς της δικαιοσύνης την (μη) απονομή της
όσο περνάει ο καιρός και μπαίνω βαθύτερα στο βούρκο της "απονομής δικαιοσύνης"
τόσο περισσότερο υιοθετώ αντιλήψεις "μη πρέπουσες" για τους θεσμούς εν γένει και του (μη) κράτους δικαίου
φύσει αισιοδόξος επιμένω να ελπίζω σε αξιόλογους δικαστές οι οποίοι θα κάνουν την ποιοτική διαφορά στην αληθινή και ουσιαστική απονομή δικαιοσύνης
χωρίς να βάζω όλους τους δικαστές στο ίδιο τσουβάλι με πααααρα πολύ μεγάλη διαφορά θεωρώ ότι ο πλέον αδιάφθορος βασιμένος ε αρχές και πίστη στην επιστήμη του είναι ο τέως Δικαστής του Ευρωπαικού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Λουκής Λουκαίδης
(βλέπε και συνέντευξη του στο μπλοκ -VIDEO 1, 2, 3-Συνέντευξη τ.Δικαστή ΕΔΑΔ κ.Λουκαίδη στο blog
http://osr55.wordpress.com/2008/11/23/
κατι ενδεικτικό για την ποιότητα του αλλά ταυτόχρονα και τραγικό είναι ότι ο εν λόγω δικαστής ουδέποτε άσκησε το λειτούργημα του δικαστή στην Κύπρο ο οποίος ήταν βοηθός γενικός εισαγγελέάς και το 1998 διορίστηκε στο ΕΔΑΔ
καταλήγω ως εξής:
πράγματι ουδείς μπορεί και ούτε πρέπει να αντικαθιστά τους θεσμούς και ότι ο κάθε τριανταφυλλόπουλος ή ευαγγελάτος δεν μπορεί να αντικαθιστά τους εισαγγελείς
τι γίνεται όμως όταν οι θεσμοί δεν λειτουργούν και όχι γιατί είναι ανεπαρκείς αλλά γιατί ενδεχομένως να είναι πουλημένοι;
πως βγήκε το σκάνδαλο με το παραδικαστικό κύκλωμα;
πως βγήκε το σκάνδαλο με το βατοπέδι;
πως βγήκαν όλα αυτά και άλλα τόσα; βγήκαν από τους αυτόκλητους εισαγγελείς τους οποίους και αντικατέστησαν
μήπως έχει παρέμβει καποιος θεσμικός εισαγγελέας στις περιπτώσεις αυτές
http://www.tvxs.gr/v2046
http://www.tvxs.gr/v1407
http://www.youtube.com/watch?v=xfiCf7QDSU4&eurl=http://osr55.wordpress.com/
για τις τόσες και τόσες φωτογραφίες που δείχνουν κουκουλοφόρους με λοστους δίπλα απο αστυνομικούς που φαίνονται πεντακάθαρα τα πρόσωπα τους
η "ουσία" σε μια αστικού τύπου "δημοκρατία" χωρίς "τύπο"
είναι ενδεχομένως τυχαίο περιστατικό
αλλά αυτό γίνεται γιατί ο "τύπος" πολύ απλά σπάνια γίνεται "ουσία"
άλλωστε ο Ζάλευκος το είπε ξεκάθαρα πριν 2750 χρόνια:
"ο νόμος (τύπος) είναι σαν τον ιστό της αράχνης"
πιάνει μόνο τα μικρά εντομάκια, τα μεγάλα τον ξεσκίζουν και τον διαπερνούν
Οι λίγες μειοψηφούσες απόψεις του κ. Λουκαϊδη που έχει τύχει να διαβάσω πάντως είναι εξαιρετικά συντηρητικές. Κατά των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων, κατά της ελευθερίας της έκφρασης.
e-lawyer άσε τις παπαριές και τις λεκτικές ακροβασίες. Κανένας δεν έβγαλε ανακοίνωση "ο Κορκονέας είναι ένοχος για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως με δόλο α' βαθμού, όπως νόμος ορίζει" οπότε τα υπόλοιπα είναι απόπειρες όχι μόνο λογοκρισίας αλλά χρήσης λέξεων με τρόπο που αυθαίρετα απαγορεύεις με σημασία που αυθαίρετα αποδίδεις.
Ασχολήσου με το ότι οι μπάτσοι αποδίδουν κατακαραεσκεμμένα στη λέξη "εξοστρακισμός" (ή "εποστρακισμός") έννοια σύγκρουσης κατά μέτωπο με UFO ή με το ότι συνάδελφοι του κατηγορουμένου συγκεντρώνουν τα βασικότερα στοιχεία του κατηγορητηρίου, άμα θες σώνει και καλά να κάνεις τον.. ανισόρροπο. Κάνε το συνήγορο κανενός φτωχοδιαβόλου, το συνήγορο του διαβόλου τον κάνει με επιτυχία ο Κούγιας. Εκτός αν αυτός είναι και το πρότυπό σου.
Cheaplog: Δεν ασχολούμαι με υποθέσεις που εκκρεμούν στη Δικαιοσύνη.
εφόσον από όλα όσα σου έγραψα στάθηκες μόνο στον ότι ο Λουκαίδης ειναι συντηρητικός θα σου παραθέσω κάποιες όχι και τόσο συντηρητικές αποφάσεις και του ιδίου κατά τις ελλάδας:
Aστυνομική βία και κουκούλωμα
CASE OF ALSAYED ALLAHAM v. GREECE
ο οποίος κτυπήθηκε βάναυσα από αστυνομικούς
CASE OF ZELILOF v. GREECE
επίσης το ίδιο
Δε νομίζω να θεωρείς αυτή την καταδικαστική απόφαση συντηρητική
CASE OF OURANIO TOXO AND OTHERS v. GREECE
όσον αφορά την ελεύθερία του λόγου
σχετική είναι η υπόθεση
Λιοντράκη κατά της Ελλάδας
Το κριτήριο για το αν ένας δικαστής είναι προοδευτικός ή σκοταδιστής σήμερα είναι το θέμα της ελευθερίας του λόγου και της αναγνώρισης ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι άνθρωποι κι έχουν ακριβώς τα ίδια δικαιωματα με όλους τους άλλους.
Σε δύο μειοψηφίες του, ο δικαστής Λουκαϊδης συντάχθηκε με τις πιο απογοητευτικές επιδόσεις που μπορεί να επιδείξει σήμερα ο δικαστικός κλάδος.
1. Υπόθεση M. κατά Γαλλίας, δικαίωμα υιοθεσίας από ομοφυλόφιλη.
Δικαστής Λουκαϊδης: "[...] Πιστεύρω ότι η ερωτική σχέση με τις αναπόφευκτες εκδηλώσεις της και η συμπεριφορά του ζευγαριού μέσα στο σπίτι θα μπορούσε νομίμως να εκληφθεί ως ένας αρνητικός παράγοντας του περιβάλλοντος στο οποίο πρόκειται να ζήσει το θετο παιδί. Πράγματι, υπάρχει, υπ' αυτές τις περιστάσεις, ένας πραγματικός κίνδυνος ότι το μοντέλο και η εικόνα της οικογένειας σε αυτό το πλαίσιο στο οποίο το παιδί θα πρέπει να ζήσει και να αναπτύξει την προσωπικότητά του, θα είναι διαστρεβλωμένα. Αυτή η υπόθυεση διαφέρει ουσιωδώς σε σχέση με αυτήν στην οποία ένας ομοφυλόφιλος αιτών δεν συγκατοικεί με τον ή την σύντροφό του. Και προσωπικά, πιθανότατα θα είχα προσεγγίσει το θέμα διαφορετικά στην τελευταία περίπτωση.
Είναι πεποίθησή μου ότι κανείς δεν μπορεί να επικαλείται το θρήσκευμα, το φύλο ή άλλη κατάστασή του, προκειμένου να απαγορεύει την εις βάρος του διάκριση, ως λόγο για εξαίρεση από περιπτώσεις για τις οποίες δεν είναι κατάλληλος, ενοψει των αρνητικών συνεπειών που αυτή η κατάσταση μπορεί να έχει σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα.
Οι ομοφιλόφυλοι, όπως οποιοσδήποτε άλλος, έχουν δικαίωμα να είναι οι εαυτοί τους και δεν θα έπρεπε να αποτελούν στόχο για διακρίσεις ή άλλη κακή μεταχείρηση, λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού. Πάντως, θα πρέπει, όπως κάθε άλλο άτομο με κάποια ιδιαιτερότητα, να αποδεχτούν ότι δεν είναι κατάλληλοι για ορισμένες δραστηριότητες, οι οποίες από τη φύση τους και υπό συγκεκριμένες περιστάσεις είναι ασύμβατες με τον τρόπο ζωής ή την ιδιαιτερότητά τους. [...]"
Απαράδεκτος σκοταδιστικός εμετός.
http://elawyer.blogspot.com/2008/03/h.html
Επικίνδυνη θεωρώ επίσης την άποψή του στην απόφαση της Δίκης του Λεπέν, όπου έγραψε αποκλίνουσα άποψη ως βασιλικότερος του βασιλέως, υπέρ του Λεπέν.
http://elawyer.blogspot.com/2008/06/blog-post_22.html?showComment=1214241180000
αγαπητέ e lawyer
παραδέχομαι ότι κακώς εξ αρχής αναφέρθηκα στον Λουκαίδη και εν συνεχεία και εσύ κατά τη γνώμη μου κακώς ενεμεινες στα περί λουκαίδη
ο λόγος που έκανα αναφορά στον Λουκαίδη τον οποίο και γνώρισα μέσα σε συνθήκες άθλιες για την λεγόμενη "απόνομη δικαιοσύνης" στην Κύπρο
ήταν γιατί για μένα πραγματικά ήταν μια όαση μέσα σε όλα τα κόπρανα της δικαστικής εξουσίας της Κύπρου σε πολύ συγκεκριμένη υπόθεση
εν πάσει περιπτώσει, δεν πρόκειται να κάνω τον δικηγόρο του λουκαίδη
απλά θα πω ότι συμφωνώ μαζί σου σε όσα είπες όσον αφορά την άποψη του Λουκαίδη στις δύο αυτές πολύ σημαντικές αποφάσεις
ας μην εμμείνουμε όμως στον Λουκαίδη
Δημοσίευση σχολίου