Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: Όχι στην παρακολούθηση των χρηστών για προστασία πνευματικής ιδιοκτησίας

Να μια ωραία είδηση που μάλλον δεν θα βάλει ο ΟΠΙ στην ιστοσελίδα του. 

ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΛΑΜΠΡΙΝΙΔΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ 

Η Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ενέκρινε σήμερα με μεγάλη πλειοψηφία την Έκθεση του ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ και Αντιπροέδρου της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών του ΕΚ κ. Σταύρου Λαμπρινίδη σχετικά με την "Ενίσχυση της Ασφάλειας και των Θεμελιωδών Ελευθεριών στο Διαδίκτυο". Κατά τη διάρκεια της σχετικής ψηφοφορίας, καταψηφίστηκαν τροπολογίες ευρωβουλευτών, κυρίως του συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος, που επιχειρούσαν, μεταξύ άλλων, να απαλείψουν προβλέψεις ότι η απαραίτητη προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας στο διαδίκτυο δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να επιτρέπει τη συστηματική παρακολούθηση της ζωής όλων των πολιτών στο διαδίκτυο, αθώων και μη. Απορρίφτηκε επίσης τροπολογία των ίδιων ευρωβουλευτών που ζητούσε τη διαγραφή της πρόβλεψης ότι η έκφραση ριζοσπαστικών πολιτικών απόψεων στο διαδίκτυο δεν θα πρέπει να ποινικοποιείται.  

"Η Έκθεση επιχειρεί να προσεγγίσει συνολικά και ισορροπημένα το θέμα της καταπολέμησης εγκλημάτων και της προστασίας των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων στο Διαδίκτυο, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση σε αυτά που, λόγω της φύσης του Διαδικτύου, θίγονται περισσότερο. Γι' αυτό άλλωστε και ψηφίστηκε ομόφωνα από όλες τις Πολιτικές Ομάδες στην Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών. Δεν αφορά σε μια συγκεκριμένη παραβίαση και κακώς ορισμένοι ευρωβουλευτές και ορισμένα ιδιωτικά λόμπι προσπάθησαν να την μετατρέψουν σε πεδίο αντιπαράθεσης για την προστασία πνευματικών δικαιωμάτων", δήλωσε ο κ. Λαμπρινίδης κατά τη σχετική συζήτηση στην Ολομέλεια."Αντίθετα, τροπολογίες που κατατέθηκαν από συγκεκριμένη ομάδα ευρωβουλευτών θα ανέτρεπαν εντελώς την ισορροπία της Έκθεσης.

"Πρώτον, η Έκθεση κάνει σαφή αναφορά στην υποχρέωση της ΕΕ να προωθήσει κατάλληλα και αναλογικά μέτρα για την προστασία δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας στο διαδίκτυο. Η προσπάθεια όμως ορισμένων να διαγράψουν την παράλληλη απαγόρευση της συστηματικής παρακολούθησης της ιδιωτικής ζωής όλων των πολιτών, δικαίων και αδίκων, κατά την επίτευξη του παραπάνω στόχου, θα είχε ως αποτέλεσμα την πλήρη καταπάτηση του ύψιστου θεμελιώδους δικαιώματος της προστασίας της ιδιωτικής ζωής των πολιτών. Αυτό δεν είναι ισορροπημένη προσέγγιση. 

"Δεύτερον, κάποιοι προσπάθησαν να περιορίσουν σημαντικά την ελευθερία έκφρασης, επιχειρώντας να διαγράψουν την παράγραφο ότι "η έκφραση ριζοσπαστικών πολιτικών αντιλήψεων μέσω του Διαδικτύου δεν υπόκειται σε ποινική δίωξη". Μα η ελευθερία έκφρασης -- και δη έκφρασης πολιτικής γνώμης -- ειδικά τότε πρέπει να προστατεύεται, όταν εκφράζει κάτι με το οποίο η πλειοψηφία δεν συμφωνεί -- αλλιώς δεν χρήζει προστασίας! Προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία ότι κάποιοι συνάδελφοι στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επιθυμούν όχι απλά να μην εκφράζεται κάποια αμφιλεγόμενη πολιτική αντίληψη, αλλά και να διώκεται ποινικά", συμπλήρωσε ο Στ. Λαμπρινίδης.  

Η έκθεση Λαμπρινίδη αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη σύσταση του Κοινοβουλίου προς το Συμβούλιο Υπουργών σχετικά με τις αρχές, τις νομοθεσίες και τις ενδεδειγμένες ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες που θα πρέπει να αναληφθούν για την καταπολέμηση των εγκλημάτων στο διαδίκτυο και για την παράλληλη θωράκιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων των πολιτών στην ηλεκτρονική εποχή, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στην ελεύθερη πρόσβαση όλων των πολιτών στο διαδίκτυο και του περιορισμού της συστηματικής παρακολούθησης της δράσης τους από αστυνομικές αρχές και ιδιωτικές εταιρείες.  

Η Έκθεση μεταξύ άλλων: 

1.  Ζητάει μια ευρωπαϊκή πρωτοβουλία για την κατάρτιση μίας "Χάρτας Θεμελιωδών Δικαιωμάτων στο Διαδίκτυο" ("Internet Bill of Rights") σε παγκόσμιο επίπεδο. Η Χάρτα θα πρέπει να προστατεύει όλα τα θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών στο Ίντερνετ, με συγκεκριμένη αναφορά σε εκείνα που θίγονται περισσότερο λόγω της φύσης του διαδικτύου. Έμφαση δίνεται μεταξύ άλλων στην προστασία των προσωπικών δεδομένων και της ιδιωτικής ζωής των χρηστών, της ελευθερίας έκφρασης και συνάθροισης και της ελευθερίας του Τύπου, καθώς και στη διασφάλιση του δικαιώματος των πολιτών στην πολιτική συμμετοχή και δράση, στην εκπαίδευση και τη μάθηση και στην κατάργηση των διακρίσεων στην πρόσβαση στο διαδίκτυο.

2.    Επισημαίνει την ανάγκη αποτελεσματικής αλλά και αναλογικής καταπολέμησης παλαιών αλλά και "νέων" εγκλημάτων που διαπράττονται στο διαδίκτυο (όπως η "κλοπή της ταυτότητας" των χρηστών και η παραβίαση πνευματικής ιδιοκτησίας), υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα ότι καμία νομοθεσία δεν θα πρέπει να επιτρέπει τη συστηματική παρακολούθηση της δράσης των πολιτών στο διαδίκτυο.

3. Σχετικά με το δικαίωμα πρόσβασης όλων των πολιτών στο διαδίκτυο, ζητάει να αντιμετωπιστούν ζητήματα που τώρα παρουσιάζονται, όπως η ουδετερότητα των δικτύων, η διαλειτουργικότητα, η προσβασιμότητα σε όλους τους διαδικτυακούς κόμβους, και κυρίως η χρήση ανοικτής μορφοποίησης δεδομένων και ανοικτών προτύπων. Η Έκθεση υπογραμμίζει την υποχρέωση των κυβερνήσεων να διασφαλίζουν την πρόσβαση ακόμα και στις πιο απομακρυσμένες γεωγραφικές τους περιοχές και στους φτωχότερους πολίτες τους.

4. Τονίζει ότι η μη γνώση υπολογιστών και της χρήσης του Διαδικτύου είναι ο "νέος αναλφαβητισμός του 21^ου Αιώνα" και ότι η πρόσβαση στο Διαδίκτυο αποτελεί επομένως θεμελιώδες δικαίωμα, όσο και η πρόσβαση στην εκπαίδευση.   Υποστηρίζει συνεπώς την απαγόρευση ποινικών κυρώσεων για απλούς χρήστες που συνεπάγονται διακοπή της σύνδεσης με το Διαδίκτυο, ως μη αναλογικές σε μία δημοκρατική κοινωνία.

5. Τέλος, ζητάει μέτρα για τον περιορισμό της "συγκατάθεσης" που μπορεί να απαιτείται από κυβερνήσεις ή από εταιρείες πρόσβασης στο διαδίκτυο και να παρέχεται από τους χρήστες, προκειμένου αυτοί να παραιτούνται από ένα μέρος των δικαιωμάτων του πυρήνα της ιδιωτικής τους σφαίρας με αντάλλαγμα την πρόσβαση σε συγκεκριμένες υπηρεσίες. Όπως υπογραμμίζει η Έκθεση, παρατηρείται σε αυτές τις περιπτώσεις μια δυσαναλογία γνώσεων και διαπραγματευτικής ισχύος, ανάλογη με αυτήν  που συναντάται στο εργατικό δίκαιο, όπου απαγορεύεται ρητά η εκμαίευση της «συγκατάθεσης» του εργαζόμενου για την παραίτησή του από συγκεκριμένα δικαιώματα.