Σε άρθρο της Καθημερινής που υπογράφει η κ. Λ.Γιάνναρου παρουσιάστηκε η υπόθεση της αγωγής 150.000 ευρώ ενός Νομάρχη κατά ενός blogger. Για την υπόθεση αναφέρεται ότι "θα δημιουργήσει κρίσιμο δεδικασμένο".
Ενδιαφέροντα είναι και όσα αναφέρει ο Νομάρχης στην εφημερίδα, αφού φέρεται να υποστηρίζει ότι για την νομιμότητα της απόλυσης του υπαλλήλου "έχουν αποφανθεί όλα τα αρμόδια όργανα". Η πληροφορία αυτή είναι ανακριβής, καθώς εξακολουθεί να εκκρεμεί η υπαλληλική προσφυγή που άσκησε ο υπάλληλος - blogger στο Διοικητικό Εφετείο από το 2007, με αίτημα την ακύρωση της απόλυσής του. Το δικαστήριο, ως "αρμόδιο όργανο" δεν έχει ακόμη αποφανθεί για την νομιμότητα της απόλυσης.
Εντυπωσιακή είναι και η απάντηση του Νομάρχη στην ερώτηση της δημοσιογράφου για την ίδια την άσκηση της αγωγής: "το ίδιο θα κάνατε κι εσείς". Δηλαδή ο Νομάρχης αντιλαμβάνεται τη θέση του και την κριτική για την ενάσκηση των αρμοδιοτήτων του ως ιδιωτική υπόθεση, "όπως όλοι εσείς οι απλοί πολίτες που θα κάνατε αγωγές".
Και μάλιστα υπερθεματίζει: "Αν ένας πολίτης, είτε είναι μπλόγκερ είτε δημοσιογράφος είτε... μητροπολίτης, έγραφε ότι ο νομάρχης είναι παράνομος, έτσι θα αντιδρούσα." Δεν έχει αντιληφθεί δηλαδή ότι στο blog έχει την δυνατότητα να παρέμβει άμεσα και ο ίδιος, λόγο της διαδραστικότητας του μέσου και να δώσει ευθέως την απάντηση στις καταγγελίες.
Ή έστω να εκδώσει ένα δελτίο τύπου ή να απαντήσει στα μέσα ενημέρωσης για την σχετική καταγγελία επιλέγει τις αγωγές. Για ποιο λόγο; Επειδή "δεν θέλω ο γιος μου που σπουδάζει σήμερα στην Αγγλία να μπαίνει σε ένα ιστολόγιο και να διαβάζει τέτοια πράγματα για τον πατέρα του". Δηλαδή: τα εν οίκω, εν δήμω.
Τόσο τα ελληνικά δικαστήρια και οι άλλες αρχές όσο και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχουν αποφανθεί ότι τα μέσα ενημέρωσης είναι το watchdog της δημόσιας ζωής. Τα πολιτικά πρόσωπα θα πρέπει να αντιληφθούν ότι υπόκεινται σε δημόσια κριτική και το "αντίδοτο" είναι η δημόσια λογοδοσία, όχι η απόπειρα φίμωσης με εξοντωτικές αγωγές. Ο Νομάρχης αν ήθελε θα μπορούσε να παραθέσεις τις απόψεις του στο εν λόγω blog, αφού πρόκειται για ένα ανοιχτό διαδραστικό μέσο.
Στο δικό μου blog λ.χ. προσήλθαν ανεμπόδιστα να παραθέσουν τις απόψεις τους κρατικοί λειτουργοί που διαφωνούσαν με τις θέσεις μου (Συνήγορος του Παιδιού, Αντιπρόεδρος της ΕΕΤΤ), γεγονός που αποδεικνύει ότι ανταποκρίνονται στο κάλεσμα για μια δημόσια, κοινωνική λογοδοσία. Εκεί θα κριθούν τα πολιτικά πρόσωπα που ζουν σε μια κοινωνία της Πληροφορίας, όχι στις δικαστικές αίθουσες.
Διαβάστε επίσης:
1 σχόλιο:
Δε γνωρίζω την υπόθεση. Γνωρίζω όμως πως ο ίδιος ο κώδικας δημοσίων υπαλλήλων ενθαρρύνει και προστατεύει την ανοιχτή κριτική της διοίκησης. Φαντάζομαι πως μπορεί να εφαρμοστεί και σε αυτή την υπόθεση, σωστά;
Δημοσίευση σχολίου