Κυριακή, Οκτωβρίου 05, 2008

Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης: σχόλια στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ 
ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ
"Μεταρρυθμίσεις για την οικογένεια, το παιδί, την κοινωνία και άλλες διατάξεις"

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

"ΣΥΜΦΩΝΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ"

Ι. ΕΙΣΑΓΩΓΗ - ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Η συμβίωση προσώπων διαφορετικού φύλου χωρίς γάμο εμφανίζεται στις σημερινές κοινωνίες με μεγαλύτερη συχνότητα από ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν.
=> Σωστά, οι ομοφυλόφιλοι πλέον είναι υπέρ του γάμου και οι ετεροφυλόφιλοι κατά. 

Ο λόγος που οδηγεί στην "ελεύθερη συμβίωση" είναι κυρίως η επιλογή πολλών ζευγαριών, που επιθυμούν μεν την μόνιμη συμβίωση, αλλά σε πιο χαλαρή μορφή από αυτήν που γεννά ο γάμος.
=> Αν είναι να σε κυνηγάει ο κάθε εισαγγελέας με αγωγές, σώφρων η "επιλογή πολλών ζευγαριών". 

Παλαιότερα, τόσο η κοινωνική συνείδηση, όσο και ο νόμος αποδοκίμαζαν την εξώγαμη συμβίωση.
=> Παλαιότερα ο νόμος αποδοκίμαζε και την ομοφυλοφιλία, αλλά από το 1950 έχει παύσει να θεωρείται ποινικό αδίκημα. 

Αντίθετα, στις σημερινές κοινωνίες της ανεκτικότητας και του σεβασμού στις ελεύθερες επιλογές, η εξώγαμη συμβίωση αναγνωρίζεται ως διαφορετική, πιο χαλαρή μορφή κοινής ζωής.
=> Ενώ  η ομοφυλοφιλία αποτελεί ένα αμάρτημα που καταδικάζεται από σύσσωμη την κοινή γνώμη. 

Έτσι, στην Ελλάδα υπολογίζεται (σύμφωνα με έρευνα του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών) ότι το ποσοστό των γυναικών, οι οποίες επιλέγουν να συμβιώσοιυν εκτός γάμου, έστω και μια φορά στην ηλικιακή ομάδα 18-24 ετών έχει τριπλασιαστεί τα τελευταία 30 χρόνια.
=> Ορισμένες από αυτές επιλέγουν να συμβιώσουν με άλλες γυναίκες, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα στο παρόν νομοσχέδιο.

Ο γάμος πάντως, αποτελεί όλο και συχνότερα την κατάληξη ενός προϋπάρχοντος μακροχρόνιου δεσμού, που  έχει τη μορφή ελεύθερης συμβίωσης.
=> Περίπτωση που εξ ορισμού αποκλείεται για ομόφυλα ζευγάρια, τα οποία ουδέποτε συνάπτουν μακροχρόνιες σχέσεις.

Η ελεύθερη συμβίωση, χωρίς καμία νομική υποχρέωση, αποτελεί και στην Ελλάδα πλέον μία πραγματικότητα.
=> Αλλά μόνο ανάμεσα σε ετερόφυλα ζευγάρια. Τα ομόφυλα ζευγάρια είναι εκτός πραγματικότητας στην Ελλάδα.

Περίπου το 5% των παιδιών σήμερα στην Ελλάδα, με αυξητικές τάσεις, υπολογίζεται (Eurostat 2001) ότι προέρχονται από αυτές τις ελεύθερες συμβιώσεις, χωρίς κανενός είδους γάμου - θρησκευτικό ή πολιτικό. Στις άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού νότου, το ποσοστό των παιδιών εκτός γάμου ανέρχεται στο 10%, ενώ στις Σκανδιναβικές χώρες φτάνει το 50%.
=> Οπότε ας απαγορεύσουμε την υιοθεσία για τα ζευγάρια που συνάπτουν σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, ώστε να μειωθούν τα εξώγαμα.

Σύμφωνα με υπεύθυνους υπολογισμούς, τα παιδιά που γεννήθηκαν εκτός γάμου τα τελευταία έτη ξεπερνούν τα 120.000 ενώ τα μείζονα προβλήματα που χρήζουν νομοθετικής αντιμετώπισης αποτελούν πλέον οι απροστάτευτες γυναίκες, μετά από χρόνια ελεύθερης συμβίωσης, και γενικά οι μονογονεϊκές οικογένειες, οι οποίες φθάνουν σε αρκετές χιλιάδες και συνεχώς αυξάνονται.
=> Οπότε, το πρόβλημα θα επιλυθεί αν απαγορεύσουμε στους gay και τις λεσβίες τη σύναψη συμφώνου. 

Ασφαλώς  η αξία του θρησκευτικού γάμου είναι και παραμένει μεγάλη και ασύγκριτη και μαζί με τον πολιτικό γάμο αποτελούν την καλύτερη επιλογή για τα ζευγάρια που θέλουν να δημιουργήσουν οικογένεια με όλες τις νομικές, οικονομικές και κοινωνικές εγγυήσεις και προστασίες.
=> Ο υπουργός δέχεται τα ζευγάρια για συμβουλές κάθε μέρα 13.00 - 14.00 (προσοχή: ισχύει μόνο για ετερόφυλα ζευγάρια. Για τα ομόφυλα συμβουλές δίνει ο εισαγγελέας).

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, εξάλλου, αξίζει να σημειωθεί ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), εφαρμόζοντας το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) το οποίο προστατεύει την ιδιωτική και οικογενειακή ζωή, υπάγει στο προστατευτικό πεδίο της διάταξης και την εξώγαμη συμβίωση (υπόθεση Johnston - 18.12.1986, υπόθεση Saucedo Gomez - 26.1.1999).
=> Mε την ίδια διάταξη και βάσει της ίδιας νομολογία θα καταδικάσει την Ελλάδα σε αποζημίωση επειδή δεν αναγνωρίζει την ελεύθερη συμβίωση και για τα ομόφυλα ζευγάρια, αλλά τότε το πρόστιμο θα πληρώσει ο έλληνας φορολογούμενος και όχι ο υπαίτιος υπουργός που εν γνώσει του θεσπίζει διάταξη αντίθετη στο ευρωπαϊκό δίκαιο. 

Η βαθμιαία, λοιπόν, μεταστροφή και εξέλιξη των κοινωνικών ηθών και των αντίστοιχων αντιλήψεων στο πεδίο της εξώγαμης συμβίωσης γέννησε την ανάγκη για νομοθετική αναγνώριση και ρύθμιση αυτής της πραγματικής κατάστασης και οδήγησε τις περισσότερες ευρωπαϊκές νομοθεσίες στη θέσπιση σχετικών νόμων.
=> Πάλι καλά που μας σφυρίζουν και τίποτα απ' έξω γιατί αν περιμένεις από εμάς σώθηκες.

Οι νόμοι αυτοί αφορούν είτε την αναγνωρισμένη εξώγαμη συμβίωση ετερόφυλων ή/και ομόφυλων προσώπων (Γαλλία, Pacte Civil de Solidarite, Δανία, Νορβηγία, Σουηδία και Γερμανία), είτε στη θέσπιση της δυνατότητας σύναψης γάμου για ομόφυλα ζεύγη (Βέλγιο, Ισπανία, Μ.Βρετανία, Ολλανδία).
=> Σε καμία χώρα παγκοσμίως δεν έχει εισαχθεί μέχρι στιγμής σύμφωνο συμβίωσης αποκλειστικά για ετερόφυλους. Η αναφορά σε "εξώγαμη συμβίωση ή/και ομόφυλων προσώπων" είναι απροκάλυπτα ψευδής: σε όλες τις χώρες που έχει θεσπιστεί το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης αφορά ΚΑΙ ομόφυλα ΚΑΙ ετερόφυλα ζεύγη. Η παγκόσμια πρωτοτυπία
του αποκλεισμού, η οποία εν γνώσει του υπουργού θα οδηγήσει σε καταδίκες της χώρας από Ευρωπαϊκά Δικαστήρια (ΕΔΑΔ, ΔΕΚ), ανήκει στην Ελλάδα και όπως είπαμε θα την πληρώσει ο ελληνικός λαός από την τσέπη του. 

Το προκείμενο σχέδιο νόμου αφορά αποκλειστικά στην ελεύθερη συμβίωση προσώπων διαφορετικού φύλου. 
=> Στην αιτιολογική έκθεση δεν υπάρχει όμως καμία αιτιολογία για αυτήν την αθέμιτη διάκριση. 

Είναι ένα μεγάλο ερώτημα, τι θα απαντούσε η κοινωνία αν έθετε με ειλικρίνεια ο υπουργός το δίλημμα στην κοινή γνώμη "Εμείς δεν θέλουμε να θεσπίσουμε το σύμφωνο συμβίωσης για ομοφυλόφιλους, αλλά είναι βέβαιον ότι θα καταδικαστούμε τόσο από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όσο και από το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για την επιλογή μας αυτή. Στην πρώτη περίπτωση θα πρέπει να πληρώσουμε αποζημιώσεις στους προσφεύγοντες, ενώ στη δεύτερη περίπτωση το πρόστιμο που θα επιβάλλει ενδεχομένως η Ευρωπαϊκή Ένωση θα σημαίνει μείωση κονδυλίων των κοινοτικών πακέτων."

 Θα επιθυμούσαν άραγε οι φορολογούμενοι να πληρώσουν από την τσέπη τους τις παραβιάσεις του ευρωπαϊκού δικαίου που θέλει να περάσει ο υπουργός ή θα ζητούσαν την θέσπιση συμφώνου συμβίωσης χωρίς αποκλεισμούς, όπως συμβαίνει σε όλες τις υπόλοιπες χώρες που έχουν τέτοια νομοθεσία;

8 σχόλια:

tifoeus είπε...

εξαιρετικό σε βρίσκω γι άλλη μια φορά!
:)

erva_cidreira είπε...

Υπάρχει πριν από την τελευταία πρόταση μια παράγραφος που έχεις παραλείψει και που "φωτίζει" τις αντιλήψεις του Νομοθέτη και τις μεθοδικές κινήσεις του μέχρι την σύνταξη και κατάθεση του συγκεκριμένου σ.ν:

Πρέπει να σημειωθεί ότι και το ελληνικό δίκαιο, από την πλευρά του, δεν έμεινε αδιάφορο μέχρι σήμερα στην «ελεύθερη ένωση». Είχε ήδη από το 1983 (ν. 1329/1983) αναφερθεί στο φαινόμενο αυτό, έστω με έμμεσο τρόπο αλλά με αποδοχή ορισμένων συνεπειών που επέσυρε η ύπαρξη του στην διατροφή των διαζευγμένων συζύγων (άρθρο 1444 #ΑΚ2). Στη συνέχεια ο νεώτερος νομοθέτης του ν.3089/2002, με τη διάταξη 1458 #ΑΚ2 προχώρησε ακόμη περισσότερο παρέχοντας στους ετερόφυλους συντρόφους, το δικαίωμα απόκτησης τέκνου με μεθόδους ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Την ίδια θέση απέναντι στην εξώγαμη συμβίωση επανέλαβε και ο ν 3305/2005, για την εφαρμογής μεθόδων ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (π.χ. άρθρο 7 ##6 και 7, άρθρο 8 #2)

Νομίζω ότι είναι μια παράγραφος που θέτει, για πολλούς, το ζήτημα της συνενοχής ή της ευθύνης δια των παραλείψεων για το πώς φθάσαμε ως εδώ.

Ανώνυμος είπε...

Το πρόστιμο στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων θα πρέπει να πληρωθεί από τους ομοφυλόφιλους της χώρας που άλλωστε έγιναν αιτία για την επιβολή του.

Ανώνυμος είπε...

Στην Ε.Ε ο πολιτικός γάμος ομοφυλοφίλων ισχύει στην Ισπανία, στην Ολλανδία και στο Βέλγιο .
Η ελεύθερη συμβίωση ισχύει σε Φινλανδία, Σουηδία, Δανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία, Γαλλία, Λουξεμβούργο.
Όλοι μαζί κάνουν ένα "πακέτο" 10 χωρών σε σύνολο 25 .
Οι "υπόλοιπες χώρες" που αναφέρονται στο τέλος του άρθρου , αφορούν τις μειοψηφούσες αριθμητικώς χώρες για να λέμε και τα πράγματα ως έχουν .
Πέρα από αυτό και για τις πιθανές αποζημιώσεις λόγω καταδικαστικών αποφάσεων από το ΕΔΔΑ που θα πληρώσει η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ των χωρών στην Ε.Ε , δεν πειράζει ας τα πληρώσουμε και εμείς .
Είναι απελπιστικά λιγότερα τα χρήματα που θα χάσουμε και θα παίρναμε ΥΠΟΘΕΤΙΚΑ από τα πακέτα (τα πακέτα δεν δίνονται ολόκληρα ως γνωστόν), σε σχέση με την επιβάρυνση του προυπολογισμού και των ασφαλιστικών ταμείων από ένα σύμφωνο "ελεύθερης συμβίωσης" που θα περιλαμβάνει και τους ομοφυλόφιλους και για δεκαετίες μετά .
Το ερώτημα λοιπόν δεν μπορεί να "προβληματίσει" καν , από οικονομοτεχνικής πλευράς.
Ας τα πάρουν τα χρήματα αυτά ομάδες πληθυσμού που έχουν πραγματική ανάγκη και όχι ομάδες που ορίζουν αυθαιρέτως πλασματικά "δικαιώματα" με μηδαμινό κοινωνικό ενδιαφέρον .
Το Κράτος είναι θεμιτό και λογικό να "επιδοτεί" και να διευκολύνει τις σχέσεις που στηρίζουν οικογένεια ή δημιουργούν προυποθέσεις οικογένειας , εφόσον η οικογένεια παραμένει κυρίαρχη (υποτίθεται) ως κοινωνικό ενδιαφέρον.
Όταν θα καταργήσουμε κάθε είδους ορθολογική διάκριση ανάμεσα στους δικαιούχους και στα "δικαιώματα" και θα επιδοτήσουμε κάθε είδους σχέση γιατί είμαστε large τύποι και γουστάρουμε να αναγνωρίζουμε το κάθε εφεύρημα "δικαιώματος" του καθενός ή ομάδας ατόμων , τότε ναι ας πάρουν όλοι και δεν θα αδικείται και κανείς .
Μέχρι τότε ας πληρώνουμε τα "πρόστιμα" , μας κοστίζουν λιγότερο .

e-Lawyer είπε...

Eπειδή τα στοιχεία της αιτιολογικής έκθεσης του υπουργείου είναι ανακριβή, ορίστε ο χάρτης των δικαιωμάτων στις χώρες του Συμβουλίου της Ευρώπης:

Α/ Ο νόμος δεν αναγνωρίζει τις σχέσεις των ομόφυλων:
Αλβανία, Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Βουλγαρία, Κύπρος, Εσθονία, Γεωργία, Ελλάδα, Ιρλανδία, Ιταλία, Λετονία, Λιχτενστάιν, Λιθουανία, Μάλτα, Μολδαβία, Μονακό, Μαυροβούνιο, Πολωνία, Ρουμανία, Ρωσία, Σαν Μαρίνο, Σερβία, Σλοβακία, ΠΓΔΠ, Τουρκία, Ουκρανία.

Β/ Εν μέρει αναγνώριση συμβίωσης ομόφυλων, όχι με επίσημη ληξιαρχική καταχώρηση ή γάμο:
Αυστρία, Κροατία (2003), Πορτογαλία (2001)

Γ/Επίσημη καταχώρηση συμβίωσης για ομόφυλους ΚΑΙ ετερόφυλους συντρόφους [σύμφωνο συμβίωσης]
Ολλανδία (1998): ίσα δικαιώματα με παντρεμένα ζευγάρια
Ανδόρα (2005), Βέλγιο (2000), Γαλλία (1999), Ουγγαρία (2007), Λουξεμβούργο (2004):λιγότερα δικαιώματα με παντρεμένα ζευγάρια
[Επικείμενη νομοθεσία: Ιρλανδία, Λιχτενστάιν]

Δ/ Επίσημη καταχώρηση συμβίσωσης ΜΟΝΟ για ομόφυλα ζευγάρια [σύμφωνο συμβίωσης]:
Δανία (1989), Φινλανδία (2002), Γερμανία (2001), Νορβηγία (1993), Ηνωμένο Βασίλειο (2005), Σουηδία (1995), Ελβετία (2007): ίσα δικαιώματα με τα παντρεμένα ζευγάρια (με πιθανό αποκλεισμό γονικών δικαιωμάτων).
Τσεχία (2006) , Σλοβενία (2005): λιγότερα δικαιώματα από τα παντρεμένα ζευγάρια

Ε/ Πολιτικός γάμος ομόφυλων ζευγαριών:
Βέλγιο (2003), Ολλανδία (2001), Ισπανία (2005), Νορβηγία (2008)
[Επικείμενη νομοθεσία: Πορτογαλία, Σουηδία].

Ανώνυμος είπε...

Και τώρα, από δικονομική άποψη, πώς προσβάλλουμε δικαστικά το ψηφισθέν Σύμφωνο που δεν καλύπτει το ομόφυλα ζευγάρια?

e-Lawyer είπε...

Έχω απαντήσει εδώ:



http://www.10percent.gr/stiles/ta-dikaiomata-sou/731-2008-12-09-15-04-41.html

Ανώνυμος είπε...

Γιατί όλες οι προβλέψεις (ακόμα και σήμερα στο νέο νομοσχέδιο) για ζευγάρια (2 άτομα);
Περισσότεροι από δύο άνθρωποι δεν μπορούν να συνάψουν οικογενειακές σχέσεις;
Ναι, ναι ξέρω: η κοινωνία, μπλα, μπλα.
Κάθε μειονότητα κοιτάει την πάρτη της και όχι τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των μειονοτήτων.

To νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο

 Το νομοσχέδιο προβλέποντας στο άρθρο 3 ότι ο γάμος επιτρέπεται για άτομα διαφορετικού ή ίδιου φύλου, αυτοδικαίως επεκτείνει στα ζευγάρια το...